Μηχανή του Χρόνου: Ο θρυλικός Χουντίνι, απέδρασε από κοιλιά φάλαινας και πέθανε από τις γροθιές πυγμάχου

Βούτηξε σε ποτάμια αλυσοδεμένος, εγκλωβίστηκε σε χρηματοκιβώτια και σε βαρέλια δεμένος χειροπόδαρα. Θάφτηκε ζωντανός κάτω από τη γη σε τάφο περίπου δύο μέτρων και βγήκε ζωντανός. Απέδρασε από την κοιλιά φάλαινας που ξεβράστηκε στις ακτές της Βοστόνης. Κλειδώθηκε σε κελί της φυλακής του Ιλινόις και αλυσοδέθηκε γυμνός. Κατάφερε να ξεφύγει και το επανέλαβε και σε άλλες φυλακές. Απέδρασε από σιβηρικό βαγόνι- φυλακή και εξαφάνισε έναν ελέφαντα 5 τόννων. Ξέφυγε από τις χειροπέδες της Σκότλαντ Γιαρντ. Το πιο διάσημο νούμερο του που το εκτέλεσε το 1912, ήταν το Chinese Water Torture Cell. Ήταν κρεμασμένος ανάποδα σε ένα γυάλινο θάλαμο γεμάτο νερό και έπρεπε να κρατήσει την ανάσα του για πάνω από τρία λεπτά ενώ προσπαθούσε να αποδράσει. Φυσικά τα κατάφερνε μπροστά σε εκατοντάδες θεατές, που μάταια έψαχνα να βρουν πιο είναι το τρικ.

Ο ασκητικός τρόπος ζωής

Ο Χουντίνι ακολουθούσε σπαρτιάτικο τρόπο ζωής, για να εκτελεί τα απαιτητικά νούμερά του που απαιτούσαν εξαιρετική σωματική και διανοητική κατάσταση. Έκανε πάντα μπάνιο σε παγωμένο νερό. Έτρωγε ελάχιστα και πολύ προσεκτικά. Γυμναζόταν καθημερινά και εντατικά. Κοιμόταν πολύ λίγο και ποτέ σε κρεβάτι μαλακό. Παρακολουθήστε ένα από τα κόλπα του.

Το ξεκίνημα

Ήταν το τέταρτο από τα επτά παιδιά της οικογένειας του ραβίνου Μάγιερ Βάις και της Σεσίλια Στάινερ.Το πραγματικό του όνομα ήταν Έριχ Βάις και γεννήθηκε στην Βουδαπέστη, στις 24 Μαρτίου του 1874. Τέσσερα χρόνια μετά τη γέννηση του, η οικογένεια μεταναστεύει στην Αμερική.

Πούλαγε εφημερίδες, γυάλιζε παπούτσια και έκανε θελήματα για να βοηθήσει τον πατέρα του. Η μεγάλη του αγάπη όμως ήταν ο αθλητισμός. Διακρίνονταν στο τρέξιμο και το κολύμπι, όπου κέρδισε πολλές διακρίσεις. Μια μέρα είδε στο δρόμο έναν ταχυδακτυλουργό να κάνει τα μαγικά του. Το θέαμα τον καθήλωσε. Όταν η παράσταση ολοκληρώθηκε προέβλεψε με ασφάλεια το μέλλον του. Θα γινόταν ταχυδακτυλουργός. Στα εννέα του χρόνια δίνει την πρώτη του παράσταση, αυτοαποκαλούμενος: «Έριχ: Ο πρίγκιπας τού ανέμου”. Στο ξεκίνημα κάνει κόλπα με τραπουλόχαρτα, δίνει παραστάσεις στο δρόμο και στο τσίρκο. Για βοηθό έχει τον αδερφό του Θίοντορ, τον οποίο θα αντικαταστήσει στην συνέχεια με την σύζυγό του -χορεύτρια και τραγουδίστρια- Μπέατρις Ράνερ.

Η Μπες θα αποτελέσει την μόνιμη συνεργάτιδά του, για την υπόλοιπη σταδιοδρομία του. Αλλάζει το όνομα του σε Χάρι Χουντίνι, επηρρεασμένος από το Γάλλο μάγο Ζαν Χουντίν που θεωρείται «πατέρας» τής σύγχρονης ταχυδακτυλουργίας, ενώ το «Χάρι» το «δανείστηκε», από έναν άλλο μάγο της εποχής του, τον Χάρι Κέλαρ.

 

Η αναγνώριση

Στην αρχή οι παραστάσεις του δεν είχαν επιτυχία και παραλίγο να τα παρατήσει, ώσπου το νούμερο όπου απελευθερωνόταν από χειροπέδες έγινε δημοφιλές. Έτσι στρέφεται στις αποδράσεις. Το 1899, το σόου του εντυπωσιάζει ένα καταξιωμένο παραγωγό των ΗΠΑ Martin Beck, ο οποίος του έκλεισε περιοδεία στην Αμερική. Ο Χουντίνι εμφανίζεται στα καλύτερα θέατρα της χώρας και ξεσηκώνει το κοινό.

