Σερίφηδες παντού, ασφάλεια πουθενά

Ήταν δύο εικοσιτετράωρα πριν τη μαφιόζικη επίθεση στη Νέα Σμύρνη που ο υπουργός ΠΡΟΠΟ έλεγε μέσα στη Βουλή πως “η ασφάλεια είναι ένα από τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας μας”, διαφημίζοντας το χαρτοφυλάκιό του και το δόγμα περί “τάξης”.

Λίγες ημέρες πριν, είχε καταγραφεί η καταδίωξη και ο η δολοφονία του Κώστα Φραγκούλη από άνδρα της ΔΙΑΣ, ο οποίος τελικά αφέθηκε ελεύθερος. Λίγες ημέρες μετά, ώρες για την ακρίβεια, είχαμε το δολοφονικό ξεκαθάρισμα λογαριασμών σε καφετέρια στη Νέα Σμύρνη, με δύο νεκρούς και μια κοπέλα τραυματία που θα μπορούσε να χάσει τη ζωή της, την ώρα που απλώς, έπινε το ποτό της.

Στο μεσοδιάστημα ανάμεσα στα δύο παραπάνω γεγονότα, η κυβέρνηση έδινε μπόνους 600 ευρώ στα Σώματα Ασφαλείας, διότι οδεύουμε και σε προεκλογική περίοδο, ή αν θέλετε, κινούμαστε ήδη εντός της.

Τι είδαμε το βράδυ της Κυριακής;

Είδαμε έναν πιστολέρο να εκτελεί δύο άνδρες σε κεντρικό σημείο της Νέας Σμύρνης, την ώρα που ο κόσμος είχε βγει για να διασκεδάσει. Ο ένοπλος διέφυγε με τα πόδια και μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, δεν είχε συλληφθεί, ενώ από καθαρή τύχη δεν είχαμε περισσότερα θύματα (φανταστείτε να έβγαζαν όπλα και εκείνοι που πυροβολήθηκαν). Στην ίδια πλατεία θυμόμαστε βέβαια τους ξυλοδαρμούς άοπλων πολιτών από την αστυνομία εν μέσω πανδημίας, και εν συνεχεία μαζικές πορείες και επεισόδια ενάντια στην αστυνομική βία.

Παράλληλα, το τελευταίο διάστημα οξύνεται το δόγμα “μηδενικής ανοχής” των ενστόλων στις κινητοποιήσεις εναντίον διαδηλωτών και οργανώσεων, ενώ το οργανωμένο έγκλημα ζει και βασιλεύει. Δεν ξεχνάμε βέβαια πως εν μέσω πανδημίας, η αστυνομία ενισχύθηκε αισθητά (συνολικά ποσό 31.000.000 ευρώ, προμήθεια 675 νέων οχημάτων, 15.690 αλεξίσφαιρων γιλέκων, πρόσληψη 5.200 αστυνομικών), ενώ ανακοινώθηκε και το Πανεπιστημιακό Σώμα. Να θυμίσουμε πως από την ημέρα ανάληψης της εξουσίας από τον Κυριάκο Μητσοτάκη έχει ανασυσταθεί η πρώην ομάδα ΔΕΛΤΑ με το όνομα “Δράση”, δημιουργήθηκε η ομάδα ΟΔΟΣ, προχώρησε η πανεπιστημιακή αστυνομία, καθώς και Σώμα ειδικών φρουρών για τα ΜΜΜ. Πρακτικά, η Ελλάδα μαζί με την Κύπρο και τη Μάλτα, είναι στις πρώτες θέσεις σε αναλογία αστυνομικών ανά πολίτη (στοιχεία Eurostat), την ώρα που οι δείκτες εγκληματικότητας δεν αιτιολογούν τις τόσες αυξήσεις.

Δυστυχώς, κάθε τρεις και λίγο καλούμαστε να λέμε – λίγο πολύ – τα ίδια: Να στρέφουμε το ενδιαφέρον στη συζήτηση σχετικά με το ποια αστυνομία τελικά, θέλουμε, ακόμη κι αν η συζήτηση είναι εντέλει, φιλολογικού ενδιαφέροντος. Δηλαδή, για την αστυνομία που δέρνει φοιτητές ή την αστυνομία που προστατεύει τον πολίτη όπως θα όφειλε να κάνει.

