Μία εκδρομή που αποτυπώνει το μέγεθος της ανίκητης ανθρώπινης βλακείας 

Η «Εκδρομή» του Λένου Χρηστίδη, μια παραβολή για τον νέο άνθρωπο που παλεύει ενάντια στην ιδρυματοποίηση που τον απειλεί, παρουσιάζεται, στο Θέατρο Άλφα, σε σκηνοθεσία του Θανάση Μεγαλόπουλου με τους Ορέστη Τζιόβα, Μαντώ Γιαννίκου, Μυρτώ Πανάγου, Μαρία Μπαλούτσου, Δανάη Τίκου, Ειρήνη Δένδη, Γιώργο Σκαρλάτο, Γιάννη Οικονομίδη στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.

Ένα έργο πολιτικό χωρίς καμία πολιτική αναφορά, ένα έργο «αισιόδοξο» με αμφίβολη αισιοδοξία, ένα έργο χαρούμενο στο δρόμο προς το γκρεμό ανεβαίνει τον Φεβρουάριο στο Θέατρο Άλφα. Ο Λένος Χρηστίδης εξηγεί στο NEWS 24/7 τι ήταν αυτό που τον ενέπνευσε να γράψει την “Εκδρομή” λέγοντας “Η γενικότερη πολιτικοκοινωνική κατάσταση της χώρας τα τελευταία – τουλάχιστον – 20 χρόνια, η οποία, για κάποιο λόγο, ζωγραφίζεται μιντιακώς με ιδιαίτερα παγωμένα -αλλά αστραφτερά- χαμόγελα “επιτυχίας”, σε μία ιλουστρασιόν αποθέωση της “αισιοδοξίας” και σε πείσμα της πραγματικής πραγματικότητας”.

Η υπόθεση του έργου

Η «Εκδρομή» εξελίσσεται σε έναν κόσμο αφαίρεσης: Μια άδεια σκηνή και στο κέντρο ένα μικρό αυτοκίνητο ξέχειλο με καλοντυμένους ανθρώπους που πηγαίνουν εκδρομή. Πιο συγκεκριμένα, επτά άτομα ταξιδεύουν μέσα σε ένα μικρό αυτοκίνητο. Αποφασίζουν να τα αφήσουν όλα πίσω τους. Να πάρουν τις τύχες της ζωής τους στα χέρια τους. Να ξεπεράσουν τους φόβους τους και Να βρουν ένα καινούργιο όμορφο μέρος με φίλους.

Έτσι η εκδρομή ξεκινάει. Στην αρχή όλα είναι τέλεια. φανταστικά. υπέροχα, μαγευτικά. Ο δρόμος τους όμως είναι γεμάτος εμπόδια και πολύ σύντομα όλοι οι φόβοι και οι ανησυχίες τους πραγματοποιούνται. Απότομες στροφές, ακραία καιρικά φαινόμενα, κατολισθήσεις, τσακωμοί, πείνα, εξωτερικά και εσωτερικά εμπόδια που θα δοκιμάσουν την ενότητα της αγαπημένης αυτής παρέας.

Παρατηρητές και θιασώτες αυτού του ταξιδιού μια ομάδα τεχνικών. Μια μικρή ομάδα που κινείται με απόλυτο συντονισμό και αποτελεσματική συνεργασία τοποθετώντας όλο το εξωτερικό περιβάλλον της εκδρομής. Δύο σχεδόν βουβά πρόσωπα που παρατηρούν – καθοδηγούν – επιβλέπουν – ερευνούν – την πορεία και τις επιλογές της παρέας που ταξιδεύει.

Θανάσης Μεγαλόπουλος: Η εκδρομή αποτυπώνει πεντακάθαρα το μέγεθος της ανίκητης ανθρώπινης βλακείας

Ο σκηνοθέτης Θανάσης Μεγαλόπουλος αναφέρει τι ήταν αυτό που τον παρακίνησε να το σκηνοθετήσει “πρωτοδιάβασα Χρηστίδη στα 14 και αμέσως τον κατέταξα στη λίστα με τους αγαπημένους μου Έλληνες συγγραφείς. Είχα την τύχη αργότερα το 2012 να συναντηθώ και να συνεργαστώ μαζί του στο πλαίσιο του φεστιβάλ εφηβικού θεάτρου και από τότε να παραμείνουμε συνεργάτες και φίλοι δουλεύοντας μαζί με πολλούς εφηβικούς θιάσους

Μία από αυτές της ομάδες ήταν η θεατρική ομάδα του Λυκείου της Λεοντίου σχολής Νέας Σμύρνης όπου προέκυψε η πρώτη εκδοχή της Εκδρομής από το υλικό μιας γενιάς παιδιών που εκείνη την χρονική στιγμή της ζωής τους όντας μεγαλωμένα σε ένα πολύ προστατευμένο περιβάλλον δεν γνώριζαν καλά την πραγματικότητα που θα καλούνταν να αντιμετωπίσουν όταν θα τελείωναν το λύκειο.

Αυτό που με γοήτευσε περισσότερο τότε ήταν αυτή η συνάντηση με αυτά τα παιδιά και το πώς έβλεπα να τους επηρεάζει να τους εκφράζει και να τους καλλιεργεί η ιστορία της εκδρομής. Σήμερα η εκδρομή στην τελική της μορφή, αφού έχει ξαναδουλευτεί για επαγγελματικό θίασο από το 2020 αποτελεί μια ενδελεχή μελέτη – πάνω στην κλασική φόρμα του θεάτρου του Παραλόγου-για τις βλαβερές συνέπειες της υπερβολικής -και αβάσιμης – αισιοδοξίας, συνεχίζει να με γοητεύει.

Με γοητεύει γιατί αποτυπώνει πεντακάθαρα το μέγεθος της ανίκητης ανθρώπινης βλακείας που είναι ίσως ο βασικότερος άξονας που με ενδιαφέρει στην κωμωδία και στην τέχνη γενικά”.

Μυρτώ Πανάγου: Μια πολιτική αντιπαραβολή μέσα σε ένα σύμπαν που διόλου πολιτικό δεν φαντάζει

Η ηθοποιός Μυρτώ Πανάγου μιλά για τους άξονες πάνω στους οποίους κινείται το έργο “το έργο κινείται μέσα από τους άξονες του θεάτρου του παραλόγου με σωματική εμπλοκή και χαρακτήρες με συμβολική διάσταση. Χαρακτήρες – ανδρείκελα που χρησιμοποιούνε τη μάσκα και το προσωπείο τους προς ίδιον όφελος και κυριαρχία .Χαρακτήρες που στο τέλος θα καταλήξουν σε μια τέτοια γύμνια που θα καταδείξει την αφτιασίδωτη πλευρά και την βαθιά τελικά αλήθεια τους όσο σκληρή και αδηφάγα και αν φαντάζει. Παράλληλα ένα δεύτερο σύμπαν τρέχει και χαρακτηρίζει την όλη παράσταση.

Το σύμπαν “των τεχνικών” που στήνουν τα πάντα, διαμορφώνουν, αναμορφώνουν και τελικά υπονομεύουν την όποια “τέλεια εκδρομή” αναδεικνύοντας πόσο επίπλαστο και ωφελιμιστικό ήταν το όλο εγχείρημα. Το χιούμορ χρησιμοποιείται σαν εργαλείο για να καυτηριάσει, να μεγεθύνει και να χτίσει τελικά αυτό το ιδιόμορφο σύμπαν. Την ίδια στιγμή ο ρυθμός ,οι παύσεις, οι εναλλαγές ατμόσφαιρας λειτουργούν σαν κεντρικοί άξονες για να αποτυπωθεί ο όλος κώδικας αυτής της παράλογης Εκδρομής.

Η παράσταση μας είναι μια πολιτική αντιπαραβολή μέσα σε ένα σύμπαν που διόλου πολιτικό δεν φαντάζει. Ο Σύλλογος για την Πάση Θυσία Διατήρηση της Αισιοδοξίας πάει εκδρομή. Το κλίμα είναι πρόσχαρο, γεμάτο χαρά και κέφι “αμερικάνικου ονείρου”, χαμόγελα “οδοντόκρεμας” και δηλώσεις αμέριστης ομοψυχίας και ενότητας. Μόλις όμως έρχονται τα δύσκολα και τα εμπόδια πληθαίνουν, η μάσκα πέφτει, το αρπακτικό πρόσωπο του καθένα κυριαρχεί και οι όποιες σχέσεις ενότητας και ομοψυχίας κατεδαφίζονται.

Το έργο σχολιάζει έναν τρόπο ζωής που βασίζεται στο φαίνεσθαι και στην εικόνα των πραγμάτων, στην κυριαρχία των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, στην αυτοπροβολή, στις σχέσεις συμφερόντων και εξουσίας, σε έναν μάλλον “πλαστικό” άνθρωπο που μοναδική του έγνοια έχει το Εγώ και την αυτοεπιβεβαίωση του. Στοιχεία δηλαδή που κυριαρχούν στην πολιτική ζωή και πλέον αποτελούν συνήθη λειτουργία πολλών πολιτικάντηδων της εποχής αυτής. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως και κατά τη διάρκεια των προβών πιάσαμε συχνά τους εαυτούς μας να σκέφτονται συγκεκριμένους πολιτικούς που θα έλεγαν ανάλογες ατάκες και θα λειτουργούσανε τρόπον τινά παρόμοια για να τους έχουμε σαν καμβά πάνω σε αυτό που πάμε να χτίσουμε.

Μέσα από όλα αυτά δημιουργείται ουσιαστικά μια παραστασιακή σύνθεση με έντονες προβολές στο σήμερα, με ατάκες που οι πολιτικοί εύκολα αναμασάνε στα κανάλια, με μια εμμονή στην εικόνα δίχως καμία πρόθεση να κοιτάξεις κάπου πέρα από τον Εαυτό σου.

Η επικαιρότητα είναι ενταγμένη σε αυτό το Σύλλογο της Εκδρομής αφού οι ήρωες είναι τρόπον τινά σύμβολα: ένας κάποιος Πρόεδρος ,μια κάποια Ταμίας ,ένας κάποιος Γραμματέας. Δεν είναι άνθρωποι εξατομικευμένοι αλλά φιγούρες που σκιαγραφούν το σύγχρονο τρόπο ζωής βουτηγμένο σε μια εμμονή με την εικόνα, το βόλεμα και την υποκρισία”.

Μαρία Μπαλούτσου: Οι ήρωες είναι σκιαγραφήματα

Η ηθοποιός Μαρία Μπαλούτσου μάς σκιαγραφεί τους ήρωες του έργου: “Ο Σύλλογος για την Πάση Θυσία Διατήρηση της αισιοδοξίας, τα ΣΠαΘύΔιΑ, είναι αυτό ακριβώς: σκιαγραφήματα. Σκιαγραφήματα ανθρώπων σε ό,τι αφορά την εικόνα που ξέρουμε και θέλουμε να προβάλλεται. Την εικόνα που πουλάει στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, την εικόνα των περιοδικών, της αφίσας, της επιτυχίας, του κοινωνικού γίγνεσθαι και της διαφήμισης.

Πανομοιότυποι χαρακτήρες, ντυμένοι με απαστράπτοντα ρούχα και γκλάμουρ περίβλημα, αστραφτερό χαμόγελο, να ξεχειλίζουν από ευτυχία και επιτυχία, αγάπη και ενδιαφέρον προς το περιβάλλον και το συνάνθρωπο, αλλά που δεν έχουν καμία επαφή με την πραγματικότητα και δεν ανήκουν σε αυτήν. Στ’αλήθεια αυτοί οι άνθρωποι δεν υπάρχουν και δεν μπορούν να υπάρξουν σε κανένα χρόνο και σε κανένα τόπο. Ζούνε περιφέροντας την απόλυτη, υπέροχη εικόνα τους, κενή από συναίσθημα και ουσία, καλύπτοντας όλες τις μικρότητες και τα ελαττώματα τους σε τέτοιο βαθμό, που καταλήγουν να τα γιγαντώνουν. Και τότε, αν υπάρξει έστω και μια μικρή ρωγμή και μια μικρή τρυπούλα στην φανταστική φωτογραφική πόζα τους, όλη τους η ανυπαρξία ξεχύνεται ανεξέλεγκτη και κατατροπώνει τα πάντα στο πέρασμα της.

Ο Πρόεδρος: όμορφος, χαμογελαστός, ζεστός, αστείος και αφελής. Αυτός κρατά το τιμόνι και τι ωραία που οδηγεί, μόνο όμως όταν ο δρόμος είναι φαρδύς και ευθύς. Στην πραγματικότητα είναι δειλός και ανίκανος.

Η Αντιπρόεδρος: σταθερή, στιβαρή, σίγουρη και υπεύθυνη. Είναι δίπλα στο τιμόνι, αλλά αρκετά έξυπνη να μην πάρει ποτέ τη θέση του οδηγού. Στην πραγματικότητα κινεί τα νήματα. Θέλει όλοι να είναι σαν αυτή και δεν διστάζει μέχρι και να σκοτώσει οτιδήποτε διαφοροποιηθεί από τη γραμμή της.

Η Ταμίας: έξυπνη, έχει πάντα κάτι όμορφο και ενδιαφέρον να πει, γλυκιά και πρόθυμη να βοηθήσει. Στην πραγματικότητα θέλει να οδηγήσει το όχημα και σιγά σιγά ξεσκεπάζει την ανικανότητα του Προέδρου, βάζοντας τους άλλους να του επιτεθούν.

Ο Γραμματέας: παιδί του λαού, πάντα με το χιούμορ και τα αστεία του τα λαϊκά. Στην πραγματικότητα μετακινείται εύκολα από τον έναν στον άλλο, δεν εποφθαλμιά θέση εξουσίας, αλλά είναι πάντα υποστηρικτής αυτού που έχει την εξουσία, όποιος και να είναι αυτός.

Μέλος ΔΣ1: βαθιά θρησκευόμενη. Και αφού κατέχει το χρίσμα του θεού, κατέχει και την εξουσία. Θέλουν όλοι να είναι με το μέρος τους και αυτό το εκμεταλλεύεται προς όφελος της. Βοηθάει μόνο για να κερδίσει. Σωστή θρησκευόμενη.

Μέλος ΔΣ2: η πλέμπα. Αλλά η καλή τιμημένη πλέμπα. Και χάρη της κάνανε που της δώσανε και θέση στο αυτοκίνητο. Συμφωνεί, χαμογελάει, αλλά κατά βάθος ήρθε για να φάει. Και αν δεν φάει, δεν θα φύγει. Θα μείνει εκεί, καρφωμένη στην ίδια θέση, μέχρι να έρθει κάποιος που θα της δώσει φαγητό”.

Συντελεστές

• Συγγραφέας:Λένος Χρηστίδης
• Σκηνοθεσία:Θανάσης Μεγαλόπουλος
• Σκηνικά:Ελένη Παπαναστασίου
• Κοστούμια:Τζίνα Ηλιοπούλου
• Μουσική:Μουσική́ επιμέλεια: Αντώνης Αθανασόπουλος
• Φωτισμοί:Ιφιγένεια Γιαννιού
• Χορογραφία:Κίνηση: Κατερίνα Γεβετζή
• Παίζουν:Ορέστης Τζιόβας, Μαντώ Γιαννίκου, Μυρτώ Πανάγου, Μαρία Μπαλούτσου, Δανάη Τίκου, Ειρήνη Δένδη, Γιώργος Σκαρλάτος, Γιάννης Οικονομίδης

Ιnfo

• Διάρκεια:85 λεπτά
• Τιμές Εισιτηρίων:16 ευρώ (γενική είσοδος), 12 ευρώ (φοιτητικό, εκπαιδευτικών, άνω των 65), 8 ευρώ (ανέργων, ατέλειες του ΣΕΗ)
• Παραστάσεις: Δευτέρα και Τρίτη, ώρα 21:00
• Βοηθός Σκηνοθετη:Γιάννης Βάρσος, Ελισάβετ Σαμινέλη
• Πληροφορίες Χώρου:Θέατρο Άλφα, 28ης Οκτωβρίου (Πατησίων) 37 και Στουρνάρη 51, Πολυτεχνείο – Αθήνα. Τηλέφωνο Θέατρου: 210 5201828.

Ακολουθήστε το News 24/7 στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις