Οτσαλάν: Τουρκικά δημοσιεύματα για μήνυσή του κατά της Ελλάδας

Ο Αμπντουλάχ Οτσαλάν επιστρέφει στην ατζέντα του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΔΑ), όπου εμφανίζεται συχνά μέσα στα χρόνια. Έως τώρα με αγωγές εναντίον της Τουρκίας για τις συνθήκες σύλληψης και της κράτησης του.

Τώρα κινείται για πρώτη φορά εναντίον της Ελλάδας.

Ζητά να εξεταστεί αν αντίκεινται στα όσα αναφέρει η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΣΔΑ) όσα έγιναν α) κατά την προσγείωση του στην Ελλάδα το 1998, β) με την αίτηση για άσυλο και γ) με την παράδοση του από Έλληνες στις τουρκικές αρχές, επί εδάφους Κένυας -το Φεβρουάριο του 1999.

Σημείωση: τα δυο από τα 3 έχουν εξεταστεί και απορριφθεί, από ελληνικά δικαστήρια.

Τα δυο μέρη έχουν στη διάθεσή τους 12 εβδομάδες, για να υποβάλουν τη γνώμη τους στο Δικαστήριο.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα της Deutsche Welle, o Οτσαλάν αναφέρει “κακή μεταχείριση” από την ελληνική αστυνομία στην άφιξη του στην Ελλάδα στις 9/10 του 1998 (κάτι που “παραβιάζει το άρθρο 3 της ΕΣΔΑ επί της απαγόρευσης της απάνθρωπης και κακής μεταχείρισης).

Επισημαίνει ότι το γεγονός ότι κρατήθηκε “de facto” και χωρίς νομική βάση, κατά την παραμονή του στην ελληνική επικράτεια (9 Οκτωβρίου 1998 στο αεροδρόμιο Αθηνών, 29 Ιανουαρίου-2 Φεβρουαρίου 1999 στην Κέρκυρα, 2-15 Φεβρουαρίου 1999 στην Ελληνική Πρεσβεία στην Κένυα) σχετίζεται με το δικαίωμα της ΕΣΔΑ περί ελευθερίας και ασφάλειας (και είναι παραβίαση του άρθρου 5).

Συνεχίζει με τα της μεταφοράς του στην Κένυα και την παράδοση του στις τουρκικές αρχές, επισημαίνοντας πως (παραβιάστηκε το άρθρο 2 της ΕΣΔΑ, σχετικό με το δικαίωμα στη ζωή και το άρθρο 3) και καταλήγει στο ότι το γεγονός πως δεν του επετράπη να καταθέσει αγωγή ενώπιον των ελληνικών διοικητικών δικαστηρίων, κατά της απόρριψης της αίτησης για άσυλο, παραβιάζει το άρθρο 6 της ΕΣΔΑ, σχετικά με το δικαίωμα σε δίκαιη δίκη.

Με βάση αυτές τις αναφορές, το ΕΔΔΑ αναμένεται να εκδώσει απόφαση για την υπόθεση Οτσαλάν κατά της Ελλάδας εντός του επόμενου έτους.

Το δικαστήριο μπορεί επίσης, να πραγματοποιήσει ακρόαση κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας.

Το διεθνές ανθρωποκυνηγητό και η απαγωγή

Στις 15 Φεβρουαρίου του 1999 ολοκληρώθηκε το πολιτικό και διπλωματικό θρίλερ (του διεθνούς ανθρωποκυνηγητού) που διήρκεσε σχεδόν πέντε μήνες, με πρωταγωνιστή τον ιδρυτή του ΡΚΚ, Αμπντουλάχ Οτσαλάν: η σύλληψη του έγινε στο Ναϊρόμπι, από την Τουρκική Υπηρεσία Πληροφοριών.

Ας θυμηθούμε τι προηγήθηκε, βάσει όσων έχουν διαρρεύσει και ελεγχθεί τα προηγούμενα χρόνια.

• Στις 21/9 του 1998 ο Οτσαλάν εγκατέλειψε τη Συρία (οι Τούρκοι είχαν απειλήσει με πόλεμο, εάν δεν γινόταν η απέλαση), παρέα με τρία άτομα.
• Κατόπιν πιέσεων των ΗΠΑ και της Τουρκίας, ευρωπαϊκές χώρες που πίστευε πως θα τον φιλοξενήσουν, δεν το έκαναν. Βρήκε ωστόσο, τον τρόπο να προσγειωθεί στην Ελλάδα: ήταν ο ενδιάμεσος σταθμός της πτήσης από τη Δαμασκό με προορισμό τη Στοκχόλμη.
• Ο τότε αρχηγός της ΕΥΠ, Χαράλαμπος Σταυρακάκης ενημέρωσε τον αποσπασμένο στην Υπηρεσία, ταγματάρχη Σάββα Καλεντερίδη για την άφιξη, μαζί πήγαν στο αεροδρόμιο και ο Καλεντερίδης -είχε γνωριστεί με τον Οτσαλάν- τον αναγνώρισε στην αίθουσα αφίξεων. Μίλησαν για λίγο και πήγαν μαζί σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο, όπου πέρασαν ώρες συζητώντας τι μπορεί να γίνει.
• Ο Οτσαλάν ισχυρίστηκε πως είχε λάβει την άδεια της ελληνικής κυβέρνησης (ο τότε πρωθυπουργός της χώρας, Κώστας Σημίτης αρνήθηκε να τον δεχθεί), η ΕΥΠ δεν είχε σχετική ενημέρωση και τόνισε ότι δημιουργείται τεράστιο θέμα.
• Έπειτα από ώρες, συμφώνησαν να βρεθεί τρόπος να φτάσει ο Κούρδος στη Ρωσία, όπου τον είχαν προσκαλέσει. Τον συνόδευσε ο Καλεντερίδης.
• Από τη Μόσχα ο Οτσαλάν έκανε αιτήσεις σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες για να τον δεχθούν, οι περισσότερες αρνήθηκαν και στις 12/10 προσγειώθηκε στη Ρώμη, πριν εξαφανιστούν τα ίχνη του για ένα μήνα.
• Στις 12/11 εμφανίστηκε στο αεροδρόμιο της ‘αιώνιας πόλης’ όπου και συνελήφθη ως καταζητούμενος για παραβιάσεις του Διεθνούς Δικαίου (βλ. θάνατος 30.000 αμάχων). Οι Τούρκοι απείλησαν με διπλωματικό επεισόδιο και ζήτησαν την έκδοση του.
• Οι γείτονες δεν υπέκυψαν (απέρριψαν το αίτημα για έκδοση, πατώντας στο Σύνταγμα που απαγορεύει έκδοση αμάχων σε χώρα που έχει θανατική ποινή) και οι Τούρκοι αντεπιτέθηκαν με απειλή για μποϊκοτάζ στα ιταλικά προϊόντα. Με την παρέμβαση άλλων η κρίση αποφεύχθηκε.
• Τότε ήταν η πρώτη φορά που ο Οτσαλάν καταφέρθηκε -μέσω συνεντεύξεων- εναντίον της στάσης της ελληνικής κυβέρνησης. Ακολούθως, χάθηκαν τα ίχνη του, με τις αναφορές να μη βοηθούν για τον εντοπισμό του (ήταν παντού, την ίδια ώρα).
• Όπως κατέθεσε αργότερα ο απόστρατος πλοίαρχος του Πολεμικού Ναυτικού, Αντώνης Ναξάκης, με δική του πρωτοβουλία (χωρίς την εντολή ή την έγκριση κανενός) μετέφερε τον Οτσαλάν και τους συντρόφους του στην Ελλάδα, στις 29/1 του 1999 από την Αγία Πετρούπολη. Σύμφωνα με την ίδια πηγή, αφότου αφίχθη στη χώρα ο πρώην ηγέτης του ΡΚΚ, ο Ναξάκης ενημέρωσε τον τότε Υπουργό Εξωτερικών, Θεόδωρο Πάγκαλο, πριν του προσφέρει το σπίτι του για κρησφύγετο.
• Την επόμενη (με την εντολή να είναι “να φύγει άμεσα”) ο καταζητούμενος επέστρεψε στο αεροδρόμιο για να αρχίσει το νέο ταξίδι που αφορούσε πολλά αιτήματα για προσγείωση σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και καμία έγκριση. Έτσι ξαναγύρισε στην Ελλάδα όπου, συνοδεία του Καλεντερίδη, κίνησε για την Κένυα -κατόπιν σχετικής πρότασης του Σταυρακάκη.
• Ο Οτσαλάν έφτασε πρώτα στη Ρωσία, όπου του αρνήθηκαν την είσοδο, επέστρεψε στην Αθήνα την 1η Φεβρουαρίου και δυο ώρες μετά έφυγε για την Κέρκυρα και το σταθμό της ΕΥΠ στο νησί.
• Σχετικές πληροφορίες διέρρευσαν στον Τύπο και αφότου ασκήθηκαν πιέσεις για την παράδοση, ταξίδεψε για την Κένυα -όπου ήταν γνωστό πως δραστηριοποιούνταν πράκτορες της CIA και του FBI. Προσγειώθηκε στο Ναϊρόμπι στις 2/2.
• Πάντα μαζί με τους συντρόφους του, έμεινε για δυο εβδομάδες στο σπίτι του Έλληνα πρέσβη Γιώργου Κωστούλα. Εκεί τον επισκέφτηκε ο Έλληνας δικηγόρος του, Φαήλος Κρανιδιώτης και συμφώνησαν να ζητήσουν ξανά, βοήθεια από ευρωπαϊκές χώρες. Δεν υπήρχε αποτέλεσμα και τέθηκε στο τραπέζι η παράδοση στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.
• Στο μεσοδιάστημα, στενός συνεργάτης του Θεόδωρου Πάγκαλου φέρεται να ζήτησε από τον Καλεντερίδη να ενημερώσει τον Οτσαλάν πως έπρεπε να εγκαταλείψει την πρεσβευτική κατοικία, τονίζοντας πως δεν μπορούν να εγγυηθούν τη ζωή του. Εκείνος ζήτησε πολιτικό άσυλο, επίσημα.
• Στις 13/2 ο Καλεντερίδης πήρε την εντολή να οδηγήσει τον Οτσαλάν στην έξοδο, αλλά επικαλέστηκε αδυναμία εκτέλεσης. Η ΕΥΠ έστειλε άλλους άνδρες να προχωρήσουν στην εκδίωξη.
• Όταν έφτασαν διαπίστωσαν πως οι κίνδυνοι ήταν τεράστιοι. Αποφασίστηκε να οδηγηθεί ο Κούρδος πρώην ηγέτης και οι συνεργάτες του σε ξενοδοχείο. Εκεί συνελήφθησαν από τις αρχές της Κένυας. Μετά λίγες ημέρες στο κρατητήριο, οι Κενυάτες εκδήλωσαν την επιθυμία να συνεργαστούν με τους Έλληνες, για την έξοδο του καταζητούμενου από τη χώρα.
• Οι ΗΠΑ και η Τουρκία είχαν ήδη εντοπίσει τον Οτσαλάν.
• Οι Κωστούλας και Καλεντερίδης επιχείρησαν να τον συνοδεύσουν έως το αεροδρόμιο, οι Κενυάτες το απαγόρευσαν και εγγυήθηκαν την ασφαλή μεταφορά προς το αεροδρόμιο του Ναϊρόμπι (όπου τον περίμενε ιδιωτικό αεροσκάφος) με δικά τους οχήματα.
• Σε ένα φανάρι, το όχημα στο οποίο επέβαινε ο Οτσαλάν εξαφανίστηκε.
• Όταν έφτασε στο διάδρομο απογείωσης, πίστευε πως θα μεταφερθεί στην Ολλανδία. Μόλις μπήκε στο αεροσκάφος, τον συνέλαβαν οι Τούρκοι. Η επιχείρηση υποστηρίχθηκε από τη CIA και τη Mossad.

“Η ευθύνη αποδόθηκε στην κυβέρνηση Σημίτη”

Μετά τη σύλληψη, το κέντρο της Αθήνας σείστηκε από τις διαδηλώσεις, με Κούρδους να καταλαμβάνουν το κτίριο της ελληνικής πρεσβείας στο Λονδίνο. Στη Γερμανία έγιναν οδομαχίες, ενώ κατελήφθησαν πρεσβείες σε Ζυρίχη και Βέρνη.

Σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης, Κούρδοι πολιτικοί πρόσφυγες  αυτοπυρπολούνται μπροστά στις ελληνικές πρεσβείες ανά την Ευρώπη, για πρώτη φορά στην ιστορία του ελληνικού κράτους.

Κούρδοι σκοτώθηκαν και από πυρά Ισραηλινών στο Βερολίνο, όταν προσπάθησαν να εισβάλουν και να το καταλάβουν το προξενείο.

Στην Αθήνα, παραιτήθηκαν τρεις υπουργοί: ο Πάγκαλος και οι υπουργοί Εσωτερικών και Δημόσιας Τάξης, Α. Παπαδόπουλος και Φ. Πετσάλνικος.

Όπως έχει πει στο NEWS 24/7 o καθηγητής στρατηγικής επικοινωνίας Αθανάσιος Ν. Σαμαράς “η σύλληψη του Οτσαλάν αποτέλεσε μία κρίση, η ευθύνη για την οποία αποδίδεται από την κοινή γνώμη στην κυβέρνηση Σημίτη, με αποτέλεσμα το τότε  κυβερνών κόμμα ΠΑΣΟΚ να οδηγηθεί το 1999 στις δημοσκοπήσεις στο  χαμηλότερο ποσοστό του  από τότε που ανέλαβε για πρώτη φορά την εξουσία στις εκλογές του 1981”.

Τελικά, η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ διασώθηκε στις ευρωεκλογές του 1999 με μία σχετικά ήπια ήττα της τάξης του 3%, που του επέτρεψε να ανακάμψει στη συνέχεια και να κερδίσει στο νήμα τις εκλογές του 2000.

Η ήττα ήταν ήπια, γιατί εν τω μεταξύ προέκυψε ο βομβαρδισμός της Γιουγκοσλαβίας και άρχισε η πολεμική ειδησεογραφία να κυριαρχεί στην επικαιρότητα.

Είχαν διαρρεύσει στα media πληροφορίες της υπόθεσης.

Όπως τα συνθηματικά που χρησιμοποιούσαν οι πρωταγωνιστές για να μην τους καταλαβαίνουν όταν μιλάνε για το θέμα, διαδίδονται πλέον ευρέως.

Ο υπουργός Εξωτερικών Θεόδωρος Πάγκαλος αποκαλούνταν “μεγάλος τραγουδιστής”, ο πράκτορας Σάββας Καλεντερίδης “δεσποινίδα Κατεχάκη” και η πρεσβευτική κατοικία “εθνικά χρώματα”, ενώ ο Οτσαλάν “γιαγιά”!

Απομονωμένος στο ‘φέρετρο’

Από το Φεβρουάριο του 1999, ο καταδικασμένος (από Δικαστήριο Κρατικής Ασφάλειας) αρχικά σε θάνατο και μετά σε ισόβια κάθειρξη -η ποινή του θανάτου καταργήθηκε τον Αύγουστο του 2002- κρατείται με τρεις συντρόφους του, σε φυλακή υψίστης ασφαλείας: βρίσκεται στη νησίδα İmralı, στη Θάλασσα του Μαρμαρά. Το παρατσούκλι της είναι ‘φέρετρο’. Εκεί ζουν 1000 φύλακες.

(το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχει αποφασίσει πως η δίκη δεν ήταν δίκαιη, έχει κατατεθεί αίτημα επανάληψης της, αλλά δεν υπάρχει κάτι νεότερο).

Ο Οτσαλάν ωστόσο, είναι σε απόλυτη -συστηματική- απομόνωση.

Από το 1999 έως το 2014 του επιτρεπόταν να ακούει έναν συγκεκριμένο ραδιοφωνικό σταθμό. Τότε του εγκρίθηκε η άδεια να βλέπει τηλεόραση -που προβάλει συγκεκριμένα κανάλια-, έχουν απορριφθεί όλες οι αιτήσεις για εφημερίδες, ενώ έχει το δικαίωμα να διαβάζει βιβλία.

Οι επαφές με τους δικηγόρους ήταν δύσκολες από τις πρώτες ημέρες της φυλάκισης του. Από τον Αύγουστο του 2011, οι επισκέψεις των νομικών απαγορεύτηκαν, κάτι που ίσχυσε έως το Μάιο του 2019.

Έως τις 7/8 έγιναν πέντε επισκέψεις. Εκείνη την ημέρα επιβλήθηκε νέα απαγόρευση. Οι 100 αιτήσεις των δικηγόρων του έχουν απορριφθεί, ενώ την ίδια τύχη έχει και η συντριπτική πλειοψηφία αυτών που υποβάλουν κάθε εβδομάδα οι συγγενείς του (εγκρίθηκαν 5 από το 2016 έως το 2021).

Η τελευταία φυσική επαφή που είχε με τους δικηγόρους του ήταν τηλεφωνική και έγινε το 2021.

Τα προηγούμενα ‘κατηγορώ’ εναντίον της Ελλάδας

Στις 4/12 του 2008 οι δικηγόροι του Οτσαλάν προσέφυγαν στο Διοικητικό Δικαστήριο Αθηνών, πριν τη διαδικασία ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τα Ανθρώπινα Διακαιώματα. Ισχυρίστηκαν πως οι αποφάσεις που έλαβαν οι ελληνικές αρχές το 1999, ήταν αντίθετες, δεδομένου ότι ότι ένα άτομο που έχει υποβάλει αίτηση ασύλου δύο φορές, δεν μπορεί να σταλεί πίσω.

Το αίτημα του Οτσαλάν για ηθική αποζημίωση ύψους 20.100 ευρώ απορρίφθηκε, στις 30 Ιανουαρίου 2017, με την απόφαση να αναφέρει ότι “η πολιτική που ακολούθησε η ελληνική κυβέρνηση ήταν πέρα από τον έλεγχο της διοικητικής δικαιοδοσίας”, πως “η περίοδος μεταξύ 29ης Ιανουαρίου και 15ης Φεβρουαρίου δεν ήταν επαρκής χρόνος για την εξέταση της αίτησης ασύλου του Οτσαλάν” και ότι “το κράτος δεν μπορεί να θεωρηθεί υπεύθυνο για τη ζημιά προκλήθηκε από υπαιτιότητα του προσωπικού της υπηρεσίας πληροφοριών”.

Επανήλθε το 2015, με αγωγή εναντίον του ελληνικού δημοσίου.

Το Φεβρουάριο του 2020 ο Νίκος Γιαννόπουλος είχε μιλήσει με την Ραζιγέ Τουργκούτ, δικηγόρο του Οτσαλάν.

Η νομικός είχε ξεκαθαρίσει πως η τελευταία επικοινωνία που είχε με τον πελάτη της ήταν στις 7/8 του 2019. Πρόσθεσε πως “η Ελλάδα παραβίασε κάθε έννοια δικαίου το 1999”.

Είχε επισημάνει πως “όπως αποκαλύπτεται από τα σχετικά έγγραφα, η διεθνής συνωμοσία που περιλάμβανε και την Ελλάδα εκτελέστηκε και οργανώθηκε από τις ΗΠΑ. Στη διαδικασία συμμετείχαν και η Γερμανία, η Μεγάλη Βρετανία, η Ρωσία και η Κένυα.

Ο Οτσαλάν είχε υποβάλλει γραπτή αίτηση παροχής ασύλου στην ελληνική κυβέρνηση.

Σε ένα κράτος δικαίου η κυβέρνηση πρέπει είτε να απορρίψει, είτε να εγκρίνει, είτε να επανεξετάσει το αίτημα. Η ελληνική κυβέρνηση δεν έκανε τίποτα από αυτά προσποιούμενη ότι δεν υπάρχει αίτημα.

