Σκάνδαλο στις Βρυξέλλες; Αν είναι δυνατόν!

Αναμενόμενο ήταν μετά την ανακοίνωση της προσαγωγής της Εύας Καϊλή, άπαντες να ασχοληθούν τόσο με την ποινική πλευρά της υπόθεσης όσο και με την ιδιότητά της ως ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ. Ιδίως από την στιγμή που επί μήνες “φλέρταρε” πολιτικά με την Νέα Δημοκρατία. Σχεδόν κανείς δεν ασχολείται με την άλλη ιδιότητά της: Αυτή της Αντιπροέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (μία εκ των 14).

Κι όμως αυτή η πλευρά – σε μία πιο μακρόπνοη θέαση – είναι ίσως πιο σημαντική. Γιατί ένα σκάνδαλο διαφθοράς εμπλέκεται ένα πρόσωπο με υψηλό θεσμικό αξίωμα, σε έναν υπερεθνικό θεσμό με τεράστια πολιτική σημασία. Άρα έναν θεσμό που θα έπρεπε – θεωρητικά τουλάχιστον- να διαθέτει πολύ πιο ισχυρά πολιτικά “φίλτρα” για τον τρόπο που επιλέγει τους ανθρώπους που τον εκφράζουν.

Η υπόθεση αυτή καταδεικνύει ότι η διαφθορά μπορεί να εμφιλοχωρήσει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με την ίδια άνεση που διαπιστώνονται τέτοια φαινόμενα και στα εθνικά κοινοβούλια. Αν κρίνουμε μάλιστα από το δικό μας και την πρόσφατη υπόθεση Πάτση, δεν είναι καθόλου δύσκολο πράγμα. Αρκεί να συντρέχουν οι πολιτικές συνθήκες και να διασφαλίζεται η απαραίτητη ανοχή.

Θα μπορούσε κανείς εδώ να αντιτείνει ότι – σε αντίθεση με την Ελλάδα – οι διωκτικές αρχές του Βελγίου πολύ γρήγορα παρέμβηκαν και δίχως να λογαριάσουν αξιώματα οδήγησαν την αντιπρόεδρο της Ευρωβουλής στην φυλακή. Πράγμα μάλλον απίθανο να συνέβαινε ποτέ στην Ελλάδα. Ίσως εδώ να υπάρχει ένα δίκιο.

Από την άλλη όμως μπορεί κανείς να παραβλέψει το ότι τα σκάνδαλα πολιτικής διαφθοράς δεν αφορούν κυρίως την …αδυναμία του χαρακτήρα του ενός ή του άλλου πολιτικού προσώπου , άλλα το γενικότερο κλίμα και τις θεσμικές διασφαλίσεις που υπάρχουν; Μάλλον όχι.

Για όσους γνωρίζουν, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι ένα θεσμός απόμακρος από τους πολίτες, συγκριτικά τουλάχιστον με τα εθνικά κοινοβούλια. Ουδείς μπορεί να παρακολουθήσει με ευκολία τις μακρόσυρτες χρονικά και δυσπρόσιτες νοηματικά διαδικασίες του.

Από τον κανόνα εξαιρούνται οι “επαγγελματίες”. Άνθρωποι που γνωρίζουν τα ήθη και τους κανόνες του θεσμού (ένας τέτοιος ήταν άλλωστε και ο σύντροφος της Ε.Καϊλή). Κάποιοι εξ’ αυτών μάλιστα εργάζονται στο περίφημο lobbying. Δηλαδή στους μηχανισμούς που “φύονται” στο πλάι των λειτουργιών του Ευρωκοινοβουλίου και προωθούν τα συμφέροντα ιδιωτικών εταιριών, κλαδικών συμπράξεων ακόμη και αγνώστου ταυτότητας επενδυτών.

Δεν συζητάμε για τίποτε παράνομες δραστηριότητες. Άλλωστε ένα μεγάλο μέρος αυτών των μηχανισμών λειτουργεί νόμιμα και είναι μάλιστα καταγραμμένοι σε μητρώα. Αφού αρκετοί θεωρούν ότι η θεσμική λειτουργία τους προστατεύει από παράνομες πρακτικές.

Πρόκειται για μια συνθήκη που αποδεικνύει ότι αυτός που θεωρείται ως ο πλέον αντιπροσωπευτικός θεσμός στην Ευρωπαϊκή Ένωση, λειτουργεί υπό το καθεστώς μόνιμων πιέσεων. Κι αυτές δεν προέρχονται κυρίως από αυτούς που υποτίθεται ότι εκπροσωπούνται στο Ευρωκοινοβούλιο, δηλαδή τους λαούς της Ευρώπης. Αλλά από κέντρα που χαρακτηρίζονται από υψηλή εξειδίκευση στους στόχους τους και διαθέτουν σημαντικές οικονομικές δυνατότητες.

Σε αυτό το “έδαφος” εμφανίστηκε και το σκάνδαλο στο οποίο πρωταγωνιστεί η Έυα Καϊλή. Όπως και άλλα σχετικά που ξέσπασαν τις προηγούμενες δεκαετίες.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις