Ποιο είναι σήμερα το ΠΑΣΟΚ

Αν καταλάβαμε καλά, ο Γιώργος Παπανδρέου, αποκόπτοντας τον ομφάλιο λώρο με τον Κώστα Σημίτη, επαναφέρει στο προσκήνιο το …παλιό καλό ΠΑΣΟΚ. “Πατριωτικό, δημοκρατικό, λαϊκό και σύγχρονο” όπως είπε στην δευτερολογία του, ενώπιον του Εθνικού Συμβουλίου.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος ρητορεί υπέρ ενός αριστερού και προοδευτικού Κινήματος, στέλνοντας όμως και μήνυμα προς τον “μεσαίο χώρο” ότι “είμαστε κόμμα εξουσίας και σας χωράμε όλους”.

Ο Κώστας Σκανδαλίδης δεν διαφωνεί με τους συνυποψήφιους του, θεωρεί όμως ότι “διαφέρει” καθώς δεν εγείρει προσωπικές φιλοδοξίες, δεν τον …λένε Παπανδρέου, είναι ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ και εκφράζει την “ενότητα” της παράταξης.

Ακούστηκαν πολλά σε αυτό το διήμερο, με μοναδικό απόντα τον Κώστα Σημίτη, που φρόντισε να στείλει μια επιστολή, να αποστασιοποιηθεί και να διατηρήσει την ψυχραιμία του, απέναντι στον επιτιθέμενο Γιώργο Παπανδρέου, που έχει πειστεί ότι για την εκλογική ήττα του Σεπτεμβρίου βασικός υπεύθυνος είναι ο …πρώην Πρωθυπουργός!

Τι είναι, όμως, σήμερα το ΠΑΣΟΚ; Μπορεί να στηριχτεί στην περίφημη διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη, όπου ο Ανδρέας Παπανδρέου, δανειζόμενος τα συνθήματα της Αριστεράς (εκείνης της εποχής) απαιτούσε αποχώρηση από το ΝΑΤΟ, έλεγε όχι στην ΕΟΚ, έτοιμος να “λεηλατήσει” μια μεγάλη δεξαμενή ψήφων, με έντονο αντι-δεξιά πολιτική, πιάνοντας τον “σφυγμό” των πολιτών, που αμέσως μετά την Μεταπολίτευση, αναζητούσαν κάτι διαφορετικό.

Το ΠΑΣΟΚ του 74, ένα λαϊκό Κίνημα που κατάφερε να αγκαλιάσει πλατιές μάζες, είχε ένα χαρισματικό ηγέτη, αλλά και φιλόδοξο Πρωθυπουργό εν αναμονή. Χρειάστηκε εφτά χρόνια μέχρι να πάρει την εξουσία, μεταμορφώνοντας το Κίνημα που ο ίδιος ίδρυσε, σε κόμμα εξουσίας, που κράτησε (με μια μικρή διακοπή) σχεδόν 20 χρόνια.

Λένε, λοιπόν, ότι ήταν ο Σημίτης εκείνος που έδωσε στο ΠΑΣΟΚ …καθεστωτική μορφή, ασπάστηκε τον “κυβερνητισμό” και εντέλει έγινε “απωθητικό” στους πολίτες. Μπορεί να’ ναι κι έτσι, αν και τις βάσεις για τον καθεστωτισμό, την επέλαση “των δικών μας (πράσινων) παιδιών” είχε επιβάλλει με, σχεδόν, ωμό τρόπο ο ιδρυτής του Κινήματος και όχι ο …διάδοχός του στην καρέκλα του Πρωθυπουργού.

Το πρόβλημα για το ΠΑΣΟΚ του 2007 είναι ότι δεν μπορεί να “απαλλαγεί” από το …ανδρεϊκό παρελθόν του. Αδυνατεί να βρει μια σύγχρονη μορφή, να εμπνευστεί από την εποχή και προσπαθεί να αναλύσει μια ήττα, με σύνδρομα και αιτιάσεις από τις περασμένες δεκαετίες. Το χειρότερο είναι ότι ο Γιώργος Παπανδρέου, ένας πραγματικός εκσυγχρονιστής, στην διαδρομή του, μέχρι να γίνει Πρόεδρος, σύρεται σε αυτή τη λογική, θέλοντας να επιβληθεί του…φουριόζου και βερμπαλιστή Ευάγγελου Βενιζέλου.

Με τα “πράσινα” ΜΜΕ (ή αν προτιμάτε τα μεγάλα συγκροτήματα) να έχουν -εδώ και καιρό- ταχθεί υπέρ της λύσης Βενιζέλου, γιατί θεωρείται ικανότερος στο να αντιμετωπίσει τον Κώστα Καραμανλή, η συζήτηση στο Εθνικό Συμβούλιο, ανέδειξε τον διαχωρισμό των στρατοπέδων. Μπορεί ορισμένοι από τους πρωταγωνιστές των ίδιων μπλοκ να έχουν…μεταπηδήσει σε άλλο στρατόπεδο, λίγη σημασία, έχει, ωστόσο. Η μάχη θα δοθεί μέχρι το τέλος (11 Νοεμβρίου) και θα είναι αδυσώπητη…