Κάρολος Ζωναράς: Δε μου αρέσουν οι ταινίες που είναι “αληθινές”

Πρωτογνωρίσαμε τον Κάρολο Ζωναρά πριν χρόνια, στις Νύχτες Πρεμιέρας, όταν παρουσίασε τις μικρού μήκους ταινίες του, ως «Ελληνας της Διασποράς», μια και τότε ακόμα ζούσε μόνιμα στην Ιταλία. Το 2008, με την πρώτη του μεγάλου μήκους, τον «Γιο του Τσάρλυ», συγκέντρωσε γύρω του θαυμαστές που αγάπησαν την ταινία ως ένα cult εύρημα.

Φέτος, ο Ζωναράς παρουσίασε στο 53ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, το νέο του φιλμ, το «Μπιγκ Χιτ», με πρωταγωνιστή τον Μελέτη Γεωργιάδη, μια μεταμοντέρνα κινηματογραφική σπουδή πάνω στο φιλμ νουάρ και συγκεκριμένα το «The Big Heat» του Φριτς Λανγκ. Λίγο μετά την προβολή του, ο Κάρολος Ζωναράς μίλησε στο Flix για το σινεμά που αγαπά και για τα μυστικά του «Μπιγκ Χιτ».

«Μπιγκ Χιτ» vs «Big Heat»

Το «Big Heat» του Φριτς Λανγκ μου άρεσε πολύ, είναι τόσο απλό να το πω. Αλλά γενικά έχω πολλές φορές δοκιμάσει να γράψω σενάρια, τα οποία να έχουν στ’ αλήθεια ενδιαφέρον και δε μου βγαίνει! Οταν αρχίσω να τα διαβάζω και βλέπω ότι για να φτιάξω κανονικούς ανθρώπους που μιλάνε κανονικά, σα να είναι, τάχα, η αλήθεια, δε μ’ αρέσει. Δε μου αρέσουν οι ταινίες που είναι «αληθινές», όπου παίζουν «πραγματικά», που λες, «ναι, σαν αλήθεια είναι αυτό». Εκτός βέβαια από τις κορυφαίες αμερικανικές ταινίες, όπου βλέπεις τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο, που και πάλι εκεί νομίζεις ότι βλέπεις κάτι αληθινό, που όμως δεν είναι. Οπότε αναγκαστικά αυτό με οδηγεί και στην επιλογή της ιστορίας. Ηθελα να κάνω κάτι με μια συγκεκριμένη φόρμα. Προτιμώ για παράδειγμα να κάνω ένα γουέστερν, όπου υπάρχουν κώδικες και κανόνες, μια ταινία που να υπακούει σε κάτι που προϋπάρχει, που αυτοαναφέρεται, που δηλώνει ότι αυτό είναι σινεμά, ότι δεν προσπαθεί να μιμηθεί την πραγματικότητα.

Ο σκηνοθέτης του «Μπιγκ Χιτ» μιλά στο Flix για το δικό του φιλμ νουάρ και για το σινεμά που αγαπά, που υπακούει σε κανόνες και δεν αναπαριστά την πραγματικότητα.

Διαβάστε περισσότερα στο flix.gr