Πόσιμο θαλασσινό νερό με ενέργεια από τον Ήλιο

Επιμέλεια: Γιάννης Μουρατίδης 

Η μείωση των χερσαίων υδάτινων πόρων είναι ένα πρόβλημα που δεν αφορά πλέον μόνο τους κατοίκους αναπτυσσόμενων χωρών στην Αφρική και την Ασία. Την περασμένη εβδομάδα, η Καλιφόρνια ένα από τα πλουσιότερα μέρη του κόσμου, αναγκάστηκε να θεσπίσει περιορισμούς κατανάλωσης νερού, για να αντιμετωπίσει τη λειψυδρία.

Φανταστείτε ότι βρίσκεστε σε ένα ξερονήσι και ο Ήλιος σας αφυδατώνει. Πάνω στο νησί δεν υπάρχει νερό, γύρω σας όμως υπάρχει μια απέραντη δεξαμενή. Αν προσπαθήσετε να ξεδιψάσετε με το θαλασσινό νερό, το αποτέλεσμα θα είναι να διψάσετε περισσότερο και αν το παρακάνετε ο οργανισμός σας θα σταματήσει να λειτουργεί.

Μια ομάδα ερευνητών του MIT σε συνεργασία με την εταιρεία Jain Irrigation Systems αξιοποίησαν μια εγκατάσταση αφαλάτωσης στο Νέο Μεξικό για να δοκιμάσουν ένα νέο μηχανισμό, ο οποίος έχει τη δυνατότητα να αφαιρεί το αλάτι από 8 κυβικά μέτρα νερού σε ένα 24ωρο. Ο μηχανισμός πήρε την πρώτη θέση στο διαγωνισμό Desal Prize, τον οποίο έχει θεσπίσει η USAID με στόχο να κατασκευαστούν λύσεις αφαλάτωσης που θα είναι οικονομικά συμφέρουσες για να χρησιμοποιηθούν σε χώρες που δεν έχουν τη δυνατότητα να επενδύσουν σε ακριβά συστήματα.

Η ιδιαιτερότητα του μηχανισμού είναι ότι για την ενέργεια που απαιτεί η λειτουργία του, αξιοποιεί ως πηγή τον ήλιο. Φωτοβολταϊκά στοιχεία, συλλέγουν την ηλιακή ακτινοβολία και την αποθηκεύουν σε μπαταρίες, ώστε να είναι δυνατή η λειτουργία του μηχανισμού όλο το 24ωρο. Η ηλεκτρική ενέργεια “μαγνητίζει” δύο μεμβράνες, οι οποίες έλκουν τα θετικά και αρνητικά ιόντα του αλατιού, αφήνοντας στη δεξαμενή καθαρό νερό. Επιπλέον, ο μηχανισμός χρησιμοποιεί ένα φίλτρο υπεριώδους φωτός για να απολυμαίνει το νερό.

Τα υλικά που έχουν χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή του μηχανισμού είναι τα απλούστερα δυνατά. Οι μπαταρίες για παράδειγμα, χρησιμοποιούν την ίδια τεχνολογία με τις μπαταρίες αυτοκινήτου. Παράλληλα, είναι και αξιόπιστα για παράγουν σε 24ωρη βάση αρκετό νερό ώστε να υδροδοτούνται με πόσιμο νερό οικισμοί μέχρι 5000 κατοίκων.

Στην Ινδία, μια από τις πρώτες χώρες που αναμένεται να εφαρμοστεί ο μηχανισμός, κατοικεί το 16% του παγκόσμιου πληθυσμού, αλλά είναι συσσωρευμένο μόλις το 4% του πόσιμου νερού της Γης.