Ο υπουργός υγείας απαγορεύει τις αμβλώσεις και 4 γυναίκες αναλαμβάνουν δράση στο ΠΛΥΦΑ

Η σκηνοθέτιδα και οι ηθοποιοί της φεμινιστικής κωμωδίας "Αυτές που δεν προλάβατε" που παρουσιάζεται στο ΠΛΥΦΑ μιλούν στο NEWS 24/7

ΓΕΩΡΓΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ
21 Μαρτίου 2023 06:34

Τέσσερις παιδικές φίλες ξαναβρίσκονται αναπάντεχα. Χωρίς να ξέρουν τι τις έφερε και πάλι κοντά και γιατί, αποφασίζουν να αναλάβουν δράση “για να μην μας την πέφτουν τα αφεντικά, να μη μας φτύνουν στο δρόμο, να μη φοβόμαστε να γυρίσουμε το βράδυ σπίτι μας και γενικά ξέρετε, για όλα αυτά”. Έτσι, δημιουργούν μία μυστική φεμινιστική ομάδα. Όταν ο υπουργός υγείας της χώρας τους θα ανακοινώσει την απαγόρευση των αμβλώσεων, οι τέσσερις γυναίκες αποφασίζουν να αναβαθμίσουν την δράση τους με μια μεγάλη επιχείρηση. Ό, τι θα ακολουθήσει θα ενώσει ξανά τις τέσσερις φίλες για πάντα.

Αυτή είναι στο περίπου η υπόθεση του έργου «Αυτές που δεν προλάβατε», μιας φεμινιστικής κωμωδίας για τη γυναικεία φιλία παρουσιάζεται για πρώτη φορά από την ομάδα b.p.m. (beats per minute) στο ΠΛΥΦΑ. Το έργο προσεγγίζει θέματα όπως η έμφυλη βία, η γυναικεία καταπίεση, η σεξουαλική παρενόχληση, μέσα από το πρίσμα της γυναικείας ενδυνάμωσης και του δεσμού της γυναικείας φιλίας.

Η σκηνοθέτις Δανάη Λιοδάκη αναφέρει στο NEWS 24/7 τι ήταν αυτό που την ώθησε να γράψει και να σκηνοθετήσει το συγκεκριμένο έργο: “Το «Αυτές που δεν προλάβατε» είναι μια φεμινιστική κωμωδία για την γυναικεία φιλία που έχει ως βασικό της θέμα και την απαγόρευση των εκτρώσεων. Το «φεμινιστική» ήθελα να το κάνω εδώ και πολύ καιρό. Εδώ και χρόνια ασχολούμαι με το ζήτημα είτε κινηματικά, είτε ερευνητικά, είτε επαγγελματικά και ήθελα να γράψω ένα έργο που να αφορά τις γυναίκες, τις εμπειρίες μας, τη γυναικεία καταπίεση αλλά και τη γυναικεία αλληλεγγύη και ενδυνάμωση. Το «κωμωδία» ήταν πιο πολύ πείσμα, ήθελα να κάνω μια κωμωδία με all female cast, γιατί και τα κορίτσια μπορούμε να είμαστε αστεία και αν θέλουμε πολύ αστεία.

Η «γυναικεία φιλία» γιατί είναι ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής μου, που δεν το βλέπω να εκφράζεται στην τέχνη με τον τρόπο που το βιώνω. Και οι παιδικές, αλλά και οι μετέπειτα γυναικείες φιλίες μου με έχουν διαμορφώσει και μου προσφέρουν το πιο γλυκό καταφύγιο όποτε το χρειάζομαι. Ήθελα αυτό να το αποτυπώσω όσο καλύτερα μπορούσα. Και το θέμα της απαγόρευσης των εκτρώσεων μπήκε στο παιχνίδι μετά την αλλαγή του νομικού πλαισίου για τις εκτρώσεις στις ΗΠΑ. Εκεί όλα αυτά έδεσαν μέσα μου και γράφτηκε μέσα σε λίγες μέρες αυτή η ιστορία, μέσα στο σοκ του γεγονότος, αλλά και αφού οι υπόλοιπες ιδέες είχαν ωριμάσει μέσα μου για καιρό”.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΒΑΣΔΕΚΗΣ

Η Ευσταθία Λαγιόκαπα μιλά για τα θέματα που “αγγίζει” το έργο αυτό: “Τα θέματα που προσεγγίζει το έργο είναι κυρίως η γυναικεία φιλία και έπειτα η συλλογικότητα και η γυναικεία δράση πάνω στο εμφυλο ζήτημα. Αρχικά, το θέμα της γυναικείας φιλίας πιστεύω, ότι ενδιαφέρει πολύ το σημερινό θεατή και κυρίως τις γυναίκες, καθώς συνήθως προβάλλεται η ανδρική φιλία σαν πρότυπο, ενώ η γυναικεία σαν κάτι υποδεέστερο, το οποίο περιέχει στοιχεία ζήλιας και ανταγωνισμού.

Θέλουμε, λοιπόν, να αναδείξουμε την σημαντικότητα της γυναικείας φιλίας, όπως τη βιώνουμε και εμείς οι ίδιες με τις δικές μας φίλες και να την χρησιμοποιήσουμε ως ένα όχημα προς την ελευθερία, καθώς μας δίνει το ασφαλές πλαίσιο να μοιραστούμε τις εμπειρίες μας, να ελαφρύνουμε τα τραύματά μας και να διεκδικήσουμε. Θεωρώ πως ότι έχουμε καταφέρει όσον αφορά στο γυναικείο ζήτημα οφείλεται στις γυναίκες που ξεκίνησαν να μιλάνε μεταξύ τους. Είναι σημαντικό για όλες μας να ξέρουμε, ότι δεν είμαστε μόνες αλλά ότι είμαστε πολλές. Δεν θέλω φυσικά να υπονοηθεί ότι τα θέματα της παράστασής μας αφορούν μόνο τις γυναίκες, κάθε άλλο, απλώς σίγουρα είναι πιο εύκολο να ταυτιστούμε με τις ηρωίδες, οι οποίες βιώνουν την καταπίεση που δεχόμαστε όλες μας καθημερινά.”

Ποιες είναι όμως ηρωίδες του έργου;

Η Μαριέλα Δουμπού τις σκιαγραφεί λέγοντας: “Η παράσταση αποτελείται από τέσσερις φιλες, την Μαίρη, την Ελένη, τη Λιλή και την Άννα. Οι τέσσερις τους μεγάλωσαν μαζί σε ένα προάστιο της πόλης μας. Ήταν πολύ δεμένες από μικρές, κάτι που όμως άλλαξε με την πάροδο των χρόνων. Όπως οι περισσότερες παιδικές φιλίες κάποια στιγμή σπάνε. Όχι επειδή συνέβη κάτι που τις απομάκρυνε, αλλά γιατί συνέβη η ζωή.

Άλλαξαν πόλεις, ενδιαφέροντα, συνήθειες. Η Μαίρη είναι η πιο δυναμική σαν χαρακτήρας, είναι αυτή που κινεί την ομάδα σε πιο δραστικά ζητήματα. Η Ελένη είναι η πίστη της ακολούθως λίγο πιο αφελής που όμως είναι υπέρ των δραστικών αλλαγών. Όπως στις περισσότερες παρέες, κάποια άτομα συνεννοούνται καλύτερα με κάποια αλλά, θα λέγαμε πως αυτές οι δυο Συνωμοτούν καλύτερα μεταξύ τους. Οι άλλες δύο είναι η Άννα και η Λίλη. Η Άννα επιφυλάσσεται με τις αλλαγές και χρειάζεται περισσότερη σιγουριά για να κάνει κάτι διαφορετικό σε σχέση με τη δράση τους. Η Λίλη είναι η πιο «ασταθής» σε θέμα επαγγελματικού προσανατολισμού, σε σχέση με τις υπόλοιπες. Έχει σπουδάσει σε κάμποσες σχολές και έχει αλλάξει αρκετά επαγγέλματα! Είναι πάντα εκεί για να συζητήσει με τις φίλες της, την ομάδα τους, αλλα επηρεάζεται αρκετά από την Άννα. Και οι τέσσερις είναι δυναμικές με ξεχωριστό τρόπο. Τους συνέβησαν διαφορα περιστατικά καταπίεσης και σεξισμού και τις οδήγησαν στο σημείο που είναι τώρα! Να θέλουν να κάνουν κάτι για να αλλάξει αυτή η κατάσταση. Αγαπιούνται σαν αδελφές και ο στόχος τους ειναι κοινός!”

