ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤ’ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΑ: ΑΥΤΗ Η ΜΑΣΤΙΓΑ

Το χάος έξω από το αεροδρόμιο της Αθήνας οδήγησε την ιδιοκτήτρια εταιρεία πέρυσι το χειμώνα να ανακοινώσει μέτρα. Οι δρόμοι μπροστά από τις αναχωρήσεις, αλλά κυρίως τις αφίξεις γέμισαν αυτοκίνητα, με γονείς, συγγενείς και φίλους να περιμένουν – σταθμευμένοι παράνομα – να αφήσουν ή να παραλάβουν τους δικούς τους. Το βανάκι με την περίεργη κόρνα μπορεί να πηγαίνει πάνω – κάτω, με το μεγάφωνο να λέει «απομακρυνθείτε από το σημείο, απαγορεύεται η στάθμευση», αλλά ποιος ακούει;

Ο Τάσος περιμένει τη Μαρία, που το εισιτήριο της έλεγε ότι θα φτάσει στις 12:00 το μεσημέρι. Εκείνος πήγε στις 12 παρά και διπλοπάρκαρε έξω από τις αφίξεις, ενώ η ίδια του είχε στείλει 10 μηνύματα, βρίζοντας την αεροπορική εταιρεία ότι έχει καθυστέρηση μια ώρα. Τελικά η Μαρία προσγειώθηκε κάποια στιγμή και μέχρι να πάρει τις βαλίτσες της, βγήκε έξω και συνάντησε τον Τάσο στη μία και. Ο Τάσος έμεινε δύο ώρες στο αεροδρόμιο, διπλοπαρκαρισμένος.

Παρόλο που όλο και περισσότεροι Έλληνες ταξιδεύουν με το αεροπλάνο, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, κάποιες κακές συνήθειες δεν λένε να τις ξεπεράσουν. Μια από αυτές είναι η συμπεριφορά τους έξω και μέσα στα αεροδρόμια αλλά και μέσα στα αεροπλάνα.

Έρχονται οι μπάρες και οι χρεώσεις

Το περυσινό κομφούζιο στο Ελ. Βενιζέλος, όπου έχανε η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα, από φέτος διορθώνεται. Σε λίγους μήνες πρόκειται να έχουν τοποθετηθεί αυτόματες μπάρες στις εισόδους των αφίξεων και των αναχωρήσεων, οι οποίες θα εκδίδουν εισιτήριο. Το κάθε όχημα θα έχει 10 λεπτά στη διάθεση του να αποβιβάσει ή να επιβιβάσει, χωρίς καμία χρέωση, ενώ αν περνά αυτό το χρόνο, θα υπάρχει χρέωση (άγνωστο ακόμη πόσο). Αν και όλοι το απεύχονται, σίγουρα θα υπάρξει γκρίνια και καυγάς. Γιατί ναι μεν το αεροδρόμιο της Αθήνας δίνει δωρεάν πάρκινγκ 20 λεπτών δίπλα από τις αφίξεις, όμως ο Έλληνας θέλει να παρκάρει το αμάξι και να περιμένει αν είναι δυνατόν μέσα στο χώρο των αφίξεων. Ποια είναι η λύση;

Ο επιβάτης που φτάνει με το αεροπλάνο πρέπει να περιμένει έξω από το αεροδρόμιο και όχι αυτός που τον παραλαμβάνει. Δεν υπάρχει λόγος να ετοιμάζουμε υποδοχή με τιμές αρχηγού κράτους στη Μαρία, αγαπητέ Τάσο. Ας περιμένει εκείνη λίγα λεπτά, αντί να παρακωλύεις εσύ τη συγκοινωνία. Μπες στο σαιτ του αεροδρομίου, δες πότε ακριβώς φτάνει και υπολόγισε σωστά το χρόνο σου.

Πόσα κιλά είναι η βαλίτσα τελικά;

Οι αεροπορικές εταιρείες δεν είναι φιλανθρωπικά ιδρύματα. Προσπαθούν να βγάλουν χρήματα από ότι τους κοστίζει και ένα από αυτά είναι οι αποσκευές. Ο ναύλος του κάθε εισιτηρίου, περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια τι επιτρέπεται να κουβαλάς μαζί σου, τις διαστάσεις και το ανώτατο βάρος του. Χρόνια τώρα.

Αυτό που βάζεις καβγά και είσαι έτοιμος να πας στο Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ενώ έχεις 10 κιλά υπέρβαρο, κουβαλάς, τσάντα, σακίδιο πλάτης και βαλίτσα τρόλεϊ, ενώ έχεις πληρώσει εισιτήριο που περιλαμβάνει μια τσάντα (τύπου γυναικεία), πως το τεκμηριώνεις; Οι υπόλοιποι που σε ανέχονται που καθυστερείς και ενοχλείς χωρίς να έχεις δίκιο, τι πρέπει να κάνουν; Το προσωπικό εδάφους, πόσα Ζάναξ πρέπει να παίρνει για να σε αντιμετωπίσει;

Και ας μη γελιόμαστε. Συχνά, πολύ συχνά οι αεροπορικές εταιρείες «κάνουν τα στραβά μάτια».

Ο έλεγχος επιβατών, χειραποσκευών και άλλα δεινά

Πάλι καλά που τα τελευταία αρκετά χρόνια, ο έλεγχος επιβατών και χειραποσκευών βρίσκεται σε όλα τα αεροδρόμια πριν από τις πύλες. Παλαιότερα έμπαινες στα Duty Free, δοκίμαζες 20 αρώματα (οι λεγόμενοι κινητοί Χόντος Σέντερ και για να υποφέρει ο διπλανός σου στην πτήση) και άρχιζες τους καφέδες, για να τρέχεις σαν τρελός να περάσεις τον έλεγχο τελευταία στιγμή και ενώ σε είχαν ήδη φωνάξει στα μεγάφωνα. Τα πράγματα έχουν βελτιωθεί, όμως πώς να μην αγανακτείς με το «σταριλίκι» κάποιων μπροστά στον έλεγχο.

Ξέρεις από καταβολής «αεροπορικού κόσμου», ότι στον έλεγχο πρέπει να βγάλεις το παλτό σου, να το βάλεις στο καλάθι μαζί με την τσάντα σου, να έχεις αδειάσει τσέπες, να έχεις πετάξει υγρά άνω των 100ml, να τοποθετήσεις το τάμπλετ ή λαπ τοπ σε ξεχωριστό καλάθι, να περάσεις κάτω από το ειδικό μηχάνημα και να πάρεις τα πράγματα σου γρήγορα και να πας παραδίπλα, να τα τακτοποιήσεις και να ντυθείς. Το συγκεκριμένο στάδιο του ταξιδιού, δεν είναι ούτε πασαρέλα. Γιατί λοιπόν, σαν σταρ του σινεμά, κάνεις όλες αυτές τις κινήσεις, αργά, νωχελικά, αδιάφορα, επιδεικτικά, με τις οδηγίες του σκηνοθέτη, ξεχνάς πράγματα στην τσέπη, βάζεις καυγά για το σαμπουάν του ενός κιλού που έχεις στο σακίδιο, κλπ; Θα μείνει αναπάντητο αυτό το ερώτημα στους αιώνες.

Ξεκίνα την προετοιμασία του ελέγχου όσο περιμένεις στην ουρά, μόνο έτσι θα περιμένεις λιγότερο.

Τα χλιδάτα lounges και οι «χωριάτες» επισκέπτες

Α, κακά τα ψέματα, ωραία φάση η πρόσβαση στα lounges, στα πολυτελή σαλόνια δηλαδή των διαφόρων αεροπορικών εταιρειών, τρως και πίνεις τσάμπα και κάθεσαι άνετα μέχρι την ώρα της πτήσης σου. Κάθεσαι είπα; Διορθώνω. Αν βρεις. Γιατί τα σαλόνια αυτά αγαπητοί μου στα αεροδρόμια, δεν είναι για όλους. Ας πούμε η κυρία Ντόρα με το σύζυγο της πετάνε για Παρίσι.

Να τα παλτό, να οι πασμίνες και τα καπέλα, να η μεγάλη τσάντα, να και η μικρή, να το κινητό, να ο Κόβιντ, χρειάζονται οι δυο τους πώς να το κάνουμε ένα τραπέζι με έξι καρέκλες για να είναι άνετοι. Παρίσι λέμε πάνε, για βόλτες και ψώνια, τι δουλειά έχεις εσύ που έχεις ξυπνήσει από τις 4 αξημέρωτα να πας Καβάλα για δουλειά τριών ημερών, που πρέπει να την έχεις τελειώσει την επομένη το πρωί; Και θέλεις και να πιείς καφέ στο lounge. Θέλω να ενημερώσω το αγαπητό ζεύγος κας Ντόρας και συζύγου, ότι οι καρέκλες σε αυτά τα σαλόνια αεροδρομίου είναι απολύτως ΑΤΟΜΙΚΕΣ. Η διπλανή καρέκλα είναι για μένα και πάω Καβάλα.

Κι όμως! Τα αεροπλάνα έχουν αριθμημένες θέσεις

Η πανδημία έβαλε μια κάποια τάξη στο έμπα και στο έβγα από το αεροπλάνο. Ορίστηκαν ζώνες, γκρουπ και όλοι μας σαν στρατιωτάκια μπαίναμε και βγαίναμε, με απόλυτη τάξη και ηρεμία. Τώρα που οι περισσότεροι έχουν περάσει Covid δυό – τρεις φορές, ξαναγύρισαν στις αγαπημένες συνήθειες. Στην Πύλη επιβίβασης κάποιοι είναι όρθιοι ώρα πριν. Το προσωπικό, όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή, ζητά να επιβιβαστούν πρώτα οι οικογένειες με παιδιά (παιδιά όχι μαντράχαλοι 16 ετών) και οι άνθρωποι που χρειάζονται βοήθεια. Αυτές οι δυο κατηγορίες, πασχίζουν να περάσουν ανάμεσα από αυτούς, που έχουν «μπετονάρει» όρθιοι, μπροστά μπροστά.

Μετά καλούν συνήθως τους επιβάτες της Business Class, για να τους εξυπηρετήσουν καθώς και τους κατόχους «Χρυσής Κάρτας» μιλίων, δίδοντας τους προτεραιότητα, γιατί πώς να το κάνουμε, είτε έχουν πληρώσει διπλάσιο εισιτήριο, είτε έχουν «χρυσώσει» την αεροπορική εταιρεία με πολλά ταξίδια. Και αυτοί πασχίζουν να μπουν και πολλοί τους κοιτούν με αντιπάθεια. Μετά φωνάζουν τα γκρουπ, με στόχο να γεμίσει σωστά και χωρίς καθυστερήσεις το αεροσκάφος.

Όχι, όχι δεν το δέχονται αυτό όλοι εκείνοι που περίμεναν όρθιοι τόση ώρα, λες και θα τους πάρουν τις καλές τις θέσεις ή θα τους αφήσουν απέξω. Απευθυνόμενη σε αυτό το κοινό θέλω να τους αποκαλύψω πως: Τα αεροπλάνα έχουν αριθμημένες θέσεις και κανείς στον κόσμο ότι μέσον και να έχει, δεν μπορεί να σου κλέψει τη θέση σου. Κάθισε λοιπόν και περίμενε τη σειρά σου.

Μόλις προσγειωθήκαμε ο Θεός να μας φυλάξει

Κάποιοι από εμάς θέλουμε να καθόμαστε στις θέσεις «διάδρομο» μέσα στο αεροπλάνο. Από επιλογή συνειδητή. Συνήθως μπαίνουμε τελευταίοι, νιώθουμε ότι μας στριμώχνουν λιγότερο. Όμως εμείς είμαστε εκείνοι που κινδυνεύουμε περισσότερο από όλους και μάλιστα μετά την ασφαλή προσγείωση. Με το που ακούγεται το «γκαπ» των τροχών που πατούν στη γη, ακούγονται κατά ριπάς τα «κλατσ-κλατς», που λύνουν οι βιαστικοί και αχόρταγοι τις ζώνες τους. Μάταια φωνάζει η αεροσυνοδός, που εκεί βρίσκεται για την ασφάλεια μας πρωτίστως και δευτερευόντως για να σερβίρει καφέδες, να καθίσουμε κάτω και να μην λύνουμε τις ζώνες μας. Δεν το κάνει από φετίχ. Κάτσε άνθρωπε μου κάτω και όταν σβύσει η φωτεινή επιγραφή «προσδεθείτε», λύσε την.

Κάπου εκεί λοιπόν πετάγονται σαν αίλουροι κάποιοι επιβάτες πάνω από το κεφάλι σου, συχνά από επτά θέσεις πιο πίσω, ανοίγουν τα κουτιά πάνω από το κάθισμα σου και ψάχνουν τα «υπάρχοντα» τους. Τα φοράνε, σελώνονται κανονικά, δεν χωράνε, σε κοπανάνε όπου βρουν με τσάντες, τσουρέκια από τον Τερκελνή, σε κρούβουν με μπουφάν ορειβασίας. Α, και μιλάνε ταυτόχρονα και στο κινητό «έλα Τόλη έφτασα, α περιμένεις ήδη μια ώρα, τι να κάνω έρχομαι».

Αγαπητοί συνταξιδιώτες: Κερδίζετε ένα ακριβώς λεπτό κατά το απότομο σήκωμα, χάνεται όμως 10 λεπτά από την αναστάτωση που προκαλείτε. Πάντα, πρώτα πρέπει να σηκώνεται η μπροστινή σειρά και αυτός που κάθεται διάδρομο. Αυτός θα σταματήσει τον όχλο πίσω και θα σας αφήσει να περάσετε εφόσον κάθεστε δίπλα του προς το παράθυρο. Ένας – ένας όλοι θα κατεβείτε, απαγορεύεται να μένει κάποιος μέσα στο αεροσκάφος μετά την προσγείωση.

Και ένα παράπονο

Παράπονο προς αεροσυνοδούς και όσους τους δίνουν εντολές: Υπάρχουν επιβάτες που έχουν πληρώσει και παραδώσει τις αποσκευές τους. Δικαιούνται ένα μικρό χώρο στο κουτί πάνω από το κάθισμα τους, για να βάλουν το παλτό και ίσως μια μικρή τσάντα που έχουν μαζί τους. Εσείς τις περισσότερες φορές τους υποχρεώνετε να πάρουν όλα τα πράγματα τους αγκαλιά, για να βάλουν στα κουτιά τις αποσκευές τους όλοι εκείνοι που ΔΕΝ έχουν πληρώσει. Να το κοιτάξετε αυτό, είναι λάθος.

Συμπερασματικά: Τα αεροπορικά εισιτήρια κοστίζουν και έχουν ακριβύνει. Το ότι αγοράζεις ένα για να πας στο Παρίσι, δεν σημαίνει ότι έγινες μεγαλομέτοχος στο αεροδρόμιο, στην αεροπορική εταιρεία και το προσωπικό είναι υπάλληλοι σου. Τα αεροδρόμια είναι γεμάτα, το ίδιο και τα αεροπλάνα. Να είσαι ευγενής, να ακούς τις οδηγίες, να μην αργείς.

Τα δικαιώματα σου ως επιβάτη, έχουν κατοχυρωθεί με νόμους. Διάβασε τους.