Πέθανε σε ηλικία 91 ετών η συγγραφέας Fay Weldon

Η Fay Weldon, η οποία κατέγραψε τα σκαμπανεβάσματα της βρετανικής ζωής στα μυθιστορήματά της, τηλεοπτικές σειρές, θεατρικά έργα και διηγήματα για περισσότερες από πέντε δεκαετίες, πέθανε σε ηλικία 91 ετών, όπως επιβεβαίωσε ο γιος της Dan Weldon.

Η Weldon κατέγραψε το πώς διαμορφώνονται οι ζωές των ανθρώπων από την τάξη μέχρι τη σεξουαλική επανάσταση σε περισσότερα από 30 μυθιστορήματα, μεταξύ των οποίων το The Life and Loves of a She-Devil, το Splitting και το βραβευμένο με Booker Praxis, όπως αναφέρει ο Guardian. Οι αιχμηροί διάλογοι, το καυστικό πνεύμα της και η σατιρική ενέργεια των μυθιστορημάτων της σφυρηλατήθηκαν στον κόσμο της θεατρικής σκηνής και της τηλεόρασης, όπου το σενάριο της περιλαμβάνει το Upstairs Downstairs του ITV και μια διασκευή του Pride and Prejudice για το BBC.

Ποια ήταν η Fay Weldon

Γεννημένη σε ένα χωριό του Worcestershire το 1931, η Weldon πέρασε τα πρώτα της χρόνια στη Νέα Ζηλανδία, όπου ο πατέρας της ήταν γιατρός. Στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, επέστρεψε στην Αγγλία με τη μητέρα της και σπούδασε στο St Andrews πριν μείνει έγκυος και παντρευτεί τον Ronald Bateman, έναν άνδρα 25 χρόνια μεγαλύτερό της. Στην αυτοβιογραφία της του 2002, Auto da Fay, η Weldon περιέγραψε πώς ο Μπέιτμαν δεν ενδιαφερόταν για το σεξ και την ενθάρρυνε να εργαστεί ως οικοδέσποινα σε νυχτερινό κέντρο στο Σόχο. Αφού χώρισε με τον Bateman, η Weldon εργάστηκε ως διαφημιστική κειμενογράφος, επινοώντας το σλόγκαν “Go to work on an egg”, και παντρεύτηκε τον τρομπετίστα της τζαζ Ronald Weldon.

Άρχισε να γράφει σενάρια για το ραδιόφωνο και την τηλεόραση, συμβάλλοντας σε σειρές όπως το Armchair Theatre του ITV και το Wednesday Play του BBC. Ένα δράμα του ITV, το The Fat Woman’s Joke, θα γινόταν το πρώτο της μυθιστόρημα, που δημοσιεύτηκε το 1967. Η Esther Sussman απελπίζεται από τον ενθουσιασμό του συζύγου της για δίαιτα και αποσύρεται σε ένα υπόγειο στο Earl’s Court όπου διαβάζει επιστημονική φαντασία, βλέπει τηλεόραση και τρώει. Εκεί δέχεται επισκέψεις από μια φίλη, τον γιο της, τον σύζυγό της και τη γραμματέα του και καταφέρεται εναντίον του έγγαμου βίου. Ο Observer χαιρέτισε τη σταθερή πλοκή αυτού του “ευοίωνου ντεμπούτου” και το ύφος που είναι “ένα ισχυρό όργανο κωμικής χλεύης”, κρίνοντας ότι η Weldon διέθετε “το είδος του ταλέντου που μπορεί να κάνει χωρίς δίκαιη σκέψη και κοινωνική συνείδηση” και ήταν “μια φωνή που δεν θα δυσκολευτεί κανείς να θυμάται”.

Με τέσσερα ακόμη μυθιστορήματα που εμφανίστηκαν την επόμενη δεκαετία, καθώς και μια σειρά θεατρικών έργων για τη σκηνή και την οθόνη, υπήρχε μικρή πιθανότητα να ξεχαστεί μια φωνή τόσο καυστική και ενεργητική όσο του Weldon. Το έκτο μυθιστόρημά της, Praxis, αφηγείται την ιστορία μιας γυναίκας που παίζει διαδοχικά διάφορους ρόλους – εργάτρια, πόρνη, σύζυγος, μητέρα, κειμενογράφος και φεμινίστρια ηγέτιδα – και βρίσκει τον εαυτό της να διαπράττει μοιχεία, αιμομιξία και παιδοκτονία. Αυτή η “πειστική και συγκινητική … περιπέτεια του φεμινισμού”, που εκδόθηκε το 1978, ήταν το “καλύτερο μυθιστόρημά της μέχρι σήμερα”, σύμφωνα με τον Guardian, και χάρισε στη Weldon τη μοναδική της εμφάνιση στη λίστα με τα υποψήφια για το βραβείο Booker.

Το πιο γνωστό μυθιστόρημα της Weldon, The Life and Loves of a She-Devil, εκδόθηκε πέντε χρόνια αργότερα, το 1983. Η αδέξια, “άσχημη” νοικοκυρά των προαστίων Ρουθ Πάτσετ ανακαλύπτει ότι ο σύζυγός της την εγκαταλείπει και αποφασίζει να ανατρέψει τον κόσμο της. “Αυτό που θέλω είναι η εξουσία πάνω στις καρδιές και τις τσέπες των ανδρών”, δηλώνει η Ρουθ, προτού κάψει το σπίτι της, καταστρέψει την καριέρα του συζύγου της και οδηγήσει τον εραστή του σε απόγνωση, μεταμορφώνοντας επανειλημμένα τον εαυτό της. Ο Observer το χαρακτήρισε “το πιο άσχημο μυθιστόρημα της Weldon μέχρι στιγμής … το πιο ακρωτηριασμένο είδος σάτιρας, που το μόνο της “νόημα” είναι να σε φέρει αντιμέτωπο με τα κάγκελα του κλουβιού σου”. Το BBC το διασκεύασε για την τηλεόραση το 1986, ενώ η χολιγουντιανή εκδοχή του με πρωταγωνίστριες τη Meryl Streep και τη Roseanne Barr εμφανίστηκε τρία χρόνια αργότερα.

Μια σκανδαλώδης και προκλητική φιγούρα, η Weldon δεν φοβήθηκε ποτέ να πυροδοτήσει θύελλα στα μέσα ενημέρωσης, υπονοώντας κάποτε ότι μόνο το 60% όσων έλεγε στους δημοσιογράφους ήταν αλήθεια. Όμως οι δηλώσεις της ότι ο βιασμός “στην πραγματικότητα δεν είναι το χειρότερο πράγμα που μπορεί να συμβεί σε μια γυναίκα” ή ότι “οι γυναίκες μειώνουν τους άνδρες με τον τρόπο που οι άνδρες συνήθιζαν να μειώνουν τις γυναίκες” άφησαν κάποιες φεμινίστριες να την κατηγορήσουν για προδοσία – κατηγορία που η ίδια απομάκρυνε, υποστηρίζοντας ότι ήταν πραγματικά “η μία, η μόνη φεμινίστρια που υπάρχει και ότι οι άλλες είναι όλες εκτός κλίματος”.

Η Weldon υποστήριξε ότι ήταν φιλοσοφημένη σχετικά με τη συγκριτική έλλειψη λογοτεχνικών βραβείων. “Οι προτάσεις μου είναι πολύ σύντομες”, δήλωσε στον Guardian το 2009, “και αν θέλεις να κερδίσεις βραβεία και να σε πάρουν στα σοβαρά ως λογοτέχνη, πρέπει να βγάλεις όλα τα αστεία”. Όσον αφορά την προσωπική της ζωή, υποστήριξε ότι “ήταν πάντα καλή με τις σχέσεις, απλώς δεν ήταν πολύ καλή με μένα. Αλλά δεν μετανιώνω για τίποτα”, πρόσθεσε, “γιατί όλα είναι καλό αντίγραφο”.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις