Ανακαλύφθηκε ο πρώτος κολυμβητής δεινόσαυρος του κόσμου

Για περισσότερα από 150 εκατομμύρια χρόνια, δεινόσαυροι σε κάθε σχήμα και μέγεθος υπήρχαν παντού στη Γη. Ήταν γίγαντες με μακρύ λαιμό, σαρκοφάγα με κοφτερά δόντια και πολύχρωμα πουλιά που πολλαπλασιάζονταν στο Μεσοζωικό κόσμο.

Δυο αιώνες ανακαλύψεων και μελετών δεν είχαν ενημερώσει για την ύπαρξη τύπου που ήταν ικανός να κολυμπά και να καταδύεται -ενώ άλλες μορφές ερπετών έκαναν αυτήν την –εξελιγκτική– μετάβαση.

Για αυτό και οι παλαιοντολόγοι θεωρούσαν τους δεινόσαυρους ως στεριανούς.  Πολύ λίγα απολιθώματα είχαν σκελετικά χαρακτηριστικά, τα οποία έδειχαν πέραν πάσης υποψίας ότι η εξέλιξη διαμόρφωσε το σώμα τους, ώστε να υπάρχουν και στο νερό.

Νέα μελέτη θέτει ξανά στο τραπέζι την ερώτηση αν υπήρχαν δεινόσαυροι με καλή σχέση με το υγρό στοιχείο: ένας οδοντωτός συγγενής του Velociraptor, ηλικίας άνω των 68 εκατομμυρίων ετών, δείχνει σημάδια εξορθολογισμού που παρατηρούνται στα πλευρά των καταδυτικών πουλιών.

Σύμφωνα με τη δημοσίευση στο περιοδικό Communications Biology, το απολίθωμα που βρέθηκε στη νότια Μογγολία και ονομάστηκε Natovenator polydontus (κολυμβητικός κυνηγός με πολλά δόντια) σηματοδοτεί την πρώτη φορά που αυτό το χαρακτηριστικό παρατηρήθηκε ποτέ σε δεινόσαυρους, εκτός των πτηνών και τους πλησιέστερους συγγενείς τους που έχουν εξαφανιστεί.

Σε πολλά πλάσματα, τα πλευρά προεξέχουν από τη ραχοκοκαλιά σε γωνίες περίπου 90°. Στα σύγχρονα καταδυτικά πτηνά, όπως οι πιγκουίνοι και οι κορμοράνοι, οι πλευρές έχουν γωνία προς τα κάτω -προς τα άκρα της ουράς των ζώων.

Η γωνία των πλευρών μπορεί να περιορίσει τα μεσαία τμήματα των ζώων -όπως μετράμε από την πλάτη μέχρι την κοιλιά.

Αυτό το χαρακτηριστικό θεωρείται ότι βοηθά στον εξορθολογισμό των ζώων, καθώς κολυμπούν μέσα στο νερό. Το συγκεκριμένο είδος προσαρμογής το βλέπουν οι επιστήμονες στο απολίθωμα του Natovenator, το οποίο περιλαμβάνει ένα καλά διατηρημένο μερικό θώρακα. Και η αναπαράσταση έδειξε πως έμοιαζε με τη σημερινή χήνα.

Κατά το Smithsonian ο μικρός κολυμβητής είχε μήκος 30 εκατοστά, είχε κομψή εμφάνιση, μακρύ σαγόνι και μικροσκοπικά δόντια.

Όπως αναφέρει το National Geographic πολλοί από τους σημερινούς ζωντανούς δεινόσαυρους (τους γνωρίζουμε ως πουλιά) ευδοκιμούν στην άκρη του νερού και πέρα από αυτήν.

Αυτό έκαναν και κάποιοι από τους αρχαίους προγόνους τους, όπως τα θαλάσσια πρωτοπούλια Ichthyornis και Hesperornis.

Ωστόσο, τα πουλιά είναι μόνο ένα ‘κλαδί’ του γενεαλογικού δέντρου των δεινοσαύρων, με τα τα στοιχεία για αυτούς που δεν πετούσαν και δεν βουτούσαν σε θάλασσες και λίμνες να είναι σπάνια.

Η εύρεση δεινοσαύρων, όπως ο Natovenator, που έχουν σκελετούς κατασκευασμένους για κολύμπι σημαίνει ότι τα περιβάλλοντα και ο τρόπος ζωής των δεινοσαύρων ήταν διαφορετικοί από ό,τι πιστεύαμε έως τώρα.

Η ανακοίνωση του Natovenator είναι μόνο η αρχή της δουλειάς που θα κάνουν οι παλαιοντολόγοι, για να τον τοποθετήσουν στον κόσμο των δεινοσαύρων και να αυξήσουν την κατανόησή μας για τους δεινόσαυρους που κολυμπούν. Γιατί προφανώς υπήρχαν κι άλλοι.

Αν έγινε ωστόσο, κάτι ξεκάθαρο αυτό είναι πως ο Natovenator ακολούθησε διαφορετικό εξελικτικό μονοπάτι από πολλούς συγγενείς του. Η περίπτωση του θυμίζει ότι τα στενά συγγενικά είδη ακολούθησαν άγρια διαφορετικά μονοπάτια, όπως οι σημερινές ύαινες που τσακίζουν κόκαλα και είναι στενοί συγγενείς των λύκων που τρώνε έντομα.

Επειδή είναι δρομαιόσαυρος δεν σημαίνει ότι είναι και αρπακτικό που μοιάζει με τον Velociraptor. Είναι όλοι μέλη της ίδιας μεγάλης οικογένειας, με διαφορετικές προσαρμοστικές τάσεις, σε διαφορετικές γραμμές.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις