Ένα φιλί σύμβολο του αγώνα για κάθε είδους ελευθερία

Ο Κοραής Δαμάτης μιλά στο ΝEWS 24/7 για το συγκλονιστικό μυθιστόρημα του Manuel Puig "Το φιλί της γυναίκας αράχνης" που σκηνοθετεί στο Θέατρο Αλκμήνη.

NEWSROOM
01 Φεβρουαρίου 2023 11:11

Ο Κοραής Δαμάτης σκηνοθετεί το συγκλονιστικό μυθιστόρημα του Manuel Puig «Το φιλί της γυναίκας αράχνης» από την Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου στο Θέατρο Αλκμήνη.

Στην φυλακισμένη Αργεντινή, στα μέσα της δεκαετίας του 70’, το αυτοαποκαλούμενο καθεστώς της Εθνικής Διαδικασίας Αναδιοργάνωσης της στρατιωτικής δικτατορίας του Χόρχε Βιδέλα, καταφεύγει όλο και περισσότερο σε βασανιστήρια, απειλές και εκβιασμούς για να σωφρονίσει και να τιμωρήσει αντιφρονούντες. Επί στρατιωτικής δικτατορίας του εξαφανίστηκαν με παράνομα μέσα χιλιάδες διαφωνούντες, με αποκορύφωμα την εξαφάνιση περίπου 500 παιδιών μαρξιστών αγωνιστών.

Σε ένα μικρό κελί της φυλακής Βίλλα Ντεβότο του Μουένος Άιρες, δύο συγκρατούμενοι προσπαθούν να χωρέσουν μέσα σε μια ασύμβατη γι’ αυτούς συγκατοίκηση. Ο Μολίνα που διώκεται για τις σεξουαλικές του επιλογές και ο Βάλεντιν, πολιτικός κρατούμενος που διώκεται για τις αριστερές του ιδέες. Σε κόσμους διαφορετικούς, με διαφορετικά πολιτικά πιστεύω, όνειρα ζωής και σεξουαλικές προτιμήσεις, οι δυό ήρωες ακροβατούν ανάμεσα στο παρελθόν, σε μια σκληρή πραγματικότητα και σ’ ένα αβέβαιο μέλλον.

“Αν θυμάμαι καλά, το πρωτοδιάβασα στις αρχές της δεκαετίας του 80’… Πρέπει να ήταν από τις εκδόσεις Οδυσσέας. Τολμηρό για την εποχή του, έξυπνο, αντισυμβατικό, ρεαλιστικό και ταυτόχρονα ένα μυθιστόρημα με πολλά μυστικά που σου αποκαλύπτονται στη διαδρομή” λέει ο Κοραής Δαμάτης στο NEWS 24/7.

Και συνεχίζει εξηγώντας πως το “Φιλί της Γυναίκας Αράχνης” συμβολίζει “τον αγώνα για κάθε είδους ελευθερία. Αγώνας να απαλλαγείς από το ολοκληρωτικό δικτατορικό καθεστώς. Αγώνας μέγας να αλλάξεις τα δεδομένα μιας τρομοκρατικής φαλλοκρατικής αστικής νοοτροπίας. Να την κάνεις να κατανοήσει και να δεχτεί την διαφορετικότητά σου”.

Σκιαγραφήστε μας τους ήρωες…
Σε ένα μικρό κελί της φυλακής Βίλλα Ντεβότο του Μουένος Άιρες, δύο συγκρατούμενοι προσπαθούν να χωρέσουν μέσα σε μια ασύμβατη γι’ αυτούς συγκατοίκηση. Ο Μολίνα, ομοφυλόφιλος που διώκεται για τις σεξουαλικές του επιλογές – από το μυθιστόρημα κι από το θεατρικό έργο βρίσκει κανείς πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία του συγγραφέα Μάνουελ Πουίγκ- και ο Βάλεντιν, πολιτικός κρατούμενος που διώκεται για τις αριστερές του ιδέες. Σε κόσμους διαφορετικούς, με διαφορετικά πολιτικά πιστεύω, όνειρα ζωής και σεξουαλικές προτιμήσεις, οι δύο ήρωες ακροβατούν ανάμεσα στο παρελθόν, σε μια σκληρή πραγματικότητα και σ’ ένα αβέβαιο μέλλον. Παράλληλες διαδρομές, κοινές οι ανάγκες.

Πώς νιώθετε πως επικοινωνεί με το σήμερα το έργο αυτό;
Άμεσα και καταλυτικά. Σε μια εποχή πολιτισμικής ξηρασίας και παγκοσμιοποίησης του καπιταλισμού, θυμίζει την ανάγκη για ιδεολογίες, πίστη και συνεχείς αγώνες μήπως και φρενάρει -ίσως και να αλλάξει;- την προαποφασισμένη πορεία μιας γενικευμένης εκφοβιστικής νάρκωσης.