Ο λαός θα επιλέξει το πώς θα… υποφέρει

Γαλάζιες επιστροφές για τη δημιουργία της “μεγάλης κεντροδεξιάς παράταξης” και μια προσπάθεια μιμητισμού ενός, εκ των βασικών υπευθύνων για την καταστροφή της ελληνικής οικονομίας.

Αυτές είναι οι βασικές πολιτικές κινήσεις των δύο πολιτικών που θα συγκρουστούν για την πρωτιά στις επόμενες εκλογές.

Τουλάχιστον απαλλαχτήκαμε από το ΠΑΣΟΚ, αν και υπομένουμε ακόμα τις ατελείωτες και ακατανόητες ομιλίες του προέδρου του.

Στο θέμα μας όμως. Ο Αντώνης Σαμαράς και ο Αλέξης Τσίπρας. Οι δύο εναλλακτικές προτάσεις για τον λαό, που στην πραγματικότητα… δεν υπάρχουν.

Όπως ο μοιραίος Γιώργος Παπανδρέου το 2009, ο οποίος στάθηκε απέναντι στους απεσταλμένους της Τρόικας και μην έχοντας μια (1) πρόταση να τους κάνει, δέχθηκε στα τυφλά τη συνταγή θανάτου της ελληνικής οικονομίας και των Ελλήνων, έτσι πορεύονται και οι αρχηγοί της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ. Χωρίς όραμα και κοστολογημένο σχέδιο.

Ο Αντώνης Σαμαράς, μοιάζει να πιστεύει ότι αν επαναλαμβάνει με ύφος ερωτευμένου στο πρώτο ραντεβού, τη λέξη “ανάπτυξη”, αυτή ξαφνικά θα έρθει και ο Αλέξης Τσίπρας υπόσχεται κατάργηση του μνημονίου σε ένα λαό που έχει ακούσει το “έξω από την ΕΟΚ και έξω από το ΝΑΤΟ”.

Όταν όμως τίθεται η ερώτηση “που θα βρεθούν τα χρήματα”,  σε περίπτωση διακοπής της χρηματοδότησης, απάντηση δεν υπάρχει.

Κανείς δεν παρουσίασε και δεν παρουσιάζει ένα πραγματικό σχέδιο, που θα εξηγεί πως θα περάσουμε από ένα μοντέλο καταστροφής σε ένα μοντέλο δημιουργίας. Ένα σχέδιο που θα εντοπίζει τα προβλήματα του παραγωγικού μοντέλου της χώρας και θα έχει στόχο την επίλυση του βασικού προβλήματος, που  παραμένει το ότι καταναλώνουμε περισσότερα από όσα παράγουμε και άρα πρέπει να εισάγουμε και να ζούμε με δανεικά.

Κανείς δεν παρουσίασε ένα σχέδιο αξιοποίησης όσων περισσεύουν από το δημόσιο  ή όσων δεν έχουν δουλειά, λέγοντας σε αυτούς και στην Ευρώπη ότι θα χρησιμοποιηθούν και θα δουλέψουν για έναν εθνικό στόχο και θα στηριχθούν με κονδύλια που θα μας δώσουν όχι για να σωθούν οι τράπεζες και να πεθάνει η αγορά, αλλά για να ξαναλειτουργήσει η οικονομία.

Κανείς δεν παρουσίασε και δεν παρουσιάζει ένα κοστολογημένο σχέδιο που θα μιλάει για στόχους και θυσίες, που όμως θα έχουν ένα τέλος και μια προοπτική.

Μια παρένθεση εδώ. Οι “τεμπέληδες” και “απείθαρχοι” Έλληνες έχουν αποδείξει και στο παρελθόν ότι ξέρουν να εργάζονται για την επίτευξη μεγάλων στόχων. Μπορεί η είσοδος στην ΟΝΕ και η διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων, να μην ωφέλησαν, όπως αποδείχθηκε, τον λαό, έγιναν όμως με τον ιδρώτα και τις θυσίες του. Τέθηκαν οι στόχοι, οι Έλληνες πολίτες πάλεψαν και τα κατάφεραν.  Κλείνει η παρένθεση.

Τώρα το ολοκληρωμένο σχέδιο του Αντώνη Σαμαρά και του Αλέξη Τσίπρα στην πιο κρίσιμη στιγμή της σύγχρονης Ελλάδας ποιο είναι;

Για να διαπραγματευθείς και να διαπραγματευθείς σκληρά, πρέπει να έχεις και μια συγκεκριμένη πρόταση. Να ξέρεις που θέλεις να πας, πως θα το πετύχεις, ποιες θυσίες θα χρειαστούν και τι θα κερδίσει ο λαός και η χώρα, μέσω αυτής της προσπάθειας, κάτι που μάλλον δεν απασχολεί ούτε τον Αντώνη Σαμαρά, ούτε τον Αλέξη Τσίπρα. Ο ελληνικός λαός θα πάει στις κάλπες της 17ης Ιουνίου, έχοντας να επιλέξει τον τρόπο που θα υποφέρει.

Οι ελπίδες που προσφέρει ο Αλέξης Τσίπρας έχουν τόση αξία όσο και οι υποσχέσεις για επαναδιαπραγμάτευση από τα κόμματα που παρέδωσαν εθνική κυριαρχία, έριξαν το λαό στη φτώχεια και υπέγραψαν επαίσχυντες συμφωνίες για να σώσουν τις τράπεζες και το Status quo των ιδίων και των φίλων τους.

Από τη μνημονιακή συμμαχία, δεξιών, ακροδεξιών, νεοφιλελεύθερων ο λαός δεν μπορεί να περιμένει κάτι. Μακάρι ο κ. Τσίπρας να με διαψεύσει, αν και το έργο το έχουμε ξαναδεί το 1981 και οι επαναλήψεις μιας κακής ταινίας δεν ωφελούν σε τίποτα.

*Ο Μάνος Χωριανόπουλος είναι δημοσιογράφος. Σπούδασε Επικοινωνία και ΜΜΕ στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Από τον Μάιο του 2007 βρίσκεται στην 24 Μedia και είναι Senior Editor του News247.gr