Είχε υποβληθεί παρόμοιο αίτημα και στις ιταλικές αρχές. Θα μπορούσε λοιπόν, η Ελλάδα να τον στείλει στην Ιταλία, αλλά ούτε αυτό έγινε.

Μη εξετάζοντας καν το αίτημα Οτσαλάν, η ελληνική κυβέρνηση συνέπραξε στην συνωμοσία εναντίον του.

Αλλά φαίνεται ότι ούτε αυτό τους ήταν αρκετό γι’ αυτό και προσέφυγαν κατά του Οτσαλάν για παράνομη είσοδο στη χώρα. Ο πελάτης μας αθωώθηκε από αυτήν την κατηγορία.

Η στάση της ελληνικής κυβέρνησης στο όλο ζήτημα την φέρνει αντιμέτωπη ακόμα και με το ελληνικό δίκαιο, πόσο μάλλον με το διεθνές.

Είναι ξεκάθαρο ότι αρνήθηκε να εφαρμόσει το νόμο, θέτοντας τον Οτσαλάν σε πολύ μεγάλο κίνδυνο. Εχουμε, προφανώς, καταθέσει αγωγές γι’ αυτό”.

Η συζήτηση ολοκληρώθηκε το 2018. Είχε κρατήσει 10 χρόνια.

“Προσφύγαμε και στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Η αγωγή του Οτσαλάν είχε τη μορφή βιβλίου. Σ’ αυτό καταδίκασε τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης, λέγοντας όμως παράλληλα ότι ο ιστορικός ελληνικός πολιτισμός είχε εξαιρετικές σχέσεις με τη Μεσοποταμία και γενικότερα την Ανατολή”. 

Οι αγωγές κατά της Τουρκίας και η αποζημίωση 145.000 ευρώ

Το Σεπτέμβριο του 2018, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έκρινε πως η προσφυγή του Οτσαλάν εναντίον της Τουρκίας, για κακομεταχείριση, δεν γίνεται παραδεκτή. Χαρακτήρισε “προδήλως αβάσιμη”, την αίτηση του Κούρδου πρώην ηγέτη του ΡΚΚ. Σε αυτήν ισχυριζόταν πως έτυχε κακομεταχείρισης το 2008, σε έρευνα που έγινε στο κελί του.

Οι καθ’ ύλην αρμόδιοι έκριναν πως δεν τεκμαίρεται πως υπήρξε θύμα απειλών και βασανιστηρίων (παράβαση του άρθρου 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου). Υπήρχαν πρόχειρες αναφορές γιατρών που τον εξέτασαν εκείνη την ημέρα.

Δεν ήταν η πρώτη φορά που απευθυνόταν ο Οτσαλάν στον ΕΔΔΑ. Μηδέ η τελευταία. Μάλιστα, το 2020 δικαιώθηκε.

Όπως αναφέρει άρθρο του Ομίλου Διεθνών και Ευρωπαϊκών Θεμάτων “μια σημαντική υπόθεση προαγωγής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που έχει αναδείξει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, είναι αυτή της προσφυγής του Αblulah Ocalan, του ιδρυτή και ηγέτη του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PPK).

Συγκεκριμένα, ο ενάγων είχε κατηγορηθεί, σε εθνικό επίπεδο, για υποκίνηση τρομοκρατικών ενεργειών και σύσταση τρομοκρατικής οργάνωσης, με στόχο την απόσχιση τμήματος της τουρκικής επικράτειας και, πρωτοδίκως, καταδικαστεί σε θανατική ποινή.

Η τετραπλή προσφυγή του στο ΕΔΔΑ, συγκεκριμένα η πρώτη το 1999, της οποίας η δικαστική διαδικασία περατώθηκε με την ετυμηγορία του ΕΔΔΑ το 2005, η δεύτερη το 2003, η τρίτη το 2004, η τέταρτη το 2006 και η πέμπτη το 2007, των οποίων η εκδίκαση έγινε το 2014 αφορούσε επικαλούμενες παραβιάσεις θεμελιωδών ελευθεριών και δικαιωμάτων που κατοχυρώνει η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΣΔΑ), όπως αυτό της ζωής, της προσωπικής ελευθερίας και ασφάλειας, της χρηστής απονομής της δικαιοσύνης, της απαγόρευσης βασανιστηρίων, της ελευθερίας σκέψης και συνείδησης, του απαραβίαστου της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής και της μη-επιβολής ποινής άνευ νόμου.

Το Δικαστήριο στην ετυμηγορία του, διαπίστωσε την ύπαρξη παραβίασης του άρθρου 3 ήτοι της απαγόρευσης των βασανιστηρίων, όσον αφορά την επιβολή της θανατικής ποινής, κατόπιν μίας μη-δίκαιης δίκης και των συνθηκών κράτησης του αιτούντος, μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης στο Εθνικό Δικαστήριο Ασφαλείας της Άγκυρας. Τέλος, επιδίκασε την Τουρκία σε συνολική χρηματική αποζημίωση ύψους 145.000 ευρώ”.

Οι δικηγόροι του επανήλθαν την Τρίτη 29/11 και κατά της Τουρκίας

Την Τρίτη 29/11, οι δικηγόροι του Οτσαλάν και των τριών συνεργατών του δημοσίευσαν ανακοίνωση Τύπου, στην οποία αναφέρουν τις συνθήκες “της κράτησης σε απόλυτη απομόνωση” του πελάτη τους, στη φυλακή İmralı.

Αναλύουν με λεπτομέρειες όσα ισχύουν και τονίζουν ότι “οι συνθήκες κράτησής τους αποκλίνουν από τις αρχές που προβλέπονται στην εθνική νομοθεσία στο ότι δεν έχουν δικαίωμα σε κανένα από τα θεμελιώδη δικαιώματά τους.

Μολονότι έχουμε υποβάλει πολλές αιτήσεις και παράπονα, σχετικά με το θέμα, τα νόμιμα δικαιώματα των πελατών μας δεν έχουν θεμελιωθεί μέχρι σήμερα.

Η τελευταία επαφή, με φυσική παρουσία, που είχαμε μαζί τους έγινε στο πλαίσιο μιας οικογενειακής επίσκεψης στις 3 Μαρτίου 2020.

Οι πελάτες μας δεν έχουν καμία φυσική επαφή με τον έξω κόσμο, έπειτα από αυτήν την ημερομηνία. Εξαναγκασμένες από έκτακτες συνθήκες, οι αρχές χορήγησαν κατ’ εξαίρεση άδεια για τηλεφώνημα στις 25 Μαρτίου 2021 -δηλαδή ένα χρόνο μετά την τελευταία επίσκεψη.

Οι πελάτες μας Omer Hayri Konar και ο κ. Veysi Aktaş μποϊκόταραν το τηλεφώνημα σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την απομόνωση που υπέστησαν. Το τηλεφώνημα του κ. Οτσαλάν με τον αδελφό του ματαιώθηκε νωρίς, λόγω διακοπής. Μετά από αυτήν την προβληματική επαφή, δεν ήταν δυνατή η πρόσβαση σε επιβεβαιωμένες πληροφορίες σχετικά με τους πελάτες μας.

Είκοσι μήνες μετά αυτά τα τηλεφωνήματα, οι πελάτες μας είναι απόλυτα απομονωμένοι από τον έξω κόσμο και κρατούνται σε απόλυτη απομόνωση, κατάσταση που αντίκεται στα παγκόσμια νομικά πρότυπα και την εθνική νομοθεσία -και ισοδυναμεί με βασανιστήρια και κακοποίηση.

Παρ’ ότι έχουμε κάνει πολλές προσπάθειες να επιστήσουμε την προσοχή στις συνέπειες που προκαλεί ή ενδέχεται να προκληθούν από αυτή την τακτική και να αναζητήσουμε να διορθωθούν οι συνθήκες, δεν κατέστη δυνατό να επιτύχουμε αποτελέσματα”.