Έχουμε αστυνομικούς για ανθυποcelebrities αλλά όχι για ένα 12χρονο κορίτσι

Βία και απειλές κατά της 12χρονης κοπέλας από τον Κολωνό με τη νομική υπεράσπιση της πλευράς του παιδιού να αναφέρει πως πρόκειται για τουλάχιστον τέσσερα περιστατικά επιθέσεων. Άγνωστοι να απειλούν με χειρονομίες, με πέτρες στα παράθυρα των παιδιών, αλλά τελικά και με τραυματισμό με μαχαίρι.

Η υπεράσπιση, τονίζει πως όλα έχουν καταγγελθεί στην αστυνομία και δεν έχει ληφθεί κανένα μέτρο προστασίας για το κορίτσι που βιάστηκε και συνεχίζει να κακοποιείται διαρκώς με τις απειλές που δέχεται, ενώ έχουν προηγηθεί οι συνεχείς κλήσεις του για καταθέσεις, τον καιρό που δεν λάμβανε ακόμη, καμία ψυχολογική υποστήριξη.

Την ώρα που η αστυνομία φυλάει ανθυποcelebrities και πολιτικούς αλλά δεν προφυλάσσει ένα κακοποιημένο, ανήλικο άτομο που δέχεται επιθέσεις εναντίον της ζωής του, εγείρονται – και πάλι – τεράστια ζητήματα σχετικά με τη λειτουργία του Κράτους. Παράλληλα, η νομική υπεράσπιση της 12χρονης αναφέρει πως και σε επίπεδο ψυχολογικής υποστήριξης, η βοήθεια είναι ελάχιστη, μιας και αφενός ξεκίνησε τρεις μήνες μετά την αποκάλυψη των βιασμών της μικρής, αφετέρου εκείνη βλέπει παιδοψυχολόγο σε απόσταση 50 χιλιομέτρων από το σπίτι της, μία φορά την εβδομάδα, με το κόστος να επιβαρύνει την οικογένεια.

Πέραν τούτου, δεν υπάρχει απολύτως καμία άλλη μέριμνα.

Όσο δε, θυμάται περισσότερα πρόσωπα και καταστάσεις, τόσο φαίνονται πως εντείνονται οι πιέσεις προς το μέρος της κοπέλας, όπως προκύπτει από τα γεγονότα καθεαυτά. Προβληματικό είναι και το γεγονός πως – όπως αναφέρει η υπεράσπιση – η ανακρίτρια έχει απορρίψει αιτήματα της πλευράς της ανήλικης για να καταθέσει και να κατονομάσει περισσότερα πρόσωπα, όσο αισθάνεται καλύτερα ψυχολογικά.

Πρόκειται για πέντε – έξι ακόμη άτομα που προστίθενται στα είκοσι που είναι κατηγορούμενοι, μαζί με τη μητέρα.

Από την πλευρά του αρμόδιου υπουργείου, αυτό που προκύπτει είναι πως αμφισβητείται η μία εκ των επιθέσεων που έχει καταγγελθεί, αλλά όπως διέρρευσε σήμερα σε τηλεοπτικές εκπομπές, η υπόθεση “θα διερευνηθεί”. Γνωστή πρακτική και εκουσίως επαναλαμβανόμενη, προς αποποίηση ευθυνών.

Είναι παραπάνω από σαφές πως ο όλος χειρισμός είναι μια αστειότητα, ενώ αφήνει ανοιχτές απορίες προς την κοινή γνώμη, σχετικά με το γιατί εξελίσσεται με αυτόν τον τρόπο. Αν δεν υπάρχει κάτι που πρέπει να “κρυφτεί”, τότε πώς αιτιολογείται η αμφισβήτηση των καταγγελιών ενός ανήλικου θύματος μαστροπείας;

Ακόμη, είναι – το λιγότερο – αισχρό το γιατί δεν έχει προφυλαχθεί το κορίτσι εξ αρχής, όπως θα όφειλε να έχει κάνει η Πολιτεία των συνεχιζόμενων προσλήψεων ενστόλων (με τις προσλήψεις να εντείνονται μάλιστα εντός της πανδημίας).

Μήπως δεν υπάρχει επαρκές προσωπικό για να περιφρουρηθεί η σωματική ασφάλεια του παιδιού και των στενών μελών της οικογενείας που διαμένουν μαζί του; Μήπως δεν υπάρχουν όργανα της τάξης για περιφρούρηση, σε μια χώρα που είναι δεύτερη στην ΕΕ στον αριθμό αστυνομικών ανά 100.000 κατοίκους (μετά την Κύπρο);

Παράλληλα, να θυμίσουμε εδώ πως η ίδια η κυβέρνηση φέρει ακέραιη ευθύνη για τη στοχοποίηση της 12χρονης δια στόματος της υφυπουργού Εργασίας, Δόμνας Μιχαηλίδου, όταν τον περασμένο Ιανουάριο εντός Βουλής αποκάλυψε ουσιαστικές λεπτομέρειες για την ταυτότητα της 12χρονης που έπεσε θύμα σεξουαλικής κακοποίησης στον Κολωνό, με την αντιπολίτευση να ζητά την άμεση αποπομπή της από την θέση της.

Δυστυχώς, με όσα βγαίνουν προς τα “έξω”, η εικόνα που σχηματοποιείται είναι πως το θύμα μένει απροστάτευτο, ενώ παράλληλα “κάποιος” προσπαθεί να προστατεύσει τους θύτες.

Υπάρχει παρακράτος πίσω από την υπόθεση; Υπάρχει κύκλωμα με συμφέροντα;

Αν δεν είναι έτσι, αν δεν υπάρχει τίποτε από τα παραπάνω και καμία θεωρία συνωμοσίας, τότε η ίδια η Πολιτεία πρέπει να αντιστρέψει άμεσα την εικόνα, και σε ουσιαστικό και σε επικοινωνιακό επίπεδο. Έχει αργήσει εγκληματικά πολύ. Γιατί, το μήνυμα προς άλλες υποθέσεις μαστροπείας και κακοποίησης ανηλίκων μόνο αποφασιστικής υφής δεν είναι, απεικονίζοντας ένα Κράτος – μπάχαλο, που ενδιαφέρεται μονάχα για πρόχειρες λύσεις, λειτουργώντας εκ νέου με μόνο γνώμονά του το να κερδίσει το όποιο παιχνίδι των εντυπώσεων.

Το παιδί όμως έχει τραυματιστεί και συνεχίζει να τραυματίζεται. Το παιδί αυτό δεν γίνεται να είναι μόνο του. Δεν αντέχεται αυτό σε καμία κοινωνία που θέλει να ονομάζεται “εύρυθμη”. Αντί να γίνεται κύριο μέλημα η παραδειγματική και ουσιαστική αντιμετώπιση των πλέον αποτρόπαιων πράξεων που υποτίθεται πως πρέπει να εξοβελιστούν δια παντός από την πραγματικότητά μας, ένα μικρό κορίτσι μένει έρμαιο της πολιτειακής αδιαφορίας.

Δεν μπορεί να ανεχτεί κανείς, τέτοια αδιαφορία, καμία υποκριτική δικαιολογία. Η υπόθεση αυτή αφορά τη 12χρονη, αλλά αφορά και όλα τα παιδιά αυτού του τόπου.