ΤΑ 100 ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΑ ΒΙΒΛΙΑ ΠΟΥ ΞΕΧΩΡΙΣΑΜΕ ΤΟ 2022

Από πολυσέλιδα μυθιστορήματα και συλλογές διηγημάτων βραβευμένων συγγραφέων μέχρι φιλοσοφικά δοκίμια και βιογραφίες, αυτή είναι η λίστα -με αλφαβητική, και όχι αξιολογική σειρά- των ξενόγλωσσων βιβλίων που ξεχώρισε το Magazine από την πλούσια εκδοτική παραγωγή της χρονιάς.

ΜΥΘΟΠΛΑΣΙΑ

Ουέντα Ακινάρι – «Ουγκέτσου Μονογκατάρι. Ιστορίες της σελήνης μετά τη βροχή» (μτφρ. Στέλιος Παπαλεξανδρόπουλος, εκδ. Άγρα)
Το γνωστότερο έργο του Ιάπωνα κλασικού συγγραφέα Ουέντα Ακινάρι. Οι εννέα ιστορίες μυστηρίου του Ουγκέτσου Μονογκατάρι, που εκδόθηκαν για πρώτη φορά το 1776, αποτελούν το καλύτερο και διασημότερο δείγμα της λογοτεχνίας του απόκρυφου στην Ιαπωνία. Συνενώνουν διακριτικά τον κόσμο της καθημερινότητας με την επικράτεια του ανοίκειου και αποτελούν απόδειξη για τη γοητεία που ασκούσαν τότε, αλλά και σήμερα, το παράξενο και το μυστηριώδες στην ιαπωνική ψυχή. Αποτέλεσαν επίσης την πηγή έμπνευσης για την εξαιρετική ομότιτλη ταινία του Κεν’τζι Μιζογκούτσι το 1953.

Κλερ Άνταμ – «Χρυσό παιδί» (μτφρ. Δημήτρης Μαύρος, εκδ. Gutenberg)
Ο Πίτερ και ο Πολ, δίδυμα δεκατριάχρονα αδέρφια, κάτοικοι του αγροτικού Τρινιντάντ, παρά την εξωτερική τους ομοιότητα, διαφέρουν τελείως στην ψυχική και νοητική τους συγκρότηση: ο πρώτος θεωρείται ιδιοφυΐα προορισμένη για λαμπρό μέλλον, ο άλλος είναι «παράξενος». Όταν ο Πολ πέφτει θύμα απαγωγής, ο πατέρας τους βρίσκεται αντιμέτωπος μ’ ένα τρομερό δίλημμα: να τον σώσει δίνοντας για λύτρα τα χρήματα που έχει εξασφαλίσει για τις σπουδές του «χαρισματικού» του παιδιού ή να τον θυσιάσει; Το BBC News έχει κατατάξει το πεζογραφικό ντεμπούτο της, μεγαλωμένης στο Τρινιντάντ της δεκαετίας του 1980, συγγραφέως στα 100 πιο συναρπαστικά αγγλόφωνα μυθιστορήματα.

Ελίζαμπεθ φον Άρνιμ – «Μαγεμένος Απρίλης» (μτφρ. Παλμύρα Ισμυρίδου, εκδ. Ποταμός)
Στην ασφυκτικά συντηρητική κοινωνία του 1920, τέσσερις εντελώς παράταιρες Αγγλίδες, παίρνουν την παράτολμη απόφαση να φύγουν μόνες τους διακοπές στην Ιταλία, αφήνοντας πίσω τους το σκοτεινό Λονδίνο και τη σκυθρωπή τους καθημερινότητα. Σε ένα πρώιμα επαναστατικό για τις φεμινιστικές του απόψεις μυθιστόρημα, η Βρετανίδα συγγραφέας, καταρρίπτει όλα τα στερεότυπα της εποχής, καταδεικνύοντας τα αδιέξοδα της στενά πατριαρχικής, θρησκευτικής κοινωνίας, όπου άνδρες και γυναίκες φαίνονται να δυστυχούν εντός των προκαθορισμένων κοινωνικών τους ρόλων.

Ογούζ Ατάι – «Αποσυνάγωγοι» (μτφρ. Νίκη Σταυρίδη, εκδ. Gutenberg)
Η ανατομία της τουρκικής κοινωνίας, μέσα από την ιστορία μιας μικρής παρέας νέων διανοούμενων στα μέσα του 20ού αιώνα, που δεν βρίσκουν κανένα νόημα και καμιά αξία για να κρατηθούν και νιώθουν αποσυνάγωγοι. Ίσως το σημαντικότερο τουρκικό μυθιστόρημα του 20ού αιώνα κατά την Unesco, για πρώτη φορά στα ελληνικά.

Κερτ Βόννεγκατ – «Χρονοσεισμός» (μτφρ. Χριστόδουλος Λιθάρης, εκδ. Πατάκη)
Γίνεται χρονοσεισμός. Στις 13 Φεβρουαρίου 2001 η ζωή γυρίζει πίσω κατά δέκα ολόκληρα χρόνια και οι άνθρωποι πρέπει να ζήσουν ξανά μια ολόκληρη δεκαετία με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, λεπτό το λεπτό, ώρα την ώρα, χρόνο τον χρόνο. Να επαναλάβουν τα ίδια ακριβώς πράγματα, να κάνουν τα ίδια ακριβώς λάθη. Το τελευταίο μυθιστόρημα του Βόννεγκατ, είναι κατά κάποιον τρόπο η αυτοβιογραφία και ο αποχαιρετισμός ενός από τους ευφυέστερους και πιο σαρκαστικούς συγγραφείς του 20ού αιώνα.

Χάνια Γιαναγκιχάρα – «Προς τον παράδεισο» (μτφρ. Μαρία Ξυλούρη, εκδ. Μεταίχμιο)
Από τη συγγραφέα του «Λίγη ζωή»: Σε μια εναλλακτική εκδοχή της Αμερικής του 1893, η Νέα Υόρκη είναι τμήμα των Ελεύθερων Πολιτειών, όπου οι άνθρωποι μπορούν να ζουν και να αγαπούν όπως θέλουν – ή έτσι φαίνεται. Ο εύθραυστος νεαρός γόνος μιας επιφανούς οικογένειας αντιστέκεται στον αρραβώνα του με έναν άξιο μνηστήρα, καθώς ελκύεται από έναν γοητευτικό δάσκαλο χωρίς περιουσία. Το 1993, σ’ ένα Μανχάταν πολιορκημένο από την επιδημία του AIDS, ένας νεαρός Χαβανέζος ζει με τον πολύ μεγαλύτερο και πλουσιότερο σύντροφό του, αποκρύπτοντας την ταραγμένη παιδική του ηλικία και τη μοίρα του πατέρα του. Και το 2093, σε έναν κόσμο που μαστίζεται από τις πανδημίες και κυβερνάται απολυταρχικά, η κατεστραμμένη εγγονή ενός ισχυρού επιστήμονα προσπαθεί να τα βγάλει πέρα χωρίς αυτόν – και να λύσει το μυστήριο των απουσιών του συζύγου της. Αυτό που ενώνει όχι μόνο τους χαρακτήρες αλλά και αυτές τις Αμερικές είναι η αναμέτρησή τους με τα χαρακτηριστικά που μας κάνουν ανθρώπους: τον φόβο. Την αγάπη. Την ντροπή. Την ανάγκη. Τη μοναξιά.

Ντέιμον Γκάλγκουτ – «Η υπόσχεση» (μτφρ. Κλαίρη Παπαμιχαήλ, εκδ. Διόπτρα)
Σε μια φάρμα έξω από την Πρετόρια οι Σουάρτ συγκεντρώνονται για την κηδεία της μητέρας της οικογένειας, αλλά κάτω από το πένθος βράζουν οι διαφορές τους. Μια πανανθρώπινη ιστορία για τις κληρονομιές που μας βαραίνουν, τις οικογένειες που μισιούνται και αγαπιούνται με το ίδιο πάθος. Τις υποσχέσεις πάνω στις οποίες χτίζονται οι ζωές, οι οικογένειες και τα έθνη. Και τη γη, που γίνεται μήλον της έριδος και θέατρο των βασάνων μας, μέχρι να μας δεχτεί όλους, δίκαιους και άδικους, στην αγκαλιά της. Μετά από δύο χρονιές στη βραχεία λίστα, την τρίτη (πέρυσι) ο Νοτιοαφρικανός συγγραφέας τιμήθηκε με το βραβείο Booker.

Χαν Γκανγκ – «Μάθημα ελληνικών» (μτφρ. Αμαλία Τζιώτη, εκδ. Καστανιώτης)
Ήταν χειμώνας και εκείνη ακόμη νεαρή όταν έχασε για πρώτη φορά την ικανότητα της ομιλίας της. Χωρίς καμία ένδειξη, χωρίς συγκεκριμένη αιτία. Αυτό που την έκανε να αρχίσει και πάλι να μιλά ήταν μια λέξη από μια άλλη, ξένη γλώσσα, τη γαλλική. Η ίδια γυναίκα, η οποία κατόπιν χώρισε, στερήθηκε την επιμέλεια του παιδιού της και έχασε ξανά την ομιλία της, αποφασίζει κάποια στιγμή να ασχοληθεί με τα αρχαία ελληνικά. Τότε λοιπόν συναντά έναν καθηγητή του οποίου η όραση φθίνει μέρα με τη μέρα. Εκείνος, έχοντας τα δικά του υπαρξιακά αδιέξοδα, παρατηρεί την αμίλητη γυναίκα που φοιτά στην Ακαδημία.Δύο τραυματισμένοι άνθρωποι ξαναβρίσκουν την επιθυμία να επικοινωνήσουν και έρχονται όλο και πιο κοντά ο ένας στον άλλο. Από την πιο διάσημη και βραβευμένη με το Booker εν έτει 2016 συγγραφέας της σημερινής Νότιας Κορέας.

Αμπντουλραζάκ Γκούρνα – «Άλλες ζωές» (μτφρ. Κατερίνα Σχινά, εκδ. Ψυχογιός)
Συνδυάζοντας ιστορικά στοιχεία σε μια συγκινητική μυθοπλασία, ο νομπελίστας Αμπντουλραζάκ Γκούρνα μάς προσφέρει ένα σπουδαίο λογοτεχνικό έργο για την Αφρική, την κληρονομιά της αποικιοκρατίας, τις φρικαλεότητες του πολέμου, καθώς και για τις απροσμέτρητες αντιφάσεις της ανθρώπινης φύσης.

Γκράχαμ Γκριν – «Καμένο χαρτί» (μτφρ. Αχιλλέας Κυριακίδης, εκδ. Πόλις)
Αν και διαδραματίζεται κυρίως σε ένα λεπροκομείο καθολικού μοναστηριού στο Βελγικό Κονγκό, τη δεκαετία του ’60, δεν είναι ένα βιβλίο για τη λέπρα αλλά ένα ψυχολογικό μυθιστόρημα για έναν άντρα, ένα διάσημο αρχιτέκτονα, που αρρώστησε από ένα είδος ηθικής λέπρας και βγήκε από αυτή λαβωμένος, χωρίς κανένα ενδιαφέρον πια για τη ζωή. Οι εκδόσεις Πόλις επανεκδίδουν σε εξαιρετική μετάφραση άλλο ένα έργο του Γκράχαμ Γκριν – το συγκεκριμένο γράφτηκε πριν από 60 και βάλε χρόνια, αλλά η φετινή του έκδοση αποδεικνύει περίτρανα την αμείωτη φρεσκάδα και συγκινησιακή δυναμική.

Νόρμπερτ Γκστράιν – «Η τέχνη της δολοφονίας» (μτφρ. Χριστίνα Ντρέκου, εκδ. Βακχικόν)
Ένα μυθιστόρημα για τον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας. Ένας δημοσιογράφος χάνει χάνει τη ζωή του σε μια ενέδρα στο Κοσσυφοπέδιο και ένας επίδοξος συγγραφέας εκμεταλλεύεται το γεγονός αυτό ως ευκαιρία για να γράψει ένα μυθιστόρημα για τη ζωή και τον θάνατό του, ακολουθώντας τα χνάρια του στην Κροατία και τη Βοσνία για να πάρει μια ιδέα για τη δουλειά ενός πολεμικού ανταποκριτή μέσα στην καταστροφή της σύρραξης, που είναι ακόμα ορατή.

Κόλσον Γουάιτχεντ – «Μπέρδεμα στο Χάρλεμ» (μτφρ. Μυρσίνη Γκανά, εκδ. Ίκαρος)
Ο τιμημένος δύο φορές με το Bραβείο Pulitzer αμερικανός συγγραφέας μας μεταφέρει στη Νέα Υόρκη της δεκαετίας του ’60, συνδυάζοντας μια οικογενειακή σάγκα, ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, μια κωμωδία, ένα κοινωνικό σχόλιο για τη φυλή και την εξουσία και μια ερωτική εξομολόγηση προς το Χάρλεμ, με μια ορμητική αφήγηση που αιχμαλωτίζει τον αναγνώστη. Το μυθιστόρημα βρέθηκε στην κορυφή των best-sellers των The New York Times, στα 100 σημαντικότερα βιβλία της χρονιάς σύμφωνα με το περιοδικό TIME και στη λίστα με τα αγαπημένα βιβλία του Μπαράκ Ομπάμα για το 2021.

Ρεμπέκα Γουέστ – «Το χρονικό μιας οικογένειας: Το σιντριβάνι ξεχειλίζει» (μτφρ. Κλαίρη Παπαμιχαήλ, εκδ. Μεταίχμιο)
Η οικογένεια Όμπρι είναι ασυνήθιστη, εκκεντρική και σπανίως βιώνει στιγμές ηρεμίας, καθώς τα μέλη της πασχίζουν να ξεπεράσουν τις επιπτώσεις που έχει στη ζωή τους ο ασταθής χαρακτήρας και οι σπατάλες του πατέρα. Τώρα πρέπει να αναλάβουν δράση μέχρι εκείνος να βρει σταθερή εργασία. Παρότι οι πιθανότητες δεν είναι με το μέρος τους, οι Όμπρι ελπίζουν ότι η τέχνη θα τους σώσει από τη φτώχεια και τις δυσκολίες. «Η Ρεμπέκα Γουέστ ήταν μία από τις μεγάλες συγγραφείς της αγγλικής λογοτεχνίας» σύμφωνα με το New Yorker. «Δεν υπάρχει άλλος που να έγραψε τόσο εντυπωσιακή πρόζα και να χαρτογράφησε με τόση οξυδέρκεια και τέτοια διαπεραστική ματιά όλες τις πολυπλοκότητες της ανθρώπινης ύπαρξης και του κόσμου στον οποίο ζούμε».

Έβελιν Γουό – «Μια χούφτα σκόνη» (μτφρ. Παλμύρα Ισμυρίδου, εκδ. Gutenberg)
Έπειτα από επτά χρόνια γάμου η όμορφη λαίδη Μπρέντα βαριέται τα πάντα και κυρίως το σπίτι της, την επιβλητική γοτθική έπαυλη – καμάρι του συζύγου της Τόνι. Γοητεύεται από έναν κοσμικό νεαρό και προσπαθεί, με διάφορα κόλπα, να μην πάρει απλώς διαζύγιο αλλά να εξασφαλίσει και πλούσια διατροφή. Ο Τόνι αρνείται και φεύγει για εξερεύνηση στη Λατινική Αμερική, όπου μπλέκεται σε απίστευτες περιπέτειες. Η παρακμή της αστικής τάξης και η αποσύνθεση της αγγλικής κοινωνίας την περίοδο του Μεσοπολέμου σε «ένα από τα πιο συγκλονιστικά και πικρά μυθιστορήματα του 20ού αιώνα» σύμφωνα με τον Guardian. Το μυθιστόρημα εκδόθηκε το 1934 και θεωρείται το αριστούργημα του Γουό (1903-1966), του «καλύτερου συγγραφέα της γενιάς μας», όπως τον χαρακτήρισε ο Γκράχαμ Γκριν.

Άλις Γουόκερ – «Το πορφυρό χρώμα» (μτφρ. Αντώνης Καλοκύρης, εκδ. Παπαδόπουλος)
Το τιμημένο με Πούλιτζερ και Εθνικό Βραβείο Λογοτεχνίας μυθιστόρημα περιγράφει τη ζωή δύο Αφροαμερικανίδων στον βαθύ αμερικανικό Νότο των αρχών του εικοστού αιώνα. Χωρισμένες από τότε που ήταν μικρά κορίτσια, διατηρούν την πίστη τους η μια στην άλλη παρά τον χρόνο, την απόσταση και τη σιωπή ανάμεσά τους. Εμβληματικό έργο που έσπασε τη σιωπή για την ενδοοικογενειακή βία και τη σεξουαλική κακοποίηση αφηγούμενο τη ζωή γυναικών που μέσα από τον πόνο, την αγωνία και τη συνεχή προσπάθειά τους κατέκτησαν τη συντροφικότητα, την εξέλιξη, την ανθεκτικότητα και τη γενναιότητα.

Τζέιμς Ελρόι – «Πανικός» (μτφρ. Μιχάλης Μακρόπουλος, εκδ. Κλειδάριθμος)
Ντίβες, αλκοολικοί και διεφθαρμένοι αστυνομικοί συγκρούονται σφοδρά στο Χόλυγουντ της δεκαετίας του ’50, σε μια σκληρή και συναρπαστική ιστορία. Από τον αδιαφιλονίκητο μετρ του νουάρ ένα μυθιστόρημα για έναν μοχθηρό μονάρχη του χολυγουντιανού υπόκοσμου τη δεκαετία του 1950, μια ιστορία διάχυτης παράνοιας γεμάτη κομμουνιστικές συνωμοσίες, χαφιέδες του FBI, πορνοταινίες με διασημότητες, και παράξενα ταίρια. Εν ολίγοις, «ελροϊκό» έπος!

Ματιάς Ενάρ – «Το ετήσιο συμπόσιο της συντεχνίας των νεκροθαφτών» (μτφρ. Σοφία Διονυσοπούλου, εκδ. Στερέωμα)
Για τις ανάγκες της διδακτορικής του διατριβής σχετικά με το τι σημαίνει να ζεις στην ύπαιθρο τον 21ο αιώνα, ο φοιτητής Εθνολογίας Νταβίντ Μαζόν εγκαταλείπει το Παρίσι και μετακομίζει σε ένα λιτό χωριό της γαλλικής επαρχίας. Για να βυθιστεί καλύτερα στο πνεύμα του τόπου, ο Νταβίντ γίνεται συχνός επισκέπτης του Καφέ των Ψαράδων και του πληθωρικού δημάρχου Μαρσιάλ, ο οποίος ως ο ιδιοκτήτης του τοπικού γραφείου κηδειών είναι ο αμφιτρύωνας του ετήσιου Συμποσίου της Συντεχνίας των Νεκροθαφτών, μιας γιγαντιαίας τριήμερης γιορτής κατά τη διάρκεια της οποίας ο Θάνατος δίνει μια ανάπαυλα ώστε οι νεκροθάφτες -και οι αναγνώστες- να διασκεδάσουν χωρίς ενδοιασμούς. Ο βραβευμένος με Goncourt συγγραφέας αποκαλύπτει τον λαϊκό πολιτισμό επιστρατεύοντας τη μυθολογία, τη λογοτεχνία, την πολιτική και την επιστήμη.

Ανί Ερνό – «Το γεγονός» & «Ο νεαρός άνδρας» (μτφρ. Ρίτα Κολαΐτη, εκδ. Μεταίχμιο)
Στο μεν η εικοσιτριάχρονη Ανί Ερνό (βραβευμένη με Νόμπελ το 2022) μαθαίνει ότι είναι έγκυος, η ντροπή την κυριεύει σαν πανούκλα και σε συνθήκες παρανομίας κάνει έκτρωση με κίνδυνο της ζωής της. Αρκετά χρόνια αργότερα θα καταγράψει τις αναμνήσεις ενός τραύματος που δεν ξεπέρασε ποτέ. Στο δε αφηγείται σε λιγοστές σελίδες, γραμμένες σε πρώτο πρόσωπο, την ερωτική ιστορία της με έναν κατά πολύ νεότερό της άνδρα. Μια εμπειρία που, για λίγους μήνες, την έκανε ξανά το κορίτσι που “σκανδάλιζε τους γύρω του”, το κορίτσι που ήταν άλλοτε.

Καζούο Ισιγκούρο – «Νυχτωδίες» (μτφρ. Αργυρώ Μαντόγλου, εκδ. Ψυχογιός)
Πέντε αριστοτεχνικά γραμμένες ιστορίες, από έναν από τους σημαντικότερους σύγχρονους συγγραφείς παγκοσμίως, στις οποίες η μουσική αποτελεί έναν ολοζώντανο χαρακτήρα. Το πάθος και η αναγκαιότητα ορίζουν τον χώρο που καταλαμβάνει η μουσική στη ζωή των ηρώων και τους οδηγεί σε ένα ξεκαθάρισμα: άλλοτε κωμικό, άλλοτε τραγικό, άλλοτε απλώς έξω από τα όρια της αντίληψής τους.

Τζιανφράνκο Καλίγκαριτς – «Το τελευταίο καλοκαίρι στη Ρώμη» (μτφρ. Δήμητρα Δότση, εκδ. Ίκαρος)
Ένας νεαρός μποέμ από το Μιλάνο ζει στη Ρώμη της dolce vita που χαρακτήριζε τα 70s, περνώντας τον χρόνο του σε πρόσκαιρες εργασίες, ταπεινά δωμάτια ξενοδοχείων, δείπνα σε πλούσιους και μορφωμένους φίλους του, στοίβες βιβλίων και ποτάμια αλκοόλ. Στα τριακοστά του γενέθλια μια πληθωρική και σαγηνευτική κοπέλα εισβάλλει στη ζωή του και αναστατώνει τη μελαγχολική καθημερινότητά του. Ένα μυθιστόρημα ύμνος στη Ρώμη. Ένα ξεχασμένο διαμάντι της ιταλικής λογοτεχνίας που σήμερα, σχεδόν πενήντα χρόνια μετά, μεταφράζεται σε περισσότερες από 20 χώρες.

Ζάουμε Καμπρέ – «Μας καταβροχθίζει η φωτιά» (μτφρ. Ευριβιάδης Σοφός, εκδ. Πόλις)
Ο Ισμαήλ είναι καθηγητής φιλολογίας. Πέρασε δύσκολα παιδικά και νεανικά χρόνια, και τώρα η ζωή του είναι ήρεμη ή μάλλον ανιαρή. Το μόνο που τον βγάζει από τον λήθαργό του είναι η αγάπη του για τη λογοτεχνία. Μέχρι που ξανασυναντά μια παιδική του φίλη. Η έλξη που του ασκεί είναι ακαταμάχητη, μια ελπίδα ευτυχίας γεννιέται. Ένα μυθιστόρημα που συνδυάζει αριστοτεχνικά τα συστατικά των κορυφαίων κλασικών νουάρ: καταδικασμένους έρωτες, αθώους που μπαίνουν στο στόχαστρο της Δικαιοσύνης, μοιραίες γυναίκες που στάθηκαν άτυχες.

Τρούμαν Καπότε – «Τα βρόμικα σαλόνια της μπουρζουαζίας» (μτφρ. Θάνος Καραγιαννόπουλος, εκδ. Οξύ)
Το τελευταίο και ανολοκλήρωτο σπονδυλωτό μυθιστόρημα του Καπότε αποτυπώνει την ξέφρενη πορεία τού φέρελπι ηδονοθήρα συγγραφέα Π. Μπ. Τζόουνς (σκοτεινού άλτερ έγκο του ίδιου του συγγραφέα), από λογοτεχνικά σαλόνια και δείπνα διασημοτήτων στη Νέα Υόρκη και το Παρίσι του ’50 και του ’60 μέχρι άθλιους ξενώνες και την ερημιά των κακόφημων μπαρ της Ταγγέρης. Ανήθικοι τυχοδιώκτες, εκμαυλισμένοι κροίσοι, απεγνωσμένοι καλλιτέχνες και αδίστακτες καλλονές περιδινούνται γύρω από τολμηρές εκμυστηρεύσεις και απαγορευμένες απολαύσεις.

Βάλτερ Κεμπόφσκι – «Όλα για το τίποτα» (μτφρ. Δέσποινα Κανελλοπούλου, εκδ. Δώμα)
Γενάρης του 1945. Το ανατολικό μέτωπο καταρρέει, ο Κόκκινος Στρατός προελαύνει. Οι Ρώσοι είναι πολύ κοντά, αλλά στο αρχοντικό της οικογένειας φον Γκλόμπιχ, η ζωή διατηρεί τη ρουτίνα της. Ο πατέρας απουσιάζει, είναι αξιωματικός της Βέρμαχτ. Η γυναίκα του είναι κουρασμένη, χρειάζεται ησυχία. Το σπίτι διαχειρίζεται μια θεία, μαζί με το αλλοδαπό υπηρετικό προσωπικό. Ο δωδεκάχρονος Πέτερ δεν έχει πάρε-δώσε με τα παιδιά απ’ τον απέναντι συνοικισμό, όπου κατοικεί ο λαουτζίκος. Μήπως πρέπει να τα μαζέψουν και να φύγουν; Ο Κεμπόφσκι χτίζει το σύμπαν του αργά-αργά σε αυτό το μεγάλο μυθιστόρημα της γερμανικής ήττας.

Μέλι Κίγιακ – «Το να είσαι γυναίκα» (μτφρ. Απόστολος Στραγαλινός, εκδ. Κριτική)
Η συγγραφέας, κόρη Κούρδων μεταναστών εργατών που μεγάλωσε στη Γερμανία, καταθέτει την προσωπική της διαδρομή προς την ανακάλυψη του ίδιου της του εαυτού. Με αφοπλιστική ειλικρίνεια και χιούμορ γράφει όχι μόνο για το τι σημαίνει να είσαι γυναίκα, αλλά κυρίως για το πώς μπορεί κανείς να είναι κυρίαρχος της ζωής του υπερβαίνοντας τις κοινωνικές συμβάσεις.

Κλερ Κίγκαν – «Μικρά πράγματα σαν κι αυτά» (μτφρ. Μαρτίνα Ασκητοπούλου, εκδ. Μεταίχμιο)
Σε μια μικρή πόλη της Ιρλανδίας κοντεύουν Χριστούγεννα και ο Μπιλ Φέρλονγκ, προμηθευτής ξυλείας και κάρβουνου νωρίς ένα πρωί, ένας working class hero με ταπεινή καταγωγή και μία ήσυχη δική του οικογένεια, παραδίδει μια παραγγελία στο τοπικό μοναστήρι κι έρχεται αντιμέτωπος με τη σκοτεινιά και τη συνένοχη σιωπή μιας πόλης που βρίσκεται υπό τον έλεγχο της εκκλησίας. Υποψήφιο για το βραβείο Booker 2022.

Τζον Κίιν – «Αντιαφηγήσεις» (μτφρ. Γιώργος Μαραγκός, εκδ. Loggia)
Τα διηγήματα και οι νουβέλες του σύγχρονου Αφροαμερικανού πεζογράφου μάς μεταφέρουν, μεταξύ άλλων, στις ζούγκλες και τα μοναστήρια της Βραζιλίας, στις φυτείες και τις επαναστάσεις των δούλων της αποικιακής Αϊτής, στους εμφυλίους πολέμους των Ηνωμένων Πολιτειών αλλά και στην ιστορία του πρώτου μη ιθαγενή κατοίκου που πάτησε το πόδι του στο Μανχάταν της Νέας Τόρκης. O Τζον Κίιν εκμεταλλεύεται σε έκταση και σε βάθος τον αφηγηματικό πλουραλισμό της αμερικανικής λογοτεχνικής παράδοσης, δίνοντάς μας ένα έργο δουλεμένο στην εντέλεια, με δεξιοτεχνία και διεισδυτικότητα.

Ντανίλο Κις – «Ένας τάφος για τον Μπόρις Νταβίντοβιτς» (μτφρ. Μαρία Κεσίνη, εκδ. Καστανιώτη)
Το κατά πολλούς πιο σημαντικό βιβλίο του Ντανίλο Κις απαρτίζεται από επτά σκοτεινές ιστορίες (βασισμένες σε πραγματικά γεγονότα) και παρουσιάζει παραλλαγές του θέματος της πολιτικής και κοινωνικής αυτοκαταστροφής σε ολόκληρη την Ανατολική Ευρώπη κατά το πρώτο μισό του εικοστού αιώνα. Ένα κλασικό πλέον έργο της σύγχρονης ευρωπαϊκής πεζογραφίας σε νέα μετάφραση και έκδοση.

Νικόλ Κράους – «Τι σημαίνει να είσαι άντρας» (μτφρ. Ιωάννα Ηλιάδη, εκδ. Μεταίχμιο)
Στην πολυσυζητημένη συλλογή διηγημάτων της Κράους, τα οποία διαδραματίζονται σε διάφορα μέρη του πλανήτη, από τη Γενεύη, τη Νέα Υόρκη και την Καλιφόρνια, στο Τελ Αβίβ, την Ιαπωνία και τη Λατινική Αμερική, πρωταγωνιστούν ήρωες ενδιαφέροντες, παθιασμένοι και ενίοτε εκκεντρικοί ήρωες, από την ακμή ως τη δύση της ζωής τους. Όλοι τους παρατηρούν, αναρωτιούνται κι αναστοχάζονται με οξυδέρκεια, και μας επιτρέπουν να περιπλανηθούμε στους πάντοτε πληθωρικούς συνειρμούς τους. Η συγγραφέας φωτίζει την αγάπη, την εξουσία, τη βία, το πάθος, την αυτογνωσία, τον φόβο, τα γηρατειά, δηλαδή τις δυνάμεις που καθοδηγούν και ορίζουν τις ζωές μας.

Στίβεν Κινγκ – «Μπίλι Σάμερς» (μτφρ. Μιχάλης Μακρόπουλος, εκδ. Κλειδάριθμος)
Ο Μπίλι Σάμερς είναι πληρωμένος δολοφόνος, ένας από τους καλύτερους ελεύθερους σκοπευτές στον κόσμο, ένας παρασημοφορημένος βετεράνος του Ιράκ, ο οποίος αναλαμβάνει αποστολές μόνο εάν ο στόχος είναι κάποιος αληθινά κακός. Τώρα θέλει ν’ αποσυρθεί. Του προσφέρουν, όμως, μια τελευταία δουλειά -και η προσφορά είναι αρκετά μεγάλη για να την αρνηθεί. Το καλύτερο μυθιστόρημα του συγγραφέα εδώ και πολλά χρόνια, συναρπαστικό, επιδέξια γραμμένο, έχει τη στόφα κλασικού αστυνομικού με δόσεις φανταστικού, λένε κάποιοι κριτικοί. Τα εύσημα στον Κλειδάριθμο και για την επανέκδοση του «Φυλαχτού». Δύο «τιτάνες», Στίβεν Κινγκ και Πίτερ Στράουμπ ενώνουν τις δυνάμεις τους σε ένα µοναδικό έργο φαντασίας και τρόµου.

Τέτζου Κόουλ – «Ανοχύρωτη πόλη» (μτφρ. Στέφανος Μπατσής, εκδ. Πλήθος)
Ένας νεαρός ψυχίατρος από τη Νιγηρία, περιπλανιέται άσκοπα στους δρόμους του Μανχάταν πέντε χρόνια μετά την 9/11. Έτσι αποσυμπιέζεται από το ασφυκτικά ρυθμισμένο επαγγελματικό περιβάλλον του πανεπιστημιακού νοσοκομείου και αναλογίζεται τον χωρισμό με τη σύντροφό του, το παρελθόν του στο Λάγκος, το παρόν του στη Νέα Υόρκη. Για αυτόν τον στοχασμό για τη ζωή στο σύγχρονο αστικό περιβάλλον, ο συγγραφέας τιμήθηκε με το βραβείο PEN/Hemingway.

Αντρέι Κουρκόφ – «Γκρίζες μέλισσες» (μτφρ. Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης, εκδ. Καστανιώτης)
Στο χωριό Μάλαγια Σταρογκράντοφκα της Ανατολικής Ουκρανίας, έχουν απομείνει μονάχα δύο μεσήλικες πρώην συμμαθητές με διαμετρικά αντίθετες απόψεις για τη ζωή. Κατορθώνουν να συμφιλιωθούν, δεχόμενοι μάλιστα επισκέψεις, ο ένας από στρατιωτικούς του επίσημου κράτους και ο άλλος από ρωσόφωνους αυτονομιστές. Με τον ερχομό της άνοιξης, το βασικό μέλημα του ενός είναι να μεταφέρει τις έξι κυψέλες με τις μέλισσές του όσο γίνεται πιο μακριά από τον πόλεμο, για να μην πάρει το μέλι του τη γεύση των όπλων. Όμως δεν μπορεί να φανταστεί τις δοκιμασίες που του επιφυλάσσει αυτό το ταξίδι.

Μπενχαμίν Λαμπατούτ – «Οταν παύουμε να καταλαβαίνουμε τον κόσμο» (μτφρ. Αγγελική Βασιλάκου, εκδ. Δώμα)
Η δημιουργία του ομορφότερου χρώματος που είδε ποτέ ο άνθρωπος οδηγεί σε ένα από τα φονικότερα δηλητήρια της ιστορίας. Από τα χαρακώματα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Καρλ Σβάρτσιλντ στέλνει στον Αϊνστάιν τη λύση των εξισώσεων της γενικής σχετικότητας. Ο Αλεξάντερ Γκρότεντικ εγκαταλείπει τα μαθηματικά όταν πλησιάζει στην «καρδιά της καρδιάς» τους. Ο Χάιζενμπεργκ κι ο Σραίντινγκερ συγκρούονται για την πατρότητα της κβαντομηχανικής θεωρίας. Σε αυτό το υβριδικό βιβλίο, ο Μπενχαμίν Λαμπατούτ κάνει την επιστήμη λογοτεχνία, συνυφαίνοντας το δοκίμιο με τη μυθοπλασία και τη βιογραφία με τη φαντασία. Φιναλίστ το 2021 για το Διεθνές Βραβείο Booker και το National Book Award.

Τζον Λάνγκαν – «Ο ψαράς» (μτφρ. Πάνος Τομαράς, εκδ. Αίολος)
Το Ρέμα του Ολλανδού, ένας ορμητικός χείμαρρος με απότομες όχθες, διασχίζει τα δάση γύρω από το Γούντστοκ, στα βόρεια της πολιτείας της Νέας Υόρκης, γεμάτος υποσχέσεις για επίδοξους ψαράδες όπως ο Έιμπ και ο Νταν, δυο φίλοι που βρήκαν παρηγοριά για την απώλεια των αγαπημένων τους στο κοινό τους πάθος για το ψάρεμα. Ένα από τα πιο ξακουστά μυθιστορήματα τρόμου των τελευταίων ετών (το 2016 πήρε το βραβείο Bram Stoker Καλύτερου Μυθιστορήματος), μιλάει για την απώλεια, τη μοναξιά και τη φιλία, με περίτεχνη γραφή, λεπτοδουλεμένη πλοκή και σκοτεινή φαντασία, συνδυάζοντας τη βιβλική ιστορία του Ιώβ, το Μόμπι Ντικ, του Χέρμαν Μέλβιλ, και τις ιστορίες του Χ.Φ. Λάβκραφτ.

Τζον Λε Καρέ – «Σίλβερβιου» (μτφρ. Μαρία Παπανδρέου, εκδ. Bell) / Ο κατάσκοπος που γύρισε από το κρύο
Ο Τζούλιαν Λόνζλι έχει εγκαταλείψει μια επιτυχημένη καριέρα στο Σίτι για να ζήσει μια πιο απλή ζωή ως βιβλιοπώλης σε μια μικρή παραθαλάσσια πόλη της Αγγλίας. Έχουν περάσει μόλις δύο μήνες από το καινούργιο ξεκίνημα, όταν ένας επισκέπτης έρχεται να ταράξει την ηρεμία του. Το κύκνειο άσμα του αξεπέραστου μετρ που πέθανε το Δεκέμβριο του 2020.

Εντουάρ Λουί – «Αλλαγή: Μέθοδος» (μτφρ. Στέλα Ζουμπουλάκη, εκδ. Αντίποδες)
Ένα αγόρι μετακομίζει από το χωριό του σε μια μικρή πόλη του γαλλικού Βορρά για να φοιτήσει στο λύκειο. Στην προσπάθειά του να ενσωματωθεί στο νέο περιβάλλον και να κόψει οριστικά τους δεσμούς με το παρελθόν, είναι αναγκασμένο να μάθει από την αρχή, με πολύ κόπο και αυτοθυσία, κάθε πτυχή της πραγματικότητας. Ο Εντουάρ Λουί εξιστορεί τα στάδια που περνάει κανείς για να μεταμορφώσει τον εαυτό του ολοκληρωτικά, σκάβοντας βαθιά μέσα στο δικό του βίωμα της αλλαγής, για να ανασύρει τη συλλογική εμπειρία.

Κάρσον Μακ Κάλερς – «Η μπαλάντα του θλιμμένου καφενείου» (μτφρ. Μιχάλης Μακρόπουλος, εκδ. Διόπτρα)
Σε μια πόλη πληκτική, μικρή, ξεκομμένη απ’ όλα τα άλλα μέρη του κόσμου, στέκει γερμένο ένα κτίριο, με τα παντζούρια του κλειστά, καρφωμένα με σανίδες. Κάποτε ταν το καφενείο της δεσποινίδας Αμέλια κι έσφυζε από ζωή. Αυτή είναι η ιστορία της και η ιστορία του εξαδέλφου Λάιμον, που ζούσε μαζί της εκείνον τον καιρό. Ένα από τα ωραιότερα έργα της Μακ Κάλερς, μιας από τις πιο σπουδαίες γυναικείες φωνές της αμερικανικής λογοτεχνίας του 20ού αιώνα, δημοσιεύεται εδώ μαζί με έξι ακόμα ιστορίες.

Κόρμακ Μακάρθι – «Ο επιβάτης» & «Stella Maris» (μτφρ. Γιώργος Κυριαζής, εκδ. Gutenberg)
Δεκάξι χρόνια μετά τον Δρόμο, ήγγικεν η ώρα για τη μεγάλη επιστροφή του κορυφαίου εν ζωή Αμερικανού συγγραφέα Κόρμακ Μακάρθι με ένα μυθιστορηματικό δίπτυχο. Αφενός το βιβλίο του Μπόμπι Γουέστερν, ενός ιδιοφυούς φυσικού πού εγκατέλειψε μια πολλά υποσχόμενη καριέρα κι έγινε δύτης διάσωσης. Τον στοιχειώνει διαρκώς η εικόνα του πεθαμένου πατέρα του, ενώ μεγάλη οδύνη τού προκαλεί και η σκέψη της αδελφής του Αλίσια. Όταν βουτά για να εντοπίσει ένα αεροπλάνο πού έπεσε στη θάλασσα και τούς δέκα επιβάτες του, βρίσκει μόνο εννιά. Από κει κι έπειτα περίεργα πράγματα αρχίζουν να του συμβαίνουν. Αφετέρου το βιβλίο της εικοσάχρονης Αλίσια Γουέστερν, σπάνιας ιδιοφυίας στα μαθηματικά, που προσέρχεται με τη θέλησή της στην ψυχιατρική κλινική Stella Maris έχοντας 40.000 δολάρια σε μια πλαστική σακούλα. Στις συνεδρίες της με τον ψυχίατρο συζητούν για τα ουσιαστικά θέματα της ζωής της: τα μαθηματικά, τη φιλοσοφία, τη μουσική, τον θεό, τον θάνατο, το ζήτημα της αλήθειας, αλλά και για τον αδελφό της Μπόμπι Γουέστερν.

Ουίλιαμ Μακίλβανι, Ίαν Ράνκιν – «Το σκοτάδι παραμένει» (μτφρ. Χίλντα Παπαδημητρίου, εκδ. Μεταίχμιο)
Τα βιβλία του William McIlvanney με πρωταγωνιστή τον Λέιντλο άλλαξαν την αστυνομική λογοτεχνία. Όταν ο συγγραφέας πέθανε το 2015, άφησε ένα μισοτελειωμένο χειρόγραφο που αφορούσε την πρώτη υπόθεση του Λέιντλο. Τώρα, ο Ian Rankin ολοκληρώνει ό,τι άρχισε ο McIlvanney. Οι δυο αυτοί θρυλικοί συγγραφείς ζωντανεύουν τον κόσμο του εγκλήματος στη Γλασκόβη του 1970, και την αδιάκοπη αναζήτηση της αλήθειας από τον Λέιντλο.

Άντονι Μάρα – «Η Mercury παρουσιάζει» (μτφρ. Αχιλλέας Κυριακίδης, εκδ. Ίκαρος)
Τέλη της δεκαετίας του ’20, η Μαρία Λαγκάνα και η μητέρα της καταφθάνουν στις ΗΠΑ, πρόσφυγες από τη φασιστική Ιταλία του Μουσολίνι. Χρόνια αργότερα, ενώ η αμερικανική κοινωνία διχάζεται για το αν πρέπει ή όχι οι ΗΠΑ να εμπλακούν στον ευρωπαϊκό πόλεμο, βρίσκουμε τη Μαρία επικεφαλής παραγωγό σ’ ένα «μεσαίο» στούντιο του Χόλιγουντ που, προ του κινδύνου να χρεοκοπήσει, αναγκάζεται να συνεργαστεί με την κυβέρνηση στην παραγωγή ταινιών πολεμικής προπαγάνδας. Ώσπου μια αναπάντεχη άφιξη από την πατρίδα της την αναγκάζει να εξυγιάνει το παρελθόν της, επανεξετάζοντας τη σχέση της με τους γονείς της, τη ζωή και τον κόσμο. Ο συγγραφέας των πολυβραβευμένων βιβλίων «Αστερισμός ζωτικών φαινομένων» (2013) και «Ο Τσάρος της αγάπης και της τέκνο» (2016) επιστρέφει με μια ιστορία που διαδραματίζεται στο Λος Άντζελες της δεκαετίας του 1940.

Χαρούκι Μουρακάμι – «Σκοτώνοντας τον Κομεντατόρε» τ.1&2 (μτφρ. Βασίλης Κιμούλης, εκδ. Ψυχογιός)
Το νέο δίτομο έργο φαντασίας (και φόρος τιμής στον Μεγάλο Γκάτσμπι) του λατρεμένου Ιάπωνα που αν πάρει κάποτε το Νόμπελ θα ξεχυθούμε στο δρόμο για τα επινίκια. Τον αγαπάμε τόσο πολύ που «κλέβουμε» ακριβώς γιατί αγαπάμε και τη μουσική (μέγας συλλέκτης βινυλίων ο Μουρακάμι) και προτείνουμε και το «Περί μουσικής και μόνο» που επίσης κυκλοφόρησε φέτος από τον Ψυχογιό (μτφρ. Σταύρος Παπασταύρου).

Τόνι Μόρισον – «Ρετσιτατίβο» (μτφρ. Κατερίνα Σχινά, εκδ. Παπαδόπουλος)
Σε αυτό το διήγημα του 1983 -το μοναδικό που έγραψε η Μόρισον- η Τουάιλα και η Ρομπέρτα γνωρίζονται σε ηλικία οκτώ ετών και περνούν τέσσερις μήνες μαζί στο Ίδρυμα Σεντ Μποναβέντσουρ. Γίνονται αχώριστες φίλες, χάνονται καθώς μεγαλώνουν και ξαναβρίσκονται αργότερα. Παρότι διαφέρουν, οι δύο γυναίκες δεν μπορούν να αρνηθούν τον βαθύ δεσμό που έχει δημιουργηθεί μέσα από τις κοινές τους εμπειρίες. Μια συναρπαστική ιστορία της Τόνι Μόρισον για τη φυλετική ταυτότητα και τις σχέσεις που μας διαμορφώνουν, για πρώτη φορά σε αυτόνομη έκδοση, με εισαγωγή της πολυβραβευμένης Αγγλίδας συγγραφέως Zadie Smith.

Τζούλιαν Μπαρνς – «Ελίζαμπεθ Φιντς» (μτφρ. Κατερίνα Σχινά, εκδ. Μεταίχμιο)
Θα θέλαμε να σας συστήσουμε την Ελίζαμπεθ Φιντς. Σας προσκαλούμε να παρακολουθήσετε το σεμινάριό της “Κουλτούρα και Πολιτισμός”. Οι ιδέες της δεν αρέσουν σε όλους, μα θα αλλάξουν τον τρόπο που βλέπουμε τον κόσμο. Ξεκλειδώνουν τις φιλοσοφίες του παρελθόντος και εξερευνούν κομβικά γεγονότα που μας δείχνουν πώς να κατανοήσουμε τη ζωή μας σήμερα. Ένα μυθιστόρημα που μιλά για την ανεκπλήρωτη αγάπη γύρω από τον μοναδικό χαρακτήρα της στωικής, απαιτητικής καθηγήτριας Ελίζαμπεθ Φιντς. Και στρέφει ξανά το βλέμμα του στις ανορθόδοξες μορφές που μπορεί να πάρει η αγάπη μεταξύ δύο ανθρώπων.

Ουίλιαμ Σ. Μπάροουζ – «Οι πόλεις της κόκκινης νύχτας» (μτφρ. Γιώργος Μπέτσος, εκδ. Τόπος)
Ένας οπιομανής χάνεται σε κάποια ζούγκλα της Ασίας· νεαροί άντρες πολεμούν ενάντια σε μια σατανική αυτοκρατορία μεταλλαγμένων· ένας γοητευτικός ουτοπιστής πειρατής περιμένει την εκτέλεσή του σε μια βίλα έξω από την Αθήνα ανακαλύπτεται ένα ακέφαλο πτώμα· άνθρωποι σε όλο τον κόσμο μολύνονται από κάποια ραδιενεργή επιδημία. Ιστορίες που συνυφαίνονται σε ένα ενιαίο αφήγημα χάους και αναταραχής. Στο πρώτο μυθιστόρημα (1981) της τριλογίας που περιλαμβάνει τον Τόπο των νεκρών δρόμων (1983) και τις Δυτικές χώρες (1987), ο Ουίλιαμ Σ. Μπάροουζ σατιρίζει τη σύγχρονη κοινωνία με μια καυστική, ποιητική και συνταρακτική ιστορία σεξ, ναρκωτικών, αρρώστιας και περιπέτειας.

Τζόρτζιο Μπασάνι – «Το μυθιστόρημα της Φερράρας (Α’ Τόμος) (μτφρ. Γιώργος Κεντρωτής, εκδ. Gutenberg)
Για πρώτη φορά στα ελληνικά το μνημειώδες έργο του κορυφαίου Ιταλού λογοτέχνη, ο οποίος με φόντο τη Φεράρα και με επίκεντρο την εβραϊκή κοινότητά της, στην οποία ανήκε, φτιάχνει ένα πανόραμα της Ιταλίας πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Τόμας Μπέρνχαρντ – «Βαδίζοντας» (μτφρ. Μαρία Γκεκοπούλου, εκδ. Κριτική)
Ο ανώνυμος αφηγητής και ο φίλος του Όλερ περπατούν συζητώντας για οτιδήποτε τους έρχεται στο μυαλό, επιστρέφοντας ωστόσο πάντα στον κοινό φίλο τους Κάρερ, ο οποίος έχει οδηγηθεί στην παράνοια. Παρελαύνουν ζητήματα όπως τα ανθρώπινα αδιέξοδα, η αυτοκτονία, η ατομική ιδιαιτερότητα ενάντια στις συμβάσεις. Καταιγιστική και πυκνή νουβέλα, το Βαδίζοντας οδηγεί τον αναγνώστη στον παράλογο, σκοτεινό και ασυνήθιστα σαρκαστικό κόσμο του συγγραφέα.

Μαξ Μπλέχερ – «Επουλωμένες καρδιές» (μτφρ. Βίκτωρ Ιβάνοβιτς, εκδ. Loggia)
Ο νεαρός Εμμανουήλ, alter ego του συγγραφέα, πάσχει από φυματίωση των οστών και εγκαθίσταται στο σανατόριο της λουτρόπολης Μπερκ, στις ακτές της βόρειας Γαλλίας, για να θεραπευτεί. Το σκοτεινό χιούμορ, σε συνδυασμό με το εξωπραγματικό και το στοιχείο της παρέκκλισης, ή του εφιάλτη, στη γραφή του Μπλέχερ άλλοτε διαβρώνουν κι άλλοτε πυκνώνουν τη μονολιθική ατμόσφαιρα του φόβου στο σανατόριο. Η κριτική συνέδεσε τις «Επουλωμένες καρδιές» με το «Μαγικό βουνό», κυρίως λόγω της παραπλήσιας θεματολογίας τους, ωστόσο οι ρίζες της αχαλίνωτης μπλεχεριανής φαντασίας εντοπίζονται περισσότερο στον υπερρεαλιστή Μπρετόν, παρά στον «κλασικίζοντα ρεαλιστή Τόμας Μαν», όπως επισημαίνει ο μεταφραστής του έργου Βίκτωρ Ιβάνοβιτς.

Λούθερ Μπλίσετ – «Εκκλησιαστής» (μτφρ. Άννα Γρίβα, Εκδόσεις των Συναδέλφων)
1555 μ.Χ. Έχοντας επιβιώσει από σαράντα χρόνια σκληρών αγώνων που συγκλόνισαν την Ευρώπη, ένας αιρετικός με χίλια ονόματα αφηγείται την ιστορία τη δική του και του εχθρού του, του Ε. Ιεροκήρυκες, μισθοφόροι, τραπεζίτες, τυπογράφοι απαγορευμένων βιβλίων, πρίγκιπες και πάπες συνθέτουν μια μεγάλη τοιχογραφία που εκτείνεται από τη Γερμανία του Λούθηρου μέχρι το αναβαπτιστικό βασίλειο του Μίνστερ· από τις αγορές της Αμβέρσας μέχρι τις ιταλικές πόλεις που πυρπολήθηκαν από την Ιερά Εξέταση.

Ρομπέρτο Μπολάνιο, Α. Γκ. Πόρτα – «Συμβουλές από έναν μαθητή του Μόρρισον σε έναν φανατικό του Τζόυς – Ημερολόγιο Μπαρ» (εκδ. Άγρα)
Γραμμένο με τέσσερα χέρια στις αρχές της δεκαετίας τοθ 1980, στο μυθιστόρημα αυτό ο Ρομπέρτο Μπολάνιο και ο Α. Γκ. Πόρτα ένωσαν το ταλέντο τους για να φτιάξουν μαζί μια pulp ιστορία στην οποία, με μαγικό τρόπο -τον μαγικό τρόπο της λογοτεχνίας- ο αναγνώστης δεν βρίσκει ρωγμές, δεν αντιλαμβάνεται καμία παραφωνία και που προοικονομεί αυτό στο οποίο θα βασιστεί ένα μέρος του μετέπειτα έργου τους: το παιχνίδι της πολυμάθειας, της μαυρίλας, της οργής, του χιούμορ και της μελαγχολίας. Η έκδοση συμπληρώνεται από το Ημερολόγιο μπαρ και ένα κείμενο του Α. Γκ. Πόρτα, στο οποίο αφηγείται, πάνω από τριάντα χρόνια αργότερα, την εμπειρία του να γράφεται με τέσσερα χέρια ένα βιβλίο με τον Ρομπέρτο Μπολάνιο.

Τσαρλς Μπουκόβσκι – «Σημειώσεις ενός πορνόγερου» (μτφρ. Γιάννης Λειβαδάς, εκδ. Μεταίχμιο)
Οι Σημειώσεις ενός πορνόγερου άρχισαν να δημοσιεύονται τον Μάιο του 1967 στην εφημερίδα Open City και πολύ γρήγορα έκαναν τον συγγραφέα τους διάσημο σε όλον τον κόσμο. Είναι η αυτοβιογραφία σε συνέχειες ενός ανθρώπου που ζει επικίνδυνα. Ο συγγραφέας υπήρξε για χρόνια ο λυρικός αφηγητής της λογοτεχνίας του περιθωρίου. Ασυνήθιστα πνευματώδης και συχνά με έναν παραμυθένιο ρεαλισμό, επιθετικός και βωμολόχος, περιγράφει την άλλη πλευρά του αμερικάνικου τρόπου ζωής, αυτήν που οδηγεί από το Αμερικάνικο Όνειρο στον Αμερικάνικο Εφιάλτη.

Μπέρτολτ Μπρεχτ – Ιστορίες του κυρίου Κόινερ (μτφρ. Πέτρος Μάρκαρης, εκδ. Κείμενα)
Για πρώτη φορά στην Ελλάδα, δημοσιεύεται η πλήρης σειρά των «Ιστοριών» του κυρίου Κόινερ, τις οποίες ο Μπρεχτ έγραφε από το 1927 έως το τέλος της ζωής του. Όπως σημειώνει ο μεταφραστής (και εισηγητής του Μπρεχτ στο ελληνικό κοινό) Πέτρος Μάρκαρης, «Οι Ιστορίες του κυρίου Κόινερ δείχνουν τη συμπεριφορά του ατόμου, του κυρίου Κόινερ εν προκειμένω, σε φαινόμενα της καθημερινής ζωής, και τις αντιδράσεις του απέναντι σε καθιερωμένες αντιλήψεις και καταστάσεις. […] Ο κύριος Κόινερ απαλλάσσει το άτομο από την αλλοτριωμένη ματιά του και το βοηθάει να δει το γεγονός, όχι σαν φυσικό, καθημερινό γεγονός, μα σαν κάτι αφύσικο, σαν αποτέλεσμα διαδικασιών που πηγάζουν από μια ταξική κοινωνία, προκαθορίζουν το γεγονός και το κατευθύνουν».

Χέρμαν Μπροχ – «Οι Υπνοβάτες» (μτφρ. Σοφία Αυγερινού, εκδ. Έρμα)
Ένα από τα σημαντικότερα επιτεύγματα της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας του 20ού αιώνα, που μαζί με τα έργα του Κάφκα, του Τζόυς, του Προυστ, του Μούζιλ συνέβαλαν τα μέγιστα στην επανάσταση της μοντέρνας μυθοπλαστικής αφήγησης. Τα μυθιστορήματα «1888. Πάσενοβ ή Ο Ρομαντισμός», «1903. Ες ή Η Αναρχία» και «1918. Χούγκεναου ή Ο Πραγματισμός» επικεντρώνονται αντίστοιχα σε τρεις ήρωες τυπικούς εκπροσώπους της τάξης τους, οι οποίοι έρχονται αντιμέτωποι με την κρίση των αξιών της εποχής τους. Γύρω τους στροβιλίζεται μια πλειάδα χαρακτήρων που καλύπτουν σχεδόν όλο το ψηφιδωτό της κεντροευρωπαϊκής κοινωνίας από τα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι την εποχή της διαβολικής σαγήνης του ολοκληρωτισμού.

Βιρζινί Ντεπάντ – «Βερνόν Σουμπουτέξ 2» (μτφρ. Ρίτα Κολαΐτη, εκδ. Στερέωμα)
Στο δεύτερο μέρος της τολμηρής, βλάσφημης τριλογίας της Βιρτζινί Ντεπάντ «Βερνόν Σουμπουτέξ» που τάραξε τα νερά της γαλλικής λογοτεχνίας, συναντάμε, γύρω από τον άστεγο, πλέον, κεντρικό ήρωα, μια πλειάδα χαρακτήρων που συνιστούν το πολύχρωμο μωσαϊκό του παρισινού περιθωρίου. Με γλώσσα ρεαλιστικά ωμή, η Ντεπάντ δίνει μια εκπληκτική τοιχογραφία της Απάνθρωπης Κωμωδίας μας.

Κάρολος Ντίκενς – «Ντέιβιντ Κόπερφιλντ» (μτφρ. Άρης Σφακιανάκης – Ηρώ Σκάρου, εκδ. Κέδρος)
Με χιούμορ αλλά και βαθιά αίσθηση του τραγικού, ο Ντίκενς αφηγείται την ιστορία του Ντέιβιντ Κόπερφιλντ, από τα στερημένα παιδικά του χρόνια έως τους πρώτους έρωτες, και από τον καθημερινό αγώνα για τα προς το ζην έως τις δυσκολίες ενός γάμου. Ο ήρωας αντιμετωπίζει με σθένος κάθε εμπόδιο, και από βοηθός σε δικηγορικό γραφείο και ανταποκριτής εφημερίδων εξελίσσεται σε διάσημο συγγραφέα. Με κεντρικό θέμα τη μνήμη και την ταυτότητα, το πιο αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα του Κάρολου Ντίκενς, το αγαπημένο του παιδί, όπως το αποκαλούσε, εκδίδεται για πρώτη φορά σε πλήρη μορφή στα ελληνικά, αποτελώντας μία εντυπωσιακή τοιχογραφία της ζωής στην Αγγλία τη βικτοριανή εποχή.

Φίοντορ Ντοστογέφσκι – «Ο Έφηβος» (μτφρ. Ελένη Μπακοπούλου, εκδ. Άγρα)
Ο αφηγητής και πρωταγωνιστής Αρκάντι Ντολγκορούκι είναι ένας αφελής νεαρός, φιλόδοξος και πείσμων. Νόθος γιος ενός ξεπεσμένου γαιοκτήμονα και μιας δουλοπάροικης, που τον κακομεταχειρίστηκαν στο σχολείο ο δάσκαλος και οι συμμαθητές του, κλείνεται σε μια μεγαλομανή απομόνωση και βυθίζεται σε χαώδεις στοχασμούς, όπου ανακατεύονται το φάντασμα του πλουτισμού, η εμμονή με την αριστοκρατία και το μυστικιστικό ντελίριο. Καίγεται από τον πόθο να αποκαλύψει τα σφάλματα του πατέρα του, που ελάχιστα τον γνωρίζει, αλλά και να κερδίσει την αγάπη του. Το προτελευταίο, αριστουργηματικό μυθιστόρημα του Ντοστογέφσκι συνδυάζει το τραγικό με το κωμικό, συλλαμβάνει την πληθωρικότητα και τις απογοητεύσεις της εφηβείας, την αστάθεια και την εκρηκτικότητά της. Γράφτηκε το 1875 και συναρμόζει τέλεια ανάμεσα στους Δαιμονισμένους και τους Αδελφούς Καραμάζοφ.

Πολ Όστερ – «Η τριλογία της Νέας Υόρκης» (μτφρ. Σταυρούλα Αργυροπούλου, εκδ. Μεταίχμιο)
Βιβλίο-σταθμός στη νεότερη αμερικάνικη λογοτεχνία. Αποτελείται από τρεις ιστορίες οι οποίες διαπλέκονται αριστοτεχνικά μεταξύ τους. Σε καθεμιά από τις ιστορίες η αναζήτηση στοιχείων από έναν ντετέκτιβ οδηγεί σε εξαιρετικές συμπτώσεις, που ανάγουν τελικά την απλή παρακολούθηση ενός «υπόπτου» σε μια σπουδή της ανθρώπινης συνθήκης.

Μισέλ Ουελμπέκ – «Εκμηδένιση» (μτφρ. Γιώργος Καράμπελας, εκδ. Εστία)
Πρωτοφανείς τρομοκρατικές επιθέσεις με στόχους φαινομενικά ασύνδετους μεταξύ τους, συγκλονίζουν την παγκόσμια οικονομία. Στο μεταξύ, η γαλλική πολιτική σκηνή αναδιατάσσεται. Με πρωτοβουλία των πρωτοπόρων «μεταδημοκρατών» αρχόντων της, η Γαλλία ζει μια νέα βιομηχανική επανάσταση, φιλοδοξώντας να επιστρέψει στις βασικές αρχές της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Στο διεθνές οικονομικό χάος και στον εσωτερικό πολιτικό αναβρασμό, άμεσα εμπλεκόμενος βρίσκεται ο πρωταγωνιστής του βιβλίου, ο Πωλ, ο οποίος αποφασίζει να αναθεωρήσει τις προσωπικές και οικογενειακές του σχέσεις πριν να είναι πολύ αργά -για τον ίδιο, για τα αγαπημένα του πρόσωπα, για τον πλανήτη. Αστυνομικό θρίλερ, πολιτικό δράμα, οικογενειακή σάγκα, ερωτική και υπαρξιακή περιπλάνηση, το νέο βιβλίο του Ουελμπέκ είναι ταυτόχρονα έργο ωριμότητας, ανατομία μιας απειλητικής κοινωνικής πραγματικότητας, παθιασμένο μανιφέστο ενός βαθύτατου υλιστικού ανθρωπισμού και, προπάντων, μια συναρπαστική μυθοπλασία.

Λεονάρδο Παδούρα – «Σαν σκόνη στον άνεμο» (μτφρ. Κώστας Αθανασίου, εκδ. Καστανιώτη)
Η μέρα αρχίζει άσχημα για την Αδέλα, μια νεαρή Νεοϋορκέζα κουβανικής καταγωγής, όταν την παίρνει τηλέφωνο η μητέρα της Λορέτα. Οι δύο γυναίκες είναι πάνω από έναν χρόνο τσακωμένες, επειδή η κόρη όχι μόνο έχει μετακομίσει στο Μαϊάμι αλλά ζει και με έναν τύπο που η μητέρα δεν εγκρίνει, τον γοητευτικό Μάρκος από την Αβάνα, ο οποίος έχει φτάσει πρόσφατα στις ΗΠΑ. Ο Μάρκος διηγείται στην Αδέλα ιστορίες από την παιδική του ηλικία στο νησί, τότε που ζούσε προστατευμένος μέσα σε μια ομάδα φίλων των γονιών του, γνωστή και ως Συμμορία. Κάποια στιγμή εκείνος της δείχνει μια φωτογραφία τους τραβηγμένη πριν από είκοσι πέντε χρόνια. Εκείνη ανακαλύπτει ανάμεσα στα πρόσωπα και κάποιο που της είναι οικείο. Και τότε μια άβυσσος ανοίγεται κάτω από τα πόδια της. Ο μεγάλος Παδούρα μιλάει για τους Κουβανούς που επιβίωσαν στην εξορία και στη διασπορά, σε μέρη όπως η Βαρκελώνη, η βορειοδυτική άκρη των ΗΠΑ, η Μαδρίτη, το Πουέρτο Ρίκο, το Μπουένος Άιρες.

Ορχάν Παμούκ – «Νύχτες πανούκλας» (μτφρ. Στέλλα Βρετού, εκδ. Πατάκη)
Άνοιξη του 1901, στο -φανταστικό- νησί Μίνγκερ, μεταξύ Κρήτης και Κύπρου, ξεσπά επιδημία πανούκλας και επιβάλλεται καραντίνα. Ο σουλτάνος Αμπντουλχαμίτ Β’ στέλνει στο Μίνγκερ τον αρχιεπιθεωρητή υγείας Μπονκόφσκι πασά, σύντομα όμως εκείνος δολοφονείται. Ο σουλτάνος αναθέτει τότε στον νεαρό γιατρό Νουρί το καθήκον να αναλάβει δράση. Αλλά η πανούκλα εξαπλώνεται ταχύτατα παρά τα αυστηρά μέτρα, δημιουργώντας επιπλέον εντάσεις ανάμεσα στους μουσουλμάνους και στους χριστιανούς κατοίκους του νησιού. Ο σουλτάνος υποκύπτει στις διεθνείς πιέσεις και αποφασίζει τον αποκλεισμό του νησιού. Οι κάτοικοι του Μίνγκερ πρέπει πια να βρουν μόνοι τους τρόπο να νικήσουν την πανούκλα. Το βιβλίο πρωτοκυκλοφόρησε στην Τουρκία τον Μάρτιο του 2021. Τον Νοέμβριο του ίδιου χρόνου ασκήθηκε δίωξη κατά του νομπελίστα συγγραφέα με την κατηγορία της προσβολής του Κεμάλ Ατατούρκ και της τουρκικής σημαίας.

Γουόκερ Πέρσυ – «Ο σινεφίλ» (μτφρ. Μυρσίνη Γκανά, εκδ. Καστανιώτη)
Ο Μπινξ Μπόλινγκ είναι ένας νεαρός και επιτυχημένος χρηματιστής, γόνος μιας παλιάς κρεολικής οικογένειας της Νέας Ορλεάνης, η ιστορία της οποίας ξετυλίγεται μέσα από τις δικές του αφηγήσεις, της μητέρας του αλλά και της δυναμικής θείας Έμιλι. Ο ίδιος γεμίζει τις μέρες του με κινηματογράφο και περιστασιακό σεξ. Η καθημερινότητα δεν του προσφέρει κάτι που αξίζει να το συγκρατήσει. Ωστόσο, προτού κλείσει τα τριάντα, όλα αλλάζουν για τον πρωταγωνιστή. Ξεκινάει μια αναζήτηση για ένα είδος αυθεντικής εμπειρίας. Οι επιπτώσεις του εγχειρήματος αποδεικνύονται τρομερές, τραγικές και ανεξίτηλες. Ένα σύγχρονο αμερικανικό αριστούργημα και εμβληματικό έργο της λογοτεχνίας του Νότου.

Κάθριν Αν Πόρτερ – «Χλωμό άλογο, χλωμός αναβάτης» (μτφρ. Έφη Τσιρώνη, εκδ. Κλειδάριθμος)
Η συλλογή πρωτοεκδόθηκε το 1939 και περιλαμβάνει τρεις νουβέλες. Η «Θνητή ζωή» είναι μια ιστορία ενηλικίωσης που διαδραματίζεται την περίοδο 1885-1902, μια ηθογραφία της εποχής που προβάλλει τη θέση της γυναίκας, η οποία καταφέρνει να βρει τη δική της ξεχωριστή, απαλλαγμένη από ψευδαισθήσεις, ταυτότητα. Η δεύτερη νουβέλα, «Μεσημεριανό κρασί», έχει χαρακτηριστεί ως «αρχαιοελληνική τραγωδία τοποθετημένη στο Τέξας του τέλους του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα». Στην ομότιτλη νουβέλα συναντάμε ξανά την πρωταγωνίστρια της πρώτης. Είναι 1918, και ο πλανήτης βρίσκεται στην καρδιά του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και της πανδημίας της ισπανικής γρίπης. Ανατριχιαστικά επίκαιρες οι περιγραφές της πανδημίας μέσα από τα μάτια δύο ερωτευμένων νέων, πλέκονται αριστοτεχνικά με αυτές για τον πόλεμο, το νόημά του και τις τραυματικές επιπτώσεις του στη ζωή των ανθρώπων.

 

Συλβαίν Πρυντόμ – «Στους δρόμους» (μτφρ. Έφη Κορομηλά, εκδ. Στερέωμα)
Ένας συγγραφέας, ανύπαντρος, χωρίς παιδιά, με αποτυχημένη συναισθηματική ζωή, βιώνει την κρίση της μέσης ηλικίας. Φεύγει από το Παρίσι, εγκαθίσταται σε μια μικρή πόλη της Γαλλίας, επιδιώκοντας την ηρεμία και τη μοναξιά που ευνοεί τη γραφή. Εκεί, θα συναντήσει τον φίλο της νεανικής του ηλικίας, τον «ωτοστοπέρ», που η ολοκληρωμένη οικογενειακή του ζωή δεν τον εμποδίζει να βγαίνει στην εθνική οδό, να μπαίνει στο πρώτο αυτοκίνητο που θα σταματήσει μπροστά του και «όπου τον βγάλει». Το ερωτικό τρίο που θα δημιουργηθεί ανάμεσα στον συγγραφέα, τον «ωτοστοπέρ» και τη σύζυγό του παίρνει ρυθμό από την απουσία και τόνο από την έλλειψη.

Γκρέγκορι Ντέιβιντ Ρόμπερτς – «Σανταράμ» (μτφρ. Ευαγγελία Μουμά, εκδ. Κυψέλη)
Ένα ημιαυτοβιογραφικό μυθιστόρημα επικών διαστάσεων με εκατομμύρια φανατικούς αναγνώστες ανά τον κόσμο που έγινε σειρά το 2022 με πρωταγωνιστή τον Τσάρλι Χάναμ. Ο Σάνταραμ από μελετητής της φιλοσοφίας και πολιτικός ακτιβιστής στη Μελβούρνη μετατρέπεται σε έναν επαναστάτη που χάνει τα ιδανικά του στην ηρωίνη, σε έναν φιλόσοφο που χάνει την ακεραιότητά του στο έγκλημα, σε έναν ποιητή που χάνει την ψυχή του σε μια φυλακή υψίστης ασφαλείας, σε έναν από τους πλέον καταζητούμενους ανθρώπους στην Αυστραλία. Όταν ως φυγάς καταφεύγει στη Βομβάη, αρχίζει το απίθανο οδοιπορικό του προς κάτι απροσδιόριστο· ίσως προς αυτό που κάποιοι αποκαλούν νόημα της ζωής. (Διαβάστε την αποκλειστική συνέντευξη του συγγραφέα στο Magazine.)

Γιόζεφ Ροτ – «Ο θρίαμβος της ομορφιάς / Η προτομή του αυτοκράτορα» (μτφρ. Μαρία Αγγελίδου, εκδ. Άγρα)
Ανάμεσα στα ωραιότερα έργα του Γιόζεφ Ροτ περιλαμβάνονται οι νουβέλες «Ο θρίαμβος της ομορφιάς», μια κυνική ιστορία για τον έρωτα και την απιστία, γραμμένη με αδιάλειπτη πικρή ειρωνεία, και «Η προτομή του αυτοκράτορα», μια σπουδαία ελεγειακή ιστορία για τη μεταπολεμική απώλεια της πατρίδας και του κόσμου της. Μαζί με τον «Σταθμάρχη Φαλλμεράυερ», γράφτηκαν στην παραγωγικότατη περίοδο του Ροτ του 1934-1935. Οι τρεις νουβέλες αποτελούν μια «χρυσή» τριάδα. Ενώ μόλις κυκλοφόρησε και το «Περλέφτερ», το ανολοκλήρωτο πολιτικό και κοινωνικό μυθιστόρημα του Ροτ, μια συναρπαστική μελέτη χαρακτήρων.

Σαλμάν Ρουσντί – «Κισότ όπως Κιχώτης» (μτφρ. Γιώργος Μπλάνας, εκδ. Ψυχογιός)
Αντλώντας έμπνευση από τον «Δον Κιχώτη», ο Σαμ ΝτιΣάμπ, ένας μέτριος συγγραφέας κατασκοπευτικών θρίλερ, δημιουργεί τον Κισότ, έναν ευγενή, ονειροπαρμένο πωλητή που έχει εμμονή με την τηλεόραση και ερωτεύεται παράφορα την τηλεοπτική σταρ Σάλμα Ρ. Μαζί με τον (φανταστικό) γιο του, Σάντσο, ο Κισότ ξεκινά μια τραγελαφική εκστρατεία, προκειμένου να αποδείξει πως είναι άξιος να γίνει το ταίρι της, διασχίζοντας την Αμερική και αντιμετωπίζοντας κωμικοτραγικούς κινδύνους. Στο μεταξύ, ο δημιουργός του Κισότ, που περνά κρίση μέσης ηλικίας, έχει να διαχειριστεί τις δικές του επείγουσες προκλήσεις. Όπως ο Θερβάντες έγραψε το αριστούργημα του για να σατιρίσει την κουλτούρα της εποχής του, έτσι και ο Ρούσντι ταξιδεύει τον αναγνώστη σε μια χώρα που βρίσκεται στο κατώφλι της ηθικής και πνευματικής κατάρρευσης. Στη βραχεία λίστα για το Βραβείο Booker 2019.

Τζ. Ντ. Σάλιντζερ – «Εννέα ιστορίες» (μτφρ. Αχιλλέας Κυριακίδης, εκδ. Πατάκη)
Εννέα ιστορίες που άρχισαν να γράφονται το 1948 και εκδόθηκαν το 1953. Πρώτη ανάμεσά τους, το διήγημα “Ιδανική μέρα για μπανανόψαρα”, που πρωτοδημοσιεύθηκε στο περιοδικό Νew Υorker τον Ιανουάριο του 1948, τρία χρόνια πριν από την έκδοση του “Φύλακα στη σίκαλη” , που έμελλε να τον καθιερώσει. Εννέα ιστορίες για τη ζωή της αποπροσανατολισμένης αμερικανικής κοινωνίας λίγα χρόνια μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, με ήρωες εν τέλει τραγικούς, ακόμη και μες στην ανοησία τους.

Ζορζ Σιμενόν – «Ο Μαιγκρέ στη Μονμάρτρη» (μτφρ. Αργυρώ Μακάρωφ, εκδ. Άγρα)
Ένα συναρπαστικό παρισινό μυθιστόρημα με τον επιθεωρητή Μαιγκρέ στη θρυλική περιοχή της Μονμάρτρης με τα νυχτερινά κέντρα διασκέδασης. Σε ένα μικρό μπαρ-ξενυχτάδικο, με ζωντανή τζαζ μουσική και σόου γυναικών ως τα ξημερώματα, διαδραματίζεται η τραγωδία μιας νεαρής κοπέλας που ήρθε από τη γαλλική επαρχία για να δοκιμάσει την τύχη της. Εκπληκτικές περιγραφές του κόσμου της νύχτας στη διάσημη συνοικία του Παρισιού.

Ντέιβιντ Σέιφερ – «Ουίσκυ Τάνγκο Φόξτροτ» (μτφρ. Λευτέρης Καλοσπύρος, εκδ. Πόλις)
Μια νεαρή ιδεαλίστρια που εργάζεται για λογαριασμό μιας αμερικανικής ΜΚΟ, βλέπει κάτι που δεν θα έπρεπε να δει, σ’ ένα απομονωμένο δάσος στα σύνορα της Βιρμανίας με την Κίνα. Ένας γόνος πάμπλουτης οικογένειας που οι θεωρίες συνωμοσίας δεν τον αφήνουν αδιάφορο, χτυπάει με το ποδήλατό στο Πόρτλαντ και όταν τελικά φτάνει στη δουλειά του. Ένας διάσημος συγγραφέας βιβλίων αυτοβοήθειας, ξέρει καλά πόσο ανόητες είναι οι συνταγές του. Αυτό που συνδέει τους τρεις ήρωες είναι ότι έχουν τραβήξει την προσοχή των ανθρώπων της Επιτροπής, μιας μυστικής οργάνωσης αποτελούμενης από μεγιστάνες και πανίσχυρους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ, που προσπαθεί να ελέγξει τα προσωπικά δεδομένα και να ιδιωτικοποιήσει τα πάντα. Ένα τολμηρό, πρωτότυπο και με έντονο σασπένς μυθιστόρημα που αντλεί επιρροές από τη λαϊκή κουλτούρα και τον κινηματογράφο, τη φιλοσοφία και τη σύγχρονη τεχνολογία, τον Νιλ Στίβενσον και τον Φίλιπ Ντικ, τον Ντον ΝτεΛίλο και τον Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας.

Ντέλμορ Σβαρτς – «Ο κόσμος είναι ένας γάμος» (μτφρ. Δημήτρης Μαρκόπουλος, εκδ. Μάγμα)
Στη Νέα Υόρκη της Μεγάλης Ύφεσης, ένας κύκλος νέων διανοούμενων σχηματίζεται σιγά σιγά. Εκκολαπτόμενοι καθηγητές, αποτυχημένοι συγγραφείς, άνεργοι ρεπόρτερ, απεγνωσμένοι εργένηδες, τρωγοπίνουν, ευφυολογούν, συγκρούονται, ονειροπολούν, λογομαχούν κι εκφράζουν την απόγνωσή τους. Μολονότι δεν ζουν στο περιθώριο, βιώνουν ένα αδιέξοδο που δεν έχει να κάνει μονάχα με τη διάψευση του περίφημου αμερικανικού ονείρου, αλλά και με την αβεβαιότητα και το υπαρξιακό κενό που γεννά η αμερικανική κοινωνία εκείνη την εποχή. Η γραφή του Ντέλμορ Σβαρτς αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα της αμερικανικής εκδοχής του μοντερνισμού, και -διόλου τυχαία- το έργο του επαινέθηκε από κολοσσούς του λογοτεχνικού αυτού ρεύματος, όπως ο Έζρα Πάουντ και ο Τ.Σ. Έλιοτ.

Ισαάκ Μπασέβις Σίνγκερ – «Έρωτας και εξορία» (μτφρ. Μαργαρίτα Ζαχαριάδου, εκδ. Δώμα) / «Γκίμπελ ο σαλός και άλλες ιστορίες (μτφρ. Δέσποινα Γιανναρούδη, εκδ. Κίχλη)
Δύο επιλογές από την εργογραφία του κορυφαίου πεζογράφου. Στο μεν «Έρωτας και εξορία», λίγο πριν βραβευτεί με το Νόμπελ Λογοτεχνίας, ο συγγραφέας αρχίζει να γράφει την ιστορία της ζωής του, από τα παιδικά και νεανικά του χρόνια στην Πολωνία μέχρι και την οριστική εγκατάστασή του στην Αμερική. Στα δε εννέα διηγήματα της συλλογής «Γκίμπελ ο σαλός και άλλες ιστορίες» ανθολογούνται ζωντανεύει ένας κόσμος χαμένος για πάντα: ο κόσμος των εβραϊκών κοινοτήτων της Ανατολικής Ευρώπης. Ζωγραφισμένος άλλοτε με μελαγχολία και άλλοτε με χιούμορ.

Τζον Στάινμπεκ – «Ταξίδια με τον Τσάρλι» (μτφρ. Σώτη Τριαντάφυλλου, εκδ. Παπαδόπουλος)
Σεπτέμβριος 1960. Ο Τζον Στάινμπεκ ετοιμάζεται για ένα ταξίδι περιπλάνησης στην Αμερική. Νιώθει ότι έχει χάσει την επαφή με την ίδια του τη χώρα, με τη φωνή της, τη μυρωδιά της γης της, το χρώμα και την ποιότητα του φωτός της, τον παλμό των ανθρώπων της. Με ένα ημιφορτηγό, τον Ροσινάντε, και με μοναδική συντροφιά τον Τσάρλι, ένα γέρικο γαλλικό κανίς, ξεκινάει ένα οδοιπορικό, προσπαθώντας να ανακαλύψει εκ νέου την αμερικανική ταυτότητα και κουλτούρα.

 

Ρόμπερτ Τζόουνς Τζούνιορ – «Οι προφήτες» (μτφρ. Ρηγούλα Γεωργιάδου, εκδ. Διόπτρα)
Ο Αϊζάια ήταν του Σάμιουελ και ο Σάμιουελ του Αϊζάια. Έτσι ήταν από την αρχή κι έτσι θα ήταν ως το τέλος. Στον στάβλο φρόντιζαν τα ζώα αλλά κι ο ένας τον άλλο, κάνοντας την άδεια καλύβα καταφύγιο της ανθρωπιάς, της τρυφερότητας και της ελπίδας σε έναν κόσμο που τον όριζαν σκληροί αφέντες. Αλλά, όταν ένας μεγαλύτερος άντρας –σκλάβος κι αυτός– προσπάθησε να κερδίσει την εύνοια του αφέντη κηρύττοντας τη θρησκεία του στη φυτεία, οι σκλάβοι στράφηκαν ο ένας εναντίον του άλλου. Μ’ έναν λυρισμό που θυμίζει Τόνι Μόρισον, ο συγγραφέας δίνει φωνή σε σκλάβους και αφέντες μιας φυτείας του αμερικανικού Νότου. Στη βραχεία λίστα του National Book Award των ΗΠΑ για το 2021.

Όλγκα Τοκάρτσουκ – «Τα βιβλία του Ιακώβ» (μτφρ. Αλεξάνδρα Δ. Ιωαννίδου, εκδ. Καστανιώτη)
Βρισκόμαστε στο 1752 καστελάνα Καταζίνα Κοσακόφσκα και η συνοδός της, η ποιήτρια Ελζμπιέτα Ντρουζμπάτσκα, φτάνουν στο Ροχάτιν του Ποντόλ. Ένας από τους καλεσμένους στο δείπνο υποδοχής τους είναι ο ιερέας Μπενέντικτ Χμιελόφσκι. Αυτός και η ποιήτρια, άνθρωποι που αγαπούν τα βιβλία, βρίσκουν μια κοινή γλώσσα και ξεκινούν μια συζήτηση την οποία θα συνεχίσουν αργότερα στις επιστολές τους. Λίγο μετά εμφανίζεται εκεί ένας όμορφος και χαρισματικός Εβραίος, ο Ιακώβ Λεϊμπόβιτς Φρανκ. Ο μυστηριώδης νεοφερμένος από τη Σμύρνη αρχίζει να διαδίδει ιδέες που γρήγορα διχάζουν την εβραϊκή κοινότητα. Για τους μεν ένας αιρετικός, για τους δε ένας σωτήρας, που δεν αργεί να συγκεντρώσει έναν κύκλο αφοσιωμένων μαθητών. Το θέμα είναι ότι η αναταραχή που προκαλεί θα μπορούσε να αλλάξει τον ρου των πραγμάτων. [Φέτος κυκλοφόρησε στα ελληνικά (μτφρ. Αναστασία Χατζηγιαννίδη, εκδ. Καστανιώτη) και το «Οδήγησε το αλέτρι σου πάνω από τα οστά των νεκρών» της βραβευμένης με Νόμπελ συγγραφέως]

Τζων Φάντε – «Γεμάτη ζωή» (μτφρ. Θάνος Σαμαρτζής, εκδ. Δώμα)
Ο Τζων Φάντε από απένταρος συγγραφέας είναι τώρα σεναριογράφος στο Χόλιγουντ. Βγάζει καλά λεφτά. Είναι παντρεμένος με τον μεγάλο του έρωτα. Και περιμένουν το πρώτο τους παιδί. Τα κατάφερε. Τότε γιατί νιώθει τόσο μπερδεμένος; Μήπως επειδή η έγκυος γυναίκα του τον έχει διώξει απ’ το κρεβάτι τους; Μήπως επειδή του λέει πως τον σιχαίνεται και πως εκείνος φταίει για όλα; Τα πράγματα μπερδεύονται ακόμα περισσότερο όταν υποχρεώνεται να κουβαλήσει σπίτι τον οξύθυμο Ιταλοαμερικανό πατέρα του, οικοδόμο το επάγγελμα και αστέρα του μελοδράματος, ο οποίος συμφωνεί με τη νύφη του: εκείνος φταίει για όλα. Μια ανόσια κωμωδία για τη σύγχυση του άντρα τη στιγμή που καλείται από εραστής να γίνει σύζυγος και κατόπιν πατέρας, όταν δεν έχει ακόμα μέσα του παραδεχτεί ότι δεν είναι πια παιδί ο ίδιος.

Σεμπάστιαν Φοκς – «Λευκές φωτιές» (μτφρ. Αντώνης Καλοκύρης, εκδ. Κλειδάριθμος)
Σαρώνοντας την Ευρώπη που συνέρχεται από τον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο και αναμένει την έλευση του επόμενου, αυτό το μυθιστόρημα (βιβλίο της χρονιάς για The Observer, The Guardian, κ.α.) αποτελεί ορόσημο για τους πόθους, τα όνειρα της νιότης και την ιερότητα της ελπίδας. Ο Φοκς εστιάζει στην άβυσσο της ανθρώπινης ψυχής και καταφέρνει να μιλήσει για αυτήν τόσο μέσα από τις συναισθηματικές συγκρούσεις των ηρώων όσο και μέσα από ενδιαφέροντες διαλόγους γύρω από τις μεθόδους και θεωρίες του Φρόιντ και άλλων σπουδαίων ψυχαναλυτών. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Γιον Φόσε – «Το άλλο όνομα» (μτφρ. Σωτήρης Σουλιώτης, εκδ. Gutenberg)
Τι κοιτάζει και τι σκέφτεται ο ηλικιωμένος ζωγράφος Άσλε, που, μετά τον θάνατο της γυναίκας του, ζει απομονωμένος στην εξοχή; Τι τον συνδέει με τον αλκοολικό συνονόματο του Άσλε, επίσης ζωγράφο; Πώς μοιράζονται τις σκέψεις τους για την τέχνη, τον Θεό, τον αλκοολισμό, τη φιλία, τον έρωτα, το πέρασμα του χρόνου; «Ένας από τους πιο ιδιοφυείς ανθρώπους της εποχής μας» (The Daily Telegraph), ο συγγραφέας ζει σήμερα στο Grotten, μια κατοικία που παραχωρεί ο βασιλιάς της Νορβηγίας στη σημαντικότερη προσωπικότητα του πολιτισμού της χώρας. Τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε σαράντα γλώσσες και τα θεατρικά του ανεβαίνουν από σπουδαίους σκηνοθέτες. Έχει τιμηθεί με σημαντικά βραβεία και με το βραβείο Ίψεν.

Τζόναθαν Φράνζεν – «Σταυροδρόμια» (μτφρ. Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης, εκδ. Ψυχογιός)
Είκοσι χρόνια μετά τις «Διορθώσεις», το κατά γενική ομολογία αριστουργηματικό τρίτο του βιβλίο πεζογραφίας, δέκα και πλέον μετά την -εφάμιλλης αξίας ή έστω οριακά υποδεέστερη- «Ελευθερία», ο Τζόναθαν Φράνζεν επέστρεψε με τα «Σταυροδρόμια» (εκδ. Ψυχογιός, μτφρ. Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης), ένα πολυσέλιδο και πολυπρισματικό μυθιστόρημα στο οποίο αφηγείται την ατομική ψυχοσωματική Οδύσσεια καθενός από τα μέλη της δυσλειτουργικής, πολύτεκνης οικογένειας Χίλντεμπραντ με φόντο τα συλλογικά κοινωνικά ζητήματα της ταραχώδους δεκαετίας του 1970. (Γιατί όμως διχάζει κοινό και κριτικούς; Άνθρωποι από το χώρο του βιβλίου καταθέτουν στο Magazine τις απόψεις τους για τον κορυφαίο μεν, αμφιλεγόμενο δε συγγραφέα.)

Νικ Χόρνμπι – High Fidelity (μτφρ. Σώτη Τριανταφύλλου, εκδ. Πατάκη)
Είναι δυνατόν να μοιραστείς τη ζωή σου με κάποιον που έχει συλλογή δίσκων ασύμβατη με τη δική σου; Μήπως, αν ακούς συνεχώς τα τραγούδια που μιλάνε για χωρισμούς κι ερωτικές απογοητεύσεις, δυστυχία και μοναξιά, η ζωή σου γίνεται άνω κάτω; Τι ήρθε πρώτα; Η μουσική ή η μιζέρια; Ζητήματα σαν κι αυτά πραγματεύεται το διαχρονικό μηθιστόρημα του Νικ Χόρνμπι που επανακυκλοφορεί 27 χρόνια μετά την πρώτη του έκδοση και 22 μετά τη μεταφορά του στον κινηματογράφο. Ένας από τους λόγους που οδήγησαν στο ρεπορτάζ του Magazine με τίτλο: «Πώς κυλάει και δεν χορταριάζει η ζωή σε ένα ανεξάρτητο δισκάδικο στο κέντρο της Αθήνας.»

Γκυστάβ Φλωμπέρ – «Τρεις ιστορίες» (μτφρ. Τιτίκα Δημητρούλια, εκδ. Αντίποδες)
Το τελευταίο τελειωμένο έργο του Φλωμπέρ. Τυπώθηκε το 1877, τρία μόλις χρόνια πριν το θάνατό του. Εδώ συμπυκνώνονται οι καλλιτεχνικές ιδέες και η συγγραφική του μέθοδος: η εμμονική αναζήτηση για την ορθή λέξη, την ηχητική αρμονία και ένα ύφος που «θα έχει το ρυθμό του στίχου, την ακρίβεια της επιστημονικής γλώσσας, τον βαθύ κυματιστό ήχο του βιολοντσέλου και τη λάμψη της φωτιάς».

Χάιντς Χέλε – «Η υπέρβαση της βαρύτητας» (μτφρ. Λένια Μαζαράκη, εκδ. Gutenberg)
Μερικά ποτά σ’ ένα μπαρ αρκούν ώστε δύο αδέλφια να αναθερμάνουν τη σχέση τους. Μιλούν για την οικογένεια, τις ενοχές που κουβαλούν ως Γερμανοί, για έναν πασίγνωστο δολοφόνο, για τις χαρές της πατρότητας, την τέχνη και τη φιλοσοφία. Ο μεγαλύτερος αδελφός είναι ιδεαλιστής, αλκοολικός και καταθλιπτικός. Ο μικρότερος, πιο πραγματιστής. Μετά τον θάνατο τού μεγάλου αδελφού, ο μικρότερος θυμάται τη νυχτερινή βόλτα και προσπαθεί να καταλάβει πως δύο αδέλφια ακολουθούν αντίθετους δρόμους.

NON FICTION

Τζέιμς Γκάβιν – «George Michael: Η ζωή του» (μτφρ. Γιάννης Νένες, εκδ. Ψυχογιός)
Ο διακεκριμένος βιογράφος παρακολουθεί τη μεταμόρφωση του ντροπαλού και ιδιόρρυθμου Αγγλοκύπριου Γιώργου Παναγιώτου σε είδωλο της ποπ, ως μέλους των Wham! τη δεκαετία του ’80, και στη συνέχεια περιγράφει με λεπτομέρειες την εντυπωσιακή σόλο καριέρα του, καθώς και τη συνακόλουθη πτώση του. Αναλύοντας τη δημιουργική διαδικασία πίσω από τα άλμπουμ του Michael, τις περιοδείες και τα πολύκροτα βιντεοκλίπ του, και παίρνοντας συνεντεύξεις από φίλους και συναδέλφους του, ο Gavin συνθέτει το απόλυτο πορτρέτο μιας θρυλικής φυσιογνωμίας.

Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας – «Ο Ρότζερ Φέντερερ ως θρησκευτική εμπειρία» (μτφρ. Κωνσταντίνος Καλτσάς, εκδ. Πλήθος)
Τα θρυλικά δοκίμια του Γουάλας για το τένις που τόσο αγαπούσε, συνδυάζουν μοναδικά τη γνώση του ερασιτέχνη αθλητή με τον ενθουσιασμό του παθιασμένου φιλάθλου. Ο συγγραφέας χρωματίζει λογοτεχνικά και εμβαθύνει πάνω στη σχέση μας με τον αθλητισμό, τα ινδάλματα που μας γοητεύουν, την ιδέα της σωματικότητας. Υμνεί την ιδιοφυία του Ρότζερ Φέντερερ, ανατέμνει χειρουργικά την αυτοβιογραφία της Τρέισι Όστιν, στοχάζεται πάνω στη δεξιοτεχνία του Μάικλ Τζόις, ενός τενίστα στα πρόθυρα της δόξας, περιγράφει την επέλαση του εμπορεύματος στο πλαίσιο του Αμερικανικού Όπεν και θυμάται τη δική του «σχεδόν σπουδαία» καριέρα ως έφηβου τενίστα.

Μπεν Γουίλσον – «Metropolis. Η ιστορία των πόλεων, της μεγαλύτερης ανακάλυψης του ανθρώπου» (μτφρ. Βιολέττα Ζεύκη, εκδ. Διόπτρα)
Στις διακόσιες χιλιετίες της ύπαρξής μας τίποτα δεν μας έχει διαμορφώσει πιο βαθιά από την πόλη. Ο ιστορικός Ben Wilson, συγγραφέας βραβευμένων best sellers, αφηγείται τη μεγάλη, ένδοξη ιστορία του τρόπου με τον οποίο η ζωή στην πόλη επέτρεψε την ανάπτυξη του ανθρώπινου πολιτισμού. Ξεκινώντας με την Ουρούκ, την πρώτη πόλη του κόσμου, που χρονολογείται από το 4.000 π.Χ. και απεικονίζεται στο Έπος του Γκιλγκαμές, μας δείχνει ότι οι πόλεις δεν ήταν ποτέ μια ανάγκη, αλλά, όταν δημιουργήθηκαν, η εγγύτητά τους οδήγησε σε άνθηση των επιτευγμάτων του ανθρώπου, δημιουργώντας νέα επαγγέλματα, νέες μορφές τέχνης, λατρείας και εμπορίου – όλα αυτά που συνθέτουν τον πολιτισμό.

Τζέιμι Γούντκοκ – «Ο Μαρξ στο ουφάδικο» (μτφρ. Πάρις Λαυτσής, Αλέξανδρος Μινωτάκης, Πάνος Πετρόπουλος, εκδ. Τόπος)
Τι θα συνέβαινε αν έμπαινε ο Marx σε ένα ουφάδικο; Τι θα σκεφτόταν βλέποντας εκατοντάδες νέους να παίζουν Pacman και Metal Slug; Τι θα έλεγε αν έβλεπε έναν τριαντάρη να παίζει Fortnite, ενώ το πρωί πρέπει να πάει για δουλειά; Πολλοί θα απαντούσαν ότι ο Marx θα έφευγε μακριά, αναπολώντας τον 19ο αιώνα. Ο Γούντκοκ, ακαδημαϊκός, μαρξιστής, αλλά και gamer ισχυρίζεται ότι η μαρξιστική μέθοδος μπορεί να αναλύσει τόσο το πώς παράγονται τα βιντεοπαιχνίδια όσο και το πολιτικό στίγμα τους. Το βιβλίο βουτάει στα άδυτα της βιομηχανίας βιντεοπαιχνιδιών και αναλύει το τεράστιο δίκτυο καλλιτεχνών, προγραμματιστών και εργοστασιακών εργατών που συμμετέχουν στην παγκόσμια αλυσίδα παραγωγής.

Ντέιβιντ Ίμχουφ – «Αυτή είναι λοιπόν η Ευρώπη μας: Μια ιστορία από τον Διαφωτισμό ως σήμερα» (μτφρ. Πέτρος Γεωργίου, εκδ. Πατάκη)
Ο καθηγητής εξετάζει πώς οι μεγάλες ιδέες που αναπτύχθηκαν κατά κύριο λόγο τον 18ο αιώνα στην Ευρώπη του Διαφωτισμού διαμόρφωσαν, και διαμορφώνουν ακόμη, τον τρόπο που ζούμε, καθώς και τις αντιλήψεις των περισσότερων ανθρώπων στον πλανήτη σήμερα. Ιδέες που άνοιξαν δρόμους και δημιούργησαν ευκαιρίες για ανάπτυξη, αυτοδιάθεση, πρόοδο και βελτίωση των συνθηκών ζωής για πολύ περισσότερους ανθρώπους παγκοσμίως. Οι ίδιες όμως αυτές ιδέες έχουν επίσης προκαλέσει πολέμους, γενοκτονίες, την αποικιοκρατία και ένα μεγάλο μέρος της παγκόσμιας περιβαλλοντικής κρίσης.

Νικ Κέιβ, Σον Ο’Χέιγκαν – «Πίστη, ελπίδα και πόνος» (μτφρ. Βάσια Τζανακάρη, εκδ. Κλειδάριθμος)
Μέσα από προσωπικές συζητήσεις συνολικής διάρκειας τουλάχιστον σαράντα ωρών με τον δημοσιογράφο Σον Ο’Χέιγκαν, προκύπτει αυτή η βαθιά στοχαστική εξερεύνηση, όπως λέει ο ίδιος ο Κέιβ, για όσα τροφοδοτούν τη ζωή και τη δημιουργικότητά του. Το βιβλίο μιλάει για την πίστη, την τέχνη, τη μουσική, την ελευθερία, το πένθος και την αγάπη, εξετάζοντας με ειλικρίνεια τη ζωή του Κέιβ, από τα πρώτα του χρόνια μέχρι σήμερα, απ’ όσα αγαπάει, το εργασιακό του ήθος αλλά και τη δραματική αλλαγή του τα τελευταία χρόνια.

Μεγκ Γουέιτ Κλέιτον – «Όμορφοι Εξόριστοι» (μτφρ. Αναστασία Καλλιόντζη, εκδ. Archive)
Η θυελλώδης, πολυτάραχη σχέση του θρυλικού Έρνεστ Χέμινγουεϊ με τη Μάρθα Γκέλχορν, τρίτη κατά σειρά σύζυγό του, με φόντο μεγάλα ιστορικά γεγονότα όπως ο Ισπανικός Εμφύλιος και ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, είναι ο καμβάς πάνω στον οποίο εξυφαίνεται μια σπουδή στην ανθρώπινη φύση, ένας ύμνος στη φιλία, στο πάθος, στην αδιάκοπη πάλη του ανθρώπου με τους προσωπικούς του δαίμονες και σ’ εκείνα τα παιχνίδια εξουσίας που βάζουν στον έρωτα τη σφραγίδα του θανάτου.

Άρτεμις Λεοντή – «Εύα Πάλμερ-Σικελιανού: Υφαίνοντας τον μύθο μιας ζωής» (μτφρ. Κατερίνα Σχινά, εκδ. Πατάκη)
Αντλώντας από το υλικό εκατοντάδων επιστολών που ανακαλύφθηκαν πρόσφατα και παρουσιάζοντας πολλές αδημοσίευτες ως τώρα φωτογραφίες, η βιογραφία της Εύας Πάλμερ-Σικελιανού (1874-1952) -Αμερικανίδας ηθοποιού, σκηνοθέτριας, συνθέτριας και υφάντρας, γνωστής κυρίως για την προσπάθεια της να αναβιώσει το ελληνικό πνεύμα με τις Δελφικές Εορτές- είναι μια ολοζώντανη αφήγηση της αλησμόνητης ιστορίας μιας σημαντικής αντικομφορμίστριας, η οποία για μισό αιώνα σχεδόν, ντυμένη με υφασμένες από την ίδια αρχαιοπρεπείς χλαμύδες και σανδάλια, προσπάθησε να κάνει τη σύγχρονη ζωή πιο ελεύθερη και πιο όμορφη, μέσα από μια δημιουργική σύνδεση με την αρχαιότητα.

Μίλο Μανάρα – «Αυτοπροσωπογραφία» (μτφρ. Χρήστος Σιάφκος, εκδ. ΚΨΜ)
Ο Μίλο Μανάρα μιλάει για τον εαυτό του. Για την τέχνη του και για τη ζωή του. Τα παιδικά και τα νεανικά του χρόνια, την αγάπη του για το σχέδιο και τη συνάντησή του με το κόμικ, την περίοδο των ερωτικών κόμικς τσέπης και τις πνευματικές ζυμώσεις τού 1968, τη φιλία του με τον Ούγκο Πρατ. Είναι η αφήγηση ενός δημιουργού θαυμαστού σε όλο τον κόσμο, κυρίως χάρη στη σχεδιαστική απόδοση ενός γυναικείου κορμιού που καταγράφηκε στο συλλογικό φαντασιακό. Είναι επίσης μια ιστορία συνάντησης του κόμικ με τον κινηματογράφο, και πρώτα απ’ όλα με τον Φεντερίκο Φελίνι, με τον οποίο ο Μανάρα έφτιαξε ιστορίες και μοιράστηκε σχέδια και όνειρα. Είναι, τέλος, η ειλικρινής και ένθερμη εξομολόγηση ενός συγγραφέα που ξέρει να αφηγείται την εποχή του – μία αφήγηση που συνοδεύεται από σχέδια, σκίτσα, αφίσες και φωτογραφίες.

Τζάιλς Μίλτον – «Χαμένος Παράδεισος» (μτφρ. Αλέξης Καλοφωλιάς, εκδ. Μίνωας)
Μια ιστορία καταστροφής, ηρωισμού και αναβίωσης ξετυλίγεται μέσα από τις αναμνήσεις επιζώντων, πολλοί απ’ τους οποίους μιλάνε για πρώτη φορά δημόσια, και τις μαρτυρίες εκείνων που βρέθηκαν στη δίνη μιας από τις μεγαλύτερες καταστροφές της σύγχρονης ιστορίας. Στις 9 Σεπτεμβρίου 1922, το τουρκικό ιππικό μπήκε στη Σμύρνη. Στην πόλη υπήρχε διάχυτος ο φόβος ότι ο νικηφόρος πια τουρκικός στρατός θα ξεσπούσε με παράφορο μένος στους κατοίκους. Η πραγματικότητα όμως διέψευσε και την πιο δυσοίωνη πρόβλεψη. Αυτό που συνέβη τις επόμενες δυο εβδομάδες έχει καταγραφεί ως ένα απ’ τα πιο φρικτά δράματα στην ιστορία του εικοστού αιώνα. Σχεδόν δυο εκατομμύρια άνθρωποι έπεσαν θύματα μιας τρομακτικής, σε βιαιότητα και έκταση, καταστροφής.

Αλέν Μπαντιού – Παρατηρήσεις Για Τον Αποπροσανατολισμό Του Κόσμου (μτφρ. Σάββας Μιχαήλ, εκδ. Άγρα)
Μέσα από συγκεκριμένα παραδείγματα -τις πολιτικές πολώσεις και τα κινήματα διαμαρτυρίας, τον σύγχρονο φεμινισμό, την οικολογία, την εκπαίδευση, την ανεξιθρησκεία- και υπό το πρίσμα της δικής του πολιτικής δέσμευσης, ο Μπαντιού παραδίδει μια ανάλυση που στηρίζεται στην παρατήρηση και την επιχειρηματολογία. Αυτό το δοκίμιο απευθύνεται κυρίως σε όλους εκείνους που μένουν αμήχανοι -τουλάχιστον μετά το ξέσπασμα της πανδημίας- μπροστά στην προφανή αταξία του σύγχρονου κόσμου, στην πολυπλοκότητά του και στα πολλαπλά του μπερδέματα, στους μάταιους κομπασμούς του, στις εξαγγελίες του χωρίς αποτελέσματα, στα σοβαρά προβλήματά του που αποσιωπούνται και στις πάμπολλες άλλες σκοτεινές του επιμέρους πλευρές.

Τζούντιθ Μπάτλερ – «Η δύναμη της μη βίας» (μτφρ. Γιώργος Καράμπελας, εκδ. Αλεξάνδρεια)
Το βιβλίο της διάσημης φιλοσόφου δείχνει πώς μια ηθική της μη βίας πρέπει να συνδέεται με μια ευρύτερη πολιτική πάλη για την κοινωνική ισότητα. Επιπλέον, υποστηρίζει ότι η μη βία παρανοείται συχνά ως μια παθητική πρακτική που πηγάζει από μια φιλήσυχη περιοχή της ψυχής, ή ως μια ατομικιστική ηθική σχέση με υπάρχουσες μορφές εξουσίας. Η Μπάτλερ αντλεί από τον Φουκώ, τον Φανόν, τον Φρόυντ και τον Μπένγιαμιν για να δείξει πώς η απαγόρευση της βίας δεν κατορθώνει να συμπεριλάβει ζωές που θεωρούνται μη πενθήσιμες.

Πασκάλ Μπρυκνέρ – «Ένας σχεδόν τέλειος ένοχος» (μτφρ. Ιωάννα Ανδρέου, εκδ. Πατάκη)
Με ορόσημο την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, ο διάσημος Γάλλος συγγραφέας εξετάζει τη διολίσθηση στη Γαλλία αλλά και σε όλη την Ευρώπη από τον προοδευτισμό του τριπτύχου «φεμινισμός – αποαποικιοποίηση – αντιρατσισμός» της παραδοσιακής αριστεράς στον σκοταδισμό που εκπροσωπεί η κακοχωνεμένη made in USA εκδοχή του. Αναλύοντας την τρέχουσα επικαιρότητα και αντλώντας στοιχεία από τη νεότερη και σύγχρονη παγκόσμια ιστορία, διατυπώνει το εξής ερώτημα: Μήπως η αδιαμαρτύρητη αποδοχή του στίγματος του σύγχρονου αποδιοπομπαίου τράγου για τον λευκό άντρα οδηγεί εν τέλει στην υποκατάσταση ενός ρατσισμού από έναν άλλον και σε ένα είδος πολέμου όλων εναντίον όλων;

Τζούλι Πίκμαν – «Η μάχη της Λέρου» (μτφρ. Κατερίνα Σέρβη, εκδ. Πατάκη)
Το 1943 στη Λέρο διεξήχθη η πιο κρίσιμη μάχη της εκστρατείας των Δωδεκανήσων, με την οποία οι Βρετανοί επιχείρησαν, χωρίς επιτυχία, να καταλάβουν τα νησιά ύστερα από τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας. Από τις 8 Σεπτεμβρίου μέχρι τις 16 Νοεμβρίου, εκατοντάδες Βρετανοί, Ιταλοί και Γερμανοί στρατιώτες έχασαν τη ζωή τους στο νησί και χιλιάδες άλλοι κατέληξαν αιχμάλωτοι πολέμου. Η ιστορικός Τζούλι Πίκμαν ζωντανεύει την ιστορία των ανδρών που ρίχτηκαν στη μάχη, βασισμένη σε προσωπικές συνεντεύξεις και γραπτές μαρτυρίες, ανάμεσά τους ημερολόγια, επιστολές και αρχεία. Μιλά για τις προετοιμασίες των Βρετανών στρατιωτών ενόψει της μάχης. Αφηγείται πόση απελπισία επικράτησε μετά την παράδοσή τους, αλλά και ιστορίες για τις τολμηρές αποδράσεις από το νησί που ακολούθησαν. Πολλές από τις αφηγήσεις παρουσιάζονται εδώ για πρώτη φορά, προσφέροντας μία μοναδική ματιά στην ξεχασμένη αυτή ιστορία του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου.

Ένιο Μορικόνε – «Αναζητώντας εκείνο τον ήχο. Η μουσική μου, η ζωή μου» (μτφρ. Άννα Νούση, εκδ. Μετρονόμος)
Αποτέλεσμα συναντήσεων χρόνων μεταξύ του Ένιο Μορικόνε και του νέου συνθέτη Αλεσάντρο ντε Ρόζα. Ο Μορικόνε αφηγείται με πολλές λεπτομέρειες την πορεία του. Τα χρόνια των σπουδών στο Ωδείο, το επαγγελματικό ντεμπούτο στη RAI και την RCA, όπου έγραψε και διασκεύασε πολυάριθμα τραγούδια επιτυχίες –δικό του είναι, μεταξύ άλλων, το Se telefonando, το οποίο ερμηνεύει η Μίνα–, τις συνεργασίες με σημαντικούς Ιταλούς και ξένους σκηνοθέτες, από τον Λεόνε μέχρι τον Παζολίνι, τον Μπερτολούτσι και τον Τορνατόρε, από τον Ντε Πάλμα στον Αλμοδόβαρ, μέχρι τον Ταραντίνο και το τελευταίο βραβείο Όσκαρ.

Ζοζέ Σαραμάγκου – «Τα ονόματά του: Ένα βιογραφικό άλμπουμ» (μτφρ. Αθηνά Ψυλλιά, εκδ. Καστανιώτη)
Το πρωτότυπο αυτό βιογραφικό άλμπουμ, χωρισμένο σε τέσσερις ενότητες –χώροι/τόποι, αναγνώσεις/νοήματα, γραπτά/ δημιουργίες και δεσμοί/πρόσωπα– αποτυπώνει τη ζωή του, μοναδικού συγγραφέα στην πορτογαλική γλώσσα που έχει τιμηθεί με Βραβείο Νόμπελ, Ζοζέ Σαραμάγκου συνυφασμένη με περισσότερα από διακόσια ονόματα, ανάμεσά τους πόλεις, ιστορικά ορόσημα, φίλοι, χαρακτήρες βιβλίων, το Λανθαρότε, η Βραζιλία, η Μπλιμούντα, ο Θεός, ο Ιούδας, ο Φερνάντο Πεσσόα, ο Μαρξ, ο Ζόρζε Αμάντο, η Πιλάρ. Και όλα τούτα πλαισιωμένα με εικόνες από το Αρχείο Σαραμάγκου και αναφορές από εκδόσεις.

Τσαρλς Σέιφ – «Ο πραγματικός Χόκινγκ» (μτφρ. Ανδρέας Μιχαηλίδης, εκδ. Μεταίχμιο)
Στην ανατρεπτική αυτή βιογραφία αποκαλύπτεται η προσωπικότητα και το έργο του Στίβεν Χόκινγκ, εστιάζοντας με κριτικό τρόπο στις πολλές όψεις του βίου του: ο Χόκινγκ ως φυσικός, ως σελέμπριτι, ως σόουμαν, ως σύζυγος και πατέρας, ο Χόκινγκ ως άνθρωπος. Καταφεύγοντας, μεταξύ άλλων, σε συζητήσεις με πρόσωπα του στενού κύκλου του και αξιοποιώντας το τέχνασμα της αντίστροφης χρονολογικής σειράς -ξεκινά από το τέλος για να καταλήξει στα παιδικά χρόνια-, ο Σέιφ προβάλλει τον ιδιοφυή επιστήμονα αλλά και τον δεξιοτέχνη της αυτοπροβολής, τον άνθρωπο που έχτισε τον μύθο του ξετυλίγοντας τα βαθύτερα μυστήρια του σύμπαντος.

Άρθουρ Σοπεγχάουερ – «Συνομιλίες» (μτφρ. Βάλια Κακοσίμου, Νάγια Παπασπύρου, εκδ. Printa)
Μέσα από αναφορές τρίτων, στενών φίλων, θαυμαστών ή ανταγωνιστών, συγκροτείται μια ενιαία αφήγηση γεμάτη περιστατικά από τη ζωή και την καθημερινότητα του Άρθουρ Σοπεγχάουερ, αναδεικνύοντας στοιχεία διαφωτιστικά του χαρακτήρα του, καθώς, βεβαίως, και του πυρήνα της φιλοσοφίας του. Η εξουσία, ο γάμος, οι θρησκείες, τα φιλοσοφικά συστήματα, η τέχνη, η λογοτεχνία, η πρόσληψη άλλων συγγραφέων είναι μερικά μόνο από τα ζητήματα που τον απασχολούν. Οι ανά χείρας Συνομιλίες του Άρθουρ Σοπεγχάουερ διαβάζονται, επομένως, είτε ως ανεπίσημη βιογραφία είτε ως μικρή εισαγωγή στο έργο του φιλοσόφου.

Τζωρτζ Στάινερ – «Ένα μακρύ Σάββατο» (μτφρ. Θάνος Σαμαρτζής, εκδ. Δώμα)
Προς το τέλος της ζωής του και κατά παράβαση των συνηθειών του, ο Τζωρτζ Στάινερ δέχτηκε να παραχωρήσει μια σειρά συνεντεύξεων στη διακεκριμένη Γαλλίδα δημοσιογράφο Λωρ Αντλέρ. Οι συζητήσεις τους περιέλαβαν σχεδόν όλα τα θέματα που απασχόλησαν τον Στάινερ στη μακρόχρονη πνευματική του περιπλάνηση: τη μοίρα του εβραϊσμού, τη σημασία των κλασικών κειμένων, το μυστήριο της ανθρώπινης δημιουργικότητας. Συναισθηματικός, διαυγής και χωρίς κανένα φόβο πια, ο Τζωρτζ Στάινερ μιλά για τη ζωή του, από τα παιδικά του χρόνια στο Παρίσι, την εξορία και τις σπουδές στην Αμερική, μέχρι τη μετακόμισή του στο Πρίνστον και κατόπιν την επιστροφή του στην Ευρώπη. Ένα βιβλίο που διαβάζεται τόσο σαν πανόραμα ενός πνευματικού σύμπαντος και εισαγωγή στη σκέψη ενός μεγάλου στοχαστή του 20ού αιώνα, όσο και σαν επίλογος μιας ζωής αφιερωμένης στις ιδέες, στα κείμενα, στα γράμματα.

Κλίντον Χέιλιν – «Από τους Velvet στους Voidoids» (μτφρ. Αλέξης Καλοφωλιάς, εκδ. Κουκκίδα)
Απαραίτητη «Βίβλος του πανκ» για κάθε μουσικόφιλο βιβλιοφάγο που σέβεται τον εαυτό του. Όπως είπε και ο Richard Hell που εικονίζεται στο εξώφυλλο: «Είναι το πρώτο βιβλίο που ασχολείται με το ροκ εν ρολ και σε αφήνει με την εντύπωση ότι οι ήρωές του -οι μουσικοί και οι ερμηνευτές- είναι στην πραγματικότητα ευφυείς άνθρωποι. Αυτό και μόνο αρκεί για να δικαιολογήσει την ύπαρξή του και να το κάνει σημαντικό… Δεν έχω συναντήσει κάποιο βιβλίο ή κάποια άλλη περιγραφή που να καταφέρνει να αναβιώσει με τόση ακρίβεια μια εποχή. Με γύρισε πίσω στον χρόνο. Αυτή η καταγραφή της αλήθειας με γέμισε χαρά».