Μαρτυρία από το Σουδάν: “Οι ριπές ήταν στα 500 μέτρα από εμάς – Στο δωμάτιό μου είχε ραγίσει το τζάμι από τις εκρήξεις”

Τον εγκλωβισμό του στην εμπόλεμη ζώνη του Σουδάν περιέγραψε ο Χρήστος Δέδες, ο οποίος ήταν ανάμεσα στους Έλληνες που επέστρεψαν στη χώρα μας, χτες, Τρίτη (25/4), με το μεταγωγικό αεροσκάφος C-27 της Πολεμικής Αεροπορίας.

Συγκεκριμένα, ο κ. Δέδες, μιλώντας στην εκπομπή “Κοινωνία Ώρα MEGA” αρχικά εξήγησε πως βρέθηκε στο Σουδάν για δουλειά, καθώς ασχολείται με υποβρύχιες εργασίες, και εγκλωβίστηκε στο Χαρτούμ, γιατί καθυστέρησε η διαδικασία έκδοσης βίζας του ίδιου και του συνεργείου του.

“Είχαμε πάει περίπου Τρίτη-Τετάρτη και ήταν όλα καλά. Και ξαφνικά το Μεγάλο Σάββατο στο Χαρτούμ, γύρω στις 12 η ώρα το μεσημέρι αρχίσαμε να ακούμε ριπές. Ήμουν στο ξενοδοχείο και οι ριπές ήταν στα 500 μέτρα από εμάς. Άρχισε να κλιμακώνεται η ένταση, ξεκίνησαν μάχες, ξεκίνησαν να χτυπάνε το αεροδρόμιο, περίπου στα 2,5 χιλιόμετρα από εμάς, και κάποια άλλα σημεία”, ανέφερε.

“Ήμασταν 5 Έλληνες και ένας Πορτογάλος. Στο ξενοδοχείο δεν ήξεραν τίποτα. Ήταν και γι’ αυτούς τελείως ξαφνικό. Σε καθημερινή επαφή που είχαμε με τον κ. Γεράσιμο Παγουλάτο, τον πρόξενο του Σουδάν, μας είπε να μην πλησιάζουμε παράθυρα, να μην βγαίνουμε έξω γενικά, γιατί υπήρχαν πολλές αδέσποτες σφαίρες προς όλες τις κατευθύνσεις. Ήταν περίεργο, κοιμόσουν το βραδύ και άκουγες να χτυπούν τον τοίχο”, συνέχισε ο κ. Δέδες.

Σχετικά με την επιχείρηση απεγκλωβισμού, ο κ. Δέδες ανέφερε πως, “Φύγαμε χθες από το Πορτ Σουδάν, ήμασταν περίπου 10 μέρες εγκλωβισμένοι. Τις τελευταίες μέρες είχαν διακοπεί οι επικοινωνίες, ούτε με την οικογένειά μου. Τρώγαμε μέσα στο ξενοδοχείο αλλά επειδή είχαν μείνει τα βασικά, τρώγαμε ένα πιάτο φαγητό το μεσημέρι και ένα το βράδυ. Δεν ξέραμε πως θα εξελιχθεί η κατάσταση”.

“Η έξοδός μας έγινε μέσω της Πρεσβείας της Πορτογαλίας. Μας έστειλαν ένα αυτοκίνητο, χθές στις 4 το πρωί, φύγαμε από εκεί, πήγαμε στο πολεμικό αεροδρόμιο, περίπου στις 2 ώρες απόσταση από το ξενοδοχείο, και φύγαμε με τους Ιταλούς κομάντο. Την ώρα που φύγαμε ακούγαμε κάποιες ριπές, δεν είχε ξεκινήσει ακόμα η μάχη αλλά περάσαμε από πολλά checkpoints, ίσως περισσότερα από 30, και στρατιωτικών και παραστρατιωτικών. Υπήρχε άτυπη συμφωνία να φύγουν οι άμαχοι. Ο οδηγός ήταν από την πορτογαλική πρεσβεία. Ήταν στο αεροδρόμιο Ιταλοί, Γερμανοί και Γάλλοι, απλά έτυχε εμείς να φύγουμε με τους Ιταλούς, με ένα μεταγωγικό”, περιέγραψε.

“Ήμουν αισιόδοξος. Το μόνο που με ανησυχούσε ήταν εάν κοβόταν η επικοινωνία πώς θα μπορούσαμε να φύγουμε από το ξενοδοχείο, γιατί τότε θα ήμασταν χαμένοι στο Σουδάν. Δεν θα ήξερε κανείς που ήμασταν και δε θα μπορούσαμε να ειδοποιήσουμε κάποιον εύκολα. Στο ξενοδοχείο ήμασταν οι μόνοι πελάτες δεν υπήρχαν άλλοι”, αποκάλυψε.

Για τα όσα βίωσε και τις σκληρές εικόνες που αντίκρισε ο κ. Δέδες, υπογράμμισε πως,

“κάθε μέρα οι μάχες ήταν και πιο σκληρές. Χρησιμοποιούσαν και οι δυο, πολύ ισχυρά όπλα και όταν ο στρατός πιστεύω αντιμετώπιζε πρόβλημα, έστελνε αεροπλάνα. Ο ύπνος δεν ήταν κανονικός, γιατί κοιμόσουν και άκουγες έναν ισχυρό κρότο δίπλα σου.

Είναι αληθινές οι εικόνες με τα πτώματα στους δρόμους. Εμείς κοιτώντας μία μέρα τον δρόμο, πέρασαν δύο ημιφορτηγά και τα γαζώσανε, τους σκοτώσανε όλους εκεί μέσα και τους άφησαν εκεί. Ήταν όλα τόσο ξαφνικά”.

“Η οικογένειά μου ανησύχησε, ιδίως όταν κόπηκε η επικοινωνία. Με εφαρμογές επικοινωνούσαμε. Από το δωμάτιό μου δεν έβλεπα οδικές μάχες αλλά από τους άλλους ορόφους βλέπαμε. Στο δωμάτιο μου είχε ραγίσει το τζάμι από τις εκρήξεις. Ήταν τρομερή η δόνηση στους τοίχους. Ήμασταν τυχεροί και φύγαμε γρήγορα. Νομίζω ήμασταν 170 Έλληνες” συνέχισε..

“Εμείς προλάβαμε και φύγαμε. Στο αεροπλάνο μαζί μας ήρθε ο ένας από τους δύο τραυματίες. Ο άνθρωπος ήταν σε φορείο, δεν μιλήσαμε απλώς χαιρετηθήκαμε. Ξέρω πως πήγε να φύγει από την εκκλησία και έπεσε δίπλα τους η ρουκέτα. Δεν γνωρίζω εάν έχει σκοτωθεί κάποιος Έλληνας. Λόγω ότι δουλεύω στο εξωτερικό μου έχουν τύχει δύσκολες καταστάσεις όχι όμως τέτοιες”, κατέληξε.

Ακολουθήστε το News 24/7 στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις