Η φορολογία ως εργαλείο εκδίκησης

Μια ανάγνωση των σχολίων που συνοδεύουν την ανάρτηση ενός άρθρου- κυρίως όταν οι απόψεις που διατυπώνονται σ’ αυτό  στρέφονται κατά των φόρων και του κρατισμού- επιβεβαιώνει με τον  πλέον χαρακτηριστικό τρόπο νοοτροπίες και αντιλήψεις που κρατούν τη χώρα και τους πολίτες(φορολογούμενους και μη) δέσμιους τραγελαφικών καταστάσεων.

Το γεγονός ότι η πλειονότητα των πολιτών ταυτίζεται με το οικονομικό επιτελείο της εκάστοτε κυβέρνησης ότι πρέπει να φορολογούνται οι… πλούσιοι(αλήθεια υπάρχει μονάδα μέτρησης του πλούτου;), και δη όσοι ζουν… πλουσιοπάροχα με εισόδημα 1,500 ευρώ, είναι ενδεικτικό της σύγχυσης που επικρατεί.

Είναι εμφανές ότι ουδόλως τους ενδιαφέρει η ανταποδοτικότητα των φόρων-που έτσι κι αλλιώς είναι άγνωστη στο ελληνικό κράτος- αλλά η εκδίκηση δια των φόρων. Επιχαίρουν γιατί  επιβάλλεται ΦΠΑ 23% στην εκπαίδευση, εν γνώσει τους ότι το χαράτσι δεν θα βελτιώσει τη δημόσια παιδεία, αλλά θα πάει στο χωρίς πάτο βαρέλι του δημόσιου χρέους.

Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ(όπως και η προηγούμενη του ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και η προ-προηγούμενη της Νέας Δημοκρατίας- ΠΑΣΟΚ) με πρόσχημα το μνημόνιο(αποκρύπτοντας την αλήθεια ότι όλα αυτά  γίνονται για να μη μειώσουν τις κρατικές δαπάνες και να ξεφορτωθούν τις υπερχρεωμένες ΔΕΚΟ) αντί να αναζητήσουν ισοδύναμα στη σπατάλη του δημόσιου τομέα, συνεχίζουν με την εύκολη λύση(από αριστερά αυτή τη φορά) ώστε να μη θιγεί η πελατεία τους. Όταν ακούς τον αρμόδιο υπουργό, τον κ. Φίλη, να δηλώνει ότι “άμα” πιάσει δύο- τρεις υποθέσεις φοροδιαφυγής θα ρυθμιστεί το θέμα του 23%- είναι “λογικό” ο ημιμαθής και παραμυθιασμένος πολίτης να πιστεύει ότι το πρόβλημα της χώρας είναι οι… δύο- τρεις που φοροδιαφεύγουν. Αυτοί ευθύνονται και όχι οι ανίκανοι υπουργοί.

Είναι προφανές ότι, ανεξάρτητα από ιδεολογική ή πολιτική προέλευση, οι περισσότεροι έλληνες-αθροίστε τα ποσοστά των “φιλολαϊκών” κομμάτων και θα καταλάβετε- σκέφτονται εγωιστικά και αντιδρούν  εκδικητικά με βάσει αυτά που τους λένε οι εκάστοτε αρμόδιοι υπουργοί. Εκπαιδεύονται να μισούν τους επιτυχημένους και να λοιδορούν όσους ρισκάρουν να κερδίσουν περισσότερα από εκείνους  που αρκούνται στην ασφάλεια του δημοσίου. Έμαθαν από όλες τις κυβερνήσεις να ζουν με μύθους και ψευδαισθήσεις και με κακούς δράκους που θεωρούν ότι εξαιτίας τους η χώρα έχει χρεοκοπήσει.

Τελούν υπό καθεστώς παροξυσμού, ο οποίος καθοδηγείται από τον αριστεροδεξιό λαϊκισμό, με σκοπό να διασφαλισθούν τα συμφέροντα της ιδεοληπτικής διακομματικής συντεχνίας που κυβερνά μέσα από τις κυβερνήσεις.

Η νοοτροπία του “πολίτη- πελάτη”, που έχει πάντα δίκιο, αλλά και η αντίληψη ότι η “ευσπλαχνική” αριστερά φροντίζει τα λαϊκά συμφέροντα, έχουν διαμορφώσει τη “κουλτούρα” του ελληνικού λαού.

Ακόμα και τώρα που η λεηλασία της μεσαίας τάξης έχει εξαντλήσει την όποια φοροδοτική ικανότητα απέμεινε, δεν αντιλαμβάνονται ότι κατάρρευση της επιχειρηματικότητας θα επιφέρει και το δικό τους  τέλος.

Θέλουν πάση θυσία να απαλλαγούν από την αγελάδα του γείτονα, αλλά δεν έχουν προβλέψει τι θα γίνει όταν ψοφήσει και η τελευταία αγελάδα του γείτονα. Μήπως θα πρέπει να αρχίσουν να αναρωτιούνται, όταν ψοφήσει και η τελευταία “αγελάδα” της μεσαίας τάξης, σε ποιους θα στραφεί η κυβέρνηση για να “αρμέξει” φόρους;

*Ο Χάρης Παυλίδης είναι δημοσιογράφος