Ένας χρόνος χωρίς τον Lemmy. Τον θυμόμαστε μέσα από τις ατάκες του

Πεθαίνουν οι θρύλοι; Πεθαίνουν ως θνητοί, αλλά η παρακαταθήκη τους ζει και βασιλεύει, άφθαρτη στον χρόνο.

Ο Ian Fraser Kilmister, ο Lemmy δηλαδή των Motörhead, έφυγε από κοντά μας ως φυσική παρουσία πριν από ένα χρόνο, στις 28 Δεκεμβρίου του 2015, στα 70 του χρόνια. Σήμερα μάλιστα σε πολλά rock clubs και bars της χώρας διοργανώνονται events στη μνήμη του.

Ο Lemmy έπασχε από καρκίνο του προστάτη και άφησε την τελευταία του πνοή στο σπίτι που έμενε στο Λος Άντζελες. Η κηδεία του έγινε λίγες ημέρες μετά, στις 9 Ιανουαρίου του 2016 και ήταν το τελευταίο του “live” μιας και μεταδόθηκε ζωντανά από το YouTube με πάνω από 300.000 ανθρώπους να την παρακολουθούν λεπτό προς λεπτό.

Το μόνο ενδιαφέρον που βρίσκω στη θρησκεία είναι πόσους ανθρώπους έχει σφαγιάσει

Γεννήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 1945 στο Στόουκ-ον-Τρεντ της Κεντρικής Αγγλίας και μεγάλωσε στο νησί Άνγκλζι, στα βορειοανατολικά της Ουαλίας.

Σε εφηβική ηλικία ξεκίνησε να παίζει κιθάρα, αφού είδε τους Beatles ζωντανά και εντάχθηκε στους The Sundowners. Στα 17 του χρόνια, μετακόμισε στο Στόκπορτ μαζί με την κοπέλα του, Κάθι, με την οποία έκανε ένα γιο. Εκεί, έγινε μέλος των Rainmakers, των The Motown Sect και το 1965, εντάχθηκε στους The Rockin’ Vickers με τους οποίους κυκλοφόρησε τα σινγκλ “Zing! Went the Strings of My Heart”, “It’s Alright” και “Dandy” μέσα σε ένα χρόνο μέσω της δισκογραφικής εταιρείας “CBS”.

Το 1967, μετακόμισε στο Λονδίνο και συγκατοίκησε με τον Νόελ Ρέντινγκ, μπασίστα του σχήματος του Τζίμι Χέντριξ τον οποίο και θαύμαζε από πιτσιρικάς. Ο Lemmy ξεκίνησε να δουλεύει σαν μεταφορέας του προαναφερθέντος συγκροτήματος, ενώ το 1969 κυκλοφόρησε το δίσκο “Escalator” με τους Sam Gopal. Στη συνέχεια, έγινε μέλος των Opal Butterfly οι οποίοι διαλύθηκαν ένα χρόνο αργότερα.

Η πρώτη του μεγάλη “εμφάνιση” ήταν στους space-rockers Hawkwind το 1971, μέχρι να φτάσουμε στον Ιούνιο του 1975 και να μας χαρίσει τους Motörhead. Πρωτομάστορας του speed metal και του thrash metal, λάτρης της punk και της “μαύρης” μουσικής, ο Lemmy άφησε το στίγμα του στον χρόνο με τη φωνή, τον χαρακτήρα και την αυθεντική rock’ n’ roll δημιουργικότητα του.

Ο Lemmy συνεργάστηκε με αρκετά συγκροτήματα για τραγούδια ή ζωντανές εμφανίσεις. Κατά τη δεκαετία του ’80 συνεργάστηκε και πάλι με τους Hawkwind όπως κάνει κατά καιρούς από τότε. Το 1991, έγραψε τα τραγούδια “Hellraiser”, “Desire”, “I Don’t Want to Change the World” και “Mama I’m Coming Home” για το δίσκο “No More Tears” του Όζι Όσμπορν, ενώ εμφανίστηκε με τους Motörhead στο “WrestleMania 17”.

Επίσης, το 2004 συμμετείχε στο τραγούδι “Shake Your Blood” από το δίσκο “Probot” του ομώνυμου πρότζεκτ του Ντέιβ Γκρολ και το 2011 στο “Debauchery As A Fine Art” από το “Sensory Overdrive” του Μάικλ Μονρό.

Έχει εμφανιστεί στις ταινίες “Eat the Rich” (1987), “Hardware” (1990), “Airheads” (1994), “Tromeo and Juliet” (1996), “Terror Firmer” (1999), “Citizen Toxie: The Toxic Avenger IV” (2000) και “Down and Out with the Dolls” (2001).

Στις 15 Μαρτίου 2010 προβλήθηκε για πρώτη φορά το ντοκιμαντέρ “Lemmy” αναφερόμενο στη ζωή και την καθημερινότητα του Lemmy και σκηνοθετήθηκε από τον Γκρεγκ Όλιβερ και τον Γουές Ορσόσκι. Παρουσιάζει συνεντεύξεις με φίλους και θαυμαστές του, όπως ο Όζι Όσμπορν, ο Slash, ο Τζέιμς Χέτφιλντ, ο Λαρς Ούλριχ, ο Ντέιβ Έλεφσον, ο Σκοτ Ίαν, κ.α..

Το περιοδικό “Maxim” τον έχει κατατάξει όγδοο στη λίστα με τους “Living Sex Legends”, αναφέροντας ότι έχει κάνει σεξ με πάνω από 1.200 γυναίκες. Είχε δηλώσει ότι δεν είχε κάνει ποτέ χρήση ηρωίνης, αλλά ότι είχε δοκιμάσει πολλά ναρκωτικά καταλήγοντας στο speed.

“Μπορεί να με σκοτώσουν οι πολλές γυναίκες, το ποτό ή η πολλή μουσική, όμως αυτός είναι ένας υπέροχος τρόπος να πεθάνει κανείς”, είχε δηλώσει ο ίδιος.

Και ο Lemmy για τον θάνατο, με δικά του λόγια:

“Death is an inevitability, isn’t it? You become more aware of that when you get to my age. I don’t worry about it. I’m ready for it. When I go, I want to go doing what I do best. If I died tomorrow, I couldn’t complain. It’s been good”.

O Lemmy μέσα από δικές του ατάκες:

“Οι άνθρωποι δεν γίνονται καλύτεροι όταν πεθαίνουν, απλά τους μνημονεύουμε σαν να είναι καλύτεροι. Είναι ένα ψέμα! Οι άνθρωποι είναι πάντα καθίκια, απλά είναι νεκρά καθίκια!”, στο βιβλίο του “White Line Fever”.

“Το μόνο ενδιαφέρον που βρίσκω στη θρησκεία είναι πόσους ανθρώπους έχει σφαγιάσει”, στο Louder Than War.

“H θρησκεία είναι μια ανοησία έτσι και αλλιώς. Δηλαδή έχουμε να κάνουμε με μια παρθένα που μένει έγκυος από ένα φάντασμα! Πιστεύεις ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να σταθεί σε οποιαδήποτε αίθουσα δικαστηρίου για διαζύγιο;” στο Radio Metal.

“Είναι προφανές ότι η αλήθεια δεν αρέσει στους ανθρώπους αλλά εμένα μου αρέσει. Την λατρεύω γιατί ενοχλεί πολλούς. Εάν τους αποδείξεις ότι λένε ανοησίες ίσως κάποια στιγμή ένας από αυτούς θα πει: “Ω, για στάσου μια στιγμή, ήμουν λάθος”. Ζω για αυτές τις στιγμές. Είναι σπάνιες, πίστεψε με”, από το βιβλίο του “White Line Fever”.

“Καλός φίλος είναι εκείνος ο φίλος που θα σε κρύψει όταν προσπαθείς να γλυτώσεις μετά από φόνο. Πόσους τέτοιους γνωρίζεις;”, στον The Independent.

“Δεν καταλαβαίνω όσους πιστεύουν ότι εάν αγνοήσεις κάτι θα εξαφανιστεί. Είναι εντελώς το αντίθετο. Αν αδιαφορήσεις για κάτι, αυτό γιγαντώνεται. Η Ευρώπη αδιαφόρησε για τον Χίτλερ για 20 χρόνια με αποτέλεσμα να σφάξει τόσο κόσμο”, στο White Line Fever.

“Ό,τι είναι ευχάριστο σε αυτή τη ζωή, είναι επικίνδυνο”, στον The Independent.

“Εάν θες να είσαι ένας απίθανος αστέρας του ροκ, τράβα γίνε. Ο κόσμος δεν θέλει να βλέπει ανθρώπους συνηθισμένους επάνω στη σκηνή, θέλουν να βλέπουν ένα πλάσμα από άλλο πλανήτη”, στο Rock and Roll Hall of Fame.

“O κόσμος έχει ξεχάσει ότι το σεξ είναι διασκέδαση. Eίναι ό,τι πιο διασκεδαστικό μπορείς να κάνεις χωρίς να γελάς. Ο κόσμος έχει λησμονήσει αυτή την αλήθεια και μιλάω σοβαρά. AIDS, μπορείς να κολλήσεις βλεννόρροια από στοματικό σεξ. Ε και; Αυτό είναι το ρίσκο που πρέπει να πάρεις. Αν είναι να κάνεις σεξ κάντο και απόλαυσε το”, στο Rolling Stone.

“Κάποτε ένα περιοδικό στην Αγγλία ισχυρίστηκε ότι έκανα σεξ με 2.000 γυναίκες αλλά δεν είχε συμβεί κάτι τέτοιο. Ήταν μόλις 1.000”, στο Spin.

“Οι άνθρωποι ξεσκίζουν ο ένας τον άλλον από πάντα. Τίποτα δε σκοτώνει μια σχέση όσο η δέσμευση”, στο Spin.

“Δεν μετανιώνω. Οι μετάνοιες δεν έχουν λόγο ύπαρξης. Είναι πάντα αργά όταν μετανιώνεις”, στο Classic Rock.

“Τα νέα παιδιά είναι δειλά”, το 1988 σε συνέντευξη του στον David L. Wilson.

“O θάνατος είναι κάτι αναπόφευκτο, έτσι δεν είναι; Αυτό είναι κάτι που συνειδητοποιείς όσο μεγαλώνεις. Δεν με απασχολεί. Είμαι έτοιμος για αυτόν. Όταν πεθάνω θέλω να πεθάνω κάνοντας αυτό που ξέρω να κάνω καλά. Αν πεθάνω αύριο δεν θα παραπονεθώ. Πέρασα καλά”, στο Classic Rock.