Χαμηλές δόσεις και διαγραφές οφειλών για τη ρύθμιση δανείων

Γενναίες ρυθμίσεις τραπεζικών δανείων με χαμηλές δόσεις ή και με διαγραφές οφειλών φέρνει μοντέλο που εφαρμόζεται στην Ιρλανδία, τη Μεγάλη Βρετανία και τις ΗΠΑ και το οποίο καλείται από την τρόικα η ελληνική κυβέρνηση να εφαρμόσει μέχρι τα τέλη Σεπτεμβρίου.

Όπως προκύπτει από το επικαιροποιημένο Μνημόνιο, η κυβέρνηση καλείται να εισαγάγει τις έννοιες των “αποδεκτών δαπανών διαβίωσης” καθώς και του “συνεργάσιμου δανειολήπτη”.

Για τον σκοπό αυτό τα συναρμόδια υπουργεία Οικονομικών, Ανάπτυξης και Δικαιοσύνης, η Ελληνική Στατιστική Αρχή, η Τράπεζα της Ελλάδας, η Ελληνική Ένωση Τραπεζών και οι καταναλωτικές οργανώσεις θα πρέπει να συνεργαστούν ώστε να φέρουν και να καθιερώσουν τους δύο ορισμούς και στην ελληνική αγορά.

Το μοντέλο αυτό, σύμφωνα με το Έθνος της Κυριακής που το παρουσιάζει, αναμένεται να επιταχύνει τις διαδικασίες διευθέτησης οφειλών νοικοκυριών και επιχειρήσεων προς τις τράπεζες μέσα από την αποφυγή δικαστικών διενέξεων.

Στην Ιρλανδία έχει καθιερωθεί μια λίστα με τις απαιτούμενες δαπάνες διαβίωσης των νοικοκυριών, είτε αυτά είναι ζευγάρια, είτε μεμονωμένα άτομα.

Έχει γίνει αποδεκτός από όλους τους εμπλεκόμενους φορείς ένας κατάλογος με τα μηνιαία έξοδα για διατροφή, στέγαση, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, μόρφωση, ψυχαγωγία, ένδυση, επικοινωνία, ασφαλιστική κάλυψη, θέρμανση, ηλεκτροδότηση κ.λπ.

Το φαινόμενο της λίστας

Έχει ληφθεί ένα μέσο αποδεκτό κόστος διαβίωσης των νοικοκυριών και σύμφωνα με αυτό οι τράπεζες και οι δανειολήπτες προχωρούν σε συμφωνίες για τη διευθέτηση των οφειλών.

Η λίστα με τις δαπάνες είναι αδιαμφισβήτητη, καθώς έχει καταρτιστεί με βάση το αρχείο και τις μετρήσεις που κάνει η ιρλανδική στατιστική αρχή, κάτι το οποίο αναμένεται να πράξει στη χώρα μας και η Ελληνική Στατιστική Αρχή, πάντα, βέβαια, σε συνεργασία και με τους υπόλοιπους φορείς.

Πέρα από αυτόν τον κατάλογο, καθιερώθηκε και η έννοια του “συνεργάσιμου δανειολήπτη”. Είναι αυτός, με απλά λόγια, που δεν κρύβει στοιχεία από τις τράπεζες όπως για παράδειγμα έσοδα από περιουσιακά στοιχεία.

Με τον ορισμό αυτό η κάθε τράπεζα δεν μπορεί να χαρακτηρίζει με αδιαφανή κριτήρια κάποιον δανειολήπτη ως μη συνεργάσιμο και να απορρίπτει a priori σχέδια αναδιάρθρωσης χρεών.

Έτσι η τράπεζα υποχρεώνεται να εξετάσει σοβαρά κάθε περίπτωση ξεχωριστά εφόσον πληρούνται βασικές προϋποθέσεις.

Στην Ιρλανδία και τις άλλες χώρες που εφαρμόζεται το μοντέλο αυτό, οι τράπεζες υπολογίζουν με βάση το κόστος διαβίωσης τα έξοδα που χρειάζεται μια οικογένεια για να ζήσει και στη συνέχεια συζητά με τον δανειολήπτη πώς θα αξιοποιήσουν το εναπομείναν καθαρό εισόδημα.

Σε πάρα πολλές περιπτώσεις στην Ιρλανδία, οι δανειστές προχωρούν ακόμα και σε διαγραφές χρεών όταν διαπιστώνουν πως ένα δάνειο δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί από τη στιγμή που δεν υπάρχει διαθέσιμο εισόδημα αλλά και ούτε προοπτική δημιουργίας του.

Γίνονται επίσης πολλοί διακανονισμοί, σε τέτοιο βαθμό ώστε να μη χάνει η τράπεζα αλλά και ο δανειολήπτης να βγαίνει ωφελημένος.

Κυβερνητικοί αξιωματούχοι αλλά και στελέχη της αγοράς θεωρούν ότι η ιρλανδική, βρετανική ή αμερικανική πρακτική βρίσκει σύμφωνη μια σημαντική μερίδα των τραπεζών.

“Πρόκειται για τράπεζες οι οποίες θέλουν να τελειώνουν με την υπόθεση των “κόκκινων δανείων” και να ξεκινήσουν από το μηδέν” αναφέρουν στο Έθνος της Κυριακής.

“Με τη διαδικασία αυτή και ιδίως στα καταναλωτικά και πιστωτικά δάνεια αναμένεται να ξεκαθαρίσει επίσης ποια είναι πραγματικά “κόκκινα” και ποια δεν είναι, δηλαδή πρόκειται για δανειολήπτες που εκμεταλλευόμενοι το καθεστώς της προστασίας της κύριας κατοικίας, καθώς και την ύφεση, δεν προχωρούν σε πληρωμή των δόσεών τους”, επισημαίνουν.