The Master

Επιμέλεια: Γιώργος Κρασσακόπουλος

Βραβευμένο στο φεστιβάλ Βενετίας για τις ανδρικές ερμηνείες των Χοακίν Φίνιξ και Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν και για την σκηνοθεσία του, το «The Master» αξίζει ακόμη βραβεία για την τόλμη και την φιλοδοξία του, για το βάθος και την πολυπλοκότητα, για την σαρωτική κινηματογραφική του δύναμη, αφού δεν είναι τίποτα λιγότερο από ένα σύγχρονο american classic.

Το φιλμ ξεκινά λίγο πριν το τέλος του πόλεμου, συστήνοντάς μας τον ήρωά του, Φρέντι Κουέλ, ένα ναύτη στο πολεμικό ναυτικό, παθιασμένο με το σεξ και το αλκοόλ ή έστω οτιδήποτε μπορείς να πιες και να σε μεθύσει, ακόμη κι αν αυτό είναι παράξενα, επικίνδυνα κοκτέιλ που φτιάχνει ο ίδιος από τα πιο αλλόκοτα υλικά.

Η ειρήνη δεν μοιάζει να του ταιριάζει, όπως και η ζωή στη στεριά. Απολύεται από το πολυκατάστημα όπου δουλεύει ως φωτογράφος, φεύγει κυνηγημένος από μια φάρμα όταν ένα από τα ποτά του θα σκοτώσει έναν ηλικιωμένο εργάτη. Στην προβλήτα του Σαν Φρανσίσκο θα μπει λαθρεπιβάτης σε ένα μεγαλοπρεπές γιοτ που φέρει το όνομα «Alithea» και, το επόμενο πρωί, θα γνωρίσει τον «καπετάνιο» του, έναν άνθρωπο που μοιάζει φωτισμένος και που οι πιστοί του ονομάζουν «master».

Ανθρωπος με δεκάδες (σύμφωνα με δικές του δηλώσεις) διαφορετικές ενδιαφέρουσες ιδιότητες, συγγραφέας και ηγέτης, ο Λάνκαστερ Ντοντ έχει εκδώσει ήδη ένα βιβλίο που αποτελεί το ευαγγέλιο μιας νέας πνευματικής «θρησκείας», που πρεσβεύει πως το σώμα είναι απλά ένα σκάφος για το πνεύμα ή την ψυχή που ζει αιώνια, πως ο άνθρωπος δεν είναι ένα ζώο για να κυριαρχείται από τα συναισθήματα και τις ορμές του και πως το ταξίδι στο παρελθόν μας μπορεί να μας κάνει καλύτερους ανθρώπους, ακόμη και να μας θεραπεύσει από ασθένειες όπως η λευχαιμία.

Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο στο Flix

Διαβάστε ακόμα:

Για τις υπόλοιπες κριτικές της εβδομάδας, αλλά και αναζήτηση κινηματογράφων σε όλη την Ελλάδα