The Voice: Συνέντευξη με 40 επίδοξους Έλληνες τραγουδιστές

Το The Voice είναι κι αυτό μια εκπομπή ταλέντων, όπως όλες οι άλλες που έχουν περάσει κατά καιρούς από την ελληνική τηλεόραση, όπως ήρθαν ως έτοιμα φορμάτ από το εξωτερικό. Η μεγάλη του επιτυχία έγκειται στο γεγονός πως το show πλαισιώνουν τέσσερις ιδιαίτερα διάσημοι τραγουδιστές που αναλαμβάνουν τους ρόλους των προπονητών νέων ταλέντων που θέλουν να ασχοληθούν με το τραγούδι, αλλά και το εύρημα της καρέκλας που γυρίζει και οι κριτές δεν έχουν οπτική επαφή με τον διαγωνιζόμενο.

Ως τηλεοπτικό προϊόν έχει σαρώσει σε τηλεθέαση, σε Αμερική, Βρετανία, Αυστραλία και όπου έχει προβληθεί και φυσικά και στην Ελλάδα που τη δεύτερη χρονιά προβολής του, τα νούμερα τηλεθέασης είναι ακόμη πιο υψηλά. Το ερώτημα είναι, ως δίαυλος μεταξύ νέων ανθρώπων που θέλουν να ασχοληθούν με τη μουσική και της showbiz, έχει την ανάλογη επιτυχία;

Αν και δεν είχαμε ποτέ την εμπειρία του speed dating, η παραγωγή του ΑΝΤ1 φρόντισε να μας μυήσει στο speed interviewing. Σε μια μεγάλη αίθουσα του Hilton οι 40 διαγωνιζόμενοι που προέκυψαν από τη διαδικασία των Blind – το χαρακτηριστικό κουμπί για να γυρίσει η καρέκλα – και των Battles – όπου δύο, δύο διαγωνίζονταν στο ίδιο κομμάτι και ένας συνέχιζε στην επόμενη φάση – περίμεναν στο τραπεζάκι τους να περάσει από μπροστά τους ένας δημοσιογράφος για μια μίνι, ίσως και την πρώτη, συνέντευξη. Κάθε δημοσιογράφος είχε ενάμιση λεπτό για να κάνει σύντομες ερωτήσεις στους διαγωνιζόμενους που από την ερχόμενη Κυριακή θα συμμετέχουν στις ζωντανές εκπομπές, όπου και θα επιλέγει το κοινό ποιος συνεχίζει μέχρι τον τελικό.

Μια νέα γενιά που μοιάζει να ονειρεύεται

Πολλές φορές οι απαντήσεις που δίνει κανείς σε έναν δημοσιογράφο, ειδικά αν είναι νέος και φιλόδοξος, είναι αυτές που ΠΡΕΠΕΙ να είναι και όχι ίσως αυτές που είναι πραγματικά. Παρόλα αυτά, από τις μικρές συζητήσεις με τους παίκτες του Voice διακρίνει κανείς μια αλλαγή στη γενική τάση και φιλοσοφία. Οι άνθρωποι που συνάντησα ήταν νέοι, παθιασμένοι με τη μουσική, αλλά όχι εμμονικοί με τη δόξα και τη φήμη. Δεν συνάντησα παιδιά που θέλουν να γίνουν η Madonna και ο Michael Jackson, τουλάχιστον όχι ως προς το κομμάτι του “σταριλικίου” που αφορά στους επώνυμους. Οι περισσότεροι απάντησαν πως μέσα από το παιχνίδι φιλοδοξούν να γίνουν ευρύτερα γνωστοί, να περάσει η δουλειά τους σε περισσότερο κόσμο. Και από εκεί και έπειτα φιλοδοξούν να κρατήσουν το ενδιαφέρον του κοινού με τη δουλειά τους και την αυθεντικότητά τους. “Δεν είναι το παν η προβολή. Το ζήτημα είναι να καταλάβει ο κόσμος τι κάνω” μου λέει η Ανδρομάχη Κοκτσίδη, που μεγάλωσε στο Βόλο και σπούδασε 10 χρόνια ακορντεόν, το μεγάλο πάθος του μπαμπά της.

Κάποιες απαντήσεις μάλιστα με διαβεβαίωσαν πως η γενιά που έρχεται ίσως ζητά κάτι άλλο από τη ματαιοδοξία και την αναγνώριση: Να κάνει αυτό που τη γεμίζει και την πληρώνει ψυχικά. “Θέλω να προωθήσω τη μπάντα μου” μου λέει ο Ντεργκάτσιοβ Όλεγκ, 22 ετών, που όμως συμπληρώνει: “Δεν θέλω να μην μπορώ να πηγαίνω για ποτό χωρίς να με αναγνωρίζει κανείς. Άλλωστε εμένα με ενδιαφέρει η Underground σκηνή”. Όταν τον ρωτώ τι ζητά ένας καλλιτέχνης “υπόγειων ρευμάτων” στο εμπορικό και μαζικό Voice μου απαντά πως του αρκεί να ανοίξουν πέντε πόρτες από αυτό το παιχνίδι. Το πώς θα τις εκμεταλλευτεί ο καθένας είναι δικό του ζήτημα.

Παρόμοια και ο Γιώργος Δημητρόπουλος, που είναι ήδη γυμναστής και προπονητής μπάσκετ, βλέπει την ενασχόληση με το τραγούδι σαν χόμπι και όχι σαν… πρωταθλητισμό. “Όπως έχω κάνει το ένα χόμπι δουλειά μου, την προπονητική, έτσι φιλοδοξώ να κάνω και το τραγούδι” μου αναφέρει και σημειώνει πως θέλει να ασχοληθεί με το έντεχνο ροκ, μαζί με τη μπάντα του και να βγάλουν προς τα έξω τα δικά τους κομμάτια.

Η 20χρονη Δέσποινα Ζαχαρίτσεφ από την Αθήνα ξυπνά μια γλυκιά αίσθηση αισιοδοξίας με τα λόγια της. Νοσταλγεί το καλό λαϊκό τραγούδι, το παλιό ρεμπέτικο και ας γεννήθηκε πολλά χρόνια μετά την άνθισή τους. “Το λαϊκό τραγούδι είχε αλήθεια, αυθεντικότητα. Μιλούσε για τα βιώματα, έγραφε αλήθειες. Τώρα έχουμε πάρει την πεπατημένη πια” μου λέει και αναφέρεται με περηφάνια στη συνεργασία της με τη Γιώτα Νέγκα, αλλά και την coach της Μελίνα Ασλανίδου. “Μόνο αν έχανα τη φωνή μου θα σταματούσα να τραγουδώ. Ελπίζω να μπορέσω να κάνω μουσική που να μιλάει για όσα μιλούσε το ρεμπέτικο και το λαϊκό”.

Ορισμένοι είναι και πιο ευθείς στην άποψή τους για τη μουσική σήμερα: “Έχει κυκλοφορήσει αρκετό σκουπίδι” μου λέει με αμεσότητα η Ανδρομάχη Δημητροπούλου. “Άκουγες Καζαντζίδη παλιότερα και δεν είχε καμιά σχέση με όσα ακούμε σήμερα”. Η 20χρονη λατρεύει το ρεμπέτικο, αφού τραγουδούσε σε ένα ρεμπετάδικο στον Κεραμεικό και ονειρεύεται να πατήσει το πόδι της και σε μια πιο έντεχνη σκηνή. Παρόλα αυτά δεν είναι απαισιόδοξη για την ελληνική μουσική: “Ξεχωρίζει τι είναι ωραίο”.

Το λαϊκό και το ρεμπέτικο μοιάζει να είναι η πιο σημαντική επιρροή σε αρκετούς από τους διαγωνιζόμενους, κάτι που προκαλεί εντύπωση και ευχάριστη έκπληξη. Η Κατερίνα Καμπανέλλη θέλει να ασχοληθεί με την τάση των τελευταίων ετών να παντρεύονται δύο φαινομενικά αταίριαστα είδη μουσικής. “Ποπ με ρεμπέτικο, τζαζ. Είναι ένα πάντρεμα με νόημα και μου αρέσει πολύ η μουσική αυτή” μου λέει. Το όνειρό της δεν είναι να γίνει διάσημη. “Θέλω να με μάθει ο κόσμος, να αγαπήσει αυτό που κάνω. Αν εμπνεύσω έναν άνθρωπο να πει ‘θα βάλω να ακούσω την Κατερίνα να νιώσω καλύτερα’, θα ‘μαι ευτυχισμένη”.

Το φαινόμενο της Κύπρου

Το κουδούνι χτυπούσε και έπαιρνε τη γλύκα της συνέντευξης που “ρόλαρε” και εγώ έπρεπε να μεταφερθώ στον επόμενη. Δεν αποτέλεσε φυσικά έκπληξη πως συνάντησα πολλούς διαγωνιζόμενους από την Κύπρο. Η μεγαλόνησος έχει παράδοση τόσο στο τραγούδι, όσο και στα reality, όπου ψηφίζει μετά μανίας. Γι’ αυτό και οι ερωτήσεις μου είχαν να κάνουν με αυτή την εκπληκτική ικανότητα των Κυπρίων να ξεχωρίζουν στη μουσική.

Άλλοι μου απάντησαν με χιούμορ, λέγοντας πως είναι το νερό, ενώ κάποιοι το απέδωσαν στη μελωδική, σχεδόν τραγουδιστή κυπριακή διάλεκτο.  “Η ένωση πολλών κουλτούρων και το καλό ωδειακό σύστημα” είναι μια εξήγηση για την έφεση του νησιού στο τραγούδι μου λέει ο Ανδρέας Ελεσνιτσάλης, 19 ετών που αποδεικνύει τους ισχυρισμούς του με το βιογραφικό του. Παίζει πιάνο, μπουζούκι, ενώ έχει κάνει μαθήματα αρμονίας, κλασικού τραγουδιου και θεωρίας της μουσικής. Η μικρή Κύπρος βοηθά πιο έντονα τα… “τέκνα” της λέει ο 21 ετών Ανδρέας Μωυσέως. “Μας βοηθά η διάλεκτος στο τραγούδι” μου εξηγεί.

Η ομογένεια που νοσταλγεί την μαμά Ελλάδα

Αντίστοιχα σημαντική είναι η συμμετοχή ανθρώπων από την ελληνική ομογένεια (ξεχωρίζει ο Καναδάς) στο Voice. Ο Άκης Παναγιωτίδης έζησε στον Καναδά ως τα επτά και έκτοτε πηγαινοέρχεται. “Δεν μπορώ να μένω σε μια χώρα με τόσα κουτάκια” αναφέρει για την εξαιρετική τάξη της βορειοαμερικανικής χώρας. “Στην Ελλάδα υπάρχουν ακόμη ελευθερίες που θέλω να τις απολαμβάνω” μου λέει. Τώρα σε ό, τι έχει να κάνει με τη μουσική, δεν θέλει να βάλει ταμπέλες, ακούει και αγαπά όλα τα είδη (εκτός από μέταλ και ρέγκε όπως μου λέει). “Μπορείς να κάνεις ό, τι θέλεις, αρκεί να το υποστηρίζεις”.

“Αισθάνομαι Ελληνίδα” μου λέει η Αναστασία Κακαγιάννη που γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Τορόντο. “Οι παπούδες μου είχαν την ευκαιρία για μια καλύτερη ζωή στον Καναδά” μου αναφέρει και εξηγεί πόσο έντονη και δεμένη είναι η ελληνική ομογένεια στον Καναδά που μετρά περί τους 200.000 ομογενείς μαζί με τους Ελληνοκύπριους.

Η Ηλέκτρα Μπαράκος μένει στη Μέκκα της showbiz, το Λος Άντζελες και όμως θέλησε να επιστρέψει στην Ελλάδα με αφορμή το The Voice για να κάνει γνωστή τη δουλειά της και στους Έλληνες. Δεν έχει σκοπό να εγκαταλείψει την μπάντα και την προσπάθειά της στην Αμερική. “Θέλω να συστηθώ στο ελληνικό κοινό. Σκοπός μου όμως είναι η διεθνής καριέρα και όχι μόνο η Ελλάδα”.

Το τραγούδι θέλει εκτός από ταλέντο και μυαλό

Οι ιστορίες είναι ατελείωτες και σίγουρα δεν μπορούν να εκτυλιχτούν όλες σε ένα άρθρο. Το The Voice είναι όμως απλά ένα παιχνίδι και ίσως μια μικρή ευκαιρία. Η συνέχεια έχει να κάνει με το χαρακτήρα, τη δουλειά και την επιμονή. “Η αληθινή ζωή ξεκινά μετά το παιχνίδι. Να είμαστε ρεαλιστές” ανέφερε στη συνέντευξη τύπου που προηγήθηκε η Δέσποινα Βανδή.

Η τραγουδίστρια μίλησε με απόλυτη ειλικρίνεια και εξήγησε πως την εποχή που εκείνη προσπαθούσε να γίνει γνωστή έτρεχε από κανάλι σε κανάλι και προσπαθούσε να κάνει γνωστό το τραγούδι της. “Μια καριέρα δεν χτίζεται επειδή βγαίνουμε μέσα από ένα παιχνίδι. Η κρίση είναι μεγάλη στη δουλειά μας. Χρειάζεται υπομονή, επιμονή και μυαλό” συμπληρώνει με απόλυτη ειλικρίνεια. “Ό, τι έκανα δεν το έκανα γιατί είχα δημόσιες σχέσεις. Μπορούν να μπουν τα τραγούδια τους στο στόμα του κόσμου; Αυτό είναι η επιτυχία”. Η δημοφιλής τραγουδίστρια έβαλε το παιχνίδι στις πραγματικές του διαστάσεις και μας άφησε να περιμένουμε απλά να το παρακολουθήσουμε για να διασκεδάσουμε τις Κυριακές που έρχονται. Αν είναι κάτι που μας ευχαριστεί… βεβαίως, βεβαίως.