Μιλένα Αποστολάκη: Η χώρα έχει ανάγκη μια δυνατή κεντροαριστερά

Η πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και πρώην Υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Μιλένα Αποστολάκη, με κείμενο της που δημοσιεύεται στην ηλεκτρονική ιστοσελίδα της εφημερίδας το “Έθνος”, τοποθετείται σχετικά με το ζήτημα της ανασύνταξης της κεντροαριστεράς.

“Η ανασύνταξη της κεντροαριστεράς αποτελεί προϋπόθεση για την επιτυχή διαμόρφωση του εθνικού σχεδίου ανασυγκρότησης που τόσο χρειάζεται ο τόπος”, αναφέρει χαρακτηριστικά.

Το πλήρες κείμενο:

Η χώρα έχει ανάγκη από εκείνη την Κεντροαριστερά που θέλει να πατάξει τη φοροδιαφυγή και το κάνει πράξη, που εξασφαλίζει ένα σταθερό επενδυτικό περιβάλλον και που διαμορφώνει μια σοβαρή ενεργειακή πολιτική.

Η συνδιοίκηση των ΔΕΚΟ από τους συνδι­καλιστές, η ίδρυση ΑΕΙ και ΤΕΙ σε κάθε πρωτεύουσα νομού, η δημιουργία συντε­χνιών με νομο­θετικές παρεμβάσεις που εξασφάλιζαν ιδιωτικές περιουσίες εις βάρος του δημό­σιου συμφέροντος πρέπει να τελειώσουν

Η ανασύνταξη της κεντροαριστεράς αποτελεί προϋπόθεση για την επιτυχή διαμόρφωση του εθνικού σχεδίου ανασυγκρότησης που τόσο χρειάζεται ο τόπος, καθώς και για το νέο υπόδειγμα διακυβέρνησης το οποίο οφείλουμε να υιοθετήσουμε.

Το ζητούμενο είναι η νέα πολιτική και προγραμματική έκφραση των δυνάμεων που προσδιορίζονται από τις αρχές της ισότητας και της δικαιοσύνης, μέσα από τη δίκαιη κατανομή πλούτου και βαρών. Το ζητούμενο είναι ένα κράτος που ασκεί τον ρυθμιστικό και ελεγκτικό του ρόλο, που χρηματοδοτεί με ορθολογισμό δημόσιες πολιτικές στην παιδεία, την υγεία και την πρόνοια, που προστατεύει αποτελεσματικά τον δημόσιο χώρο και την ασφάλεια των πολιτών.

Η κρίση που σαρώνει τη χώρα και η επικίνδυνη απονομιμοποίηση της πολιτικής που κυριαρχεί καθιστούν το εγχείρημα της ανασύνταξης δύσκολο. Οι πολίτες είναι δύσπιστοι. Όσοι αντιστά­θηκαν στο μίσος που τροφοδο­τούν διάφοροι καταγγέλλοντες, οι οποίοι είναι χειρότεροι από τους καταγγελλόμενους, όσοι δεν παρασύρθηκαν από την επικίνδυνη “αποτελεσματικότητα” του χρυσαυγίτικου παρακράτους, όσοι δεν υιοθέτησαν την άποψη ότι όλοι ίδιοι είναι και ότι πρέπει να καεί η Βουλή, παραμένουν δικαιολογημένα επιφυλακτικοί στο ενδεχόμενο μιας ελπιδοφόρας ανασύνθεσης πολιτικών δυνάμεων.

Για να τους πείσουμε, για να υπάρξει μια φερέγγυα και δυναμική νέα προοδευτική πρόταση που στο διαμορφούμενο πολιτικό σκηνικό θα είναι ο καταλύτης για τη διάσωση της χώρας και την αποκατάσταση της συνοχής της, απαιτούνται σοβαρότητα, υπευθυνότητα αλλά και η πλήρωση συγκεκριμένων προϋποθέσεων

1 Απαιτείται εθνικό αναπτυξιακό σχέδιο με στόχους και χρονοδια­γράμματα καθώς και νέα στρατηγική αξιοποίησης του ΕΣΠΑ. Η πολιτική που ακολουθείται είναι λανθασμένη και αδιέξοδη. Η υπέρβασή της εντός του ευρώ απαιτεί άλλη προσέγγιση με την Ε.Ε. αλλά και εθνικό σχέδιο παραγωγικής ανόρθωσης. Βάση του αναπτυξιακού σχεδίου δεν μπορεί παρά να είναι μια πολιτική αγροτικής γης που θα αξιοποιεί εκατομμύρια στρέμματα που σήμερα σχολάζουν.

Χρειάζεται πολιτική φορολογικών κινήτρων για την αύξηση της παραγωγής και την ενίσχυση ελληνικών εξαγωγών στον πρωτογενή τομέα, οι οποίες θα βελτιώσουν το ελλειμματικό μας εμπορικό ισοζύγιο.

Οι γνωστές εξαγγελίες για ενεργοποίηση των κονδυλίων του ΕΣΠΑ και ταχύτερη απορρόφηση είναι μηδενικής αποτελεσματικότητας. Απαιτείται διαπραγμάτευση στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο τόσο για τη ροή κεφαλαίων ανεξαρτήτως εθνικής συμμετοχής, όσο και για την εμπλοκή της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων στην αξιοποίηση των πόρων. Η χώρα έχει ανάγκη από εκείνη την Κεντροαριστερά που θέλει να πατάξει τη φοροδιαφυγή και το κάνει πράξη. Που εξασφαλίζει ένα σταθερό επενδυτικό περιβάλλον και που διαμορφώνει μια σοβαρή ενεργειακή πολιτική, αξιοποιώντας τις εναλλακτικές πηγές ενέργειας που διαθέτει η χώρα μας.

2 Απαιτείται ισορροπία μεταρρυθμιστικού οίστρου και δημόσιων πολιτικών που διασφαλίζουν το κεκτημένο της Ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, δηλαδή το κοινωνικό κράτος. Το μοντέλο της ανάπτυξης με διορισμούς στο δημόσιο πρέπει να τελειώσει. Εδώ που κατάντησε η χώρα απαιτούνται λύσεις με το μικρότερο και δικαιότερο κοινωνικό κόστος. Οφείλουμε να στείλουμε ένα ξεκάθαρο μήνυμα εξορθολογισμού με ουσιαστικό και συμβολικό περιεχόμενο, που θα αφορά άμεσα τους επίορκους δημοσίους υπαλλήλους και εκείνους που μετά το 2008 δηλαδή μετά το ξεκίνημα της κρίσης προσλήφθηκαν στο δημόσιο χωρίς ΑΣΕΠ.

Η συνδιοίκηση των ΔΕΚΟ από τους συνδικαλιστές πρέπει να τελειώσει. Η ίδρυση ΑΕΙ και ΤΕΙ σε κάθε πρωτεύουσα νομού πρέπει να τελειώσει. Η δημιουργία συντε­χνιών με νομοθετικές παρεμβάσεις που εξασφάλιζαν ιδιωτικές περιουσίες εις βάρος του δημόσιου συμφέροντος πρέπει να τελειώσει. Η παραλυτική ισοπέδωση που απέτρεπε κάθε απόπειρα αξιολό­γησης και επέτρεψε τη διάλυση του δημόσιου τομέα πρέπει να τελειώσει.

Την ίδια στιγμή τώρα είναι περισσότερο αναγκαίο από ποτέ να στηριχθεί το καταρρέον δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα, το ΕΣΥ που με πρόσχημα τις μίζες και τις σπατάλες κάποιοι θέλουν να διαλύσουν, οι κοινωνικές υπηρε­σίες της χώρας οι οποίες πρέπει μέσα από μια αποτελεσμα­τική μηχανοργάνωση να υλοποιούν στοχευμένες πολιτικές ενίσχυσης των ανέργων και των αδύναμων.

3 Απαιτείται ολοκληρωμένο σχέδιο αντιμετώπισης του μεταναστευτικού ζητήματος, η εφαρμογή του οποίου θα αποτελέσει προϋπόθεση υλοποίησης του αναπτυξιακού σχεδίου και των κοινωνικών πολιτικών. Τούτο προϋποθέτει ηγεσία η οποία θα διαπραγματευθεί με τους Ευρωπαίους απαιτώντας μεγάλα ποσά και πολιτική συνόρων από την πλευρά της Ε.Ε., η οποία με το Δουβλίνο 2 “ξεφόρτωσε” το πρόβλημα στη χώρα. Απαιτείται διαπραγμάτευση κατά τη διάρκεια της οποίας θα αναδείξουμε τις επιπτώσεις του ζητήματος στο δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας. Αν δεν υπάρξει επιτυχής διαπραγμάτευση κορυφής, το πρόβλημα θα τροφοδοτεί τον ρατσισμό και την εγκληματικότητα διαλύοντας την κοινωνική συνοχή και παρέχοντας έδαφος για τη δράση φασιστικών δυνάμεων.

4 Απαιτείται δείγμα γραφής για την αποκατάσταση του κύρους της πολιτικής και την υπεράσπιση της διαφάνειας. Δεν αναφέρομαι ασφαλώς σε διακηρύξεις μαξιμαλιστικών και ανεφάρμοστων εξαγγελιών που προκαλούν θυμηδία. Η θέση σε αναγκαστική εκκαθάριση των κομμάτων εκείνων τα οποία έχουν δυσθεώρητα χρέη και δεν πληρώνουν τους εργαζόμενους τους καθώς και η εφεξής εκταμίευση της κρατικής χρηματοδότησης κατόπιν οικονομικού ελέγχου του προηγούμενου έτους, από τον οποίο έλεγχο να προκύπτει χρηστή διοίκηση, αποτελούν ελάχιστες εγγυήσεις στο πλαίσιο της αναγκαίας στήριξης των δημοκρατικών θεσμών.

Η υποχρέωση των κομμάτων να τηρούν βιβλία και η ανάρτηση κάθε χρόνο στο διαδίκτυο των αποτελεσμάτων του ελέγχου θα έπρεπε ήδη να έχει θεσπιστεί. Όπως και η απαγόρευση άντλησης χρημάτων μέσω κουπονιών έτσι ώστε όλες οι ενισχύσεις των κομμάτων να γίνονται μέσω τράπεζας. Η αλλαγή του εκλογικού νόμου με την κατάργηση του bonus των 50 εδρών και το σπάσιμο των περιφερειών (Β’ Αθήνας, Περιφέρεια Αττικής) είναι αναγκαία άμεσα.

Η ολοκληρωτική κατάργηση της ειδικής παραγρα­φής για τη δίωξη των μελών της κυβέρνησης θα έπρεπε επίσης να αποτελεί μια ξεκάθαρη επιλογή για την κεντροαριστερά σήμερα. Η ανάγκη να ξαναχτιστεί η σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα στους πολίτες από τη μια και την πολιτική και τους πολιτικούς από την άλλη καθιστά αυτή την πρωτοβουλία στο πλαίσιο της αναθεώρησης του Συντάγματος επιβεβλημένη.

Είναι βέβαιο ότι η διακυβέρνηση της χώρας την περίοδο 2009-2012 συνιστά αποτυχία. Υπήρξε απόκλιση προεκλογικού λόγου και ακολουθητέας πολιτικής, καθώς και επιλογές που δεν εντάσσονται στο πολιτικό τόξο της Κεντροαριστεράς. Η επιδίωξη της δικαίωσης της πολιτικής που ακολουθήθηκε δεν μπορεί να υποστηριχθεί ούτε από τη διαπραγματευτική επάρκεια των πρωταγωνιστών εκείνης της περιόδου αλλά ούτε από την αποτελεσματικότητά τους στην υλοποίηση στόχων και δεσμεύ­σεων. Ο ελληνικός λαός έχει ανάγκη ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο, που αυτή τη φορά θα τηρηθεί.

Η ανομία, η ατιμωρησία και η οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση που κυριαρχούν στη χώρα είναι μια βόμβα έτοιμη να εκραγεί. Αν δεν προχωρήσουμε έμπρακτα σε αληθινά δείγματα γραφής μιας άλλης αντίληψης για την πολιτική και τον τρόπο άσκησής της, θα έχουμε ολοκληρώσει με τις πράξεις και τις παραλείψεις μας την παράδοση της χώρας στη βία και την αποσταθεροποίηση.