Την αυλαία στο θέατρο των ναζί θα τη ρίξει ο λαός

Ο αποκλεισμός του κόμματος Κασιδιάρη από τις εκλογές με απόφαση του Αρείου Πάγου, είναι καλοδεχούμενος έστω και αν έγινε με τρόπο, που αποτέλεσε τσάμπα διαφήμιση για τον δήθεν αντισυστημισμό των νεοναζί.

Στους φονιάδες, τους απογόνους των ταγματασφαλιτών και τους θιασώτες του Άουσβιτς και των “τελικών λύσεων”, η Δημοκρατία πρέπει να απαντά με κάθε τρόπο και να είναι αμείλικτη.

Δεν θα λυπηθούμε επειδή μεταμφιεσμένοι νεοναζί, επιχείρησαν να κατέβάσουν για άλλη μια φορά στις εκλογές το έργο “Έλληνες πατριώτες σφάζουν” και δεν τα κατάφεραν.

Νιώθουμε έτσι και αλλιώς θλίψη και αηδία για αυτούς που ακολουθούν συνειδητά μαχαιροβγάλτες(τα δεν ήξερα τέλειωσαν με τη δολοφονία του Φύσσα). Ιστορικά, αυτή η θλιβερή μειοψηφία πάντα υπήρχε στην κοινωνία μας και πάντα έπαιρνε τελικά την απάντησή της στη δημόσια σφαίρα, στο δρόμο, σε κάθε γειτονιά.

Τώρα που ολοκληρώθηκε αυτή η παράσταση με τις αλλεπάλληλες τροπολογίες, τους υπολογισμούς και τις μετρήσεις για το πού θα πάνε οι ψηφοφόροι εγκληματιών, η κυβέρνηση και οι αρχές θα πρέπει να εξηγήσουν το πώς φτάσαμε ως εδώ.

Διότι από τις 7 Οκτωβρίου 2020, όταν η Δικαιοσύνη έριξε τον μανδύα του κόμματος από τη Χρυσή Αυγή και την αποκάλεσε αυτό που πραγματικά είναι ( “εγκληματική οργάνωση”), μέχρι σήμερα, κάποιοι δεν έκαναν καλά τη δουλειά τους.

Πρέπει λοιπόν να μας απαντήσει η κυβέρνηση αν μια εγκληματική οργάνωση, αλλάζοντας όνομα μπορεί να δραστηριοποιείται χωρίς οχλήσεις και να συνεχίζει την προπαγάνδα της.

Πρέπει να μας πουν τι έκαναν οι επιτελικοί παντεπόπτες των υποκλοπων και οι ευαίσθητοι “αστυνόμοι” του διαδικτύου, όταν οι νεοναζί άρχισαν να απλώνουν ξανά το δηλητήριό τους στα Social Media και στη δημόσια σφαίρα.

Πρέπει να δοθούν απαντήσεις για το αν υπήρξε κάθαρση, εκεί όπου οι νεοναζί είχαν στήσει θύλακες (για παράδειγμα τα Σώματα Ασφαλείας) ή αν όπως κάνουν πάντα, μούλωξαν για να επανεμφανιστούν, όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες.

Πρέπει η κυβέρνηση να μας απαντήσει, ποιοι και γιατί επέτρεψαν στον καταδικασμένο Ηλία Κασιδιάρη να κάνει προεκλογική εκστρατεία μέσα από τη φυλακή και να εκφωνεί ομιλίες μέσω τηλεφώνου σε συγκεντρωμένους νεοναζί (η περσινή ΔΕΘ είναι ένα καλό παράδειγμα).

Πρέπει οι αρχές να μας απαντήσουν πώς επανεμφανίστηκαν τα τάγματα εφόδου, όπως αυτό που εισέβαλε σε έκθεση καλλιτέχνη στην Καλαμαριά και τη σφράγισε.

Πρέπει με λίγα λόγια η κυβέρνηση που καλεί σε μάχη κατά των νεοναζί όψιμα και μέσω τροπολογιών, να εξηγήσει τι έκανε για να διασφαλίσει ότι τα φίδια της Χρυσής Αυγής δεν θα ξαναβγούν απο τα αυγά τους. Τι έκανε για να γίνει στην πράξη σεβαστή η ιστορική απόφαση του δικαστηρίου και πώς αντιμετώπισε συνολικά την εγκληματική οργάνωση.

Η απάντηση εκ του αποτελέσματος είναι απλή. Δεν έκανε τίποτα και έτρεξε στο τέλος με το μυαλό στον πήχη της αυτοδυναμίας να μαζέψει τα ασυμμάζευτα.

Ο ναζισμός όμως δεν μπορεί να καταπολεμηθεί με ακροβασίες και τροπολογίες της τελευταίας στιγμής. Οι πολίτες θα πρέπει να είναι σε εγρήγορση και η δημοκρατική πλειοψηφία να σταθεί για άλλη μια φορά απέναντι στους οπαδούς του μίσους και του θανάτου.

Γιατί μπορεί αυτή η χώρα να έχει πολιτικάντηδες, που υπολογίζουν κέρδη και ζημιές όταν έχουν να κάνουν με ναζί και φασίστες και που κάποιες φορές ονειρεύονται μια “πιο σοβαρή Χρυσή Αυγή”, έχει όμως και ήρωες σαν τον Παύλο Φύσσα, Μανάδες σαν την Μάγδα Φύσσα, δικαστές σαν τη Λεπενιώτη, δικηγόρους σαν τον Καμπαγιάννη, τον Παπαδάκη, τον Σκαρμέα, τον Ζώτο την Παπαδοπουλου, την Τομπατζόγλου τον εκκλιπόντα Ανδρέα Τζέλλη, δημοσιογράφους σαν τον Δημήτρη Ψαρρά και μάρτυρες σαν τον θαρραλέο Πουλικόγιαννη και σαν το κορίτσι που δεν σιώπησε, τη Δήμητρα Ζώρζου.

Έχει το θλιβερό 6-7% των φασιστών, αλλά έχει και εκατοντάδες χιλιάδες αντιφασίστες, που στο δίλημμα με τις μέλισσες ή με τους λύκους, θα δίνουν πάντα τη σωστή απάντηση.