Η σεξεργασία είναι θέμα ταμπού; Τρεις παραστάσεις από το μέλλον μιλούν για το κοινό μας παρόν

Τρία νέα πρωτότυπα θεατρικά έργα, που προκρίθηκαν μέσα από ετήσιο ανοιχτό κάλεσμα, κάνουν πρεμιέρα στη Στέγη.

NEWSROOM
09 Μαρτίου 2023 06:24

Θέατρο από το μέλλον στη Στέγη. Ή μήπως πρόκειται για θέατρο του απόλυτου παρόντος μας; Τρία νέα πρωτότυπα έργα, που προκρίθηκαν μέσα από ετήσιο ανοιχτό κάλεσμα, κάνουν πρεμιέρα.

Σεξεργασία. Ρευστότητα φύλου. Συλλογικές ταυτότητες. Υπάρχουν άραγε θέματα ταμπού για τη νέα γενιά καλλιτεχνών; Σε έναν κόσμο που αλλάζει διαρκώς, οι δημιουργοί του σήμερα βρίσκουν τη φωνή τους και προτείνουν νέους κόσμους με νέα πρωτότυπα έργα, που προκύπτουν μέσα από ένα ετήσιο ανοιχτό κάλεσμα της Στέγης.

Νέοι δημιουργοί, νέα έργα, νέες ιδέες βρίσκουν Στέγη στον Νέο Κόσμο. Το “Call Me Sugar” της Χριστίνας Κυπραίου και του Μιχάλη Πητίδη είναι μια παράσταση που παίρνει τη φόρμα συνεδρίου, προκειμένου να αναπτυχθούν και να συζητηθούν, με τη σοβαρότητα και το χιούμορ που τους αρμόζει, θέματα όπως: οι συνθήκες εργασίες, η σεξουαλικότητα, ο φετιχισμός και η εμπορευματοποίησή του. Τι κάνει μια δουλειά να είναι καλή; Πώς ορίζεται η αξιοπρέπεια στον χώρο εργασίας; Αλλάζει κάτι στον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τη σεξεργασία όσον αφορά τις online εκδοχές της; OnlyFans, cam girls και χρησιμοποιημένα εσώρουχα είναι το φόντο μιας σπονδυλωτής performance φτιαγμένης από υλικό έρευνας, χιούμορ, προσωπικές εξομολογήσεις και ιστορίες μυθοπλασίας.

Ο “Σεισμός” του Βασίλη Βηλαρά έρχεται να αναταράξει τις τεκτονικές πλάκες του υπαρκτού ρατσισμού και της ομοφοβίας. Μια περφόρμανς σεισμικών δονήσεων, η οποία προκαλεί τριγμούς σε αγαπημένα κόκκαλα, φέρνοντας στη σκηνή τρανς θηλυκότητες, non binary άτομα, χοντρά σώματα, μετανάστριες και σεξεργάτες. Ένα σύνολο βιωμάτων που μας υπενθυμίζει πως, κόντρα στο δημοφιλές αφήγημα ότι τα πράγματα κάθε χρόνο γίνονται όλο και καλύτερα, ο πόνος ίσως να παραμένει ίδιος – όταν μεγαλώνεις ως μέλος της LGBTQIA+ κοινότητας σε μια χώρα που καλλιεργεί συστηματικά κάθε τύπου φοβικές συμπεριφορές απέναντι σε λαμπερά και ατρόμητα άτομα.

Τώρα, ήρθε η στιγμή να επαναπροσδιορίσουμε τη θηλυκότητα. Να την υμνούμε και να την γιορτάζουμε όπως θέλουμε εμείς. Γιατί η θηλυκότητα είναι δική μας. Και μόνο δική μας

Τέλος, με το έργο “Perseids ή πώς να παρτάρετε αγρίως”, η Ζωή Σιγαλού και η Μαρίνα Σιώτου μάς συστήνουν τη δική τους εκδοχή Χορού -του “εδώ και τώρα”- όπου μιλούν για τον έρωτα, την αγάπη, τη φιλία αλλά και το πώς είναι να μεγαλώνεις ως θηλυκότητα στη γενιά των Millenialls και της Gen Z. Γιατί, όπως λένε οι ίδιες στο έργο τους: “Τώρα, ήρθε η στιγμή να επαναπροσδιορίσουμε τη θηλυκότητα. Να την υμνούμε και να την γιορτάζουμε όπως θέλουμε εμείς. Γιατί η θηλυκότητα είναι δική μας. Και μόνο δική μας“

Πώς μπορείς να επαναστατήσεις σε έναν κόσμο που αντιμάχεται συνεχώς εσένα και την ταυτότητά σου; Πέντε θηλυκότητες συναντιούνται –τυχαία και μη– στις γυναικείες τουαλέτες του κλαμπ Perseids. Μιλούν για την πρώτη τους φορά. Για τις κούκλες Μπάρμπι. Για τα one night stands. Στέλνουν nudes και δημιουργούν anthem εμπνευσμένα από το sexting. Μια βραδιά με μεθυσμένες εξομολογήσεις, βρισιές, έρωτα, αγκαλιές και άγριο χορό. Ένα αιχμηρό, απολαυστικό, συγκινητικό μανιφέστο, στο -1 της Στέγης.

Από το επιμελητικό σημείωμα του FUTURE N.O.W.

“Δικές τους είναι οι λέξεις, δικές τους και οι σκηνές της Στέγης, όπου και ανεβαίνουν τα τρία νέα πρωτότυπα έργα τους. Κι εμείς είμαστε εδώ για να εγγυηθούμε πως αυτό το φεστιβάλ θέλει να κάνει την ποίηση του “εδώ και τώρα” και τη φωνή μιας γενιάς που αρνείται τη σιωπή να αντηχήσει εντός και εκτός των σκηνών μας. Αντί για περισσότερα λόγια, τέσσερις στίχοι ενός από τα τρία έργα του φεστιβάλ, του “Perseids ή πώς να παρτάρετε αγρίως” της Ζωής Σιγαλού και της Μαρίνας Σιώτου: