Ο Κώστας Κρομμύδας έγραψε ένα βιβλίο για μία ρεμπέτισσα που πήγε κόντρα σε όλους τους κανόνες

Τον Κώστα Κρομμύδα τον γνωρίσαμε μέσα από την ελληνική τηλεόραση από την ιδιότητά του ως ηθοποιός. Πάνε όμως αρκετά χρόνια τώρα που τον συναντάμε και μέσα από μία διαφορετική οδό, αφού είναι ένας συνεπέστατος συγγραφέας ο οποίος μας δίνει σχεδόν ένα βιβλίο τον χρόνο: αφηγήσεις από άλλες εποχές, διηγήσεις για δυνατούς έρωτες, μυθιστορήματα που κουβαλούν μυρωδιά από σανίδι.

Τώρα, επιστρέφει με ένα νέο κείμενο, μία ιστορία μέσα από μία ξεκάθαρα γυναικεία οπτική. Η νέα του ηρωίδα ακούει στο όνομα Μενεξιά, είναι ρεμπέτισσα, ζει στην ταραγμένη ελληνική δεκαετία του 1960, και αρθρώνει μέσα από τους στίχους της όσα θα ήθελαν αλλά δεν μπορούσαν -επειδή δεν τους επιτρεπόταν- να αρθρώσουν οι γυναίκες της εποχής.

Τι έχει όμως να πει για όλα αυτά ο συγγραφέας πίσω από το μυθιστόρημα Κι ως την άλλη μου ζωή θα σε λατρεύω (εκδ. Διόπτρα);

Τι ρόλο παίζει το παλιό ελληνικό τραγούδι στο νέο σου μυθιστόρημα;

Βασικότατο, μιας και η πρωταγωνίστριά μου είναι ρεμπέτισσα και όλη η δράση του Κι ως την άλλη μου ζωή θα σε λατρεύω περνά μέσα από αυτήν την εποχή.

Είναι η τέχνη ένα καταφύγιο για τους ανθρώπους που τους έχει φερθεί σκληρά η ζωή;

Είναι πράγματι ένα καταφύγιο. Θίγω μάλιστα αυτή την οπτική και στο βιβλίο μου, δείχνοντας πώς μια ρεμπέτισσα μέσα από τους στίχους που τραγουδούσε μετέδιδε στο κοινό αυτά που ένιωθε, αυτά που πίστευε και αυτά για τα οποία καμιά άλλη γυναίκα δεν τολμούσε να πει, χωρίς να τη χαρακτηρίσουν αμαρτωλή.

Πόσο δύσκολο είναι για έναν άντρα συγγραφέα να γράφει από τη σκοπιά ενός γυναικείου χαρακτήρα;

Καθόλου δύσκολο και απεναντίας είναι και πιο ευέλικτο, αρκεί να έχεις μάθει να αναλύεις τα χαρακτηριστικά συμπεριφοράς των γυναικών. Οι γυναίκες έχουν μια μοναδική ποικιλομορφία όσον αφορά τον τρόπο σκέψης.

Το μυθιστόρημα διαδραματίζεται στην ταραγμένη για την Ελλάδα δεκαετία του 1960. Ήταν γοητευτικό αυτό το συγγραφικό ταξίδι στο παρελθόν για σένα;

Γοητευτικό και μάλιστα δεν έμοιαζε με κανένα άλλο. Από την εποχή αυτή έχω περάσει και με άλλα μου μυθιστορήματα, αλλά πρώτη φορά καταπιάστηκα με τα σκοτάδια της. Αναφέρομαι τόσο στη νύχτα, στα φώτα και στη διασκέδαση που τη διακατείχαν, αλλά και στις αντιλήψεις και στις ιδεολογίες που κυριαρχούσαν στην κοινωνία, οι οποίες κρατούσαν τις γυναίκες στο σκοτάδι.

Θα μπορούσες να περιγράψεις μέσα σε λίγες μόνο λέξεις την ηρωίδα σου; Και, αν ναι, ποιες θα ήταν αυτές;

Η Μενεξιά μου είναι αρχικά ένα κορίτσι ατίθασο, με τσαγανό και μπρίο, που στην πορεία, αφού περάσει πρώτα από μια περίοδο ανασφάλειας και φόβου, καταλήγει σε μια γυναίκα με πολύ δυνατή προσωπικότητα και έτοιμη να αντιμετωπίσει κάθε εμπόδιο στη ζωή της, αψηφώντας κάθε στερεότυπο της εποχής. Ουσιαστικά επανέρχεται στον νεανικό της χαρακτήρα, αλλά σε μια πολύ πιο ώριμη μορφή.

Πώς ακριβώς κατάφερες να γράψεις 12 μυθιστορήματα σε 12 χρόνια; Υπάρχει κάποια μέθοδος για αυτό;

Η μέθοδος είναι απλώς η πολλή δουλειά. Βασικά δουλειά και πολλά ταξίδια!