Γαλλικά φιλιά

Από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και το  στρατηγό Ντε Γκωλ, αλλά και τον Βαλερί Ζισκάρ Ντ Εστέν, στον Ανδρέα Παπανδρέου και το Φρανσουά Μιτεράν,  από τη δεξιά μέχρι την αριστερά (με σημείο αναφοράς της δεύτερης το γαλλικό Μάη), στον Κώστα Καραμανλή και το Νικολά Σαρκοζί, το πολιτικό φλερτ μεταξύ των δύο χωρών είναι διαχρονικό. Και θα επιβεβαιωθεί για άλλη μια φορά με αφορμή την επίσκεψη του Φρανσουά Ολαντ.

Ο Γάλλος Πρόεδρος (που πλέον έπαψε για το ΣΥΡΙΖΑ να είναι Ολαντρεου) έχει επενδύσει πολιτικά στη στήριξη της Ελλάδας: Πρώτον, θέλει να δείξει στο ανήσυχο κεντρο-αριστερο του ακροατήριο πως βοηθά την αριστερή κυβέρνηση της μικρής Ελλάδας. Δεύτερον κτίζοντας συμμαχίες στον ευρωπαϊκό νότο και παίζοντας με το ζήτημα του χρέους, πιέζει για το μέλλον της Γαλλίας σε μια Ευρώπη στην οποία κυριαρχεί ή γερμανική πολιτική.

Ο Ολαντ δεν είναι βεβαίως Ντε Γκωλ ούτε Μιτεράν, όπως απέναντι του δεν έχει τον Αντενάουερ ή τον Κολ, αλλά τη Μέρκελ. Τα μεγέθη των ευρωπαίων ηγετών φθίνουν και μαζί τους δυστυχώς ή ευρωπαϊκή ιδέα. Πολύ περισσότερο όμως, όποτε τα τελευταία 100 χρόνια συγκρούστηκε ή Γαλλία με τη Γερμανία, ειτε στρατιωτικά ειτε πολιτικά, νικήτρια ήταν η δεύτερη.

Και πλέον το Βερολίνο μοιάζει να έχει αποβάλλει και τα ταμπού των μεταπολεμικών χρόνων απέναντι στη χώρα που κατέκτησε με τη στρατιωτική της μηχανή, αλλά την είδε μετά να βρίσκεται με την πλευρά των νικητών- η Γαλλία μπορεί να μην κέρδιζε στην απευθείας αντιπαράθεση, ήξερε όμως να επιλέγει συμμάχους: Στο δεύτερο παγκόσμιο, αλλά και στον πόλεμο κατά της γερμανικής λιτότητας, τους Αμερικάνους.

Μόνο που στον πόλεμο κατά της λιτότητας δεν είναι τόσο εύκολο να αλλάξουν οι συσχετισμοί σήμερα στην Ευρώπη. Αυτό αποδείχθηκε άλλωστε κατά τους επτά μήνες της πρώτης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Η Γαλλία εξάλλου φυσικά -όπως κάθε σοβαρή δύναμη- θα βάλει πρώτα τα δικά της συμφέροντα και αυτά την φέρνουν σε αντιδιαστολή, αλλά όχι αναγκαστικά σε ρήξη με την ασπονδη σύμμαχο της Γερμανία.

Τον Όλαντ θα συνοδεύουν, ως είθισται σε αυτές τις επισκέψεις, επιχειρηματίες. Όμως αυτό δε σημαίνει αναγκαστικά και επενδύσεις (και οι προηγούμενες κυβερνήσεις κουβαλούσαν επιχειρηματίες κάθε τόσο), αν και ή Αθήνα εκτιμά πως οι Γάλλοι θέλουν να ανιχνεύσουν το έδαφος ώστε να έρθουν να επενδύσουν όταν (και εφόσον) επιστρέψει ή ανάπτυξη και λυθεί το θέμα του χρέους.

Τι άλλο κρύβει όμως ή επίσκεψη Όλαντ; Η Αθήνα δε θα ήθελε να διαταράξει το ελληνογαλλικό ρομάντσο, το γαλλικό ενδιαφέρον για αποκρατικοποιησεις όπως αυτή της ΕΥΔΑΠ που ο ΣΥΡΙΖΑ δε θέλει να προχωρήσει. Ενδιαφέρον από γαλλικής πλευράς υπήρξε στο παρελθόν και για ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Αυτά όμως τη δεδομένη στιγμή θα έφερναν συννεφάκια στον ελληνογαλλικό πολιτικό έρωτα ο οποίος ζωντανεύει ξανά από τον κοινό σύμμαχο και αντίπαλο, το Βερολίνο.

*Η Βίκυ Σαμαρά είναι επικεφαλής του Πολιτικού Τμήματος του NEWS 247