BANDIEROLI: ΕΝΑ ΓΑΣΤΡΟΝΟΜΙΚΟ ΜΠΟΥΜ ΣΤΗΝ ΑΝΑΦΗ
Αναφιώτικα προϊόντα, κρασιά ήπιας παρέμβασης και θέα στο Αιγαίο σε ένα μαγαζί που τιμά τα σκιάχτρα - φύλακες της υπαίθρου. Από την ομάδα του Annie Fine Cooking.
Τη στιγμή που τα νησιά γεμίζουν με projects που μοιάζουν απλώς να έχουν μετακινηθεί από την πόλη σε κυκλαδίτικα τοπία, μία γνώριμη ομάδα της αθηναϊκής εστίασης ανοίγει ένα μαγαζί σε ουσιαστικό διάλογο με τον τόπο που το φιλοξενεί. Η Ιόλη Χαϊδοπούλου Βρυχέα και ο Πάνος Στογιάννης, το δίδυμο του Annie Fine Cooking, συμπράττουν με τον μάγειρα Στέφανο Μιχάλη σε ένα μέρος που ο ίδιος θεωρεί σπίτι του. Το Bandieroli στην Ανάφη, στεγάζεται σε ένα οίκημα που λειτούργησε από το 1930 ως καφενείο, με τον χαρακτηριστικό παραδοσιακό θόλο του νησιού και μπαλκόνι με απρόσκοπτη θέα στο Αιγαίο.
Με όνομα εμπνευσμένο από την εμμονή του Γιώργου Χαϊδόπουλου, πατέρα της Ιόλης, να φωτογραφίζει τα σαντορινιά μπαντιερόλια – τα σκιάχτρα φύλακες των χωραφιών και των αμπελιών – οι τρεις τους ξεκινούν ένα καλοκαιρινό μαγαζί που συνοψίζει την αγάπη τους για την απλότητα, την πρώτη ύλη, τη μίνιμουμ παρέμβαση στην τροφή και το κρασί και τη φιλοσοφία της ζωής στο νησί που βρίσκεται κοντά στη Σαντορίνη.
Ο νησιώτης, η θεία με το τσεμπέρι, ο Χάρος, ο μηχανόβιος είναι μερικές από τις φιγούρες που απεικονίζουν τα μπαντιερόλια. Δεκαέξι από αυτές, όλες μέσα στις ντοματιές και τις κουλούρες της Σαντορίνης φιγουράρουν στα κάδρα από τις εκθέσεις του Γιώργου Χαϊδόπουλου, που κρέμονται πλέον στους τοίχους του μαγαζιού. O Κωνσταντίνος Αλεξανδρής (aka Dear Quentin) απέδωσε μία δική του, πιο μινιμαλιστική προσέγγιση του σκιάχτρου για το logo του μαγαζιού.
“Μετά από τόση δουλειά, τα ρούχα μου θα γίνουν μπαντιερόλια” λέει γελώντας ο Στέφανος Μιχάλης. Μαζί με την Ιόλη Χαϊδοπούλου Βρυχέα ανέλαβαν ουκ ολίγες οικοδομικές εργασίες. Η χαρά φαίνεται να υπερτερεί της κούρασης αφού η καθημερινότητα στο νησί είναι γεμάτη διαπιστώσεις για τη ζωή εκτός Αθήνας. “Το νησί πρέπει να βρίσκει εναλλακτικούς τρόπους για να μην είναι σε συνεχή συνεργασία με την πόλη. Έναν άλλον τρόπο σκέψης” εξηγεί η Ιόλη. Κι ενώ το σκεπτικό δεν απέχει από την πορεία του annie, εδώ το απαιτεί και ο τόπος. Έχουν ήδη φτιάξει τα δικά τους μποστάνια, βλέπουν τον ψαρά να έρχεται και ακολουθούν τη ροή των πραγμάτων.
Το μενού θα διαμορφώνεται καθόλη τη διάρκεια της καλοκαιρινής σεζόν. Θα υπάρχουν σίγουρα πιάτα με ωμά ψάρια, σαλάτες με ζαρζαβατικά από το χωράφι και όσπρια από Σίφνο, Σαντορίνη και Λήμνο. Το οίκημα διαθέτει το δικό του φουρνί, όπου ανάβει παραδοσιακά στα σπίτια για ψωμί και παξιμάδια, καθώς επίσης για το κατσικάκι του Πάσχα. Η χρήση του υπάρχει στο μυαλό του Στέφανου Μιχάλη, όπως επίσης η ενασχόλησή του με την τοπική κουζίνα. Σιγά – σιγά ευελπιστεί να αναδείξει τα αναφιώτικα προϊόντα – από τα κατσίκια και τα ψάρια μέχρι τα τυριά, το μέλι και τις πράσινες μελιτζάνες μέχρι βότανα (θυμάρι, θρούμπι, ρίγανη και ζαφορά (κρόκος) και άγρια χόρτα (κάπαρη, κρίταμο) που χρησιμοποιούνται μόνο από ντόπιους ή και καθόλου.
Ως μάγειρας κατανοεί τη δυσκολία με τα καράβια και τις μεταφορές, πρόβλημα σύνηθες σε νησιά που δεν εμπίπτουν στη βαριά τουριστική βιομηχανία, αλλά παράλληλα αντιλαμβάνεται τον γαστρονομικό πλούτο του νησιού.
Το κρασί έχει περίοπτη θέση στο μαγαζί, καθώς ο ίδιος συνδυάζει την ιδιότητα του μάγειρα με αυτή του οινοποιού. Η περίφημη Γαϊδουριά, το Ασύρτικο, το Αϊδάνι, το Στριφιλιάτικο και η Κοκκινογαϊδουριά, ποικιλίες αναφιώτικες, θα έχουν την τιμητική τους. Κρασιά πειραματικά, από πιθάρια, μικρής παραγωγής από άλλα νησιά, από αυτά που δεν μπορείς να βρεις στην Αθήνα, συγκεντρώνονται στο Bandieroli για να απολαύσεις με θέα θάλασσα ή να τα πάρεις μαζί σου. Η λίστα περιλαμβάνει λευκά, ροζέ, orange, κόκκινα, όλα ήπιας παρέμβασης, ακόμα και φυσαλίδες με Pet Nat της Ηλιάνας Καρίμαλη από την Ικαρία, το οινοποιείο Αμπελουργείν στην Κρήτη και το Myrsini στην Πάρο. Τα κρασιά θα συνοδεύει επίσης ένας περιεκτικός κατάλογος με cocktails βασισμένα σε ελληνικά αποστάγματα, όπως τα εμπνεύστηκε ο Κωνσταντίνος Βασιλακόπουλος (Abstract).
Στην Ανάφη, και πλέον στο Bandieroli, ο Στέφανος Μιχάλης είναι στον χώρο του, στο “terroir” του. Σε ένα μέρος όπου θυμάται να περνάει τα καλοκαίρια του από τα δέκα του χρόνια, να κάνει βουτιές, να ξυπνάει χαράματα για να ψαρέψει με το καλάμι του, και μετέπειτα, ενήλικας πλέον να φτιάχνει τα δικά του κρασιά και να εργάζεται, τώρα επιστρέφει με ένα μαγαζί που θα γίνει κομμάτι των διακοπών μας.
