10 ΥΠΕΡΟΧΕΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Τι κάνει μία ταινία χριστουγεννιάτικη; Έχουμε μάθει να αντιλαμβανόμαστε πως πρόκειται για τις ταινίες που αφορούν τα ίδια τα Χριστούγεννα. Θα έχουν Άγιο Βασίλη, θα έχουν ταράνδους, θα έχουν φιλιά κάτω από γκι και χιόνια, θα έχουν ξωτικά και ευχές τα μεσάνυχτα. Οι πιο επιτυχημένες θα έχουν και παιδάκια που κάποιοι τα ξέχασαν στο σπίτι λες και ήταν κάλτσες.

Παρακάτω όμως θα βρεις δέκα εναλλακτικές χριστουγεννιάτικες ταινίες, που μπορεί να μην είναι για τα ίδια τα Χριστούγεννα αλλά διακατέχονται, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, από το πνεύμα τους.

Die Hard

Κάναμε καλή δουλειά. Όσοι φωνάζαμε τόσα χρόνια ότι το Die Hard είναι χριστουγεννιάτικη ταινία χωρίς να είναι ταινία για τα Χριστούγεννα, πείσαμε τελικά τόσο πολύ κόσμο που πλέον το δικό μας χωριό είναι μεγαλύτερο.

Γιατί συζητούσαμε καν ποτέ εάν το Die Hard έχει χριστουγεννίλα; Η ταινία λαμβάνει χώρα τα Χριστούγεννα, το Λος Άντζελες είναι υπέροχα στολισμένο, και ο John MccLane φιλάει τη γυναίκα του κάτω από το χιόνι. Μη σου ρίχνουν στάχτη στα μάτια τα πολυβόλα.

Eyes Wide Shut

Το κύκνειο άσμα του Stanley Kubrick δεν είχε την υποδοχή που του άξιζε το 1999. Η προώθηση της ταινίας έμοιαζε να υπόσχεται ερωτικό θρίλερ με τους πιο hot πρωταγωνιστές της εποχής, όμως το φιλμ δεν θα μπορούσε να είναι λιγότερο σέξι με την αναμενόμενη έννοια. Το Eyes Wide Shut μελετά την ανθρώπινη ψυχολογία, τη σεξουαλικότητα και την καταστολή της στο πλαίσιο ενός αποστειρωμένου γάμου, και σε κανένα σημείο του δεν κάνει εκπτώσεις στην αμηχανία που θέλει να προκαλέσει στον θεατή.

Όλα αυτά υπό το φως των christmas lights και της παρουσίας αιφνίδιων χριστουγεννιάτικων δέντρων που προκύπτουν στο διάβα του Cruise, αντιπαραθέτοντας την ιερότητα των Χριστουγέννων με τις ενοχικές σκέψεις και επιθυμίες που έχει ο ήρωας. Στο μεταξύ ο Kubrick θα ήταν περήφανος που η τελευταία λέξη που ειπώνεται στη φιλμογραφία του είναι το “fuck”.

Batman Returns

Γεμάτο με αναφορές στα Χριστούγεννα, από το άναμμα του χριστουγεννιάτικου δέντρου της πόλης μέχρι το γκι και τη γενικότερη ατμόσφαιρα, το Batman Returns είναι τέλειο αν ψάχνεις για μία διασκεδαστική ταινία που παραμένει εντός του εύρους της χριστουγεννιάτικης περιόδου. Εξακολουθεί επίσης να είναι η καλύτερη ταινία Batman έβερ.

Carol

Βασισμένη στο μυθιστόρημα του 1952 The Price of Salt της Patricia Highsmith, η πιο σίγουρη ταινία της λαμπρής καριέρας του Todd Haynes μέχρι σήμερα αφηγείται την ιστορία του απαγορευμένου έρωτα μεταξύ μίας νεαρής φωτογράφου (Rooney Mara) και μίας μεγαλύτερης γυναίκας (Cate Blanchett). Είναι ένα εντελώς καθηλωτικό, έως και εξαντλητικό ταξίδι, καθώς οι ερωτευμένες γυναίκες πρέπει να ξεπεράσουν αποκαρδιωτικές, απάνθρωπες αντιξοότητες. Το ελπιδοφόρο τέλος του φιλμ λοιπόν είναι κερδισμένο και βαθιά ευχάριστο.

Edward Scissorhands

Μία από τις καλύτερες ταινίες του Tim Burton για ένα ημιτελές δημιούργημα αλά Πινόκιο που αποκτά τη δική του ζωή αλλά καταδιώκεται από μία κοινότητα που, όπως οι περισσότερες, δεν αποδέχεται το διαφορετικό. Η ταινία στην τρίτη της πράξη μπαίνει κανονικά στα Χριστούγεννα και έχει, φυσικά, την εμβληματική σκηνή με την Winona Ryder να χορεύει κάτω από τις νιφάδες που ψαλίδιζε ο Edward. Όποιος έχει δει την ταινία, ειδικά κάποια διαμορφωτική ηλικία, συγκινείται και μόνο στη σκέψη της σκηνής.

Tangerine

Ο Sean Baker είναι ένας από τους πιο καινοτόμους κινηματογραφιστές μας. Κάνει ανθρώπινες, άβολα οικείες αλλά και πλήρως σινεματικές ταινίες, για χαρακτήρες που σπάνια τυγχάνουν καλής – ή όποιας! – μεταχείρισης στη μεγάλη οθόνη. Το Tangerine είναι από τα επιτεύγματά του, μία ασυνήθιστη και απίστευτα αστεία κωμωδία για μία τετραπέρατη, αξιαγάπητη σεξεργάτρια που οργώνει στους δρόμους του Χόλιγουντ την παραμονή των Χριστουγέννων για να εντοπίσει τον μαστροπό που ράγισε την καρδιά της.

