Απλώς φονιάδες

Οι φονιάδες σκοτώνουν για το καλό μας. Για την επανάσταση και το καλό της κοινωνίας. Όσοι από μας δεν το καταλαβαίνουμε, είμαστε προφανώς ηλίθιοι ή αμόρφωτοι ή πουλημένοι και μας αξίζει μια τρύπα στη μέση σαν αυτήν που έχουν τα ντόνατς που τρώνε οι αστυνομικοί(σ.σ. στις ΗΠΑ), όπως θα έλεγε και η Σέχτα Επαναστατών(αυτό με την τρύπα έχει γραφτεί σε προκήρυξη από συντάκτη που μεγάλωσε με την χαζοαμερικανιά “Η μεγάλη των Μπάτσων σχολή”).

Την επίθεση κατά αστυνομικών στην Αγία Παρασκευή -το ότι δεν υπήρξαν θύματα είναι καθαρά θέμα τύχης- ακολούθησε προκήρυξη της πρωτοεμφανιζόμενης ΟΠΛΑ,  που έμπλεκε τον κομμουνισμό, τον Ζαχαριάδη, τις φασιστικές συμμορίες που “τρομοκρατούν” προλετάριους και νέους και άλλα πολλά που δεν έχουν σημασία. Θα μπορούσαν να επικαλεστούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου, τις στρογγυλές τυρόπιτες που πάντα μας δυσκολεύουν γιατί δεν ξέρουμε από πού να αρχίσουμε και οτιδήποτε μπορούσε να κατέβει στο κεφάλι του συντάκτη της προκήρυξης.

Το αποτέλεσμα δεν αλλάζει. Δεν υπάρχει λόγος να αναλυθεί με πολιτικούς όρους μια άναδρη επίθεση εναντίον νέων αστυνομικών, που θα μπορούσε να έχει γίνει από νονούς της νύκτας, εμπόρους ναρκωτικών ή οποιονδήποτε εγκληματία. Το ότι έγινε από κάποιους που έχουν ακουστά κάποια ονόματα της αριστεράς και θεωρούν ότι μπορούν να τα χρησιμοποιούν ως περιτύλιγμα της τρέλας τους δεν έχει και πολλή σημασία.

Οι υποτιθέμενοι “επαναστάτες” χτυπούν στα τυφλά, χωρίς να ενδιαφέρονται για παράπλευρες απώλειες, χωρίς να ενδιαφέρονται για τίποτα, παρά μόνο για να σκοτώσουν, να στείλουν μετά την προκήρυξη και να δουν το όνομα της οργάνωσης στα ΜΜΕ, που τόσο μισούν. Δεν έχουν πρόβλημα που την τακτική των “παράπλευρων απωλειών” την ασπάζονται μια σειρά “εχθρών” της… επανάστασης. Από τον αμερικανικό στρατό, που βομβαρδίζει νοσοκομεία -πάντα κατά λάθος, μέχρι τους εργοδότες που στον βωμό του κέρδους “ξεχνάνε” να λάβουν μέτρα ασφαλείας με αποτέλεσμα τον θάνατο εργατών. Λεπτομέρειες.

Το αποτέλεσμα των ενεργειών τους είναι θάνατος, πόνος και τρόμος, αλλά γι’ αυτούς που υποτίθεται ότι θέλουν να βοηθήσουν οι φονιάδες. Τρόμος για τον λαό, θάνατος για φτωχούς μεροκαματιάρηδες και μια σειρά από επιθέσεων που ενισχύει το σύστημα που στα λόγια πολεμάει.

Ενισχύουν μέσα στην παράνοιά τους την καταστολή, μεγαλώνουν τον φόβο των ήδη φοβισμένων πολιτών και κάνουν την “επανάστασή” τους. Όμως ο λαός δεν χρειάζεται νταβατζήδες, είτε πρόκειται για μεγαλοεπιχειρηματίες που καταδυναστεύουν την οικονομική και πολιτική ζωή της χώρας, είτε για κουμπουροφόρους, που παπαγαλίζουν τον Μαρξ και σκοτώνουν αδιακρίτως.

Η τρομοκρατία δεν θα σταματάει, όσο δεν ανοίγει η συζήτηση για τα αίτια που οδηγούν κάποιους ανθρώπους σε τόσο ακραίες επιλογές. Και οι αιτίες είναι κοινωνικές. Η κυνική εποχή μας παράγει αυτού του είδους τους τρομοκράτες. Κυνικούς, αδίστακτους σαν να νομίζουν ότι είναι ήρωες σε κάποιο Video Game.

Το να αντιμετωπιστούν μόνο με αστυνομικά μέσα είναι κάτι που ακόμα και αν έχει αποτελέσματα αυτά θα είναι πρόσκαιρα. Όσοι πίστεψαν ότι με την εξάρθρωση της 17Ν και τον ΕΛΑ έκλεισε ο κύκλος της τρομοκρατίας στην Ελλάδα, τώρα καταλαβαίνουν το λάθος τους.

Η σύλληψη των φονιάδων είναι επιτακτική, αλλά ακόμα και αν συλληφθούν όλοι, θα υπάρχουν πάντα άνθρωποι έτοιμοι να στελεχώσουν μια άλλη οργάνωση και ο αριθμός τους θα είναι ανάλογος με τον αριθμό των αδικημένων, των απελπισμένων των ανέργων και όσων νιώθουν στο περιθώριο. Διότι, μπορεί η πρακτική αυτών των ανθρώπων να είναι απολύτως καταδικαστέα, αλλά το πώς φτάνουν σε αυτό το σημείο είναι κάτι που πρέπει να διερευνηθεί και να γίνει αντικείμενο συζήτησης. Είναι κάτι που αφορά όλη την ελληνική κοινωνία, διότι η απαξία για την ανθρώπινη ζωή από τους τρομοκράτες, σημαίνει ότι όλοι είμαστε εν δυνάμει στόχοι, ακόμα και ως… παράπλευρες απώλειες.