Το μυστήριο των απόδημων και αυτό που ξέφυγε από τη Ζωή

Πόσοι να ‘ναι

Μα πόσοι να είναι αυτοί οι απόδημοι που η κυβέρνηση θέλει να ψηφίζουν άνευ κριτηρίων; Δίχως μάλιστα να ξέρουμε αν θα επιλέγουν βουλευτές ανά νομό η βουλευτές αποδήμων.

Αν πρόκειται για τους εκλογικούς καταλόγους και τους εγγεγραμμένους τότε μιλάμε για εκατοντάδες χιλιάδες. Που σίγουρα μπορούν να αλλάξουν την εικόνα του εκλογικού σώματος.

Αν πάλι πάμε με το κάποιον άλλο πιο διευρυμένο τρόπο («Δίκαια του Αίματος και δεν συμμαζεύεται) τότε μιλάμε για μερικά εκατομμύρια. Που είναι ένα …εκλογικό σώμα μόνοι τους.

Στην περίπτωση πάντως που το πράγμα πάει να περάσει με τις ψήφους της Ν.Δ και της ακροδεξιάς – διόλου απίθανο σενάριο- ουδείς ξέρει που θα καταλήξει αυτή η ιστορία. Πάντως όχι σε κάτι καλό.

Σιγά…

«Σιγά το θέμα» λένε τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας όταν αναφέρονται στην περίφημη δήλωση Φλωρίδη για τα τραπεζικά στελέχη. Αυτό που ο Τσίπρας – αν θυμάστε – αποκαλούσε τότε «έγκλημα του λευκού κολάρου». «Και τι έγινε; Ένας υπουργός εξέφρασε μια προσωπική άποψη».

Κάπως έτσι το παρουσίασε το πράγμα και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης. Μια μικρή ασήμαντη λεπτομέρεια. Μόνο που δεν είναι ούτε «μία», ούτε «ασήμαντη». Αν το παρατηρήσατε έχουμε ήδη 2 διαφωνίες υπουργών με την κεντρική γραμμή. Μια του Γ.Φλωρίδη και μία του Μ.Βορίδη (κάνουν και ομοιοκαταληξία) για τον γάμο των ομοφυλοφίλων.

Λίγο περίεργο δεν νομίζετε να αμφισβητείται τόσο ένας πρωθυπουργός που κατήγαγε προσφάτως μια τόσο μεγάλη νίκη; Κάτι δεν πάει καλά εδώ. Δεν κολλάει.

Πώς ξέφυγε;

Μια ενδιαφέρουσα παρατήρηση έκανε σε τηλεοπτικό πάνελ ο Θόδωρος Ρουσόπουλος. Θυμήθηκε πως οι προγραμματικές δηλώσεις του πρωθυπουργού είναι η μόνη ομιλία που σύμφωνα με τον Κανονισμό της Βουλής μπορεί να αναγνωσθεί. Όλες οι άλλες απαγορεύεται να γίνονται με γραπτό κείμενο στο βήμα.

Πολύ παλιός κανόνας προκειμένου – υποτίθεται – οι βουλευτές να μην εκφράζουν αλλότριες απόψεις ή θέσεις που τους έχουν υποβληθεί. Είναι βλέπετε σύμφυτο με τον κοινοβουλευτισμό πρόβλημα η εκπροσώπηση συμφερόντων και οι παλιοί είχαν πρόνοιες, δίχως να έχουν επιλύσει βέβαια το πρόβλημα.

Το πολιτικό ερώτημα που προκύπτει όμως είναι άλλο: Πώς ξέφυγε αυτό από την Ζωή Κωνσταντοπούλου; Γιατί δεν ζήτησε στο τέλος της συζήτησης ακύρωση της διαδικασίας και δεν αξίωσε την επανάληψή της; Μήπως έχουμε σαφή υποχώρηση από την τεράστιου βάθους προεκλογική της δέσμευση να επικαλείται τον Κανονισμό της Βουλής και να απαιτεί την πλήρη τήρησή του;

Κατόπιν εορτής

Τα παραδέχονται κατόπιν εορτής ή κάνουμε λάθος; Για τα στελέχη της κυβέρνησης ο λόγος φυσικά.

Ο πρωθυπουργός φέρεται τσαντισμένος – έτσι δηλώνουν τα … «εξαπτέρυγα»- με τους ακτοπλόους εφοπλιστές γιατί ενώ κέρδισαν πολλά τα προηγούμενα χρόνια κρατάνε ψηλά τις τιμές. Τι προάλλες το ίδιο έλεγε για τις εταιρίες που δεν δίνουν μεγαλύτερους μισθούς παρότι είχαν επίσης μεγάλα κέρδη.

Όταν καθ’ όλη την διάρκεια της κυβερνητικής θητείας οι βουλευτές της αριστεράς έλεγαν ότι η κυβερνητική πολιτική εξασφαλίζει μόνον τα κέρδη των επιχειρήσεων …τους έβγαζαν τρελούς. (Εξαίρεση ο Άδωνις Γεωργιάδης, που πάντα το παραδέχονταν. Να το πούμε αυτό).

Διαφημιστής

Ο μόνος που δεν λέει τέτοια πράγματα είναι ο υπουργός Οικονομικών Κωστής Χατζηδάκης. Αλίμονο.

Στην συνάντησή του με την Ένωση Ελληνικών Τραπεζών το κλίμα ήταν …εξαιρετικό. Μάλιστα συμφωνήθηκε να προβάλλουν οι τράπεζες τα ελκτικά επενδυτικά προϊόντα τους. Ως μέτρο αντισταθμίσματος της διαφοράς των επιτοκίων.

Να υποθέσουμε πως κάπου εδώ βρίσκεται και κάποια …επιδοτησούλα; Μια ενισχυσούλα ίσως;