Με αφορμή την Τσαπανίδου: Οι δημοσιογράφοι κρίνουν την πολιτική, δεν την υπηρετούν…

Πρώτα τα γενικά: Κάθε πολίτης, με οποιοδήποτε επάγγελμα, δικαιούται να υπηρετεί την πολιτική. Να γίνει κομματικό στέλεχος, βουλευτής, υπουργός. Φυσικά, δεν εξαιρούνται οι δημοσιογράφοι.

Όπως ο γιατρός, ο δικηγόρος, ο έμπορος, ο αγρότης, έτσι και ο δημοσιογράφος μπορεί να πολιτευθεί. Υπάρχει, όμως, μια λεπτή διαφορά. Όλοι οι άλλοι, όταν χάσουν την πολιτική τους ιδιότητα, θα επιστρέψουν στη δικηγορία, στην ιατρική, στο εμπόριο κ.ο.κ. Δικαιούται να κάνει το ίδιο και ο δημοσιογράφος;

Εξαρτάται από το ποια δημοσιογραφία θα υπηρετήσει. Αν λέει ή γράφει για αθλητικά, αυτοκίνητο, κοσμικά και τα παρόμοια, δεν υπάρχει πρόβλημα. Θα υπάρχει πρόβλημα, αν αυτό που θα κάνει έχει άμεση σχέση με την πολιτική και τους πολιτικούς. Αν εκφωνεί δελτία με πολιτικές ειδήσεις, παίρνει συνεντεύξεις από πολιτικούς, κάνει σχόλια ή γράφει άρθρα για όλα αυτά. Αν σκοπεύει να τα κάνει όλα αυτά επανερχόμενος από την πολιτική στη δημοσιογραφία, όχι δεν δικαιούται να επανέλθει. Για δύο λόγους:

Πρώτον, διότι οι δημοσιογράφοι είναι κριτές της πολιτικής και των πολιτικών. Επομένως, δεν δικαιούνται να γίνουν υπηρέτες της. Και

Δεύτερον, διότι ο δημοσιογράφος που μεταπηδά στην πολιτική χάνει μεγάλο μέρος αυτού που (πρέπει να) διακρίνει τη δουλειά του: την ανεξαρτησία και την αξιοπιστία. Για να το πούμε όσο πιο απλά γίνεται: ο δημοσιογράφος που επέλεξε να γίνει πολιτικός, να ταυτιστεί με έναν κομματικό χώρο και να τον υπηρετήσει επαγγελματικά δεν μπορεί να επανέλθει στη δημοσιογραφία και να κρίνει τον ίδιο ή τον αντίπαλο χώρο. Δεν θα διαθέτει τα απαιτούμενα εχέγγυα.

Και τώρα ας γίνουμε συγκεκριμένοι. Το κείμενο αυτό γράφεται με αφορμή τον ορισμό της δημοσιογράφου Πόπης Τσαπανίδου στη θέση του εκπροσώπου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ.

Για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι μια καλή επιλογή, στο πλαίσιο τα διαχρονικής τακτικής των μεγάλων κομμάτων να αναζητούν προβεβλημένα, κυρίως από την τηλεόραση, πρόσωπα για τα ψηφοδέλτιά τους. Ένας επαγγελματίας θεωρητικά μπορεί να κάνει καλύτερα τη δουλειά από ένα κομματικό στέλεχος. Κατά τούτο η δημοσιογράφος Τσαπανίδου είναι κατάλληλη για τη θέση της κομματικής εκπροσώπου. Το αν θα είναι και καλή βουλευτής-αφού λογικά θα τοποθετηθεί στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας και θα εκλεγεί- μένει να αποδειχθεί.

Αν η κυρία Τσαπανίδου αποφάσισε να εγκαταλείψει τη δημοσιογραφία και να μεταπηδήσει στην πολιτική, ουδέν πρόβλημα. Στο εξής θα κρίνεται ως πολιτικός. Αν, όμως, σε επόμενη φάση, αποτύχει στην πολιτική και επιδιώξει να επανέλθει στη δημοσιογραφία, θα είναι αρνητική εξέλιξη. Διότι θα έχει απολέσει την (όποια) ανεξαρτησία και αξιοπιστία.

Όλα αυτά γράφονται με αφορμή την κυρία Τσαπανίδου, αλλά θα ήταν άδικο να της φορτώσουμε όλες τις αμαρτίες. Στο πρόσφατο και απώτερο παρελθόν πολλοί και πολλές από το δημοσιογραφικό σινάφι υπέκυψαν στη γοητεία(και στις καλύτερες απολαβές, βεβαίως) της πολιτικής.

Ίσως μια λύση σε όλα αυτά να έδινε αυτό που υποδεικνύει αυτή η ρήση(αποδίδεται στον Ιταλό δικτάτορα Μπενίτο Μουσολίνι): «H δημοσιογραφία σε οδηγεί παντού, αρκεί να την εγκαταλείψεις εγκαίρως»…

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις