Pope Mario in the euro-bordello (όπως γράφει και ο Economist)

Τουλάχιστον υπάρχει ελπίδα… την ώρα που οι ηγέτες της Ευρώπης συναντιούνται στις Βρυξέλλες για τη κρίσιμη Σύνοδο Κορυφής για σώσουν το ευρώ, ο Παπας Βενέδικτος προσεύχεται για τη σωτηρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και της Ιταλίας.

Με πρωταγωνιστές τον Πάπα και τον Κεντρικό τραπεζίτη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής τράπεζας ασχολείται το σημερινό άρθρο του Economist .

Ο Βενέδικτος δεν πρέπει μόνο να προσευχηθεί για την σωτηρία του Ευρώ αλλά και για τον ίδιο τον Ντράγκι αναφέρει ο αρθρογράφος του περιοδικού. Κι αυτό γιατί, όπως επισημαίνεται, η φρασεολογία που χρησιμοποιούν οι Ευρωπαίοι ηγέτες στο προσχέδιο της απόφασης που ετοιμάζονται να πάρουν στη κρίσιμη Σύνοδο Κορυφής είναι ακριβώς εκείνη που χρησιμοποίησε ο Μάριο Ντράγκι προ ημερών, πράγμα που οδήγησε πολλούς να πιστέψουν ότι η ΕΚΤ ετοιμάζεται να παρέμβει αποφασιστικά στην αγορά ομολόγων για να σώσει τις ευρωπαϊκές οικονομίες που παραπαίουν όπως της Ιταλίας και της Ισπανίας.

Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο Economist ο Ντράγκι είπε αργότερα ότι τα λόγια του παρερμηνεύθηκαν και τονίζει ότι το προσχέδιο της απόφασης ακολουθεί ουσιαστικά τη “γραμμή” που αποφάσισε το δίδυμο “Μερκοζί” δηλαδή οι Άνγκελα Μέρκελ και Νικολά Σαρκοζί: Ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί με “χρυσό κανόνα” για έλλειμμα κάτω από 0,5% του ΑΕΠ και “αυτόματες κυρώσεις” για τις χώρες-παραβάτες με βάση την αρχή της πλειοψηφίας.

Το μόνο σημείο της συμφωνίας των 23 που παρεκκλίνει του σχεδίου Μερκοζί είναι εκεί που αφήνει μια χαραμάδα στα ευρωομόλογα :

“…η πιθανότητα να κινηθούμε προς μια κοινή εξασφάλιση του χρέους μακροπρόθεσμα και μια διαδικασία που θα βασίζεται σε στάδια και κριτήρια θα πρέπει να εξεταστεί, μόλις γίνει σημαντική πρόοδος στην επιβολή οικονομικών κανόνων και πειθαρχίας”.

Ένα ακόμα σημείο που εκνευρίζει τη Γερμανία, συνεχίζει ο Economist, είναι η ιδέα ότι ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας ESM, που θα αντικαταστήσει μεσοπρόθεσμα τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας EFSF , “θα έχει τη δυνατότητα να ανακεφαλαιώνει τα τραπεζικά ιδρύματα και να έχει τα χαρακτηριστικά ενός πιστωτικού ιδρύματος”. Με άλλα λόγια, ο ESM θα γίνει μια τράπεζα, πράγμα που θα του επιτρέψει να δανείζεται άμεσα από την ΕΚΤ. Και αυτό, επισημαίνει το άρθρο, θα είναι ένας έμμεσος τρόπος να χρησιμοποιηθεί το “μεγάλο μπαζούκα” για το οποίο όλοι μιλάνε αλλά οι Γερμανοί απορρίπτουν.

Όμως, συνεχίζει το άρθρο, το προσχέδιο της συμφωνίας δεν λέει τίποτε για το μεγαλύτερο ζήτημα που βρίσκεται κάτω από την κρίση χρέους. “Θα συμφωνήσουν και οι 27 χώρες μέλη στις απαιτούμενες αλλαγές στις ευρωπαϊκές συνθήκες για να γίνουν όλα αυτά ή μήπως η ευρωζώνη των 17  βαδίζει ήδη στον δρόμο του διαχωρισμού από τους υπολοίπους;”

Το άρθρο κλείνει με το συμπέρασμα ότι “οι αγορές δεν θα νοιαστούν για τα νομικά μέσα ή τους διπλωματικούς όρους που χρησιμοποιούν οι 17 στο κείμενο της συμφωνίας τους”. Το μόνο που τους ενδιαφέρει, τονίζει, είναι το αν οι ηγέτες θα δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις ώστε να αναλάβει δράση ο Μάριο Ντράγκι και η ΕΚΤ. Η Γαλλία και η Γερμανία διαφωνούν κάθετα για το πως θα εμπλακεί η ΕΚΤ στην διαχείριση της κρίσης αλλά συμφώνησαν να μην μιλάνε γι’ αυτό. “Όσα λιγότερα λες γι’ αυτό, τόσο καλύτερα. Εάν πρόκειται να επέμβει ο Ντράγκι, είναι καλύτερα να το κάνει ανεξάρτητα, και όχι κάτω από πίεση”.

Καταλήγοντας, ο αρθρογράφος επισημαίνει ότι η ιδέα ότι ο Μάριο Ντράγκι και η ΕΚΤ θα πρέπει να παραμένουν αμόλυντοι από την πολιτική και να ασχολούνται μόνο με την νομισματική σταθερότητα, μια ιδέα που προωθεί η Μέρκελ με πάθος, είναι αντιφατική.

Γιατί “αν έτσι πρέπει να είναι τα πράγματα, τότε γιατί ο Ντράγκι αλλά και πιο πριν ο Τρισέ, παρακολουθούν από κοντά κάθε Σύνοδο Κορυφής όπου γίνεται καθαρά πολιτική συζήτηση; Είναι σαν να έχεις το Πάπα να κηρύττει μέσα σε ένα μπ*ρδέλο”.