Η ταινία του Sean Baker μεταφέρει τον θεατή απευθείας στις πραγματικότητες της καθημερινότητας των τρανς μαύρων και των Αφρο-Λατίνων σεξεργατριών σε πόλεις όπως το Λος Άντζελες. Τόσο η vérité αφήγηση της ιστορίας όσο και η διαδικασία ανάπτυξής του πίσω από τις κάμερες, το Tangerine έγινε θεμέλιος λίθος για τον τρόπο με τον οποίο μπορεί το Hollywood να προσεγγίζει καλύτερα τις τρανς ιστορίες με ειλικρινή τρόπο. Η ταινία γυρίστηκε σε τρία iPhones και περιλαμβάνει τις τρανς ηθοποιούς Mya Taylor και Kitana Kiki Rodriguez, τις οποίες εντόπισε σε ένα LGBTQ κέντρο στο Los Angeles το 2013.

Go

Η αναγνωρισμένη από τους κριτικούς, ξεκαρδιστική και συναρπαστική κωμωδία κάπαρης του Doug Liman εξερευνά διασταυρούμενες ζωές στο περιθώριο ακριβώς την περίοδο των Χριστουγέννων. Οι William Fichtner, Sarah Polley, Taye Diggs, Jay Mohr και Katie Holmes πρωταγωνιστούν στο καστ του συνόλου. Αναμφισβήτητα επηρεασμένο από τον Ταραντίνο, αλλά και κάτι περισσότερο από πρωτότυπο και αρκετά αποχρώσεις για να σταθεί μόνο του, το Go είναι επίσης αξιοσημείωτο ως το κινηματογραφικό ντεμπούτο της Melissa McCarthy.

Iron Man 3

Το Iron Man 3 δεν είναι χριστουγεννιάτικο επειδή απλώς τοποθετείται χρονικά στα Χριστούγεννα, αλλά επειδή το DNA του είναι ακριβώς αυτό. Ο ήρωας έχει περάσει μία προσωπική τραγωδία κάποιου εύρους (η Μάχη της Νέας Υόρκης που οδήγησε σε κρίσεις πανικού εδώ), πρέπει να μάθει να βγαίνει από το τραύμα του για να γίνει καλύτερος άνθρωπος μέσα από την εμπειρία – όχι τόσο διαφορετικά λοιπόν από την ιστορία του George Bailey στο It’s a Wonderful Life – όμως το παρελθόν έρχεται για να τον στοιχειώσει, και συνδέεται επίσης με ένα μικρό παιδί που αισθάνεται και αυτό μόνο του στην πιο ευτυχισμένη εποχή του χρόνου, και που θα τον βοηθήσει στην αποστολή του. Εντελώς Χριστούγεννα δηλαδή.

Όπως λέει και ο Tony πριν την τελική μάχη, “It’s Christmas. Take ‘em to church!”.

Στρέλλα

Ο Πάνος Κούτρας έκανε συμπεριληπτικό σινεμά πριν γίνει κουλ. Και αγαπάει πάντοτε αφόρητα τους ήρωές του.

Γι’ αυτό στη Στρέλλα, την ταινία του από το 2009 που ακολουθούσε μία τρανς γυναίκα που συνάπτει ερωτική σχέση με έναν μεγαλύτερο σε ηλικία άνδρα, παρά την πολύ δύσκολη αναζήτηση των δύο πρωταγωνιστών του που αναγεννιούνται διαφορετικοί, το πνεύμα της ταινίας παραμένει ζεστό, ελπιδοφόρο, οικογενειακό με τον τρόπο που ξέρει να κάνει πολύ καλά ο συγκεκριμένος δημιουργός – της οικογένειας που φτιάχνουμε γιατί τη διαλέγουμε εκ νέου. Ακόμα και να μην είχε αθηναϊκούς στολισμούς και έλατα η ταινία, πόσο πιο χριστουγεννιάτικο να γίνει το πνεύμα της;

Phantom Thread

Τελευταία ταινία (λέμε τώρα, δεν τον πιστεύουμε) του Daniel Day Lewis, με τη Vicky Krieps να του κλέβει την παράσταση στον ρόλο της μούσας του. Εκείνος είναι εκλεκτικός σχεδιαστής μόδας, εκείνη μία ισχυρογνώμων γυναίκα που γίνεται ερωμένη του και αποκτά τη δική της ατζέντα. Θα την κυνηγήσει αγωνιωδώς σε ένα πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν, σε αγαπημένη σκηνή του Jordan Peele:

“Το συναίσθημα, η ψυχολογία και η οπτική ομορφιά εκείνης της στιγμής λειτουργούν αρμονικά, σε μία καθαρά κινηματογραφική στιγμή που σχεδόν δεν μπορείς να περιγράψεις”, έχει δηλώσει.

“Μου έρχεται να κλάψω, σκέφτομαι τον χαρακτήρα που ψάχνει τη γυναίκα που αγαπά και συνειδητοποιεί ότι υπάρχει ένα ρήγμα μεταξύ τους που μπορεί να μην επιδιορθωθεί ποτέ, και μπορεί να μη βγάλει ποτέ νόημα. Αυτή η όμορφη στιγμή της αναζήτησης του ατόμου που αγαπάει και που ταυτόχρονα συνειδητοποιεί ότι πρέπει να αφήσει με κάποιο τρόπο. Δεν γνωρίζω πώς σκεφτόταν, μπορεί να είναι δικά μου όλα αυτά, αλλά ήταν μία από αυτές τις στιγμές που σκέφτεσαι ότι αυτό είναι σινεμά!”.