Σεισμός στην Τουρκία: “Ο σύζυγός μου πήγε να βοηθήσει στα χαλάσματα. Επέστρεψε με τα χέρια καλυμμένα με αίμα”
Τέσσερις άνθρωποι από τις αγροτικές περιοχές Adiyaman και Elbistan της Τουρκίας αφηγούνται τις ιστορίες τους και το πώς επηρεάστηκαν από τον καταστροφικό σεισμό της 6ης Φεβρουαρίου.
- 25 Φεβρουαρίου 2023 07:20
Οι αγροτικές περιοχές της νότιας Τουρκίας, καθώς και οι πόλεις της, έχουν πληγεί από τις επιπτώσεις των σεισμών. Ενώ οι καταστροφές σε πόλεις και χωριά είναι μικρότερης κλίμακας, πολλά σπίτια έχουν υποστεί ζημιές ή είναι μη κατοικήσιμα, οι οικονομικές δραστηριότητες έχουν σταματήσει και ορισμένα μέρη δέχονται μεγάλο αριθμό εκτοπισμένων από αστικές περιοχές.
Σε αυτές τις αγροτικές περιοχές, ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα διανέμουν είδη πρώτης ανάγκης, όπως σκηνές, τρόφιμα, κιτ υγιεινής και ζεστά ρούχα, σε συνεργασία με διάφορους τοπικούς οργανισμούς.
Τέσσερις άνθρωποι αφηγούνται τις ιστορίες τους και το πώς επηρεάστηκαν από τους σεισμούς στις αγροτικές περιοχές Adiyaman και Elbistan.
Kenan: “Δεκαέξι άνθρωποι από έξι οικογένειες ζουν τώρα σε αυτό το σπίτι”
“Είμαι από το Gölbaşı, μια πόλη περίπου 60.000 κατοίκων στην περιοχή Adiyaman. Ζούσα εκεί στον δεύτερο όροφο ενός διώροφου κτιρίου. Ήμασταν τέσσερις στο σπίτι όταν χτύπησε ο σεισμός: η γυναίκα μου, η κόρη μου, η πεθερά μου και εγώ. Ευτυχώς όλοι επιβιώσαμε. Το παράθυρο έπεσε πάνω στην κόρη μου, αλλά είναι καλά. Καταστράφηκε και ο φούρνος μου. Σχεδόν όλα τα κτίρια στο Gölbaşı είναι τώρα ερείπια. Πολλοί άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και οι περισσότεροι από τους επιζώντες έφυγαν, όπως εμείς. Νιώθουμε τραυματισμένοι.
Δύο μέρες μετά τους σεισμούς πήγα στην πόλη Adiyaman, καθώς είχαμε νέα ότι κάποιοι συγγενείς είχαν πεθάνει. Τώρα ζούμε στην άκρη του χωριού, Kuşakkaya, το οποίο έχει περίπου 500 κατοίκους. Ήρθαμε γιατί η πεθερά μου έχει σπίτι εδώ. Δεκαέξι άτομα από έξι οικογένειες ζουν τώρα σε αυτό το σπίτι. Κοιμόμαστε όλοι μαζί στο ίδιο δωμάτιο, το οποίο είναι το μόνο που μένει ζεστό.
Στην αρχή υπήρχαν περίπου 200 εκτοπισμένοι σε αυτό το χωριό, αλλά περίπου οι μισοί έχουν πάει σε άλλα μέρη, όπως η Antalya. Πολλοί άνθρωποι εξακολουθούν να φοβούνται ότι η γη θα κουνηθεί ξανά.
Οι κύριες ανάγκες μας είναι η στέγαση και το ντους, καθώς αυτή τη στιγμή δεν μπορούμε να κάνουμε μπάνιο καθόλου. Στο χωριό το νερό είναι πιο καθαρά από ό,τι στην πόλη, οπότε οι μολύνσεις δεν είναι θέμα προς το παρόν, αλλά ανησυχούμε για επιδημίες.
Νιώθω πολύ ανακουφισμένος που δεν συνέβη τίποτα στην οικογένειά μου – αλλιώς θα ήταν πολύ δύσκολο. Εδώ εξαρτόμαστε από τη βοήθεια που λαμβάνουμε. Οι άνθρωποι με πόρους τα καταφέρνουν καλύτερα, αλλά εκείνοι που δεν έχουν βασίζονται στη βοήθεια”.
MiyaseKürk: “Οι κύριες ανησυχίες μου είναι να έχουμε μια σωστή στέγη και η υγεία των παιδιών μου”
“Μεγάλωσα σε αυτό το χωριό, τη Yazica, αλλά αφού παντρεύτηκα μετακόμισα στην κοντινή πόλη Adiyaman, από όπου κατάγεται ο σύζυγός μου, και έχω ζήσει εκεί 15 χρόνια.
Τη νύχτα του σεισμού περίπου επτά φορές νόμιζα ότι θα πεθάνω. Ζούμε σε ένα νοικιασμένο διαμέρισμα σε ένα εξαώροφο κτίριο. Το κτίριο δεν έπεσε αλλά έχει υποστεί σοβαρές ζημιές. Εκείνο το βράδυ είχε χιονίσει και διανυκτέρευσα έξω με τα παιδιά. Σκεπαστήκαμε με κάποια πλαστικά φύλλα. Ο σύζυγός μου πήγε να βοηθήσει στην αναζήτηση ανθρώπων σε γειτονικά κτίρια. Όταν επέστρεψε μαζί μας το επόμενο πρωί τα χέρια του ήταν καλυμμένα με αίμα.
Την τρίτη μέρα ήρθαμε στη Yazica, καθώς οι γονείς μου έχουν αυτό το σπίτι εδώ. Τώρα υπάρχουν περίπου 30 συγγενείς από εννέα διαφορετικές οικογένειες που ζουν εδώ μαζί, όλοι μας από το Adiyaman εκτός από ένα άτομο που είναι από το Gaziantep.
Αυτό το μονώροφο σπίτι επηρεάστηκε ελαφρά από τους σεισμούς. Η εξωτερική τουαλέτα και το σύστημα ύδρευσης δεν λειτουργούν σωστά και φοβόμαστε να μπούμε μέσα. Μας δόθηκαν δύο σκηνές γιατί δεν υπάρχει αρκετός χώρος για όλους στο σπίτι.
Οι βασικές ανησυχίες μου είναι να έχουμε μια σωστή στέγη πάνω από το κεφάλι μας, καθώς και η υγεία και ευημερία των παιδιών μας. Παρόλο που είμαστε οικογένεια, καταλήγουμε να τσακωνόμαστε πολύ επειδή ζούμε ο ένας πάνω στον άλλο. Ελπίζουμε ο Θεός να μας βοηθήσει να το ξεπεράσουμε αυτό”.
Ülkükaya: “Κάθε φορά που γίνεται μετασεισμός, το σπίτι κουνιέται ξανά”
«Στο χωριό μας, Karahoyük (κοντά στο Elbistan) κατέρρευσαν 25 από τα 60 σπίτια. Από αυτά που στέκονται ακόμα όρθια, τα 15 έχουν σοβαρές ζημιές, όπως μεγάλες ρωγμές στους τοίχους. Το μονώροφο σπίτι μου υπέστη σοβαρές ζημιές. Όλα τα τζάμια έσπασαν, όπως και τα μαγειρικά σκεύη και τα πιάτα . Φοβόμαστε να μπούμε μέσα, οπότε μπαίνουμε πολύ γρήγορα για να χρησιμοποιήσουμε την τουαλέτα και βγαίνουμε. Οι ρωγμές γίνονται μεγαλύτερες και κάθε φορά που υπάρχει ένας μετασεισμός, το σπίτι κουνιέται ξανά.
Μετά τον πρώτο σεισμό, βγήκαμε έξω στην αυλή. Την επόμενη μέρα φτιάξαμε μια αυτοσχέδια σκηνή με κάποια πλαστικά φύλλα που συνήθως χρησιμοποιούμε για αγροτικές δραστηριότητες. Για μια εβδομάδα μείναμε σε αυτή την αυτοσχέδια σκηνή και στη συνέχεια ένας γείτονας μας άφησε να μείνουμε σε ένα μικρό σπίτι που δεν είχε υποστεί ζημιές. Αλλά δεν μπορούμε να μείνουμε εκεί για πολύ, γι ‘αυτό χρειαζόμασταν μια σωστή σκηνή για μένα και τα δύο παιδιά μου*.
Μέχρι στιγμής έχουμε λάβει κάποια βασική βοήθεια, όπως τρόφιμα και ρούχα. Είμαστε ευγνώμονες σε όσους μας έδωσαν πράγματα. Τώρα πρέπει να επιθεωρηθεί το σπίτι μας για να μπορέσουμε να ζήσουμε ξανά σε αυτό”.
*δωρίστηκε από τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα μέσω ενός τοπικού οργανισμού
Ali Eran: “Η φετινή χρονιά θα είναι πολύ δύσκολη”
Είμαι ο μουχτάρ (τοπικός εκλεγμένος αρχηγός) του Gümüs Dögen, ενός χωριού κοντά στην πόλη Elbistan. Πριν από το σεισμό, ο πληθυσμός του χωριού ήταν 450 άνθρωποι. Τώρα υπάρχουν περίπου 500 άτομα εδώ. Μερικοί άνθρωποι ήρθαν από το Elbistan και αργότερα συνέχισαν στην Κωνσταντινούπολη, την Αττάλεια και σε άλλα μέρη. Κάποιοι χωρικοί έφυγαν επίσης καθώς φοβόντουσαν. Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που ήρθαν από αλλού είχαν ήδη μια δεύτερη κατοικία εδώ. Άλλοι δεν έχουν συγγενείς στο χωριό, αλλά επειδή δεν έχουν πού να μείνουν σε άλλες περιοχές, έρχονται εδώ και φυσικά τους καλωσορίζουμε.
Δέκα από τα 140 κτίρια έχουν καταρρεύσει. Άλλα, συμπεριλαμβανομένων νέων, έχουν ρωγμές. Ένα άτομο έχασε τη ζωή του και ένα άλλο τραυματίστηκε. Πολλοί βράχοι έπεσαν και από το βουνό. Υπάρχουν τρεις σκηνές στο χωριό και έχουμε ζητήσει κάποια κοντέινερ. Χθες ήρθαν γιατροί να εξετάσουν τους χωρικούς και έφεραν φάρμακα για τους ηλικιωμένους. Αλλά δεν έχουμε αρκετό αέριο και χρειαζόμαστε καύσιμα για θέρμανση, όπως ξύλα. Η φετινή χρονιά θα είναι πολύ δύσκολη. Δεν έχω ξαναζήσει κάτι τέτοιο. Κάνει κρύο, χιονίζει και όλα είναι κλειστά, συμπεριλαμβανομένων όλων των καταστημάτων και των επιχειρήσεων. Επιβλέπω τη συλλογή βοήθειας για το χωριό μας”.
Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα έχουν δημιουργήσει το Ταμείο Έκτακτης Ανάγκης, το οποίο τους δίνει τη δυνατότητα να ανταποκρίνονται άμεσα σε επείγουσες κρίσεις, περιθάλποντας θύματα ενόπλων συγκρούσεων, επιδημιών, ή φυσικών καταστροφών – όπως ο σεισμός στην Τουρκία και τη Συρία.
Με την οικονομική σας ενίσχυση, οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα μπορούν να επεμβαίνουν άμεσα, εκεί όπου οι ανάγκες για παροχή ιατρικής φροντίδας είναι μεγαλύτερες.
Κάντε σήμερα μια δωρεά,
Ακολουθήστε το News 24/7 στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
