MAESTRO: ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΟΓΔΟΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ ΗΤΑΝ ΤΟ ΠΙΟ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ

Με το όγδοο και προτελευταίο επεισόδιο επέστρεψε το “Maestro” στο MEGA το βράδυ της Πέμπτης (08/12) και ήταν συγκλονιστικό. Λίγο πριν από το μεγάλο φινάλε, το οποίο θα προβληθεί την ερχόμενη Πέμπτη (15/12), ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης έβαλε όλη του την “μαεστρία” και καθήλωσε το κοινό με δυνατές σκηνές, με συγκινήσεις και με πολλαπλά μηνύματα, θίγοντας μία σειρά από θέματα, τα οποία σπάνια (ή και ποτέ) τολμούν άλλα προγράμματα να θίξουν.

Maestro: Τι είδαμε στο όγδοο επεισόδιο με τίτλο “Αυτοάνοσα”

Στο όγδοο επεισόδιο, αφηγητής είναι ο Μιχάλης (Αντίνοος Αλμπάνης), ο ευγενικός και διακριτικός γιατρός του νησιού, ο οποίος ζει με το σκυλάκι του, την Μαρίκα (Μπλου). Πρόκειται για έναν άντρα χαμηλών τόνων, ευαίσθητο, πολύ παρατηρητικό, που ξέρει όλα τα μυστικά των ηρώων, αλλά ποτέ δεν μιλάει για αυτά. Βοηθά τους πάντες, τους νιώθει, τους αφουγκράζεται, τους φροντίζει, τους προσέχει, αλλά κρατά μία απόσταση από τα πράγματα και τους ανθρώπους, σε μία προσπάθεια να διασφαλίσει τη δική του ηρεμία και, τελικά, την υγεία του. “Πάντα μου άρεσε να φτιάχνω τους άλλους. Έγινα γιατρός. Από εδώ περνάνε όλοι. Ξέρω τα πάντα για αυτούς, δεν ξέρουν πολλά για μένα. Ζω μοναχικά, στην ησυχία μου”, λέει ο ίδιος.

Ο Μιχάλης πάσχει από διαβήτη, κάτι που μάθαμε από τα πρώτα κιόλας επεισόδια, όταν τον είδαμε να κάνει μία ένεση ινσουλίνης. Στο όγδοο επεισόδιο, ο ίδιος μιλάει για την ασθένειά του, όπως μας είχε προαναγγείλει ο Αντίνοος Αλμπάνης σε συνέντευξή του στο The Magazine, ενώ τονίζει πως, λόγω της υγείας του, προσπαθεί να αποφεύγει τις εντάσεις και να ζει ήρεμα, πειθαρχημένα και χωρίς να πιέζει τον εαυτό του. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που χώρισαν με την Σοφία (Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου), αφού δεν μπορούσε να διαχειριστεί τις δικές της εντάσεις και τα αδιέξοδα της σχέσης τους. Σημειώνεται πως ο ήρωας είχε πάει στους Παξούς πριν από πέντε χρόνια, για να κάνει το αγροτικό του, αλλά τελικά έμεινε, λόγω του έρωτά του για εκείνην.

“Σε κάθε ψυχισμό, υπάρχει ένα σύστημα που απωθεί τα δυσάρεστα συναισθήματα και τα κλείνει σε μια ασυνείδητη αποθήκη. Αυτά, όμως, τα δυσάρεστα συναισθήματα συνεχίζουν να ζουν εκεί, μέσα μας, και έχουν ενέργεια. Θέλουν να εκφραστούν κι όσο εμείς αρνούμαστε να τα κοιτάξουμε, αυτά βγαίνουν στην επιφάνεια με την μορφή συμπτωμάτων. Όσο τα καταπιέζουμε, όσο τα απωθούμε, τόσο πιο έντονα αυτά θα εκδηλωθούν. Τα ονομάσαμε αυτοάνοσα”, αφηγείται ο Μιχάλης, αναφερόμενος στην δική του ασθένεια και όχι μόνο, αφού στο όγδοο επεισόδιο βλέπουμε τον Σπύρο (Γιώργος Μπένος) να πάσχει από ψωρίαση, αλλά και τον Ορέστη (Χριστόφορος Παπακαλιάτης) να αντιμετωπίζει μυϊκά προβλήματα. Ο Μιχάλης, που τους περιθάλπτει, αντιλαμβάνεται ότι είναι εκφράσεις των καταπιεσμένων συναισθημάτων που βιώνουν.

Σε αυτό το επεισόδιο, ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης τολμά να μιλήσει για τα αυτοάνοσα νοσήματα, κάτι που βλέπουμε πρώτη φορά σε ελληνική σειρά. Και είναι αλήθεια πως, ακόμη και με αυτό το κομμάτι, αποδεικνύεται η σύγχρονη ματιά του και η “συνομιλία” του με την εποχή μας. Είναι γεγονός πως τα τελευταία χρόνια καταγράφεται αύξηση των αυτοάνοσων, αλλά και των ψυχοσωματικών νοσημάτων, που, σύμφωνα με μελέτες, συνδέονται άμεσα με τον σύγχρονο τρόπο ζωής, ενώ βασικές παράμετροι που μπορούν να επιδράσουν στην ενεργοποίησή τους είναι το στρες και το άγχος (εξωγενές και ενδογενές. Εδώ, αξίζει να σημειωθεί, πως στα αυτοάνοσα νοσήματα, το ανοσολογικό μας σύστημα αντιδρά και στρέφεται εναντίον του ίδιου του οργανισμού.

Στο όγδοο επεισόδιο, παρά το γεγονός ότι πρωταγωνιστής-αφηγητής είναι ο Μιχάλης, τα βλέμματα των τηλεθεατών στρέφονται – και ενδεχομένως δακρύζουν – σε μία σειρά από άλλα γεγονότα, κυρίως από τη μέση του επεισοδίου και μετά.

Τα γυμνά καρέ και το σεξ στην παραλία

Στο μεταξύ, ο έρωτας του Ορέστη και της Κλέλιας έχει πια εκδηλωθεί, με τους δύο ήρωες να αφήνονται στα συναισθήματά τους και να μας χαρίζουν μοναδικές τηλεοπτικές στιγμές. Στο όγδοο επεισόδιο, τους βλέπουμε να κάνουν ξανά έρωτα σε μια απομονωμένη παραλία του νησιού, ενώ “λούζονται” στο φως του φεγγαριού. Πρόκειται, φυσικά, για άλλη μία καθαρά “παπακαλιατική” ερωτική σκηνή, με πολλά γυμνά καρέ, ενώ, αφού οι ήρωες περνούν το βράδυ τους στην παραλία, την επόμενη μέρα κάνουν μπάνιο γυμνοί στα καταγάλανα νερά του νησιού. Ό,τι και να λέμε, πάντως, για τις σκηνές σεξ του Χριστόφορου Παπακαλιάτη, όλο το πλαίσιο στο οποίο αυτές εκτυλίσσονται – σκηνοθεσία, φωτογραφία, αισθητική, χρώματα – είναι μαγευτικό.

Το δικαίωμα στην τεκνοποίηση

Την ίδια στιγμή, η πρώην σύζυγος του Ορέστη, η Αλεξάνδρα (Στεφανία Γουλιώτη), του αποκαλύπτει πως είναι έγκυος, χρησιμοποιώντας την τελευταία ψύξη που είχαν κάνει, και του ζητά να κάνουν μια προσπάθεια ακόμη να είναι μαζί. Του ανακοινώνει πως θα κρατήσει το παιδί είτε αποφασίσει να δεχτεί να τα ξαναβρούν είτε όχι. Ο Ορέστης αρνείται, αφού αντιλαμβάνεται πως δεν υπάρχουν συναισθήματα ανάμεσά τους και πως αυτός δεν θα ήταν ένας σωστός τρόπος “να ξεκινήσουν μία οικογένεια”. Ωστόσο, την διαβεβαιώνει πως θα είναι κοντά και στην ίδια και στο παιδί τους. Αργότερα, ανακοινώνει την απόφασή του στην Κλέλια (Κλέλια Ανδριολάτου) και, μεταξύ άλλων, λέει: “Θέλει αυτή. Δεν μπορώ να της το στερήσω”.

Η πατριαρχία και το “τι φορούσε όταν βιάστηκε;”

Η άθλια, απαράδεκτη και εγκληματική συμπεριφορά του Χαράλαμπου (Γιάννης Τσορτέκης), ο οποίος έχει για άλλη μια φορά ασκήσει σωματική βία στη Μαρία (Μαρία Καβογιάννη), όπως είδαμε στο προηγούμενο επεισόδιο, κλιμακώνεται. Ένα βράδυ, ακολουθεί την σύντροφο του γιου του, την Γιάννα (Τόνια Μαράκη), η οποία επιστρέφει στο σπίτι της με τα πόδια, μετά από έξοδο. Με βλέμμα αηδιαστικό και γλοιώδες, αλλά παράλληλα τρομακτικό και επικίνδυνο, την ακινητοποιεί και της επιτίθεται σεξουαλικά, σε μια σκηνή που ήταν δύσκολο να παρακολουθήσει κανείς. Η κοπέλα φωνάζει, αλλά το μέρος είναι ερημικό, ενώ καταφέρνει να ξεφύγει από τα χέρια του και να τρέξει μακριά, μέχρι που φτάνει στο σπίτι της και ξεσπά σε κλάματα. Κουλουριασμένη στο κρεβάτι της, κάνει εμφανή την παραβίαση, τον φόβο και το σοκ που αισθάνεται.

Όσο ο Χαράλαμπος την πλησίαζε και λίγο πριν (αποπειραθεί να) την βιάσει, ξεστόμισε όλο το αφήγημα των “ανθρώπων” που προχωρούν σε τέτοιες αποτρόπαιες πράξεις, αλλά και εκείνων που θεωρούν πως “τα ήθελε ο κ@λος της”. “Η γενιά σας έχει αλλάξει. Παλιότερα δεν αφήναμε ένα κορίτσι να κυκλοφορεί μόνο του έξω, βράδυ, έτσι. Προκλητικά ντυμένη. Δεν είναι σωστό. Αν κάποιος σε δει, μπορεί να νομίσει πως θες να…”. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που με θράσος και χωρίς ντροπή, δημόσια, στα social media, σε καθημερινές κουβέντες, τολμούν να ρωτούν “τι φορούσε το θύμα σε ένα βιασμό” ή “τι δουλειά είχε έξω τέτοια ώρα”. Σε ούτε ένα μήνα μπαίνουμε στο 2023 και δεν έχουμε ακόμα “πνίξει” τις πατριαρχικές και μισογυνιστικές φωνές που επιδίδονται σε slut shaming και ρίχνει ευθύνες στο θύμα, ότι “προκάλεσε τον βιαστή του”.

Θα φοράμε ό,τι θέλουμε και κανείς δεν έχει δικαίωμα να μας αγγίξει. Και τέλος, μια ευγενική υπενθύμιση: Ποτέ δεν φταίει το θύμα, φταίει ο βιαστής.

Το θάρρος και η δύναμη ψυχής της Μαρίας

Η Μαρία ανακαλύπτει την πράξη του Χαράλαμπου και ξεσπά εναντίον του, αποκαλώντας τον “κτήνος” και διώχνοντάς τον από το σπίτι. Εκείνος αντιδρά και την ξυλοφορτώνει άγρια για μια ακόμη φορά. Και τότε, βλέπουμε την Μαρία να πηγαίνει στο Αστυνομικό Τμήμα γεμάτη δύναμη, αποφασιστικότητα, θάρρος αλλά και απόγνωση και απελπισία, και να καταγγέλλει τον σύζυγό της, σε μια σκηνή που είναι “γροθιά στο στομάχι”. Συνειδητοποιεί πως ο Χαράλαμπος δεν πρόκειται να αλλάξει όσες “υποσχέσεις” κι αν δώσει, ενώ είναι προφανές πως το έχει πια “χωνέψει” ότι πρέπει να δώσει ένα τέλος στην χρόνια σωματική και ψυχολογική κακοποίηση της ίδιας και του παιδιού της, παίρνοντας ξανά τη ζωή στα χέρια της.

“Αυτό το κτήνος με βαράει όλη την ώρα και εμένα και το παιδί μου, και το ξέρετε! Και δεν θα κάνετε πάλι τίποτα; Αν δεν κάνετε εσείς, θα κάνω εγώ. Θα τον σκοτώσω με τα ίδια μου τα χέρια. Κοιτάχτε πώς με έχει κάνει, κοιτάχτε! Δεν αντέχω άλλο. Δεν αντέχω άλλο! Να τον κλείσετε μέσα. Δεν είναι ζωή αυτή! Ψέματα λένε και το ξέρεις” ξεσπά η Μαρία, φωνάζοντας στον αστυνομικό. Στο μεταξύ, λίγο μετά, βλέπουμε τον αστυνομικό να μετρά χαρτονομίσματα, αφού προφανώς είναι ή “λαδωμένος” ή συνεργάτης του Χαράλαμπου και, επομένως, δεν πρόκειται να “ακούσει” ή να βοηθήσει τη Μαρία. Άλλωστε, σε προηγούμενα επεισόδια, είχαμε δει την αδιαφορία της αστυνομίας σε προηγούμενες καταγγελίες της.

Μια χαρά συμβουλεύουμε τα θύματα να φύγουν μιλάνε, να προχωρούν σε καταγγελίες και να φεύγουν από κακοποιητικά περιβάλλοντα. Πώς, όμως, θα το κάνουν, χωρίς την συμβολή των αρμόδιων φορέων/οργάνων, χωρίς την υποστήριξη της πολιτείας και χωρίς την πρακτική και ψυχολογική βοήθεια που χρειάζονται, για να μπορέσουν να σταθούν στα πόδια τους; Πώς πέφτουμε, λοιπόν, από τα σύννεφα σε κάθε υπόθεση ενδοοικογενειακής βίας ή γυναικοκτονίας, ενώ ξέρουμε (και υπάρχουν καταγεγραμμένες) προηγούμενες καταγγελίες των θυμάτων, οι οποίες δεν εισακούστηκαν ποτέ; Πώς θα εξαλειφθούν τέτοια φαινόμενα, όταν μια γυναίκα πηγαίνει στο τμήμα και την στέλνουν πίσω στον σύζυγό της γιατί “ντάξει μωρέ, πώς κάνεις έτσι, κάτι θα του έκανες”;.

Ο θάνατος της Μαρίκας και η αγάπη των ζώων

Στο μεταξύ, η σκυλίτσα του Μιχάλη (υπενθυμίζεται ότι πρόκειται για το πραγματικό σκυλί του ηθοποιού) τον φέρνει ξανά κοντά με την Σοφία, η οποία την προσέχει όταν εκείνος λείπει. Η Μαρίκα, όμως, που πάσχει από καρδιακή ανεπάρκεια, τελικά πεθαίνει, όσο απουσιάζει. Η μία αγάπη του Μιχάλη “φεύγει” την ώρα που ήταν με την άλλη του αγάπη, ενώ ο ίδιος καλείται να την θάψει. Στο σημείο αυτό, ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης “αγγίζει” ένα ακόμη θέμα, που μπορεί να θεωρείται αυτονόητο για πολλούς από εμάς: την ανιδιοτελή αγάπη των ζώων απέναντι στους ανθρώπους, τον σεβασμό που θα πρέπει να έχουμε εμείς προς αυτά, αλλά και την σχέση ζωής που “χτίζεται” με την συναναστροφή μας μαζί τους.

“Η πιο δύσκολη σκηνή, για πολλά χρόνια θα είμαι θυμωμένος μαζί του γι’ αυτό, ήταν που με έβαλε να θάψω το σκυλί. Γιατί δεν φτάνει που με βάζει σε μια διαδικασία να πενθήσω το σκυλί μου, πρέπει να είμαι εγώ αυτός που θα ανοίξω τον λάκο να το βάλω μέσα. Ήταν από τις πιο δύσκολες στιγμές της διαδρομής μου μέχρι σήμερα. Γιατί μιλάμε για το δικό μου σκυλί, ότι κι αν συνέβαινε, εγώ είχα μια άλλη σύνδεση με όλο αυτό το πράγμα”, λέει ο ίδιος ο Αντίνοος Αλμπάνης στο podcast του “Maestro”.

Βάλσαμο το “Τυχερό αστέρι” του Κωνσταντίνου Βήτα

Προς το τέλος του επεισοδίου, ο Αντώνης (Ορέστης Χαλκιάς) ερμηνεύει μια υπέροχη διασκευή του τραγουδιού “Τυχερό αστέρι” του Κωνσταντίνου Βήτα, συνοδεία της Φιλαρμονικής Ορχήστρας Κέρκυρας. Η εξαιρετική εκτέλεση του νεαρού ηθοποιού, ο οποίος δίνει νέα πνοή στο τραγούδι, λειτουργεί σαν βάλσαμο μετά από όσα προηγήθηκαν και φέρνει μια γλυκιά λύτρωση, τόσο στους ήρωες της σειράς όσο και στους τηλεθεατές. Η χτυπημένη Μαρία, που άλλες φορές κλεινόταν στο σπίτι για να μην δουν οι υπόλοιποι τους μώλωπές της, δεν ντρέπεται πια. Πηγαίνει στο σχολείο, βρίσκει τη φίλη της (Χαρούλα Αλεξίου) και απολαμβάνουν μαζί τη μουσική που απαλύνει τις ψυχές τους. Εκεί βρίσκεται και ο Σπύρος (Γιώργος Μπένος) που βλέπει από μακριά τον Αντώνη να τραγουδά, και είναι σαν να φτάνει κι εκείνος σε μια συνειδητοποίηση για τον εαυτό του.

Τα καταπιεσμένα συναισθήματα των χαρακτήρων μοιάζουν να απελευθερώνονται και οι ήρωες αρχίζουν να πατούν σιγά – σιγά στα πόδια τους, συνειδητοποιώντας και τελικά διεκδικώντας αυτά που πραγματικά ποθούν. Κι αυτό, κατά την ταπεινή μου άποψη, κάνει το εν λόγω επεισόδιο ένα από τα πιο συγκλονιστικά που έχουμε δει μέχρι τώρα (μαζί με το δεύτερο επεισόδιο).

Ο Μιχάλης έχει δει όλο το έγκλημα

Όπως συμβαίνει προς το τέλος κάθε επεισοδίου του “Maestro”, παρουσιάζεται ένα κομμάτι από τη συνέχεια της σκηνής με το πτώμα του. Αλλά αυτή τη φορά, γίνεται κάπως αλλιώς. Η ταφή της Μαρίκας από τον Μιχάλη, τον οδηγεί σε μια μεγάλη αποκάλυψη. Ακούει δύο πυροβολισμούς, πλησιάζει στο σημείο και, τελικά, βλέπει όλο το έγκλημα που αναμένεται να εξιχνιαστεί στο επόμενο και τελευταίο επεισόδιο.

Το τελευταίο επεισόδιο του “Maestro” θα προβληθεί την Πέμπτη (15/12) στις 22:40 στο MEGA