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΒΑΣΔΕΚΗΣ

Τελικά το θέατρο πρέπει να παίρνει θέση απέναντι σε όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας;

Η Άλκηστις Ζιρώ είναι κάθετη και αναφέρει: “Τι νόημα θα είχε η τέχνη αν δεν έπαιρνε θέση σε οτι συμβαίνει στην κοινωνία; Αν δεν θέτει τα ερωτήματα και δεν προβληματίζει το κοινό για όσα επηρεάζουν καθημερινά τις ζωές μας; Ο ρόλος της τέχνης και των καλλιτεχνών είναι ακριβώς αυτός, να επαγρυπνά τον κόσμο, να τον ξεβολεύει από το καναπέ του, να καλλιεργεί την κρίση και τη σκέψη του. Να βγαίνει στους δρόμους, να διεκδικεί και να μην ξεχνάει να είναι άνθρωπος”.

Τέλος, η Παναγιώτα Παπαδημητρίου μιλά για το όραμα της ομάδας b.p.m λέγοντας: “Η ομάδα αυτή απαρτίζεται απο νέους ανθρώπους και με τον χαρακτηρισμό ” νέους” αναφέρομαι στην φρεσκάδα. Νέοι στην ψυχή, στην όρεξη, στις ιδέες, στη διάθεση, στην ανάγκη να μιλήσουμε για όσα μας απασχολούν ή για όσα έχουν ήδη μιλήσει και μπορεί να μην μας εκφράζουν με τον ίδιο τρόπο. Όποτε το όραμα της ομάδας μας είναι συνυφασμένα με την ανάγκη και την όρεξη της νιότης. Αυτής της λέξης που κουβαλάει από μόνη της μέσα της τόση ανεμελιά, ενέργεια και όρεξη για ζωή. Να εκφραστούμε με νέους τρόπους, με νέα κείμενα, να μιλήσουμε για όσα συμβαίνουν τώρα που η ζωή τρέχει και εμείς τρέχουμε από πίσω της να την προλάβουμε. Είναι ένα όραμα που κουβαλάει σαν αρχή του πρωτότυπα κείμενα, ομαδικό παιχνίδι πάνω στην σκηνή και πίσω από αυτή και την ανάγκη μιας δυναμικής παρουσίας στο θέατρο, χωρίς να χρειάζεται απαραίτητα πρωταγωνιστές ή τεράστιες παραγωγές για να μπορεί να την έχει”.

Συντελεστές:

Κείμενο / Σκηνοθεσία: Δανάη Λιοδάκη
Πρωτότυπη μουσική: Φοίβος Δεληβοριάς
Σκηνικά / Κοστούμια: Νικόλας Κανάβαρης
Κινησιολογία: Στάλη Συμεών
Σύνθεση ήχου: Παύλος Κατσιβέλης
Βοηθός σκηνοθέτη: Δάφνη Λαζαροπούλου
Σχεδιασμός φωτισμών: Γιώργος Κασσάκος
Εικαστική επιμέλεια επικοινωνίας: Δημήτρης Βασδέκης
Φωτογραφίες προβών / Σχεδιασμός αφίσας: Αντώνης Χρήστου

Παίζουν: Μαριέλα Δουμπού, Άλκηστις Ζιρώ, Ευσταθία Λαγιόκαπα, Παναγιώτα Παπαδημητρίου
Ακούγονται οι φωνές των: Μυρτώ Αλικάκη, Ντίνα Μιχαηλίδου, Λένα Ουζουνίδου, Μάνια Παπαδημητρίου και του Γεράσιμου Γεννατά