Τα γεγονότα που είδαμε Live και μας άφησαν με το στόμα ανοικτό

Την έχουμε αγαπήσει, την έχουμε κατηγορήσει, την θεωρούμε ξεπερασμένη, ωστόσο ακόμα και αν λόγω και του διαδικτύου, έχει πάψει να έχει τον πρώτο λόγο στην ενημέρωση και τη διασκέδασή μας, έχει σίγουρα δεσπόζουσα θέση στις αναμνήσεις μας.

Πρωινά με μπισκότα, γαριδάκια και Τζι Αϊ Τζο, αργότερα αθλητικές εκπομπές, σειρές και πρεμιέρες, δελτία ειδήσεων με παράθυρα, δελτία ειδήσεων χωρίς παράθυρα, δελτία ειδήσεων χωρίς ειδήσεις, ρεάλιτι και trash εκπομπές και γεγονότα, που μπήκαν στο σαλόνι μας και μας έπιασαν από το λαιμό.

Αυτά τα τελευταία προσπαθήσαμε να συγκεντρώσουμε σε αυτό το κείμενο, καθώς είναι μερικές φορές, που πραγματικά μείναμε με το στόμα ανοικτό, είτε από αγωνία, είτε επειδή απλώς δεν πιστεύαμε ότι αυτό που βλέπουμε, δεν είναι κάποια ταινία, αλλά (σκληρή) πραγματικότητα.

Το NEWS 247 συγκέντρωσε σε δύο βίντεο μερικές από αυτές τις στιγμές και περιμένει στα σχόλια τις δικές σας. Μπροστά από μια τηλεόραση, με το στόμα ανοικτό.

Οι άνανδρες δολοφονίες των Τάσου Ισαάκ και Σολωμού Σολωμού

Στις 11 Aυγούστου 1996 επτά χιλιάδες μοτοσικλετιστές θα πραγματοποιούσαν την αντικατοχική πορεία προς την Kερύνεια. Η Τουρκική κατοχική δύναμη απειλούσε ότι θα άνοιγε πυρ και μετά από διαβουλεύσεις η πορεία ματαιώθηκε επισήμως.

Ωστόσο, οι μοτοσυκλετιστές ήταν αποφασισμένοι να προχωρήσουν και άρχισαν να κινούνται προς διάφορες κατευθύνσεις. Oι διαδηλωτές πέρασαν στη νεκρή ζώνη. Oι κατοχικές δυνάμεις άναψαν φωτιά για να τους απομακρύνουν. Στη Δερύνεια η κατάσταση ήταν χειρότερη, αφού άρχισαν βίαιες συγκρούσεις. Mοτοσικλετιστές και άλλοι διαδηλωτές βρέθηκαν αντιμέτωποι με τους ένοπλες στρατιώτες της κατοχικής δύναμης αλλά και οργανωμένους Τούρκους και Τουρκοκύπριους αντιδιαδηλωτές που περιελάμβαναν και οργανωμένες ομάδες των Γκρίζων Λύκων.

O Tάσος Iσαάκ, στην προσπάθεια του να βοηθήσει έναν άλλον Eλληνοκύπριο, τον οποίο κτυπούσαν οι Tούρκοι, δέχθηκε επίθεση και έπεσε στο χώμα. Γύρω του μαζεύτηκαν μεγάλος αριθμός Τούρκων και Τουρκοκύπριων αντιδιαδηλωτών καθώς και μέλη της λεγόμενης αστυνομίας του ψευδοκράτους και άρχισαν να τον κτυπούν επανειλημμένα με πέτρες, ρόπαλα, λοστούς, μέχρις ότου αυτός εξέπνευσε. Mέλη της Eιρηνευτικής Δύναμης του ΟΗΕ, τα οποία ήταν παρόντα στην σκηνή, επέλεξαν να μην επέμβουν.

Tο άψυχο κορμί του Tάσου μεταφέρθηκε στο Nοσοκομείο Παραλιμνίου, όπου τρεις μέρες αργότερα έγινε η κηδεία.

Tην ημέρα της κηδείας του Tάσου Iσαάκ, στις 14 Αυγούστου 1996, ημέρα μνήμης της κατάληψης της Aμμοχώστου, μία ομάδα από διαδηλωτές κατευθύνθηκαν προς το οδόφραγμα της Δερύνειας για να εναποθέσουν στεφάνια και λουλούδια στο χώρο της δολοφονίας του Tάσου Iσαάκ. Η σκηνή μετατράπηκε σε πεδίο μάχης, όταν εμφανίστηκε μια ομάδα «Γκρίζων Λύκων» και άρχισαν τον πετροπόλεμο. Ξαφνικά ξεπετάχτηκε μπροστά από τους διαδηλωτές ο Σολωμός Σολωμού και ξεφεύγοντας από τους Κυανόκρανους, πέρασε στη νεκρή ζώνη και προσπάθησε ν΄ ανέβει σε έναν ιστό για να κατεβάσει την τουρκική σημαία, ενώ άλλοι διαδηλωτές προσπάθησαν να τον αποτρέψουν.

Tούρκοι ελεύθεροι σκοπευτές από το απέναντι τουρκικό φυλάκιο τον πυροβόλησαν και ο Σολωμός Σολωμού έπεσε νεκρός από σφαίρα στο λαιμό. Στη συνέχεια άρχισαν να ρίχνουν προς τους διαδηλωτές.

Ένας από τους δολοφόνους του Σολωμού Σολωμού, ήταν και ο Kενάν Aκίν, έποικος, πρώην αξιωματικός του τουρκικού στρατού , “υπουργός” του ψευδοκράτους και πράκτορας των Tουρκικών μυστικών Δυνάμεων

Η κρίση των Ιμίων

Τον Ιανουάριο του 1996, Ελλάδα και Τουρκία έφτασαν μια ανάσα πριν τον πόλεμο, μετά από τουρκική πρόκληση, με αφορμή την προσάραξη πλοίου στις βραχονησίδες των Ιμίων.

Ο τότε δήμαρχος της Καλύμνου Δημήτρης Διακομιχάλης, θορυβημένος από το γεγονός ότι η Τουρκία εγείρει εδαφικές αξιώσεις στα Ίμια (οι Τούρκοι είχαν αρνηθεί τη ρυμούλκηση του πλοίου από ελληνικά ρυμουλκά, ισχυριζόμενοι ότι βρισκόταν σε τουρκικά χωρικά ύδατα), ύψωσε την ελληνική σημαία σε ένα από αυτά τα δύο νησιά στις 25 Ιανουαρίου 1996, συνοδευόμενος από τον αστυνομικό διευθυντή Καλύμνου Γ. Ριόλα, έναν ιερέα και δύο κατοίκους του νησιού.

Τα τουρκικά τηλεοπτικά κανάλια μετέδωσαν εικόνες με την ελληνική σημαία υψωμένη στα Ίμια, κάτι που προκάλεσε σάλο στην κοινή γνώμη της Τουρκίας. Δύο δημοσιογράφοι του γραφείου της εφημερίδας Χουριέτ στη Σμύρνη, μετέβησαν με ελικόπτερο στη Μεγάλη Ίμια, υπέστειλαν την ελληνική σημαία και ύψωσαν την τουρκική σημαία. Η όλη επιχείρηση των δημοσιογράφων βιντεοσκοπήθηκε και προβλήθηκε από το τηλεοπτικό κανάλι που ανήκει στη Χουριέτ. Το γεγονός αυτό πήρε σημαντικές διαστάσεις. Σύντομα, ελληνικά και τουρκικά πολεμικά σκάφη κινήθηκαν στην περιοχή.

Στην Ελλάδα παρακολουθούσαμε τη μεταφορά ναυτικών δυνάμεων γύρω από τα Ίμια και ετοιμαζόμασταν για πόλεμο, που τελικά αποφεύχθηκε με παρέμβαση του ΝΑΤΟ και κυρίως των ΗΠΑ, τις οποίες φρόντισε να ευχαριστήσει από το βήμα της Βουλής ο τότε πρωθυπουργός, Κώστας Σημίτης.

Τις τελευταίες ώρες της κρίσης, τρεις Έλληνες αξιωματικοί, του Πολεμικού Ναυτικού έχασαν την ζωή τους όταν το ελικόπτερο όπου επέβαιναν κατέπεσε στην θάλασσα. Το δυστύχημα αποδόθηκε σε τεχνικά αίτια και την κόπωση του πληρώματος.

Τα τραγικά λάθη στην υπόθεση Σορίν Ματέι

Η νύχτα της 23ης Σεπτεμβρίου 1998 έμεινε χαραγμένη στη μνήμη όλων των Ελλήνων, που παρακολουθούσαν αποσβολωμένοι τον δημοσιογράφο Ν. Ευαγγελάτο, να εκτελεί χρέη διαπραγματευτή σε υπόθεση ομηρείας.

Ο Ρουμάνος δραπέτης Σορίν Ματέι το βράδυ της Τετάρτης της 23ης Σεπτεμβρίου 1998 εισέβαλε σε διαμέρισμα πολυκατοικίας στην οδό Νιόβης στα Κάτω Πατήσια θέτοντας υπό καθεστώς ομηρείας τους τέσσερις ενοίκους με την απειλή χειροβομβίδας. Παράλληλα τηλεφώνησε στον τηλεοπτικό σταθμό Σκάι όπου σε απευθείας τηλεοπτική μετάδοση συνομιλούσε για τέσσερις περίπου ώρες με τον κεντρικό παρουσιαστή ειδήσεων του καναλιού, Νίκο Ευαγγελάτο.

Η Ελληνική Αστυνομία, επρόκειτο να κάνει ένα τεράστιο λάθος. Μετά από πληροφορίες περί ψεύτικης χειροβομβίδας, με τον αρχηγό της αστυνομίας Αθ. Βασιλόπουλο, να ηγείται της επιχείρησης, αστυνομικοί εισέβαλαν στο διαμέρισμα. Η στιγμή της έκρηξης καταγράφηκε από τις τηλεοπτικές κάμερες. Η ένοικος Αμαλία Γκινάκη έχασε τη ζωή της, ενώ ο Σορίν Ματέι τραυματίστηκε σοβαρά και πέθανε λίγες μέρες αργότερα, χωρίς οι ακριβείς συνθήκες θανάτου να έχουν εξακριβωθεί πλήρως. Την αποτυχημένη εισβολή της αστυνομίας ακολούθησε η παραίτηση του αρχηγού της αστυνομίας, αντιστράτηγου Αθανάσιου Βασιλόπουλου, ο οποίος είχε φυγαδευθεί από το σημείο γεμάτος αίματα.

Η πρώτη λεωφορειοπειρατεία στην Ελλάδα

Στις 29 Μαΐου του 1999, ο 25χρονος Φλαμούρ Πίσλι επιβιβάστηκε στο λεωφορείο που θα τον μετέφερε από το χωριό Κάτω Σχολάρι στη Θεσσαλονίκη.

Τουλάχιστον έτσι πίστευαν ο οδηγός και οι άλλοι 13 επιβάτες του λεωφορείου. Οι πόρτες έκλεισαν, το όχημα ξεκίνησε και ο νεαρός Αλβανός αποκάλυψε τον πραγματικό λόγο της επιβίβασής του. Οι αποσκευές του αποτελούνταν από δύο χειροβομβίδες και ένα Καλάσνικοφ.

Μέσα σε λίγα λεπτά, το λεωφορείο βρισκόταν υπό τον πλήρη έλεγχό του και ο Πίσλι έδωσε τις απαραίτητες οδηγίες. Ο νέος προορισμός του λεωφορείου ήταν η Αλβανία, όπου ο λεωφορειοπειρατής πίστευε ότι θα δικαιωνόταν, θεωρώντας ότι είχε αδικηθεί από τις ελληνικές αρχές.

Οι τηλεοπτικές κάμερες κατέγραφαν κάθε στιγμή των διαπραγματεύσεων σε κάθε στάση και ο Πίσλι φαινόταν πρόθυμος να συνεργαστεί μαζί τους. Το λεωφορείο συνέχισε την πορεία του προς την Αλβανία με τη συνοδεία της αστυνομίας.

Στις 10 το βράδυ, ο Πίσλι πέταξε από το παράθυρο την απασφαλισμένη χειροβομβίδα, η οποία όμως δεν εξερράγη ποτέ. Το επόμενο πρωί, λίγα χιλιόμετρα έξω από την περιοχή Ελμπασάν της Αλβανίας, το λεωφορείο αναγκάστηκε να σταματήσει, γιατί η αλβανική αστυνομία είχε κλείσει το δρόμο με δύο νταλίκες.

Οι αρχές περικύκλωσαν το όχημα και ζήτησαν απ’ τον Πίσλι να παραδοθεί. Ο 25χρονος αρνήθηκε και οι αστυνομικοί άνοιξαν πυρ εναντίον του λεωφορείου. Μέσα στον πανικό, ο όμηρος Γιώργος Κουλούρης επιχείρησε να διαφύγει. Άνοιξε την πόρτα του λεωφορείου και ένας Αλβανός αστυνομικός, πιστεύοντας ότι ήταν ο Πίσλι, τον πυροβόλησε και τον σκότωσε. Λίγα λεπτά αργότερα, έπεσε νεκρός από τα πυρά των αστυνομικών και ο Φλαμούρ Πίσλι. η έλλειψη εμπειρίας και η ανικανότητα.

Στην Αλβανία, ο τύπος τον παρουσίασε σαν ήρωα για όσα υπέφερε από τους Έλληνες και αυτή τη στάση κράτησε και η κοινή γνώμη.

Οι καταστροφικές πυρκαγιές στην Ηλεία

Το 2007 οι οθόνες γέμισαν φλόγες και στάχτη, καθώς χιλιάδες στρέμματα έγιναν παρανάλωμα του πυρός. Επρόκειτο για μία από τις μεγαλύτερες φυσικές καταστροφές στην ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας.

Εκτεταμένες πυρκαγιές σε πολλά μέρη της χώρας, κυρίως τον μήνα Αύγουστο, έκαψαν περισσότερα από 268.834 εκτάρια γης, με αποτέλεσμα το θάνατο τουλάχιστον 63 ανθρώπων. Μέχρι τις 30 Αυγούστου κάηκαν 1.500 σπίτια και μείναν 6.000 άστεγοι.

Η φωτιά έκαψε 4,5 εκατομμύρια ελαιόδεντρα καθώς και 60.000 ζώα. Οι περιοχές οι οποίες επλήγησαν ήταν στους νομούς Μεσσηνίας, Αρκαδίας, Ηλείας, Αχαΐας, Λακωνίας, Αργολίδος, Κορινθίας, Αττικής και Ευβοίας, Φθιώτιδος με το νομό Ηλείας να δέχεται το πιο εκτεταμένο και φονικό πλήγμα.

Το χαστούκι Κασιδιάρη στην Λ. Κανέλλη

Στις 7 Ιουνίου 2012, είδαμε σε απευθείας μετάδοση, μια από τις πιο μαύρες στιγμές της ελληνικής τηλεόρασης.

Ο υποψήφιος βουλευτής Ηλίας Κασιδιάρης βρισκόταν στην πρωινή ενημερωτική εκπομπή Πρωινό ΑΝΤ1 με τον Γιώργο Παπαδάκη μαζί με τις υποψήφιες βουλευτίνες του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ, Ρένα Δούρου και Λιάνα Κανέλλη, αντίστοιχα.

Μετά από έντονη λεκτική αντιπαράθεση, ο Κασιδιάρης πέταξε νερό στην Ρ. Δούρου. Η Λ. Κανέλλη αντέδρασε και τον χτύπησε με μια εφημερίδα, με αποτέλεσμα ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής να την σπρώξει και να τη χτυπήσει. Ο παρουσιαστής της εκπομπής φώναζε “όχι”, χωρίς να προλάβει όμως να αποτρέψει την άνανδρη επίθεση.

Στη συνέχεια διέφυγε, μέχρι να περάσει το αυτόφωρο. Το περιστατικό προβλήθηκε από τα διεθνή ΜΜΕ και προκάλεσε την κατακραυγή εντός και εκτός Ελλάδος. Το μόνο κόμμα που δεν το καταδίκασε ήταν η Χρυσή Αυγή, η οποία μάλιστα κατηγόρησε τη Λ. Κανέλλη, ότι προκάλεσε τον Κασιδιάρη.

Όταν έπεσε “μαύρο” στην ΕΡΤ

Στις 11 Ιουνίου του 2013 η Κυβέρνηση πήρε μια απόφαση που παραλίγο να οδηγήσει στην πτώση της και μείωσε την κοινοβουλευτική της δύναμη, με την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ.

Το απόγευμα εκείνης της μέρας, ο τότε κυβερνητικός εκπρόσωπος Σ. Κεδίκογλου, ανακοίνωσε το κλείσιμο της ΕΡΤ. Λίγες ώρες αργότερα το σήμα των σταθμών, κατέβηκε on air λίγο πριν το τέλος του προγράμματος της συγκεκριμένης μέρας, προκαλώντας αντιδράσεις εντός και εκτός Ελλάδας.

Το κύμα αλληλεγγύης ήταν συγκλονιστικό και εκατοντάδες πολίτες έσπευσαν στο Ραδιομέγαρο, δείχνοντας στην πράξη τη διαφωνία τους με την κυβέρνηση.

Παρά την απόφαση της κυβέρνησης, οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ συνέχισαν την παραγωγή προγράμματος με το εγχείρημα της ΕΡΤ Open τόσο στην ΕΡΤ, με τη ΝΕΤ, το Πρώτο και το Τρίτο Πρόγραμμα όσο και στην ΕΡΤ3, με την ΕΤ3 και τον 102 FM, αλλά και σε 15 τοπικούς κρατικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς της ΕΡΑ.

Η τραγωδία του Challenger

Στις 28 Ιανουαρίου, 1986 εκατομμύρια άνθρωποι παρακολούθησαν ζωντανά την εκτόξευση του Challenger σε μια αποστολή, που δεν έμελλε να ολοκληρωθεί.  Το  Challenger, 73 δευτερόλεπτα μετά την εκτόξευσή του ξεφεύγει εκτός πορείας και εκρήγνυται.  Το δυστύχημα αποδίδεται σε αστοχία εξαρτήματος λόγω της υψηλής θερμοκρασίας στη διάρκεια της εκτόξευσης.

Αρκετά μέλη του πληρώματος, εικάζεται ότι επέζησαν της πρώτης έκρηξης, ωστόσο το διαστημόπλοιο δεν είχε σύστημα διαφυγής και η πτώση στον Ωκεανό, που ακολούθησε δεν άφηνε ελπίδες.

Περίπου το 17% των Αμερικανών, παρακολούθησε σε απευθείας μετάδοση την τραγωδία, λόγω της συμμετοχής της δασκάλας Christa McAullife. Ήταν η πρώτη δασκάλα, που θα ταξίδευε στο διάστημα, ωστόσο δεν τα κατάφερε. Η McAullife και άλλοι έξι άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Το δυστύχημα του Challenger διέκοψε τις πτήσεις των διαστημικών λεωφορείων για 32 μήνες.

Η αμηχανία πριν την πτώση του Τείχους του Βερολίνου

Στις 9 Νοεμβρίου 1989, ένα ιστορικό λάθος επρόκειτο να διορθωθεί από μια λάθος διατύπωση, ενός αξιωματούχου. Οι μαζικές διαδηλώσεις και οι πρόσφυγες που κατέκλυζαν τις ανατολικές χώρες, ανάγκασαν την κυβέρνηση της Α. Γερμανίας να σχεδιάσει έναν νέο ταξιδιωτικό νόμο.

Μετά από ένα θρίλερ διαπραγματεύσεων μεταξύ υπουργείων, το σχέδιο καταλήγει στα χέρια του Γενικού Γραμματέα Έγκον Κρεντς. Ο Κρεντς δεν γνωρίζει τις αντιρρήσεις των συναρμόδιων υπουργείων και δεν προσέχει ότι η ρύθμιση προορίζεται να δοθεί την άλλη μέρα στον τύπο. Έτσι τη δίνει μαζί με ένα σχετικό δελτίο τύπου στο μέλος του Πολιτικού Γραφείου του κόμματος Γκύντερ Σαμπόφσκι, που ετοιμαζόταν εκείνη την ώρα να δώσει συνέντευξη τύπου στους Ανατολικογερμανούς και τους ξένους δημοσιογράφους.

Προς το τέλος της συνέντευξης, στις 18:57, ο Σαμπόφσκι αναφέρει ότι το Υπουργικό Συμβούλιο ενέκρινε μια νέα ταξιδιωτική ρύθμιση, η οποία όμως στην πραγματικότητα δεν ήταν παρά ένα νομοσχέδιο υπό επεξεργασία, για το οποίο μάλιστα τα συναρμόδια υπουργεία είχαν αντιρρήσεις. Εμφανώς αμήχανος και ψάχνοντας τα χαρτιά του διαβάζει δυνατά το σημείωμα παρουσία δημοσιογράφων στη ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση:

“Αιτήσεις για σύντομα ιδιωτικά ταξίδια προς το εξωτερικό μπορούν να κατατίθενται χωρίς την επίκληση προϋποθέσεων. Οι άδειες θα δίνονται με σύντομες διαδικασίες. Στις υπεύθυνες υπηρεσίες δημοτολογίων και έκδοσης διαβατηρίων της ΛΔΓ έχει δοθεί εντολή να εκδίδουν βίζες άμεσα, χωρίς πια να απαιτούνται οι ισχύουσες προϋποθέσεις για μόνιμο εκπατρισμό. Η μόνιμη έξοδος από τη χώρα μπορεί να πραγματοποιείται από οποιοδήποτε μεθοριακό σημείο διέλευσης προς την ΟΔΓ”.

Στην ερώτηση του δημοσιογράφου Ρικάρντο Έρμαν από το ιταλικό πρακτορείο ANSA «πότε τίθεται σε εφαρμογή αυτή η ρύθμιση», ο Σαμπόφσκι απαντά φυλλομετρώντας τα χαρτιά του: «Αυτή η ρύθμιση τίθεται σε εφαρμογή, απ’ όσο ξέρω αμέσως τίθεται σε εφαρμογή, χωρίς καθυστέρηση».

Η στιγμή αυτή αμηχανίας οδηγεί σε ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα του 20ου αιώνα, καθώς χιλιάδες Ανατολικοβερολινέζοι, βγαίνουν στους δρόμους και κατευθύνονται προς το Τείχος.  Μέχρι το πρωί της 10ης Νοεμβρίου όλες οι πύλες του τείχους έχουν ανοίξει διάπλατα και οι πολίτες τις περνούν χωρίς κανένα έλεγχο.

Η καταιγίδα της Ερήμου

Ο πρώτος Πόλεμος του Κόλπου (2 Αυγούστου 1990 – 28 Φεβρουαρίου 1991) ήταν μια σταυροφορία των ΗΠΑ και άλλων 30 κρατών κατά του Ιράκ, με στόχο επισήμως την απελευθέρωση του Κουβέιτ. Είχε προηγηθεί η εισβολή του Ιράκ στο Κουβέιτ, που κατέληξε στην ολοκληρωτική ήττα του Ιράκ.

Επρόκειτο για τον πρώτο τηλεοπτικό πόλεμο της ιστορίας, καθώς η έναρξή του είχε μεταδοθεί ζωντανά από το CNN σε όλο τον κόσμο και στην Ελλάδα.

Οι φόβοι ότι θα άρχιζε ο τρίτος Παγκόσμιος, δεν επιβεβαιώθηκαν, καθώς η συμμαχία υπό τις ΗΠΑ, πέτυχε μια γρήγορη νίκη, αφού πρώτα είχε φροντίσει να παρουσιάσει τον Σαντάμ Χουσεΐν, ως το απόλυτο κακό και το καθεστώς του ως παγκόσμια απειλή.

Η σφαγή στο Columbine

Στις 20 Απριλίου 1999, δύο έφηβοι μαθητές, ο Eric Harris και ο Dylan Klebold, σκόρπισαν το θάνατο στο γυμνάσιο και Λύκειο Columbine Jefferson στο Κολοράντο των Ηνωμένων Πολιτείών.

Τα δύο παιδιά μπήκαν οπλισμένα στο σχολείο τους και εκτέλεσαν 12 συμμαθητές τους και έναν δάσκαλο, ενώ τραυμάτισαν άλλα 24 άτομα, πριν αυτοκτονήσουν.

Επρόκειτο για μία από τις χειρότερες επιθέσεις σε σχολείο, στην ιστορία των ΗΠΑ και προκάλεσε εκτεταμένες συζητήσεις για την οπλοκατοχή, αλλά και την έκθεση των νέων στη βία μέσω του κινηματογράφου και των Video Games. H ταινία Elephant, βασίστηκε στα γεγονότα του Columbine και προκάλεσε αίσθηση.

Η επίθεση που άλλαξε τον κόσμο

Στις 11 Σεπτεμβρίου 2001, οι ΗΠΑ δέχθηκαν επίθεση στο έδαφός τους. Επρόκειτο για τη μεγαλύτερη τρομοκρατική ενέργεια όλων των εποχών.

Σε τέσσερα πολιτικά αεροσκάφη εκδηλώθηκε αεροπειρατεία, και τα τρία από αυτά οδηγήθηκαν από τους αεροπειρατές και προσέκρουσαν στους Δίδυμους Πύργους του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου και το Πεντάγωνο, ενώ το τέταρτο συνετρίβη σε ανοικτό χώρο.

Οι Δίδυμοι Πύργοι κατέρρευσαν λίγη ώρα μετά τις συγκρούσεις των αεροσκαφών επάνω τους, προκαλώντας χιλιάδες απώλειες. Την πρόσκρουση του δεύτερου αεροσκάφους, την είδαμε Live, καθώς όλα τα ΜΜΕ είχαν απευθείας σύνδεση από το σημείο, λόγω της πρώτης πρόσκρουσης.

Εκτός των 19 αεροπειρατών, συνολικά από τις επιθέσεις, 2973 άνθρωποι έχασαν την ζωή τους και 24 μένουν αγνοούμενοι. Την ευθύνη των επιθέσεων ανέλαβε η Αλ Κάιντα και ο Οσάμα Μπιν Λάντεν.

Το Τσουνάμι στην Ιαπωνία

Στις 11 Μαρτίου 2011, σημειώθηκε ο καταστροφικός σεισμός, στη βορειανατολική Ιαπωνία, μεγέθους 9,0 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ. Ο σεισμός είχε διάρκεια – ρεκόρ 5 λεπτά. Τα περισσότερα κτίρια άντεξαν, ωστόσο, προκλήθηκε  τσουνάμι σε πολλές περιοχές της χώρας. Οι εικόνες ήταν συγκλονιστικές.

Το τσουνάμι ξεκίνησε να διαδίδεται στον Ειρηνικό ωκεανό προς όλες τις κατευθύνσεις, αμέσως μετά τον σεισμό. Στις ιαπωνικές ακτές, το ύψος του τσουνάμι έφτασε έως και τα 10 μέτρα και συμπαρέσυρε σπίτια, κτίρια και αυτοκίνητα, κατά τόπους έως και 20 χιλιόμετρα μέσα στο εσωτερικό της στεριάς.

Ο σεισμός και το τσουνάμι άφησαν πίσω τους 15.365 νεκρούς, 5.363 τραυματίες και 8.206 αγνοούμενους.

Μετά τον σεισμό, οι 3 αντιδραστήρες που βρίσκονταν σε κανονική λειτουργία στην μονάδα Φουκουσίμα Ι έκλεισαν αυτόματα, ενώ στις 12 Μαρτίου σημειώθηκε η πρώτη έκρηξη προκαλώντας παγκόσμια ανησυχία. Η περιοχή εκκενώθηκε και ο βαθμός επικινδυνότητας, έφτασε στα επίπεδα του Τσέρνομπιλ.

Το δολοφονικό αμόκ του Μπρέιβικ

Στις 22 Ιουλίου 2011, ο Άντερς Μπέρινγκ Μπρέιβικ σχεδίασε και εκτέλεσε, μια διπλή επίθεση, που προκάλεσε παγκόσμιο σοκ. Επρόκειτο για τη φονικότερη επίθεση στη Νορβηγία από το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.

Συνολικά 77 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, 8 από την έκρηξη παγιδευμένου αυτοκινήτου στο κέντρο της πρωτεύουσας, Όσλο, και 69 ακόμα, κυρίως έφηβοι, δύο ώρες αργότερα, από τις σφαίρες του Μπρέιβικ,  ο οποίος ντυμένος αστυνομικός εισέβαλε στην κατασκήνωση της νεολαίας του Εργατικού Κόμματος στο νησί Ουτόγια, 40 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της νορβηγικής πρωτεύουσας.

Τα διεθνή ΜΜΕ είχαν συνδεθεί με το Όσλο, λόγω της έκρηξης, όταν λίγο αργότερα άρχισαν να φτάνουν οι πρώτες εικόνες από το νησί Ουτόγια, όπου ο Μπρέιβικ ολοκλήρωσε το αιματηρό του σχέδιο.

Διαβάστε ακόμα: Η τηλεόραση προτιμά το ξανθό

Διαβάστε ακόμα: Τα μυστικά της AGB

Διαβάστε ακόμα: Η τηλεόραση αλλάζει, μαζί της κι εμείς