Ανακαλύπτουμε μοναδικούς προορισμούς ταξιδεύοντας σε Νέα και Κεντρική Οδό

Όπως είναι λογικό, δεν ξεκινάς ποτέ ένα ταξίδι προς το άγνωστο, με “βάρκα την ελπίδα”, όπως συνηθίζουμε να λέμε. Πάντα πρέπει να υπάρχει κάποιος σχεδιασμός, για το τι θα κάνεις, τα μέρη που θα επισκεφθείς, που θα γευματίσεις, ανεξαρτήτως αν πάντοτε μας μαγεύει το απρόοπτο, αυτό που δεν ξέραμε αλλά μάθαμε εκεί που πήγαμε, αυτό που ανακαλύψαμε.

Ταξιδεύοντας στα 230 χιλιόμετρα της Νέας Οδού και την Κεντρικής Οδού στον αυτοκινητόδρομο Α.Θ.Ε (συνολικά οι εταιρίες διαχειρίζονται το τμήμα του αυτοκινητόδρομου από Μεταμόρφωση Αττικής έως και Ράχες Φθιώτιδας), επιλέξαμε τοποθεσίες που διαχρονικά αποτελούν προορισμούς, για ξεχωριστούς λόγους ο καθένας.

Για παράδειγμα, πριν πας στην Λιβαδειά, μπορείς να κάνεις μια στάση στον Ορχομενό για να δεις τον αρχαιολογικό του χώρο και να συνεχίσεις για την πόλη της Βοιωτίας που -κακά τα ψέματα- είναι γνωστή για τα σουβλάκια της. Έλα όμως, που διαθέτει και ένα εκπληκτικό σημείο στο κέντρο της πόλης -ατραξιόν μπορώ να το χαρακτηρίσω- τις πηγές Κρύας. Όχι μόνο αξίζει να πας, αλλά να καθίσεις να πεις κάτι και να γευματίσεις στα τριγύρω ταβερνάκια.

Λίγο μετά τον Ορχομένο και στην έξοδο για Κάστρο, ο δρόμος σε οδηγεί προς την Αράχωβα, τη “Μύκονο τον χειμώνα”, όπως την λένε, επιβάλλεται να κάνεις παράκαμψη προς την Μονή του Οσίου Λουκά, ένα έργο μεταβυζαντινής τέχνης με πολύ μεγάλη επισκεψιμότητα. Και μετά ανηφορίζεις προς την Αράχωβα που θα βρεις να μείνεις, να δοκιμάσεις τοπικά προϊόντα, να επισκεφθείς το Λαογραφικό μουσείο και να δεις τις γυναίκες που φτιάχνουν χειροποίητα υφαντά όπως παλιά. Τώρα τον χειμώνα, άλλωστε, το χιονοδρομικό κέντρο έχει τα φόρτε του και σφύζει από κίνηση.

Κοντά βρίσκονται οι πάντα ενδιαφέροντες Δελφοί, που όσες φορές κι αν πήγες πάντα θέλεις να νιώσεις εκ νέου το δέος, ενώ φεύγοντας πηγαίνεις και στο Βαγονέτο, το μοναδικό μεταλλευτικό πάρκο που σε φέρνει στην καθημερινότητα των μεταλλωρύχων.

Πιο πέρα στη Γραβιά, θα κάνεις στάση στο Χάνι του Οδυσσέα Ανδρούτσου, για τον οποίο τα λόγια είναι περιττά -η ιστορία έχει ποτιστεί με αίμα- και θα συνεχίσεις προς τις Θερμοπύλες για να θαυμάσεις το άγαλμα του Λεωνίδα, να θυμηθείς το διαχρονικό “Μολών λαβέ”, αλλά και να σταθείς μπροστά στο μνημείο των 700 Θεσπιαίων που έδωσαν τη μάχη μαζί με τον Λεωνίδα και τους 300 του, προστατεύοντας τα στενά από τους χιλιάδες Πέρσες του Ξέρξη.