ΕΝΑ ΚΟΚΚΙΝΟ ΜΠΑΛΟΝΙ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΘΗΚΕ ΣΤΟΝ ΣΕΙΣΜΟ
Ένας άντρας γυρίζει τα ερείπια μία τουρκικής πόλης και δένει ένα μπαλόνι πάνω από εκεί που κάποτε ίσως να ζούσε ένα παιδί.
Δεκάδες κόκκινα μπαλόνια αιωρούνται πάνω απ’ τα ερείπια ενός κατεστραμμένου κτιρίου, ερείπια τα οποία παραμένουν αμετακίνητα δίπλα απ’ τον κεντρικό δρόμο μίας πόλης του τουρκικού νότου. Σύμφωνα με τον Ογκούν Σεβέρ Οκούρ, τον άνθρωπο που βρίσκεται πίσω από αυτό το αυτοσχέδιο μνημείο, αυτά τα μπαλόνια είναι και ο τελευταίος φόρος τιμής προς τα παιδιά που σκοτώθηκαν από τον σεισμό που κατέστρεψε την Αντάκια.
Το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό καθώς τα φωτεινά μπαλόνια έρχονται σε έντονη αντίθεση με το σκονισμένο γκρι των ερειπίων και τα λιωμένα μέταλλα που κάποτε συνέθεταν ένα κτίριο εννέα ορόφων.
Κόντρα στο μονόχρωμο σκηνικό, μια χούφτα από υπάρχοντα μαρτυρούν ότι κάποτε εκεί ζούσαν παιδιά τα οποία χάθηκαν απ’ τον σεισμό. Ένα μωβ παιχνίδι διακοσμημένο με τα καρτούν της Νταίζη Ντακ και της Μίνι Μάουζ βρίσκεται ξεχασμένο κοντά σε ένα ροζ σκούτερ, όπως και ένα φούξια άνορακ διακοσμημένο με καρδιές
“Τρία παιδιά πέθαναν εδώ. Ήταν 18 μηνών, τεσσάρων ετών και έξι ετών αντίστοιχα”, είπε ο Οκούρ, ο οποίος πάλεψε ως εθελοντής διασώστης τις ημέρες μετά τον σεισμό στη γενέτειρά του, τα Άδανα, προτού κατευθυνθεί προς την Αντάκια, 200 χιλιόμετρα μακριά.
“Ξεκίνησα από εδώ και στη συνέχεια προχώρησα προς το πίσω κτίριο. Ό, τι συνέβη σε αυτήν την περιοχή με επηρέασε άσχημα. Δεν καταφέραμε να σώσουμε τα παιδιά και αυτό με κράτησε ξάγρυπνο πολλά βράδια”.
Οκτώ ημέρες μετά τον σεισμό, ο Οκούρ, πατέρας δύο παιδιών και ο ίδιος, άρχισε να δένει μπαλόνια στα ερείπια στην πόλη των 400.000 κατοίκων, η οποία σήμερα έχει καταλήξει να είναι μια πόλη-φάντασμα, με τα μόνα δείγματα ζωής να έρχονται από τους εκσκαφείς και τα φορτηγά που απομακρύνουν τα χαλάσματα.
Περισσότεροι από 42.000 άνθρωποι σκοτώθηκαν κατά τον σεισμό, με τους Τούρκους αξιωματούχους να μην έχουν διευκρινίσει ακόμη πόσα από αυτά ήταν παιδιά.
Αν και η ταχύτητα με την οποία αντέδρασαν οι αρχές στην Αντάκια έχει αποτελέσει αντικείμενο έντονης κριτικής, ο Οκούρ εξήγησε ότι δεν υπάρχει πολιτικό κίνητρο πίσω από τις πράξεις του. Αντίθετα, τονίζει το συναισθηματικό νόημά τους.
Ούτως ή άλλως, έχει αποδείξει έμπρακτα το ειλικρινές ενδιαφέρον του για τους νέους ήδη από το 2020, όταν και ξεκίνησε μέσω του συλλόγου του να στηρίζει τα μη προνομιούχα παιδιά, παρέχοντας τους παιχνίδια και τρόφιμα, αλλά και σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμη και προσθετικά μέλη ή δωρεάν χειρουργικές επεμβάσεις.
Είπε ότι τα μπαλόνια ήταν “το τελευταίο παιχνίδι που θα μπορούσε να προσφέρει” στα νεαρά θύματα του σεισμού, δένοντας συνολικά έως και χίλια πάνω στα ερείπια της πόλης. Κανονικά, τα κόκκινα μπαλόνια “αντιπροσωπεύουν τη χαρά, την αγάπη” είπε, αλλά στην μετασεισμική Αντάκια “είναι η πρώτη φορά που ένα μπαλόνι μας κάνει να κλάψουμε”.