Πολύ σωστά άλλωστε ο δικηγόρος Θανάσης Καμπαγιάννης θυμίζει μέσω Twitter, επικαλούμενος, όχι και τόσο παλαιές, δηλώσεις του “σκληρού Ράμπο” και πρώην υπουργού ΠΡΟΠΟ, Μιχάλη Χρυσοχοϊδη: “Οι μπράβοι περιοδικά λύνουν τους λογαριασμούς τους. Το 2018 είχαμε 7 αλληλοεκτελέσεις. Πρέπει να σταματήσουμε αυτή την επικίνδυνη κλιμάκωση. Όμως, είναι ξεκαθάρισμα που δεν αφορά τη ζωή του πολίτη. Δεν το υποτιμούμε, αλλά… άλλο το ένα, άλλο το άλλο”. Κάτι ανάλογο έλεγε προσφάτως και “έγκριτος” δημοσιογράφος, τηλεπανελίστας: “Οι μπράβοι ξέρουν να σημαδεύουν, καθαρίζουν κατ’ ευθείαν, δεν χρειάζεται να φοβάται ο πολίτης”.

“Αυξάνουμε την ασφάλεια στις γειτονιές. Με περισσότερους αστυνομικούς δίπλα στον πολίτη, με περισσότερες νυχτερινές περιπολίες” δήλωνε ακόμη την περασμένη Πέμπτη ο κ. Τάκης Θεοδωρικάκος σε εκδήλωση στο Παλαιό Φάληρο, λίγο πριν την τοποθέτησή του στη Βουλή κατά τη συζήτηση για την ψήφιση του προϋπολογισμού. Ανακοίνωνε δε, και επιπλέον 600 προσλήψεις ειδικών φρουρών για τον τομέα των Αθηνών και 250 συνοριοφύλακες στον Έβρο, ως προεκλογικά “δώρα”, επικοινωνιακής υφής και μόνο. Γιατί η ουσία, είπαμε, είναι βαμμένη με αίμα, με παράπλευρους τραυματισμούς και με επίδειξη δύναμης.

Αν ζούμε στη Κολομβία των Βαλκανίων όπου ένας εκτελεστής μπορεί να βγαίνει ανενόχλητος μέσα από τους θάμνους και να γαζώνει κόσμο, τότε να πούμε “mea culpa”, όλα καλά, προχωράμε. Όμως εν προκειμένω, υποτίθεται πως ζούμε σε ένα εύρυθμο Κράτος που διέπεται από τις προεκλογικές υποσχέσεις της εν λόγω κυβέρνησης που είχε τάξει Ασφάλεια με Α κεφαλαίο.

Το αντεπιχείρημα που και πάλι διαρρέουν δεξιοί και ακροδεξιοί “κύκλοι”, είναι πως όσοι ασκούν κριτική είναι οι ίδιοι που ζητούν λιγότερη αστυνόμευση, σε ένα εντελώς αφαιρετικό άλμα λογικής. Η απάντηση εδώ είναι πως η Αστυνομία πρέπει πρωτίστως να κάνει τη δουλειά της, να επιτηρεί, να περιφρουρεί, να προλαμβάνει, να στέκεται αρωγός στο πλευρό εκείνου που κινδυνεύει και όχι η ίδια να θέτει σε κινδύνους, ή να κάνει κατάχρηση εξουσίας. Με λίγα λόγια, οφείλει να δουλεύει, και να δουλεύει σωστά και όχι υπό το δόγμα του “βλέποντας και κάνοντας”, ένα δόγμα που δεν μπορεί να εφαρμοστεί για ανθρώπους που έχουν όπλο στο χέρι.

Αντί λοιπόν για “περισσότερη αστυνομία” καλό θα ήταν να μιλάμε για μια “άλλη αστυνομία”, για έναν άλλο σχεδιασμό, για μια άλλη εκπαίδευση. Πρακτικά όμως, αυτό που εφαρμόζεται είναι ένα καλά συγκροτημένο σχέδιο. Το μέλημά τους δεν είναι να αισθάνεται ο πολίτης πως έχει την ΕΛΑΣ στο πλευρό του, αλλά να φοβάται.

Να φοβάται και την ΕΛΑΣ αλλά και το έγκλημα εν γένει, έτσι ώστε πάντοτε να μπορεί να αιτιολογήσει την όλο και πιο βίαιη, κατασταλτική δράση, ακόμη κι αν αναζητούμε τους εκτελεστές του Γιώργου Καραϊβάζ, 19 μήνες μετά τη δολοφονία.