Pokemon (no) Gο στο κολαστήριο των Ερυθρών Χμερ

Δεν πέρασε εβδομάδα από το λανσάρισμα του Pokemon Go στη Νοτιοανατολική Ασία και οι παίκτες του δημοφιλούς παιχνιδιού εμφανίζονται αποφασισμένοι να τα πιάσουν όλα, ακόμα κι αν αυτά είναι κρυμμένα στο Μουσείο Γενοκτονίας της Καμπότζης, την διαβόητη φυλακή Tuol Sleng όπου οι Ερυθροί Χμερ βασάνισαν μέχρι θανάτου περισσότερους από 12.000 ανθρώπους.

Σε αυτό το κτίριο που το καθεστώς των Χμερ είχε μετατρέψει σε κολαστήριο, γνωστό και με την κωδική ονομασία S-21, εκθέτονται φωτογραφίες πολλών εκ των θυμάτων, μια υπενθύμιση της ανθρώπινης βαρβαρότητας που οδήγησε σε μια από τις μεγαλύτερες σφαγές του 20ου αιώνα.

Υπολογίζεται ότι δύο εκατομμύρια άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από το 1975 έως το 1979 στην Καμπότζη, όταν το καθεστώς των Ερυθρών Χμερ βρισκόταν στην εξουσία. Καμπότζη 1975. Υπό την ηγεσία του Πολ Ποτ, πραγματοποίησαν μια από τις πιο βίαιες επαναστάσεις του 20ου αιώνα, εξολοθρεύοντας το 25% του πληθυσμού της χώρας μέσα σε τέσσερα χρόνια και μετατρέποντας τους αγρούς της Καμπότζης σε απέραντα νεκροταφεία.

Φαίνεται όμως ότι ούτε οι φωτογραφίες των θυμάτων, ούτε τα κρεβάτια των βασανιστηρίων, ούτε οι στάμπες από το αίμα στο πάτωμα κατάφεραν να αποσπάσουν την προσοχή ορισμένων επισκεπτών του μουσείου και να τους επαναφέρουν από την επαυξημένη πραγματικότητα του Pokemon Go στην πραγματικότητα της Tuol Sleng.

Προσβολή στη μνήμη των θυμάτων

“Εδώ είναι τόπος θρήνου, όχι τόπος παιχνιδιού” δήλωσε στο Reuters ο διευθυντής του μουσείου, Chhay Visoth, διευκρινίζοντας ότι έχει θέσει σε επιφυλακή τους φύλακες, οι οποίοι θα ζητήσουν να αποχωρήσει όποιος επισκέπτης παίζει Pokemon Go μέσα στους χώρους της Tuol Sleng. Αντίστοιχη στάση έχουν κρατήσει και οι διευθύνσεις του Μουσείου Ολοκαυτώματος στις ΗΠΑ καθώς και το Νεκροταφείο Arlington στη Βιρτζίνια.

“Να παίζουν το παιχνίδι σε ένα τόπο μαρτυρίου, είναι προσβολή για τις ψυχές των ανθρώπων που χάθηκαν”, δήλωσε στο AFP ο 76χρονος Bou Meng, ένας εκ των ελάχιστων επιζώντων της Tuol Sleng, ζητώντας να αποκλειστεί το μουσείο από τους χάρτες του παιχνιδιού.

Ο Meng, ζωγράφος στο επάγγελμα, είναι ένας από τους τελευταίους εν ζωή που μπορούν να εξιστορήσουν αυτή τη σκοτεινή σελίδα της ανθρώπινης ιστορίας. Μιας ιστορίας που εκτυλίχθηκε μέσα στους τοίχους αυτού του κτιριακού συγκροτήματος που λειτουργούσε ως γυμνάσιο πριν μετατραπεί από τους Ερυθρούς Χμερ σε τόπος εγκλεισμού και βασανιστηρίων για πάνω από 17.000 Καμποτζιανούς.

“Συνέλαβαν εμένα και τη γυναίκα μου στις 16 Αυγούστου του 1977”, θυμάται ο 76χρονος που στην αρχή ήταν οπαδός των Ερυθρών Χμερ και μάλιστα, ως ικανότατος ζωγράφος, είχε σχεδιάσει κάποιες από τις προπαγανδιστικές αφίσες που είχε παραγγείλει ο ίδιος ο ηγέτης Πολ Ποτ. Εν τέλει όμως βρέθηκε στη μέγγενη των βασανιστηρίων. “Η τροφή μας ήταν δυο πιάτα νερουλός χυλός καθημερινά. Πεινούσα τόσο πολύ ώστε μερικές φορές είχα σκοτώσει και φάει τους αρουραίους που είχαν μπει στο κελί μου… Μας είχαν δώσει ένα μικρό κουτί για να κάνουμε την ανάγκη μας. Αν έβρισκαν έστω και το παραμικρό να έχει χυθεί έξω από το κουτί, μας ανάγκαζαν να το γλείφουμε από το πάτωμα” αφηγείται ο Meng και καταλήγει:

Πρέπει να διηγηθούμε στον κόσμο τι ακριβώς συνέβη μέσα εδώ. Όλοι οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν για τη γενοκτονία που συντελέστηκε υπό το καθεστώς των Ερυθρών Χμερ.

Φωτογραφίες: Tuolsleng.com / Τraveledearth