Στο σόου ήταν παρούσα πάντα η τοπική αστυνομία: αφού τον ξεγύμνωναν και τον έψαχναν, του περνούσαν χειροπέδες και τον έκλειναν στα κελιά των κρατουμένων. Κι όταν ο Χουντίνι απελευθερωνόταν από τα δεσμά, η παράσταση είχε τέτοια επιτυχία που γρήγορα έγινε ο πιο ακριβοπληρωμένος και διάσημος «μάγος».

Πλήθος κόσμου συνωστιζόταν στα θέατρα για να τον δει να ελευθερώνεται από χειροπέδες, ζουρλομανδύες, αλυσίδες, σχοινιά. Υποσχόταν 100 δολάρια στον θεατή που θα παρουσίαζε ένα ζευγάρι χειροπέδες ικανό να του «αντισταθεί». Ποτέ δεν χρειάστηκε να πληρώσει. Όσο περισσότεροι τον μιμούνταν τόσο πιο δύσκολα έκανε τα τεχνάσματά του. Η έξυπνη διαφημιστική προώθηση, αλλά και οι δημόσιες σχέσεις που έντεχνα καλλιεργούσε, βοήθησαν στην καλλιέργεια του μύθου του. Για τα επόμενα τριάντα χρόνια θα περιοδεύσει σε Ευρώπη και Αμερική, αλλά η φήμη του απογειώθηκε με τον κινηματογράφο.

Πρωταγωνίστησε σε έξι ταινίες του βωβού και ήταν ένας απ” τους πιο ακριβοπληρωμένους ηθοποιούς της εποχής. Στον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο του, πετούσε με το αεροπλάνο του. Ήταν ο άνθρωπος που πέταξε πρώτος πάνω από την Αυστραλία , το 1910. Ο Χουντίνι όμως ήταν και ένας άξιος μέντορας, καθώς ξόδεψε πολλά χρήματα για να αναδείξει νέους μάγους. «Το κυνήγι μαγισσών» Μετά από κάθε παράσταση εξηγούσε πάντα στο κοινό του ότι πρόκειται για απλή οφθαλμαπάτη και ότι δεν υπάρχει τίποτα μαγικό στα κόλπα του. Μάλιστα έβαλε στο στόχαστρο τον πνευματισμό, τα μέντιουμ και οποιονδήποτε τσαρλατάνο προσπαθούσε με απάτη να ξεγελάσει τον κόσμο.

Από το 1920 ήταν μέρος της επιτροπής Scientific American, βοηθώντας τους επιστήμονες να διαλευκάνουν απάτες που τους ξεγελούσαν μαζικά. Ο πιο συνηθισμένος τρόπος του ήταν να προκαλεί μέντιουμ να έρθουν σε επαφή με το πνεύμα της μητέρας του. Έδινε πριμ 10.000 δολαρίων σε όποιον μπορούσε να ανακαλύψει τα τελευταία λόγια της μάνας του. Ο Χουντίνι ξεσκέπασε και τη διάσημη μέντιουμ της Αμερικής Mina Crandon, γεγονός που στάθηκε αιτία να χάσει τον καλό του φίλο σερ Άρθουρ Κόναν Ντόιλ, τον συγγραφέα του Σέρλοκ Χολμς, ο οποίος πίστευε στις ικανότητες της. Μέχρι και βιβλίο αναγκάστηκε να γράψει ο Χουντίνι, «A Magician Among the Spirits», στο οποίο εξηγούσε τις πιο διαδεδομένες απάτες.

Ο απροσδόκητος θάνατος

Ο Χουντίνι πέθανε, εκεί που γεννήθηκε καλλιτεχνικά. Πάνω στη σκηνή. Σε μια επίδειξη στο πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ του Καναδά, ζήτησε από έναν εθελοντή να τον χτυπήσει στην κοιλιά για να αποδείξει την αντοχή του στον πόνο. Πριν προλάβει να προετοιμαστεί, σωριάστηκε στο έδαφος από τις γροθιές ενός αθλητή του μποξ. Φαίνεται ότι έπασχε από σκωληκοειδίτιδα και δεν το ήξερε. Λίγες μέρες αργότερα, στις 31 Οκτωβρίου 1926, πέθανε από περιτονίτιδα στο Ντιτρόιτ του Μίσιγκαν. Ήταν 52 ετών. Οι φήμες οργίασαν. Άλλοι υποστήριζαν ότι ομάδα εξαγριωμένων μέντιουμ τον δηλητηρίασε γιατί είχε καταστρέψει την καριέρα τους ανεπανόρθωτα και άλλοι κατήγγειλαν εγκληματική αμέλεια. Οπωσδήποτε ένα είναι βέβαιο. Δυστυχώς δεν ήταν ένα από τα τρικ του.

Διαβάστε ακόμα στη Μηχανή του Χρόνου:

Άψογη βουτιά στα γαλανά νερά. Αναγνωρίζετε το σημείο που γίνονταν καταδύσεις από 12 μέτρα ύψος;

Οι στύλοι του Ολυμπίου Διός το 1870! Μια παρθένα περιοχή, εκτός σχεδίου και εκτός πόλεως