Οι 4Frontal φορούν ένα ζευγάρι μπλε καστόρινα παπούτσια και μεταπηδούν στη μετεμφυλιακή Ελλάδα

Ο Θανάσης Ζερίτης και η Νεφέλη Μαϊστράλη μιλούν στο NEWS 24/7 με αφορμή τη νέα παράσταση της ομάδας 4Frontal τα «Μπλε καστόρινα παπούτσια».

ΓΕΩΡΓΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ
10 Μαρτίου 2023 07:00

Η Ομάδα 4Frontal καταπιάνεται με τα «Μπλε καστόρινα παπούτσια», μία παράσταση παράσταση βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Θανάση Σκρουμπέλου που μιλά για τη ζωή και τα όνειρα των ανθρώπων που παγιδεύτηκαν στο μεταίχμιο της ιστορίας, με φόντο την Αθήνα της δεκαετίας του 60.

“Ήταν οι μέρες που χε ανοίξει στο Μεταξουργείο, η Χαβάη. Ένα υπόγειο, συνδυασμός ταβέρνας και Φολί Μπερζέρ, που ‘χε σεπαρέ κι αντί για γυναίκες σέρβιραν άντρες ντυμένοι γυναίκες. Φορούσαν φουρό και ξύριζαν τα πόδια τους κι είχαν φτιάξει βυζιά γυναικεία πάνω στα αντρικά στήθη τους.”

Η ιστορία της μετεμφυλιακής Ελλάδας, μέσα από τα μάτια των ανθρώπων του περιθωρίου

Εκεί, ανάμεσα στα πορνεία που μυρίζουν ντετόλ και πατσουλί, τα χαμόσπιτα που μπάζουν νερά και τα ιδιόμορφα καμπαρέ με τις πρώτες τραβεστί, ξετυλίγεται η ιστορία της μετεμφυλιακής Ελλάδας, μέσα από τα μάτια των ανθρώπων του περιθωρίου· ανθρώπων που την έζησαν και τη διαμόρφωσαν.

Ο Γαζούρης ή Λάζαρος με το υπερμέγεθες πέος που φέρνει την άνοιξη. Η Σαλώμη με τη μέση δαχτυλίδι που τη λέγαν Χαράλαμπο. Η Βουγιούκλω που μισεί το σουλούπι της και βάφει με οξυζενέ, τα μαλλιά της. Η Θέμις η καλύτερη μίμος της γυναικείας συμπεριφοράς. Η Φώτω, ένας καλοχτισμένος γεροδεμένος άντρας, ο μόνος που κράτησε το όνομά του και το ‘κανε κοριτσίστικο. Ο κυρ-Χρήστος, πρώην χίτης, που κάνει κουμάντο στη Χαβάη και τη μισή Αθήνα. Η Αριστέα που πλένει τα σεντόνια των πορνείων και εύχεται ο γιός της να μείνει αμόλυντος. Οι έφηβοι που γίνονται Λαμπράκηδες και μοιράζουν προκηρύξεις. Οι νταήδες και οι παρακρατικοί που περιμένουν να δουν που θα κάτσει η μπίλια της εξουσίας, για να διαλέξουν μεριά. Οι αμερικανοί στρατιώτες που θέλουν να περάσουν αχαλίνωτες νύχτες στην μπερδεμένη παραγκούπολη. Ο Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι που δολοφονείται μπροστά στα έκπληκτα μάτια της Τζάκι. Όλοι φτιάχνουν το βαθιά πολιτικό, ερωτικό, παθιασμένο και τραγικό σύμπαν του έργου που θα ολοκληρωθεί με την προβοκάτσια του ’64 και θα πνιγεί στο αίμα, ενώ ο Έλβις Πρίσλεϊ θα τραγουδάει “Μπλε καστόρινα παπούτσια” σ’ ένα σαρανταπενταράκι.

Elina Giounanli/nophoto.gr

Η Νεφέλη Μαϊστράλη αναφέρει στο NEWS 24/7 τι ήταν αυτό που τη γοήτευσε στο μυθιστόρημα του Θανάση Σκρουμπέλου και αποφάσισε να το μεταφέρει στο θέατρο: “Με γοήτευσε η τολμηρή απόδοση της σκοτεινής μετεμφυλιακής Ελλάδας, μέσα από τα μάτια περιθωριακών χαρακτήρων. Το σύμπαν που αποτυπώνει ο Θανάσης Σκρουμπέλος στο μυθιστόρημά του, έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που σε κάνουν να μην αφήνεις το βιβλίο απ’ τα χέρια σου.

Είναι προκλητικό, αιχμηρό, βαθύ, πρωτοφανές, πολυδιάστατο, χιουμοριστικό και βαθιά πολιτικό, χωρίς να γίνεται διδακτικό. Οι χαρακτήρες που δημιουργεί είναι τρισδιάστατοι, γεμάτοι αντιθέσεις και θύτες ή θύματα μιας «καχεκτικής δημοκρατίας» που θα «στρώσει» το έδαφος για να επιβληθεί η Χούντα των Συνταγματαρχών, λίγα χρόνια μετά”.

Ο Θανάσης Ζερίτης μιλά για το έργο για τη σκηνοθετική του προσέγγιση λέγοντας πως “ο τίτλος του μυθιστορήματος του Σκρουμπέλου και κατ’ επέκταση της παράστασής μας αναφέρεται στο ομώνυμο τραγούδι του Elvis Presley. Με αυτό το τραγούδι, αλλά και με ένα πραγματικό ζευγάρι μπλε καστόρινα παπούτσια ο κεντρικός χαρακτήρας μεταπηδά από το χαμόσπιτό του στο Κολωνό στο θρυλικό μπαρ Χαβάη. Είναι αυτά που του δίνουν την ώθηση να ενηλικιωθεί και να επιβιώσει σε έναν κόσμο που το ροκ και ο χορός μοιάζουν η μόνη διέξοδος.

Σε μια Αθήνα που το παρακράτος οργανώνει ένα πραξικόπημα, οι νέοι προσπαθούν να ζήσουν ανέμελα τον έρωτα και την επανάσταση και τα κορίτσια στη Χαβάη υπομένουν τα πάνδεινα γιατί μόνο εκεί μπορούν να εκφραστούν. Σε δεκατέσσερις εικόνες, με όχημα το χιούμορ, τον σαρκασμό και τη μουσική, είτε χρησιμοποιώντας αφήγηση, είτε μέσα από σύντομες σκηνές, και μέσω της ακραίας σωματικής φόρμας, προσπαθούμε να αφηγηθούμε μια ιστορία για την άνοιξη που καταπνίγεται βίαια πριν καλά-καλά προλάβει να ανθίσει”.

Elina Giounanli/nophoto.gr

Η Νεφέλη Μαϊστράλη σκιαγραφεί τους ήρωες της παράστασης και τις δυναμικές τους λέγοντας: “Οι χαρακτήρες του έργου χωρίζονται σε τέσσερις μεγάλες κατηγορίες, όπως τους δουλέψαμε εμείς. Είναι «η Χαβάη» και ο κόσμος της- αγόρια ντυμένα κορίτσια που αγωνίζονται, με τον τρόπο τους, να υπάρξουν σε μια άκρως συντηρητική κοινωνία που απαντά με βία στο διαφορετικό.

Είναι οι πρώην Χίτες και λοιποί παρακρατικοί, καθώς και η άρτι αφιχθείσα «Αμερικανική δύναμη» που συστήνουν μια ιδιότυπη «κρατική εξουσία». Είναι η νέα γενιά, τα παιδιά αυτών που πολέμησαν στον Εμφύλιο και τώρα, ιδρύουν τους Λαμπράκηδες, για να διεκδικήσουν μια δικαιότερη κοινωνία.

Κι είναι και τα μέλη της Αριστεράς που ηττημένοι και διωκόμενοι, προσπαθούν να βρουν την θέση τους στα πολιτικά πράγματα της Ελλάδας του ’60. Συνδετικός κρίκος όλων αυτών είναι ο νεαρός Λάζαρος Τρίλιας ή Γαζούρης ή Μπίκος, ένα παιδί που σφύζει από ζωή και όλοι θαυμάζουν τον τεράστιο φαλλό του”.

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Θανάσης Ζερίτης
Διασκευή: Νεφέλη Μαϊστράλη
Σκηνικά – κοστούμια: Γεωργία Μπούρδα
Κινησιολογία – Χορογραφία: Κατερίνα Φώτη
Βοηθός σκηνοθέτη: Ελένη Τσιμπρικίδου
Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή
Video promo: Θωμάς Παλυβός
Μακιγιάζ: Ρούλα Λιανού
Μουσική: Σταύρος Γιαννουλάδης, Γιάννης Λατουσάκης
Παίζουν: Σταύρος Γιαννουλάδης, Χάρης Κρεμμύδας, Γιάννης Λατουσάκης, Νεφέλη Μαϊστράλη, Διονύσης Πιφέας, Πάνος Τοψίδης