TEDxKalamata: Ο Skitsofrenis μιλά στο NEWS 247

O Skitsofrenis (Κώστας Λούζης) ξεκίνησε να ασχολείται με το Graffiti και το Street Art το 2008 όταν ανέλαβε να περάσει κάποια μηνύματα για την οικολογία και  την κοινωνία μέσα από ζωγραφιές στα τσιμεντένια υποστηρίγματα που βρίσκονται στον εθνικό δρόμο Καλαμάτας – Σπάρτης.

Έκτοτε ασχολείται πυρετωδώς με την τέχνη του δρόμου πειραματιζόμενος με διάφορα είδη ζωγραφικής. Μέρος της δουλειάς του έχει φιλοξενήσει στις σελίδες του το γερμανικό περιοδικό Stern όπως και το ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters.

Ο Skitsofrenis, ενόψει της ομιλίας του στο TEDxKalamata, παραχώρησε συνέντευξη στο NEWS 247

-Πως θα περιέγραφες την εμπειρία του TEDxKalamata; Τι σκέφτεσαι εν όψει της ομιλίας σου;  Άγχος υπάρχει; 

Είναι κάτι πρωτόγνωρο αλλά και πρωτοπόρο για τα μέρη μας και σίγουρα μόνο κάτι καλό θα βγει μέσα από αυτό. Σκέφτομαι ότι η ομιλία μου πρέπει να είναι όσο το δυνατόν  κατατοπιστική σε σχέση με αυτό που κάνω και πρεσβεύω γιατί ακόμα και σήμερα ειδικά σε περιοχές σαν και την δική μας υπάρχει άγνοια για το street art και το γκραφίτι.  Άγχος υπάρχει φυσικά γιατί για πρώτη φορά απευθύνομαι στον ”κορμό” αυτής της πόλης και θέλω να γίνω κατανοητός από όλους γιατί το κάνω για όλους.

-Γιατί κάνεις γκράφιτι;  Ή αλλιώς, ποια μηνύματα θες να περάσεις μέσα από αυτό;

Άλλοι κάνουν γκράφιτι για να διαφημίσουν την αγαπημένη τους ποδοσφαιρική ομάδα, άλλοι τις πολιτικές τους πεποιθήσεις και άλλοι για να δηλώσουν απλά την παρουσία τους εκεί. Εγώ επέλεξα να κάνω γκράφιτι για να φτιάξω την διάθεση του κόσμου, να προβληματίσω ευγενικά τον νου και αν δεν μπορώ να προτείνω μια λύση σε αυτό το αδιέξοδο τουλάχιστον να κάνω το περιβάλλοντα χώρο πιο υποφερτό. Στην εποχή που ζούμε υπάρχει μια ισοπεδωτική γραμμή σε όλα, σε αξίες , έννοιες, δόγματα αλλά και στις ψυχές των ανθρώπων που ένας-ένας απαρτίζουν την κοινωνία σαν σύνολο. Δίνοντας ένα θετικό μήνυμα σε ένα τοίχο ή έστω καλοπροαίρετα αν προβληματίζεις τον περαστικό, κρατάς το μυαλό σε εγρήγορση, κάτι που νομίζω δεν θέλουν κάποιοι να κάνουμε…

-Είναι το γκραφίτι μια πολιτική κίνηση – δήλωση;

Απο την στιγμή που θα πιάσεις το σπρέι ή οποιοδήποτε μέσο για να παρέμβεις σε δημόσιο χώρο είναι πολιτική κίνηση , η αρχαιότερα από όσο γνωρίζω , γιατί ‘παίρνεις’ το βήμα μόνος σου και προβάλλεις – προτείνεις κάτι σε όλους κ ίσως κάποιοι να επηρεαστούν σε μεγάλο βαθμό ,έτσι αλλάζεις κάτι στην κοινωνία.

-Γιατί χρησιμοποιείς την τεχνική του φωτορεαλισμού;

Θα χρησιμοποιήσω μια φράση ενός ήδη πολύ μεγάλου Αμερικάνου γκραφιτά και street-artist  που με εκφράζει εκατό τις εκατό  εμένα η τέχνη που μου μιλά πραγματικά είναι αυτή που μοιάζει πραγματική…

-Από που εμπνέεσαι;

Εμπνέομαι από ένα συναίσθημα που θα δω σε ένα πρόσωπο γερασμένο στο δρόμο, από μια βαρετή διαφημιστική καμπάνια κάπου, από ταινίες ,ιντερνέτ, ειδήσεις κ.τ.λ. αλλά και από ατελείωτες ώρες σκέψης μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.

-Πως υποδέχεται ο κόσμος τα έργα σου; Είναι αρκετά εξοικειωμένοι οι Έλληνες με την ιδέα του γκράφιτι;

Ο κόσμος στην αρχή ήταν κάπως κουμπωμένος και βιαζόταν να με κρίνει( τον δικαιολογώ αφού είχαμε μπουχτίσει απο κακόγουστο βανδαλισμό) αλλά με τον καιρό μόλις με γνώρισαν μέσα από τα χρώματα κατάλαβαν ότι ήμουν εκεί για μοιραστώ και να δώσω, όχι για να πάρω.

Οι Έλληνες είναι σαφώς εξοικειωμένοι με αυτό και αρχίζουν να το αγκαλιάζουν και να το επιζητούν πια, τουλάχιστον αυτό αντιλαμβάνομαι εδώ στην πόλη μου που δεν θα σταματήσω να λέω ότι είναι μια πόλη με βαθειά κουλτούρα και πολιτισμό απλά τα τελευταία χρόνια έγινε εσωστρεφής και αυτή όπως σχεδόν όλη η Ελλάδα.

-“Όσες κι αν χτίζουν φυλακές. κι αν ο κλοιός στενεύει. Ο νους μας είναι αληταριό, που όλο θα δραπετεύει”. Μήνυμα που υπάρχει σε ένα από τα γκράφιτι σου. Ποιος είναι ο τρόπος για να “δραπετεύσει” ο νέος Έλληνας από τη μιζέρια της εποχής;

Να συνειδητοποιήσει ότι δεν χρειάζεται σωτήρες ούτε συμβούλους.  Να κλείσει επιτέλους την τηλεόραση και να ξανά-διεκδικήσει το χώρο του μέσα από ιδέες που δεν θα χρειάζονται αδειοδότηση από ‘φωστήρες’ και μίζερους γραφειοκράτες. Η ζωή είναι στο δρόμο όχι στον καναπέ. Κλείνω αυτή την απάντηση με ένα στίχο από τον ποιητή Κώστα Βάρναλη:

“Αν είναι ο λάκκος σου

 πολύ βαθύς,

 χρέος με τα χέρια σου

 να σηκωθείς!”

-Ελλάδα ή εξωτερικό; Τι θα επέλεγες σαν νέος εν μέσω οικονομικής κρίσης; Και ακόμα περισσότερο, Αθήνα ή επαρχία;

Επιλέγω Ελλάδα γιατί αγαπάω αυτόν το τόπο με τα καλά του και τα κακά του και ας περάσω χειρότερα και από τον παππού μου. Η εποχή και ο συγκεκριμένος τόπος θα κρίνει χαρακτήρες από εδώ και πέρα, έτσι βλέπεις και τα δικά σου όρια τελικά. Φυσικά δεν αλλάζω την πόλη μου με τίποτα γιατί συνδυάζει τα πάντα βγάζοντας  κάτι νέο. Φυσικά υπάρχουν προβλήματα όπως έχει κάθε επαρχιακή πόλη αλλά κρατά ακόμα και σε αυτές τις εποχές ένα χαρακτήρα μοναδικό.

-“A man drinks coffee in front of a mural near the coastal town of Kalamata in the Μessinia area of Greece March 23, 2012”. Η λεζάντα και το Reuters ανέδειξε ένα από τα έργα σου στις φωτογραφίες της χρονιάς για το 2012. Πως αισθάνεσαι;

Αισθάνομαι περήφανος που βοήθησα να προβληθεί η μικρή μου πόλη σε όλο τον κόσμο, το έχει τόσο ανάγκη πραγματικά , αλλά συνάμα νιώθω μεγαλύτερη ευθύνη για το τι θα φτιάχνω από εδώ και πέρα γιατί τώρα πια ευθύνομαι και εγώ για το πως φαίνεται ο τόπος μου στο εξωτερικό αλλά και στους τουρίστες, παράλληλα με γεμίζει με κουράγιο και πείσμα γιατί και εγώ το έχω ανάγκη να αναγνωρίζεται ο κόπος μου.

-Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σου; Αντιστοίχως όνειρο;

Η μεγαλύτερη αγωνία μου είναι αν θα ξημερώσει αύριο και αν θα υπάρχει η Ελλάδα του χρόνου με όλα αυτά που μας τυχαίνουν δικαίως ή αδίκως. Το όνειρο μου σαν καλλιτέχνης είναι να μπορέσω να ΄εξάγω΄ την τέχνη μου στο εξωτερικό και να επισκεφτώ- ζωγραφίσω με καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο σε διάφορα μέρη του κόσμου γνωρίζοντας έτσι άλλες κουλτούρες και ήθη.

Πηγή Video: best-tv.gr

Το  TEDxKalamata 2012: “Planting Τhe Seed/Leading Decentralization” θα πραγματοποιηθεί στο Δημοτικό Πνευματικό Κέντρο Καλαμάτας, την Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου και ώρα 5:00 μμ.

Δείτε τα έργα του εδώ