ΕΛΛΗΝΑΣ ΔΙΑΣΩΣΤΗΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ ΣΤΟ NEWS 24/7: ΤΟ ΧΑΟΣ ΣΤΑ ΣΥΝΤΡΙΜΜΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΡΕΥΝΕΣ
Ένας εθελοντής διασώστης που μαζί με την ομάδα του βρισκόταν την περασμένη εβδομάδα στην σεισμόπληκτη Τουρκία, μιλά στο Magazine.
Στις αρχές της περασμένης εβδομάδας, ο Μίλτος Μπενάκης μαζί με επτά ακόμη άτομα φόρτωναν τον εξοπλισμό τους σε ένα φορτηγό και ένα τζιπ.στη Νέα Ελβετία. Από αυτή τη συνοικία της ανατολικής Θεσσαλονίκης, ξεκίνησαν οδικώς προς το ισοπεδωμένο Χατάι.
Λίγες ώρες μετά τον σεισμό των 7.8 ρίχτερ, άνθρωπος της AFAD, της υπηρεσίας πολιτικής προστασίας για περιπτώσεις ειδικών καταστροφών της Τουρκίας, κάλεσε τον Μπενάκη για να του ζητήσει τη συνδρομή της Επίλεκτης Ομάδας Ειδικών Αποστολών στις αγωνιώδεις προσπάθειες εντοπισμού ανθρώπων κάτω από τα συντρίμμια της νοτιοανατολικής Τουρκίας.
“Επικρατεί μια απίστευτη αναρχία. Ένα χάος στην επικοινωνία και τη διαχείριση της καταστροφής”, λέει στο Magazine ο έμπειρος διασώστης που στο παρελθόν έχει βρεθεί αρκετές φορές σε σημεία φυσικών καταστροφών εντός και εκτός Ελλάδας.
“Στους δρόμους υπάρχει ένα τρομερό μποτιλιάρισμα, γιατί οι πολίτες θεωρούν χρήσιμο να κυκλοφορούν πηγαίνοντας τρόφιμα και προμήθειες στους σεισμόπληκτους, δυσχεραίνοντας όμως το έργο των σωστικών συνεργείων που καταλήγουν να κολλάνε στην κίνηση” εξηγεί ο Μπενάκης. “Οι χιλιάδες άστεγοι βρίσκονται πλέον παντού στο δρόμο. Όπου υπάρχει άνοιγμα, μια αλάνα, έχουν στηθεί παραπήγματα. Ειδικά στην Αντιόχεια, την αρχαία πρωτεύουσα του Χατάι, δεν έχει μείνει τίποτα όρθιο. Όσα κτίρια δεν ισοπεδώθηκαν, έχουν γείρει σε τέτοιο βαθμό που με έναν ακόμη σεισμό θα καταρρεύσουν”.
Η ατμόσφαιρα στις πόλεις είναι αποπνικτική, καθώς οι χαμηλές θερμοκρασίες οδηγούν τους πολίτες να ανάβουν φωτιές για να ζεσταθούν, καίγοντας ό,τι βρουν. “Καίνε κυρίως πλαστικά γιατί κρατάνε περισσότερη ώρα. Η εκτίμησή μου είναι πως θα αντιμετωπίσουν προβλήματα τις επόμενες ημέρες και λόγω αυτού. Αυτό που δημιουργείται από τις φωτιές είναι εξαιρετικά τοξικό”.
Η οκταμελής ομάδα από τη Θεσσαλονίκη επιχειρούσε μέχρι το Σάββατο στην Αντιόχεια και το Ισκεντερούν, συνοδεύοντας μια ομάδα Τούρκων διασωστών οι οποίοι δεν είχαν τον εξοπλισμό και την εμπειρία να ερευνήσουν στα χαλάσματα. Τα δύο σκυλιά της ελληνικής ομάδας, ήταν καθοριστικά για τον εντοπισμό ανθρώπων που βρίσκονταν στα συντρίμμια. Στη συνέχεια οι έλληνες διασώστες επιβεβαίωναν πως εκεί που στέκονταν τα σκυλιά υπήρχαν όντως θαμμένοι από τα χαλάσματα άνθρωποι και με τη βοήθεια των Τούρκων ξεκινούσε η διαδικασία του σκαψίματος. Μόνες χαρμόσυνες στιγμές, οι φωνές που από τις γύρω πολυκατοικίες ακούγονταν φωνές και χειροκροτήματα για τον εντοπισμό ζωντανών.
“Σε αυτές τις περιπτώσεις, ένα σοβαρό θέμα είναι και η διαχείριση των συναισθημάτων όσων αναζητούν τους δικούς τους ανθρώπους στα γκρεμισμένα κτίρια. Δεν θα ξεχάσω με τίποτα ένα νέο κορίτσι που ήρθε δίπλα μου την ώρα που πραγματοποιούσαμε έρευνα σε μια ισοπεδωμένη πολυκατοικία, στην οποία βρίσκονταν συγγενείς της. Ο Αργύρης Καούνης από την ομάδα μας ήταν μέσα στα ερείπια και ερευνούσε και εγώ βρισκόμουν λίγο πιο πίσω Το κορίτσι αυτό ήρθε και στάθηκε δίπλα μου, δεν μου μίλησε, δεν με κοίταξε καν. Κοίταζε το άπειρο με ένα βλέμμα απλανές. Σαν να μην βρισκόταν καν στο χώρο, χαμένη τελείως. Λίγα λεπτά νωρίτερα είχαμε ακούσει φωνές από την πίσω πλευρά του κτιρίου, γιατί είχαν βρεθεί δύο άνθρωποι ζωντανοί. Δεν ήμασταν το ίδιο τυχεροί δυστυχώς”.
“Η αλήθεια είναι πως ο κόσμος τις στιγμές αυτές μόνο πανικό δημιουργεί. Ξαφνικά στα ερείπια ήρθε τρέχοντας ένας άνθρωπος φωνάζοντας και σκαρφαλώνοντας πάνω σε ένα διαλυμένο κτίριο, θέλοντας να μας δείξει που μπορεί να βρίσκονται εγκλωβισμένα παιδιά. Κατέληξε να τραυματίζεται από σίδερα που μπήκαν στα πόδια του, με αποτέλεσμα εμείς να σπαταλάμε αρκετό χρόνο μετά για να του προσφέρουμε τις πρώτες βοήθειες. Αυτό όμως είναι και αποτέλεσμα της τρομερής έκτασης της καταστροφής. Αυτή τη στιγμή, η αλήθεια είναι πως όσα συνεργεία και να πάνε εκεί, δεν προλαβαίνουν να βρίσκονται πάνω από κάθε γκρεμισμένο κτίριο. Είναι χιλιάδες. Αν δεν σε τραβήξει κάποιος συγγενής από τον ώμο να σου πει έλα να ψάξεις εδώ, ξέρει ότι μπορεί να περιμένει μέρες μέχρι να φτάσουν διασώστες”.
Ο Μίλτος Μπενάκης και η ομάδα του, διέμειναν στον καταυλισμό που έχει στηθεί από την AFAD, έχοντας προμήθειες ώστε να είναι αυτόνομοι για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Αρκετές από τις έρευνές τους τις πραγματοποιούσαν νύχτα. Όπως εξηγεί, η ησυχία που υπάρχει εκείνες τις ώρες, αλλά και το σκοτάδι που δίνει τη δυνατότητα με τους φακούς να εστιάσεις σε περισσότερες λεπτομέρειες αναζητώντας εγκλωβισμένους, είναι προτιμότερη από τη φασαρία της ημέρας με χιλιάδες ανθρώπους να περιφέρονται στους δρόμους και τα μηχανήματα να δουλεύουν.
Το Σάββατο, τα μέλη της Επίλεκτης Ομάδας ειδικών αποστολών από τη Θεσσαλονίκη πήραν τον δρόμο της επιστροφής, αφού έφτασαν οι συνάδελφοί τους από την Αθήνα για να τους αντικαταστήσουν. Ο Μπενάκης που έχει εμπειρίες από τη Ρικομέξ, τον σεισμό της Τουρκίας το 1999 και μια σειρά άλλων αντίστοιχων καταστροφών με πιο πρόσφατη αυτή της Αλβανίας, όπου και πάλι οι αρχές κάλεσαν την ομάδα του για βοήθεια, παρατηρεί πως αυτή τη φορά όλα τα χαρακτηριστικά του φαινομένου συντελούσαν στο να υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες θύματα: “Είναι τεράστια η τραγωδία και η έκταση του φαινομένου. Ο σεισμός είναι η χειρότερη από τις φυσικές καταστροφές για τρεις λόγους. Είναι αμείλικτος εχθρός δεν προειδοποιεί. Δεν ξέρεις ποτέ τον χρόνο, τον τόπο και το μέγεθος. Ο συγκεκριμένος είχε και στα τρια αυτά χαρακτηριστικά, όλες τις προϋποθέσεις για να προκαλέσει όσο το δυνατόν περισσότερα θύματα.Τους βρήκε πάνω σε ώρα ύπνου, θάβοντας τους μέσα στα σπίτια τους, ήταν φυσικά πολύ δυνατός και έγινε σε τεράστια έκταση και περιοχές με κτίρια πολύ χαμηλών προδιαγραφών ασφαλείας. Ειδικά το Χατάι, έχει ισοπεδωθεί”.
