Ένα απρόσμενο χορευτικό ταξίδι στο διάστημα με χιπ χοπ κουλτούρα

Τι σχέση μπορεί να έχουν οι επιστήμες του διαστήματος με τον αρχιτεκτονικό φωτισμό, την τέχνη του ήχου, τα εικαστικά, τον σύγχρονο χορό και την χιπ χοπ κουλτούρα; Όλα τα παραπάνω γεφυρώνει η βραβευμένη παράσταση χορού “The Space Cadet” που παρουσιάζει η ομάδα Third Planet.

Το έργο φτιάχτηκε με τη λογική της pop-up performance, με τον αυτόνομο σκηνικό χώρο να στήνεται σε απρόσμενες τοποθεσίες. Η πρεμιέρα έγινε στον περίβολο του Αγίου Αθανασίου στη Βωβούσα της Ηπείρου, ακολούθησε το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών και τώρα για πρώτη φορά φιλοξενείται σε κλειστό χώρο, στο BIOS την Τετάρτη 28 και την Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου.

Η χορογράφος Χλόη Αλιγιάννη δανείζεται στοιχεία από την εκπαίδευση των αστροναυτών και αναπαράγει τις συνθήκες ταξιδιού στο διάστημα, σε μια χορογραφική «συνομιλία» με ηλέκτρο-ποπ διάθεση.

Η γοητεία του ταξιδιού και του αγνώστου…

“Mε ενδιαφέρει γενικότερα το ταξίδι σαν συνθήκη. Η μετακίνηση από το Α στο Β και πώς αυτή αποτελεί κίνηση, όχι μόνο στον χωροχρόνο αλλά και μέσα σε ιστορίες και γεγονότα που εξελίσσονται και τα οποία μας μεταμορφώνουν. Οι σημαντικότερες ιστορίες του ανθρώπου ξεκινούν με κάποιας μορφής ταξίδι, κάποια αποστολή. Θεωρώ πως δεν είναι τυχαίο, η κίνηση μας είναι απαραίτητη. Το ταξίδι στο διάστημα είναι μια ακραία απόπειρα μετακίνησης, στα όρια των δυνατοτήτων μας, της ανθρώπινης φυσιολογίας και της αντίληψής μας. Άραγε πώς θα μας άλλαζε το εκεί; Με γοητεύει το άγνωστο, το γιατί υπάρχει μέσα μας αυτή η ανάγκη ώθησης προς τα κάπου. Τι είναι αυτό που αποζητούμε ρισκάροντας, εγκαταλείποντας μια δεδομένη κατάσταση; Η διαστημική αποστολή είναι σαφώς επίτευγμα της επιστήμης και της τεχνολογίας. Όμως σαν άλμα μου φαίνεται ό,τι πιο μαγικό και εξωπραγματικό μπορεί κανείς να τολμήσει. Την βλέπω σαν ένα μοναδικό κοκτέιλ λογικής και φαντασίας, μαγείας και ορθολογισμού, τόλμης και τρέλας, αντιθέσεις τις οποίες βρίσκω εξαιρετικά ελκυστικές για να ειπωθεί ένα σύγχρονο παραμύθι” αναφέρει στο NEWS 24/7 η Χλόη Αλιγιάννη.

Πώς όλα αυτά συνδέονται με την χιπ χοπ κουλτούρα, τον σύγχρονο χορό, την τέχνη του ήχου και τα εικαστικά;

Όλα τα παραπάνω συνδέονται μέσα από εμάς που βρεθήκαμε στη δημιουργική αυτή διαδικασία και φέραμε ο καθένας τον δικό του κόσμο μέσα στο έργο. Ο βασικός μου συνεργάτης και πρωταγωνιστής, Γιαν-Αγγελος Αποστολίδης είναι χορευτής χιπ χοπ και φέρει την κουλτούρα αυτήν στο σώμα, στον τρόπο ζωής και σκέψης. Εγώ από την άλλη έχω περάσει μέσα από τον κόσμο του σύγχρονου χορού και των εικαστικών παρέα με μια μεγάλη ερασιτεχνική αγάπη για την μουσική. Οι ιδέες λοιπόν φιλτράρονται μέσα από αυτά τα ερεθίσματα. Είμαστε αυτοί, έχουμε αυτά τα εργαλεία στη διάθεσή μας, μιλάμε αυτές τις γλώσσες και με αυτά θα σας διηγηθούμε μια ιστορία.

Το έργο που κατέκτησε την τέταρτη θέση στα διεθνή βραβεία φωτισμού στα διεθνή βραβεία φωτισμού [d]arc awards]. Τι ρόλο παίζουν, αλήθεια, οι φωτισμοί;

Αγαπώ πολύ την τέχνη αυτή και για μένα σπάνια είναι εκεί απλώς για να δώσει μια ατμόσφαιρα, αλλά αποτελεί ένα κομμάτι της δημιουργίας του χώρου και της δραματουργίας πολύ σημαντικό. Η Άννα Σμπώκου (ASlight) με την οποία συνεργαζόμαστε σταθερά, συνδυάζει αρχιτεκτονικό και θεατρικό σχεδιασμό φωτισμού εξαιρετικά στα έργα της και υπό αυτό το πρίσμα δουλέψαμε στενά από την αρχή που σχεδιάστηκε η κατασκευή μέχρι και που φωτίστηκαν οι σκηνές.

Δε θα μπορούσε το φως να μην έχει κεντρικό ρόλο άλλωστε ως δομικό συστατικό του σύμπαντος! Το παιχνίδι με το φως και το σκοτάδι λοιπόν είναι και ο πυρήνας της παράστασης. Οι φωτισμοί αποτελούν το οξυγόνο της σκηνικής μας κατασκευής την οποία ζωντανεύουν με διαφορετικό τρόπο κάθε φορά, αλλάζοντας την σχέση της με τον θεατή και τον ταξιδιώτη. Θέλαμε να δημιουργήσουμε υπο-χώρους μέσα στο σκηνικό, να απομονώσουμε, να πλαισιώσουμε δράση, να εξαφανίσουμε και να φανερώσουμε, να δώσουμε κίνηση. Να δημιουργήσουμε κυριολεκτικά και μεταφορικά περιβάλλοντα.

Ένας αστροναύτης ακροβατεί μεταξύ ενός προσωπικού και οικουμενικού άθλου

Τι συμβολίζει στην παράσταση ο αστροναύτης/ εξερευνητής;

Εύχομαι ο κάθε θεατής να δει κάτι από την δική του εσωτερική διαδρομή στον ταξιδιώτη αυτόν χωρίς να τον αποκωδικοποιήσουμε εκ των προτέρων σε κάτι συγκεκριμένο και χειροπιαστό. Η μαγεία του παραμυθιού βρίσκεται εκεί άλλωστε. Έχουμε φορτίσει τον αστροναύτη μας με πολλές ιστορίες, προσωπικές και συλλογικές. Aκροβατεί μεταξύ ενός προσωπικού και οικουμενικού άθλου, μιας εξωτερικής αλλά και πολύ εσωτερικής μετακίνησης.

Η παράσταση αναζητά τον ιδανικό τόπο και χρόνο, το τέλειο σημείο, το «σπίτι» μας. Στην πραγματική ζωή τι θα χαρακτηρίζατε ως ιδανικό;

Δεν ξέρω αν αυτό είναι ένας τόπος, ένα μέρος, μια συγκεκριμένη συνθήκη, μια περίοδος. Η ζωή είναι ένα συνονθύλευμα πολλών συνιστωσών για τον καθένα μας και η ιδανική ισορροπία όλων αυτών ανά πάσα στιγμή είναι πραγματικά δύσκολο να αποσαφηνιστεί και να διατηρηθεί καθώς όλα συνεχώς αλλάζουν.

Ιδανικό ίσως θεωρώ να έχει βρει κάνεις μια σταθερά αλήθειας και ηρεμίας μέσα του που του επιτρέπει να ζει την κάθε στιγμή με απόλυτη παρουσία, χωρίς προσμονή για την επόμενη, με την χαλαρότητα και ροή που μόνο η αυθεντική έκφραση δίνει.

Έχουμε φτάσει στο διάστημα αναζητώντας καλύτερες συνθήκες. Την ίδια στιγμή δεν φαίνεται να φροντίζουμε ιδιαίτερα το τωρινό μας «σπίτι», τη Γη. Από πού προκύπτει, θεωρείτε, αυτή η αντίφαση;

Είμαστε ακόμα στη Γη, πατάμε καλά εδώ και νομίζω θα αργήσουμε πολύ αν και ποτέ απομακρυνθούμε καθώς βρισκόμαστε ήδη στις καλύτερες συνθήκες! Σαφώς όμως η σχέση μας με αυτήν έχει αλλάξει. Ο πλανήτης είναι πεπερασμένος, αυτά που ζητάμε από αυτόν έως και άπειρα. Το ίδιο όμως είμαστε και εμείς. Βρίσκω πιο εποικοδομητική την επιείκεια πλέον με τους γύρω μου σε μια εποχή που ο διδακτισμός είναι άπλετος ειδικά σε θέματα που αφορούν το περιβάλλον.

Όλοι προσπαθούμε να επιβιώσουμε, να δημιουργήσουμε, να αλληλεπιδράσουμε και να διανύσουμε ευτυχώς τον λίγο χρόνο που έχουμε διαθέσιμο εδώ όπως και όλοι οι πρόγονοι που περπάτησαν την Γη. Παράλληλα ως γενιά καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε έναν καθημερινό βομβαρδισμό παγκοσμίου κλίμακας προβλημάτων ένα εκ των οποίων – τι πιο απλό; – η διάσωση του πλανήτη από την ανθρωπότητα. Θεωρώ την συνθήκη άκρως παραλυτική, δυστοπική και πρωτοφανή. Δε με εκπλήσσουν λοιπόν τα αργά αντανακλαστικά. Οι περισσότεροι ζούμε δε με τρόπο και ρυθμούς που ξεχνούμε να φροντίζουμε σωστά και τον ίδιο μας τον εαυτό. Φροντίδα εδώ νοείται μια κάποια ψυχοσωματική ισορροπία – σε σχέση με τον εαυτό, την ομάδα, το περιβάλλον. Αναρωτιέμαι τι θα είναι αυτό που θα μας φέρει στο σημείο καμπής για την επανεξέταση αυτών των συσχετισμών.

Συντελεστές

Σύλληψη, χορογραφία, πρωτότυπη μουσική, σχεδιασμός: Χλόη Αλιγιάννη/Ταξιδιώτης: Γιάν Άγγελος Αποστολίδης Ισαάκ (a.k.a Fuerza Negra)/Σκιά: Κατερίνα Κατάκη/Συνδημιουργία Κινησιολογικού Υλικού: Χλόη Αλιγιάννη & Γιάν Άγγελος Αποστολίδης Ισαάκ (Fuerza Negra)/Σχεδιασμός Φωτισμού: Άννα Σμπώκου (ASlight)/Κατασκευή Σκηνικού & Κράνους: Γιάννης Αλιγιάννης (XWorks)/Επιμέλεια / Σύνθεση Κειμένου: Κατερίνα Κατάκη/Αφήγηση: Θανάσιμος (Νίκος Χατζής)/Ηλεκτρολόγος: Νίκος Ηλιόπουλος/Τεχνικός: Γιώργος Αντωνόπουλος/Μίξη ήχου: Εllen Curtis/Βιντεογράφος: Ξένια Τσιλοχρήστου/Επιστημονικοί συνεργάτες: Αστροφυσικός Θ. Ακύλας (Αστεροσκοπείο Αθηνών)-Dr. Mindy Howard (Inner Space Training)-Μέντορας μουσικής: Lee Boyd Allatson

Ιnfo

Πού: BIOS, Πειραιώς 84, Αθήνα/Πότε: 28 & 29 Δεκεμβρίου 2022, στις 21:00/Εισιτήρια: 15 € γενική είσοδος/Προπώληση: VIVA.GR/Link προπώλησης: https://www.viva.gr/tickets/dance/the-space-cadet/Διάρκεια: 50’

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις