Οι The Black Keys καλπάζουν υποψήφιοι στα Grammy με το αυθόρμητο “Dropout Boogie”

Τους περιμένουμε στο καλοκαιρινό φεστιβάλ Rockwave στη Μαλακάσα, πριν όμως από αυτό έχουν ένα σημαντικό … ραντεβού, το οποίο μπορεί να τους δώσει μια ακόμα χαρακιά στη δερμάτινη ζώνη τους. Οι The Black Keys είναι υποψήφιοι 65α Grammy Awards για το Καλύτερο Ροκ Άλμπουμ με το “Dropout Boogie”.

Μαζί τους στην κατηγορία κονταροχτυπιούνται οι: Elvis Costello & The Imposters με το “The Boy Named If”, ο Machine Gun Kelly με το “Mainstream Sellout”, ο Ozzy Osbourne με το “Patient Number 9”, οι Spoon με το “Lucifer On The Sofa” και οι Idles με το “Crawler”.

Οι Black Keys πριν από λίγες ημέρες βρέθηκαν σε κλαμπ του Μπρούκλιν για την παρουσίαση του νέου δίσκου των The Arcs (την μπάντα που δημιούργησε ο Dan των Black Keys το 2015 με τους Swift, Nick Movshon και Homer Steinweiss), με τίτλο “Electrophonic Chronic”. Σε ρόλο DJ, οι Dan Auerbach και Patrick Carney “τα έδωσαν” όλα στα decks με δυνατά grooves και 45άρια βινύλια.

Πίσω στα των Grammys, το “Dropout Boogie” που διαγωνίζεται είναι το 11ο άλμπουμ της μπάντας και πήρε το το όνομά του από ένα τραγούδι του Captain Beefhart. Ηχογραφήθηκε στο στούντιο του Auerbach στο Nashville, το Easy Eye Sound. “Ήρθε σχεδόν άκοπα” αναφέρει ο Auerbach. “Δεν το είχαμε προσχεδιασμένο. Ζούσαμε τη στιγμή, παίζοντας μουσική και ακολουθώντας το ένστικτό μας. Αυτό ομορφαίνει αυτό που κάνουμε ο Pat κι εγώ. Είναι στιγμιαίο…Σ’ αυτό που ο Pat κι εγώ προσβλέπουμε είναι να δημιουργούμε αυθόρμητα μουσική.“

Το “Dropout Boogie” στα Grammys 2023

Είναι η πρώτη φορά που οι The Black Keys κάλεσαν παραπάνω από έναν συντελεστές να δουλέψουν μαζί τους πάνω σε ένα δικό τους άλμπουμ- τον Greg Cartwright από τους Reigning Sound και τον συνθέτη Angelo Petraglia. Στο κομμάτι “Good Love” κιθάρες παίζει ο θρυλικός Billy F Gibbons των ZZ Top, – ένα παράδειγμα πώς το ένστικτο, η συνέργεια και το ομαδικό πνεύμα δημιουργούν ένα αξιόλογο αποτέλεσμα. “Ζουν για τη μουσική, όπως κι εμείς” αναφέρει ο Auerbach για τους συνεργάτες τους.

“Αυτό το άλμπουμ κυκλοφόρησε μια μέρα πριν την 20η επέτειο του πρώτου μας δίσκου” επισημαίνει συμβολικά ο Carney. Ανεξάρτητα από το τι κάνουν ξεχωριστά, κάνουν πάντα μαζί την παραγωγή των δίσκων τους. “Πάντα δουλεύαμε μαζί“, εξηγεί ο Auerbach. “Από τον πρώτο δίσκο που κάναμε στο υπόγειο του Pat μέχρι σήμερα“.

Ο Auerbach εξομολογείται: “Όταν παίζω μαζί με τον Pat, αμέσως μεταφέρομαι νοερά στο υπόγειο του Akron. Και είναι ένα πολύ όμορφο συναίσθημα που αντανακλάται στη φυσική χημεία που υπάρχει μεταξύ μας. Ο Pat και εγώ είμαστε οι Black Keys μόνο όταν είμαστε μαζί. Οποιαδήποτε άλλη στιγμή, δεν είμαστε οι Black Keys… Αλλά όταν είμαστε μαζί, είμαστε οι The Black Keys, εκεί βρίσκεται η αληθινή μαγεία». Ο Carney συμφωνεί και συμπληρώνει: «Αυτή είναι η μαγεία της μπάντας μας. Είμαστε χρώματα που συμπληρώνουν το ένα το άλλο» και «…στο τέλος της ημέρας τίποτα άλλο δεν έχει σημασία παρά μόνο η μουσική.”

Οι The Black Keys με garage αισθητική και αγάπη για την indie rock

Η ιστορία για τους “Black Keys” ξεκινά στις αρχές του 2000 όταν οι πρώην συμμαθητές Dan Auerbach και Patric Carney αποφάσισαν να φτιάξουν μια μπάντα για να ενώσουν τις blues επιρροές τους και την garage αισθητική, με την αγάπη τους για την indie rock.

Οι The Black Keys γεννήθηκαν στο Άκρον του Οχάιο (Η.Π.Α.) – την πόλη που “γέννησε” τις εταιρείες ελαστικών, τα χωνάκια βάφλας, το πλιγούρι βρώμης, αλλά και τον τεράστιο μπασκετικό θρύλο Λεμπρόν Τζέιμς. Από νωρίς, αποφάσισαν να εγκαταλείψουν το κολλέγιο και να αφοσιωθούν στη μεγάλη τους αγάπη, τη μουσική. Όνειρο τους ήταν να φτιάξουν ωμό ηλεκτρικό μπλουζ, να συνδυάσουν τις blues επιρροές και την garage μουσική με την αγάπη τους για την Indie rock. Έτσι, το “The Big Come Up” βρέθηκε το 2002 στις βιτρίνες των δισκοπωλείων.

Ακολούθησαν τα “Rubber Factory” και “Thickfreakness” τα οποία αποθεώθηκαν από κοινό και κριτικούς. Παράλληλα, οι live εμφανίσεις τους έγιναν από πολύ νωρίς αντικείμενο συζήτησης κατατάσσοντάς τους στα πιο δυναμικά ντουέτα της σύγχρονης μουσικής ιστορίας.

Τα πρώτα τρία άλμπουμ τους γράφτηκαν στο δικό τους στούντιο και ήταν “χειροποίητα” μιας και τα έκαναν όλα μόνοι τους, έγραφαν τους στίχους, τη μουσική, έκαναν την παραγωγή … μέχρι το τέταρτο άλμπουμ, Attack and Release. Τότε, αποφάσισαν να μπουν για πρώτη φορά σε επαγγελματικό στούντιο και να προσλάβουν παραγωγό, τον Danger Mouse, τον τολμηρό παραγωγό της hip hop, μια απόφαση που τους δικαίωσε καθώς το άλμπουμ έφτασε στο νο 23 με τα 100 καλύτερα τραγούδια του 2008.

Το άλμπουμ τους “El Camino” τους έφερε αντιμέτωπους με μια πρωτοφανή διεθνή επιτυχία, μεγαλώνοντας ακόμα περισσότερο τη συλλογή τους με Grammys που ξεκίνησαν στο άλμπουμ “Brothers”.

Στα 20 χρόνια που οι The Black Keys είναι μαζί κάθε επόμενο άλμπουμ τους ξεπερνάει το προηγούμενο: το Brothers του 2010 έκανε το ντεμπούτο του στο νούμερο 3, στη συνέχεια το El Camino του 2011 πήγε κατευθείαν στο νούμερο 2 και το Turn Blue του 2016 έκανε την εμφάνισή του στο νούμερο 1.

Το album τους El Camino ήταν αυτό που τους εκτόξευσε στην κορυφή της επιτυχίας μιας και ήταν υποψήφιο για πέντε Grammy, εκ των οποίων κέρδισε τα τρία. Ένα Grammy για το καλύτερο ροκ άλμπουμ και δύο Grammy για το αγαπημένο, πολυπαιγμένο και πολυχορευμένο Lonely Boy.

Για να δούμε τι θα δούμε στην τελετή των Grammys 2023;

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις