ΕΙΔΑΜΕ ΤΙΣ DRAG QUEENS ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ. ΤΕΛΙΚΑ ΔΙΑΦΘΕΙΡΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ;
Οι νεράιδες δήλωσαν πως θα διαβάζουν παραμύθια σε παιδάκια, μέχρι να μην ενοχλείται κανείς. Το Magazine ήταν εκεί.
Εσείς πιστεύετε στους μονόκερους; Τι; Όχι; Μήπως τότε στις νεράιδες;
Γιατί στον χώρο HGW std στο κέντρο της Αθήνας, μυθικά όντα ομορφαίνουν τα απογεύματα των παιδιών (και όχι μόνο), διαβάζοντας παραμύθια συμπεριληπτικά για όλα τα πλάσματα και όλες τις οικογένειες.
Η Drag Queen Aphrodite HGW προσκαλεί όλες τις φίλες της και όλα τα φύλα στις “Fairy Days”, με στόχο οι ψυχές των παιδιών να γεμίσουν χρυσόσκονη και χρώμα. Αυτή τη φορά, guest νεράιδα ήταν η Drag Queen Lala Kolopi.
Οι δυο τους ανέγνωσαν το υπέροχο παραμύθι “Τα δυο μικρά αυγά” της Στέλλας Μπελιά και το Magazine ήταν εκεί.
Μετά το τέλος της εκδήλωσης, οι νεράιδες μας μίλησαν για την σημαντική αυτή πρωτοβουλία. Οι δύο ταλαντούχες Drag Queens στάθηκαν στα χαμόγελα των παιδιών, δηλώνοντας πως οι αντιδράσεις σκοταδισμού είναι κάτι αναμενόμενο δυστυχώς για την Ελλάδα, αλλά εντελώς παράλογο, αν δει κανείς με πόση αγάπη και σεβασμό αντιμετωπίζονται τα παιδιά.
Ακόμη, μας μίλησαν για τις ιδιαίτερες περσόνες τους, για την έμπνευση πίσω από αυτές, αλλά και για τα μυστικά της Τέχνης του Drag.
Τέλος, αναφέρθηκαν στις δυσκολίες του να είσαι Drag Queen στην Ελλάδα, ενώ μίλησαν και για τις επιθέσεις που έχουν δεχθεί από φασιστικά στοιχεία, λόγω της εμφάνισής τους.
Πάμε λοιπόν να τις γνωρίσουμε.
Αφροδίτη, η μετενσάρκωση της Θεάς του καταπιεσμένου Έρωτα
Ένας άνδρας ντυμένος γυναίκα δεν είναι σεξ
“Σήμερα ήταν η δεύτερη εκδήλωση που κάναμε. Την περασμένη φορά ήμουν πολύ κουμπωμένη, για το τι θα πουν, αυτές τις βλακείες ότι θα διαφθείρουμε τα παιδιά… Οπότε πρόσεχα πάρα πολύ τι θα πω, τι θα φορέσω. Σήμερα, βλέποντας ότι όλα πήγαν καλά τις προάλλες, ήμουν χαλαρή, το χάρηκα και λύθηκα.
Σε όσους ανθρώπους έχουν φανατισμένες ιδέες, δεν έχω να πω κάτι, γιατί δεν έχει νόημα. Όσοι, όμως, είναι κάπως επιφυλακτικοί για αυτό που κάνουμε εδώ, τους καλώ να έρθουν να δούνε τι κάνουμε.
Πρέπει να σταματήσουμε να αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο με τη δική μας οπτική. Υπάρχουν πολλές οπτικές. Ως ενήλικες έχουμε μάθει να βάζουμε ταμπέλες και να τα βλέπουμε τα πάντα μονοδιάστατα. Ένας άνδρας ντυμένος γυναίκα δεν είναι σεξ. Δεν γίνεται να συγχέουμε την ανάγνωση παραμυθιών από Drag Queens σε παιδιά, με την σεξουαλικότητα, την ταυτότητα φύλου και το σεξ.
Οι νηπιαγωγοί και οι εκπαιδευτικοί, δεν έχουν ζωή εκτός δουλειάς; Δεν έχουν σχέσεις; Δεν κάνουν σεξ; Αυτά τα πράγματα είναι θλιβερά. Και είναι απίστευτο τι μπορούν να πουν, με πρόσχημα ότι το θέαμα αυτό δεν είναι για παιδιά. Τα παιδιά δεν μπερδεύονται με αυτό που βλέπουν, το πρόβλημα ξεκινά με την ανεπάρκεια των γονέων να αντιληφθούν τα αυτονόητα.
Και είναι πολύ ευτυχές ότι έχουμε μαζί μας ομόφυλα ζευγάρια, ετερόφυλα. Είμαστε εδώ για να κάνουμε τα παιδιά χαρούμενα, να τα κάνουμε να αντιληφθούν ότι υπάρχουν και διαφορετικά παιδιά, διαφορετικές οικογένειες και είναι οκ αυτό.
Θα πραγματοποιούμε τέτοιες δράσεις κάθε μήνα. Και γενικά νομίζω ότι θα το κάνουμε μέχρι να σταματήσουν να υπάρχουν ενοχλημένοι στα σχόλια… Μέχρι τότε θα συνεχίσουμε να το κάνουμε.
Η Αφροδίτη ήρθε στη γη όταν ήρθε στη ζωή μου ο HIV
Η δική μου περσόνα είναι ιδιαίτερη. Η Αφροδίτη δημιουργήθηκε περίπου το 2015 ως μετενσάρκωση της Θεάς, η οποία άκουγε τις καταπιεσμένες φωνές των ερωτικών υποκειμένων της. Την σέβομαι, την αγαπώ, αλλά έχω απομακρυνθεί λίγο από αυτό. Η Αφροδίτη ήρθε στη γη όταν ήρθε στη ζωή μου ο HIV. Ήρθε για μένα, για τον Ηλία. Έχει ολοκληρώσει τον σκοπό της, ανασήκωσε τον Ηλία, τον πήγε παρακάτω, τον βοήθησε και είναι εκεί για όποτε χρειάζεται.
Στα σόου μου θέλω να βάζω κρυφά νοήματα, πέρα από χιούμορ. Πλέον, προτιμώ να κάνω λιγότερο mainstream πράγματα. Τα καλύτερα performances τα έχω κάνει σε καταλήψεις. Ο κόσμος γουστάρει και απολαμβάνω τόσο πολύ να κάνω πολιτικό Drag. Μπλέκω το Drag με την πολιτική Τέχνη και νομίζω πως αυτό το 2 σε 1 με εκφράζει απόλυτα, τουλάχιστον σε αυτό το σημείο που βρίσκομαι.
Στον χώρο που έχω δημιουργήσει εδώ, είναι όλα ευπρόσδεκτα. Δεν μας νοιάζει ποιο είσαι, τι πτυχία έχεις. Εδώ κάνουμε εκθέσεις Τέχνης, μαθήματα χορού, workshops και δεχόμαστε κόσμο που έχει κάτι να πει, κάτι να μας δώσει, χωρίς να τον αποκλείουμε.
Αν είναι να πάθω κάτι επειδή ζω την αλήθεια μου, ας το πάθω
Στην ζωή μου πάντα η Τέχνη ήταν απαγορευτική από τους δικούς μου. Πάντα ήθελα να ασχοληθώ με την υποκριτική, αλλά έμπαινε στην άκρη. Αφού ολοκλήρωσα το Προπτυχιακό μου στις Διεθνείς Σχέσεις και στους Διεθνείς Οργανισμούς και τα Μάστερ μου, κάπου εκεί είπα ότι ήρθε η ώρα να κάνω αυτό που αγαπώ.
Μεγάλωσα στα προάστια της Αθήνας, σχολείο-σπίτι, χωρίς καμία κοινωνικότητα. Και ξαφνικά κάπου εκεί στα 18 βρίσκομαι για σπουδές στη Ρόδο. Φίλοι, κοινωνικότητα, ορατότητα, άλλαξα τελείως το μυαλό μου και άρχισα να ζωντανεύω. Υπήρχε ομοφοβία στο νησί, αλλά ήμουν πάντα unapologetic. Δεν με ένοιαζε τι θα πει ο καθένας.
Ίσως και να έχω άγνοια κινδύνου, ίσως να μην με νοιάζει ο κίνδυνος. Αν είναι να πάθω κάτι επειδή ζω την αλήθεια μου, ας το πάθω. Γιατί την έχω καταπιέσει πολύ.
Η οικογένειά μου είχε τις δυσκολίες της. Δεν ήταν εύκολο να αποδεχτούν τη φύση και τα θέλω μου. Με το πέρασμα των χρόνων, έγιναν βήματα, αλλά ξέρεις, κάποιες φορές εκτιμάς και τα βήματα που είναι σε θέση να κάνει κανείς. Να υπάρχει μια προσπάθεια.
Από τον πατέρα μου, ο οποίος έφυγε πρόσφατα από τη ζωή, έκρυβα ότι κάνω Drag, ήταν κόκκινο πανί. Η μητέρα μου από την άλλη, θέλει να έχει ένα καλούπωμα όλο αυτό. Δεν θέλει να με βλέπει να βάφομαι, αν και μου έχει ράψει ρούχο. Θέλει να έχει την Τέχνη μέσα αυτό, αλλιώς δεν το μπορεί και πολύ, αλλά κάνει και αυτή τα βήματά της. Έχει αποδεχθεί πλέον το βαμμένο νύχι. Για τα φορέματα και τις φούστες έχουμε δρόμο ακόμα μπροστά μας.
Δυστυχώς, για τα queer υποκείμενα η καταπίεση στην Ελλάδα είναι τεράστια. Αν φτάσεις στο σημείο να πνίγεσαι, δεν υπάρχει γυρισμός, πρέπει να κάνεις την κίνηση, πρέπει να ζήσεις επιτέλους.
Μπορεί να με βλέπετε σήμερα με το χαμόγελο, αλλά δεν ήμουν πάντα έτσι. Ο HIV και ο καρκίνος με έχουν αλλάξει, με έχουν κάνει να χάσω τον εαυτό μου στο παρελθόν, να πάψω να ελπίζω. Αλλά όταν έχεις δει τον εαυτό σου κάτω, σε μαυρίλες και σκοτεινά μονοπάτια, είναι μονόδρομος να δεις την φωτεινή πλευρά.”
Λάλα Κωλοπή, Drag Performer της παραδιπλανής πόρτας
Η Λάλα ήρθε στη ζωή μου πριν πέντε περίπου χρόνια. Και ήρθε τελείως ξαφνικά
“Όσο παράξενο είναι για τα μικρά, τόσο είναι και για εμάς. Όλο αυτό είναι διαφορετικό από μια Drag σκηνή. Είναι πολύ νέο. Το ντύσιμο, το μακιγιάζ, το χιούμορ, το τι μπορείς να πει και τι όχι. Η σημερινή μου περσόνα είναι κάπως διαφορετική. Είναι λίγο αφελής, λίγο πιο ελαφριά. Άλλωστε, τα παιδιά δεν έχουν τόσες σκοτούρες. Παίζουν, χτυπιούνται και μετά τα ξεχνάνε όλα. Είμαι η νεράιδα που παίρνει τη στεναχώρια των άλλων και την πετάει.
Η Λάλα ήρθε στη ζωή μου πριν πέντε περίπου χρόνια. Ήρθε τελείως ξαφνικά, σε ένα πάρτι. Έτσι ξεκίνησε. Γενικά, η περσόνα μου βασίζεται αρκετά στο χιούμορ, είναι μεγάλο όπλο στο καλλιτεχνικό κομμάτι. Μου αρέσει το απρόβλεπτο, θέλω να υπάρχει ένα twist στην όλη υπόθεση.
Στη μη Drag ζωή είμαι ειδικευόμενος ψυχίατρος και εργάζομαι στο Δαφνί
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Βόρεια Ελλάδα. Στα γεννοφάσκια μου δεν ήταν εύκολο. Όταν ήρθα στην Αθήνα άλλαξαν τα πράγματα. Είναι μεγάλο σχολείο η Αθήνα. Ευτυχώς σήμερα αλλάζει το κάπως το σκηνικό, αρχίζουν να γίνονται πράγματα και στη Θεσσαλονίκη.
Αυτή τη στιγμή δεν βιοπορίζομαι από το Drag. Στη μη Drag ζωή είμαι ειδικευόμενος ψυχίατρος και εργάζομαι στο Δαφνί. Δύσκολο επάγγελμα, ωστόσο κάτι παίρνω από τη μία ενασχόληση και την συμπεριλαμβάνω στην άλλη.
Το να είσαι queer άτομο στην Ελλάδα γίνεται κάπως πιο εύκολο μέρα με τη μέρα. Το να ζεις στην επαρχία είναι πιο δύσκολο. Τα χρόνια της ντουλάπας ήταν εγκλωβιστικά, αλλά έχω φύγει πλέον από αυτό. Το σημαντικό είναι να ζεις με ελευθερία, να λες την αλήθεια σου, αν και πολλές φορές υπάρχει κόστος. Δεν είναι εύκολο να είσαι Drag Queen, ούτε queer άτομο στη χώρα αυτή.
Οποιαδήποτε μορφή θηλυκότητας κινδυνεύει. Μου έχουν επιτεθεί, μου έχουν πετάξει κουτάκια μπύρας, με έχουν βρίσει, αλλά δεν είμαι διατεθειμένη να τα παρατήσω τόσο εύκολα.
Πολλές φορές -ενώ είμαι με τα ρούχα της δουλειάς- με έχουν σταματήσει στον δρόμο και με ρωτάνε “πόσο πάει;”. Δυστυχώς, συγχέουν το Drag με την σεξεργασία, η οποία είναι κάτι πολύ δύσκολο και πολλές φορές δεν είναι επιλογή, αλλά ανάγκη.
Τι διαφορά έχω από τη δασκάλα που θα ντυθεί νεράιδα;
Υπάρχει μεγάλο μπέρδεμα στο μυαλό των ανθρώπων. Κάποιοι νομίζουν ότι είναι λάθος παιδιά 3 χρονών να βρίσκονται εδώ. Ένα παιδί δεν κρίνει μια εμφάνιση. Τι διαφορά έχω από τη δασκάλα που θα ντυθεί νεράιδα; Γιατί ένα παιδί δεν μπερδεύεται τις Απόκριες; Τα παιδάκια καταλαβαίνουν αν θα τους φερθείς καλά ή κακά, καταλαβαίνουν αν τους δίνεις αγάπη.
Τα παιδιά μεγαλώνουν με εικόνες και με φανταστικούς χαρακτήρες. Με γοργόνες, νεράιδες. Τι διαφορά έχω εγώ που είμαι ο Γιώργος το πρωί και η Λάλα στο σόου; Το θέμα είναι να μάθουμε στα παιδιά να σέβονται, να αποδέχονται. Πρέπει να έχουν επιρροές από παντού. Από τον αθλητισμό και το ευ αγωνίζεσθαι, μέχρι την συμπερίληψη, την διαφορετικότητα.
Δεν με δυσκόλεψαν σήμερα τα παιδιά. Δεν με ρώτησαν κάτι που με έφερε σε δύσκολη θέση. Η ειλικρίνειά τους είναι μαγική, αφοπλιστική. Την περίμενα και την ήθελα. Και είναι πολύ όμορφο που είδαμε σήμερα εδώ όλων των ειδών γονείς και οικογένειες. Να είναι μαζί στον ίδιο χώρο με σεβασμό, αγάπη και αποδοχή.”
