ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΙ ΚΑΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΔΙΑΛΥΟΥΝ ΤΗ ΛΕΩΦΟΡΟ

Ο 4ος τελικός του πρωταθλήματος μπάσκετ δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, καθώς οι οπαδοί του Παναθηναϊκού άρχισαν να ρίχνουν αντικείμενα προς τον πάγκο του Ολυμπιακού και στη συνέχεια ξέσπασαν με καταστροφική μανία στις καρέκλες, τους πυροσβεστήρες, αλλά και τα όργανα που υπήρχαν στο τραπέζι της Γραμματείας. Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο, δυστυχώς ούτε και η τελευταία.

Τα Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός, άλλωστε, είναι συνυφασμένα σχεδόν εκ γενετής με επεισόδια και βία. Η αντιπαλότητα των δυο ιστορικών σωματείων, η σύγκρουση των δυο κόσμων, συχνά-πυκνά έχει οδηγήσει σε ακραίες καταστάσεις. Τίποτε δεν μπορεί να συγκριθεί, ωστόσο, με τα γεγονότα που έγιναν πριν από σχεδόν 60 χρόνια (59 για την ακρίβεια) στο γήπεδο της Λεωφόρου.

Τότε που οι οπαδοί και των δυο αιωνίων “ενώθηκαν”, μπήκαν στο γήπεδο, τα έκαναν γης μαδιάμ, διαμαρτυρόμενοι για την εξέλιξη του ημιτελικού του Κυπέλλου. Βλέποντας “ερυθρόλευκους” και “πράσινους” να μην ενδιαφέρονται να βάλουν ένα δεύτερο γκολ (το σκορ ήταν 1-1 και ήδη είχε ξεκινήσει η παράταση) θεώρησαν ότι το ματς ήταν στημένο να λήξει ισόπαλο, ώστε λίγες μέρες αργότερα να γίνει επαναληπτικός αγώνας, όπως όριζαν οι τότε κανονισμοί, αφού ακόμα δεν υπήρχαν πέναλτι.

Η καταστροφή του γηπέδου της Λεωφόρου ήταν πολύ μεγάλη με τη μανία των φιλάθλων να εκτονώνεται με φωτιές και βανδαλισμούς και πορεία στο κέντρο της Αθήνας, με ενδιάμεσες στάσεις σε Γραφεία αθλητικής εφημερίδας και της ΕΠΟ. Πολλά από τα μαγαζιά που εκμεταλλεύονταν οι άσοι των δυο ομάδων έγιναν στόχος ομαδικών επιθέσεων.

Θα’ χετε ακούσει τη φράση “το κάνουν για τα εισιτήρια”. Είναι η καφενειακή αντίδραση και εξήγηση σε σκορ και γεγονότα που οι φίλαθλοι δεν μπορούσαν να εξηγήσουν. Από την άλλη, οι εισπράξεις από τα εισιτήρια ήταν τότε τα μοναδικά έσοδα των συλλόγων και απ’ αυτές έπαιρναν και τις πενιχρές αποδοχές τους οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές, που για τον βιοπορισμό τους έκαναν παράλληλα και άλλες δουλειές (συνήθως τους “βόλευαν” σε δημόσιες υπηρεσίες οι ομάδες τους).

Η ευκαιρία που έχασε ο Μίμης Δομάζος, μόνος του μπροστά από τον τερματοφύλακα του Ολυμπιακού, Παράσχο Αυγητίδη, εξαγρίωσε το πλήθος στην εξέδρα και άναψε το φιτίλι για την έκρηξη και την εισβολή στον αγωνιστικό χώρο.

Λέγεται ότι ο διαιτητής Μάτενς διαισθανόμενος τον κίνδυνο για το “ντου” αποφάσισε έγκαιρα την διακοπή του ματς στέλνοντας τους παίκτες στα αποδυτήρια, που έτσι κι αλλιώς -με πρώτον τον γκολκίπερ του Παναθηναϊκού Μιχάλη Βουτσαρά- είχαν αρχίσει να τρέχουν προς τα εκεί. Ευτυχώς πρόλαβαν να μπουν όλοι, γλιτώνοντας τα χειρότερα. Αργότερα, κάποιοι για να φύγουν από το γήπεδο-καμίνι, δεν δίσταζαν να μεταμφιεστούν!

Η ιαχή (αλλά και οι τίτλοι των εφημερίδων μια μέρα μετά) έγραφαν για ένα ελληνικό “Περού”. Για ποιό λόγο; Πριν από ένα μήνα από την διάλυση της Λεωφόρου είχε σημειωθεί η χειρότερη ποδοσφαιρική τραγωδία όλων των εποχών. Στις 24 Μαΐου 1964, στο Εστάδιο Νασιονάλ της Λίμα έπαιζαν Περού-Αργεντινή για τα προκριματικά των ολυμπιακών αγώνων του Τόκιο.

Η Αργεντινή προηγούταν 1-0 όταν ο Ουρουγουανός διαιτητής ακύρωσε γκολ του Περού. Χιλιάδες οπαδοί μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο για να λιντσάρουν τον ρέφερι, έγιναν μάχες σώμα με σώμα με την αστυνομία και από τον γενικό πανικό ποδοπατήθηκαν, ή πέθαναν από ασφυξία 328 άνθρωποι. Τα επεισόδια, μάλιστα, μεταφέρθηκαν και στους δρόμους της Λίμα, όπου το εξαγριωμένο πλήθος πυροπολούσε εργοστάσια, καταστήματα και αυτοκίνητα.

Στη Λεωφόρο η αστυνομία όπως έγραψε ο Τύπος χειρίστηκε υποδειγματικά την εισβολή και αποφεύχθηκαν τα χειρότερα. Πως φτάσαμε όμως μέχρι εκεί. Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά τους

Ο αήττητος Παναθηναϊκός του Μπόμπεκ

Τη σεζόν 1963-64, ο Παναθηναϊκός κατακτούσε τον τέταρτο τίτλο του σε πέντε χρόνια, εδραιώνοντας την κυριαρχία του στη νεοσύστατη από το 1959 Α Εθνική κατηγορία. Αυτή τη φορά μάλιστα οι “πράσινοι” με προπονητή τον Γιουγκοσλάβο Στέφαν Μπόμπεκ που είχε διαδεχθεί τον Άγγλο Χάρι Γκέιμ, αναδείχθηκαν πρωταθλητές χωρίς να γνωρίσουν την ήττα.

Στο πλαίσιο της Α Εθνικής κάτι τέτοιο συνέβαινε για πρώτη φορά, με τον Παναθηναϊκό να ολοκληρώνει την ξέφρενη κούρσα του με 24 νίκες και 6 ισοπαλίες, έχοντας 84 βαθμούς. Εφτά περισσότερους από τον Ολυμπιακό, που έμεινε στη δεύτερη θέση. Τρίτη ήταν η ΑΕΚ με 71β.

Το “τριφύλλι” πανηγύρισε τον τίτλο μέσα στο Στάδιο Καραϊσκάκη, όταν στην τελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος νίκησε 1-0 (σκόρερ ο Βαγγέλης Πανάκης με κεφαλιά στο 54) και έκανε τον γύρο του θριάμβου στην έδρα του αιώνιου αντιπάλου. Στη συνέχεια οι πρωταθλητές μαζί με τους φίλους τους, που είχαν πάει στο Φάληρο, έκαναν παρέλαση μέχρι το γήπεδο της Λεωφόρου όπου κορυφώθηκαν οι πανηγυρισμοί.

Ο Μπόμπεκ προχώρησε σε ανανέωση της βασικής ενδεκάδας του Παναθηναϊκού εμπιστευόμενος τα νέα παιδιά, με πρώτο και καλύτερο τον 21χρονο Μίμη Δομάζο, προώθησε τον Τάκη Οικονομόπουλο σε πρώτο τερματοφύλακα και εφάρμοσε το 4-3-3 που ταίριαξε γάντι στην ομάδα, χάρη στη μαγική μεσαία γραμμή της.

Η κίνηση του γεννημένου στο Ζάγκρεμπ κόουτς να μεταφέρει τον Ανδρέα Παπαεμμανουήλ από την επίθεση στο κέντρο ήταν το κλειδί. Μαζί με τον “στρατηγό” Δομάζο και τον Τάκη Λουκανίδη, δημιουργήθηκε μια ανυπέρβλητη τριπλέτα στα χαφ σε δημιουργικό αλλά και εκτελεστικό ρόλο. Οι τρεις μέσοι έβαλαν 15 γκολ, όσα και ο Βαγγέλης Πανάκης, που ήταν και πρώτος σκόρερ της ομάδας (12 σημείωσε ο προερχόμενος από τον ΟΦΗ, Κώστας Παπουτσάκης).

Το ρόστερ του Παναθηναϊκού στο αήττητο πρωτάθλημα (σε παρένθεση τα γκολ που σημείωσαν στο πρωτάθλημα:

1. Βουτσαράς, Οικονομόπουλος (τερματοφύλακες), Αγγελόπουλος, Ανδρέου (3), Καμάρας Παπουλίδης Τζουνάκος, Σούρπης, Γιαννακόπουλος, Πετρόπουλος, Λουκανίδης (7), Πυτιχούτης, Δομάζος (5), Παπαεμμανουήλ (3), Θεοφάνης (2) Παπουτσάκης (12), Κομιανίδης (6), Παναγιωτίδης (6), Τουμπέλης (1), Χολέβας .Στο δυναμικό της ομάδας ανήκαν ακόμα οι Βασιλάκης, Βόμβας, Δρακότας, Καραγιάννης, Κοζαδίνος, Λάρδας, Μακρής, Μουσούλης, Μπενάρδος, Σπετσαρίας, Φυλακούρης.

Ο Ολυμπιακός βρίσκει παρηγοριά στο Κύπελλο…

Ο Ολυμπιακός έβλεπε τον αιώνιο αντίπαλο του να κερδίζει τα εθνικά πρωταθλήματα. Οι “ερυθρόλευκοι” είχαν αφήσει πίσω τους την χρυσή ομάδα της δεκαετίας του 50 (έξι σερί τίτλοι) και έβρισκαν παρηγοριά στο Κύπελλο Ελλάδος που είχαν κατακτήσει τρεις φορές από το 1960. Ταυτόχρονα, αρκούνταν σε σπουδαίες διεθνείς νίκες όπως το θρυλικό 2-1 επί της Σάντος, το 1-0 κόντρα στην Μπαρτσελόνα. Το 1963 οι “ερυθρόλευκοι” κατακτούν και το βαλκανικό Κύπελλο.

Στο πρωτάθλημα όμως βλέπουν ξανά την πλάτη του Παναθηναϊκού. Ο Άντρας Ντόλγκος, ο Ούγγρος κόουτς δεν καταφέρνει να “αναστήσει” τον Ολυμπιακό, που θα περιμένει δυο χρόνια ακόμη, μέχρι να έρθει στον Πειραιά ο Μάρτον Μπούκοβι.

Στο πρωτάθλημα 1963-64, ο Ολυμπιακός τερματίζει δεύτερος πίσω από τον ΠΑΟ, έχοντας συνολικό απολογισμό 20 νίκες, 7 ισοπαλίες και τρεις ήττες, από τον Παναθηναϊκό στην τελευταία αγωνιστική – όταν όμως είχε κριθεί η υπόθεση τίτλος- και από Πανιώνιο (στο Καραϊσκάκη), Πιερικό (στην Κατερίνη) που ουσιαστικά του στέρησαν το δικαίωμα να διεκδικήσει τον τίτλο.

Οι “ερυθρόλευκοι” είχαν την καλύτερη άμυνα του πρωταθλήματος και επιθετικά στηρίζονταν στον οδοστρωτήρα Γιώργο Σιδέρη (26 γκολ). Όλο το ρόστερ της ομάδας (σε παρένθεση τα γκολ στο πρωτάθλημα): Αυγητίδης, Τσακνατζής (τερματοφύλακες), Βασιλείου (4), Γαβριηλίδης, Γκαϊτατζής, Γρηγοριάδης (6), Κυπριανίδης (3), Αρ.Παπάζογλου (10), Κ.Παπάζογλου, Παυλίδης, Πλέσσας (1), Πολυχρονίου (6), Σημαντήρης (1), Γ.Σιδέρης (26), Ν.Σιδέρης, Στεφανάκος, Τζίνης (2), Υφαντής (1)

Σε αφόρητο καύσωνα…

Ο ημιτελικός Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού είχε οριστεί για τις 17 Ιουνίου. Οι “πράσινοι” είχαν αποκλείσει διαδοχικά την Ελπίδα Δράμας (4-1), τον Άρη (2-0 στη Θεσσαλονίκη, στην παράταση) και τον Βύζαντα Μεγάρων (3-0). Οι Πειραιώτες με τη σειρά τους έβγαλαν νοκ-άουτ το Ροδιακό (10-2), τον Ηρακλή (2-0) και τον Ατρόμητο (5-1 στο Περιστέρι).

Την ημέρα του αγώνα στη Λεωφόρο το λιοπύρι έκαιγε τα πάντα. Ο καύσωνας του Ιούνη έμοιαζε αφόρητος, η θερμοκρασία ήταν πάνω από 35 βαθμούς και το ματς πριν καν αρχίσει έμοιαζε με … μαρτύριο για τους παίκτες.

Στη διάρκεια των 90 λεπτών (και της παράτασης) υπήρχαν αρκετές διακοπές για να δροσιστούν με νερά και πάγους, αφού η ζέστη είχε παραλύσει τις κινήσεις τους. Το ματς πάντως ξεκίνησε με δύναμη και δυο γκολ στο πρώτο ημίχρονο. Ο Νεοφώτιστος άνοιξε το σκορ για τον Ολυμπιακό (στο 16′) και ο Δομάζος είχε ισοφαρίσει ακριβώς είκοσι λεπτά αργότερα (36′)

Θυμίζουμε ότι στην τελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος ο Παναθηναϊκός είχε νικήσει 1-0 στο Καραϊσκάκη, ενώ ο αγώνας του πρώτου γύρου στη Λεωφόρο είχε λήξει ισόπαλος 1-1. Όπως συνηθιζόταν στα αιώνια ντέρμπι υπήρχε πολύ πάθος, δυνατές μονομαχίες και χαμένες ευκαιρίες εκατέρωθεν.

Ο χρόνος κυλούσε, με τους ποδοσφαιριστές να ξεμένουν σιγά-σιγά από δυνάμεις. Η παράταση έμοιαζε αναπόφευκτη.

Ο κόσμος άρχισε να δυσφορεί βλέποντας τους παίκτες αποκαμωμένους. Δεν μπορούσαν να δεχθούν ότι τους είχε επηρεάσει μόνο η ζέστη. Στο μυαλό τους άρχισαν να μπαίνουν οι υποψίες ότι παρακολουθούσαν ένα αγώνα “σικέ”, ότι οι δυο αιώνιοι είχαν συμφωνήσει να τελειώσει το ματς ισόπαλο, ώστε να γίνει επαναληπτικός, να γεμίσει πάλι η Λεωφόρος και να μπουν στα ταμεία τους αρκετές χιλιάδες δραχμές.

“Παντομίμα ποδοσφαιριστών…”

Όταν ο Δομάζος έχασε την ευκαιρία στο τέλος της παράτασης το ποτήρι ξεχείλιζε. Αντιγράφουμε από την εφημερίδα “Ελευθερία” που σχεδόν υιοθέτησε την εκδοχή των φιλάθλων, για συνενοημένο ματς.

“Τριάντα χιλιάδες μαινόμενων θεατών ποδοσφαιρικής συναντήσεως επυρπόλησαν χθες το γήπεδο του Παναθηναϊκού, ηπείλησαν λυντσάρισμα ποδοσφαιριστών και παραγόντων και κατήλθον εις διαδηλώσεις μέχρι του μεσονυκτίου εις τας Αθήνας, διαμαρτυρόμενοι δια το “μαγείρεμα” των αποτελεσμάτων και την εν γένει κατάσταιν πραγμάτων εις το ποδόσφαιρον.

Τα πρωτοφανή επεισόδια, τα οποία θα εξελίσσοντο εις την επανάληψιν πολύνεκρων γεγονότων του Περού, χωρίς την ψύχραιμον στάσιν της Αστυνομίας, ήρχισαν κατά τη διάρκειαν του χθεσινού αγώνωος Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού, δια το Κύπελλον Ελλάδος, όταν διεπιστώθη ότι οι ποδοσφαιρισταί των αντιπάλων ομάδων ηγωνίζοντο όχι για τη νίκην, αλλά δια την διατήρησιν της ισοπαλίας και την επανάληψιν του αγώνος και των εισπράξεων.

Απολογισμός των επεισοδίων: Πλήρης καταστροφή του γηπέδου του Παναθηναϊκού και πέντε τραυματίαι αστυνομικοί…

… Ήδη από των μέσων του αγώνος 30.000 φίλαθλοι, οι οποίοι είχαν πληρώσει εισιτήριον 20-40 δραχμ. έκαστος, ήρχισαν να δυσφορούν διαπιστώνοντας ότι οι ποδοσφαιρισταί των δυο ομάδων δεν επεδείκνυαν το αναμενόμενον πνεύμα αμίλλης αντιθέτως δε εφαίνοντο ως αδιαφορούντες δια την νίκη των αντίστοιχων ομάδων των. Αυτή η περίεργος νωχέλεια εξεδηλώθη μετά το ισόπαλον (1-1) μετά το ισόπαλον αποτέλεσμα του πρώτου ημιχρόνου και εδημιούηγησεν εις τα δεκάδας χιλιάδων θεατών την εντύπωσιν ότι παρίστανται θεαταί “παντομίμας ποδοσφαιριστών” παιζόμενης εις βάρος των…

… Προ της λήξεως του β΄ημιχρόνου ήρχισαν οι πρώται ομαδικαί εκδηλώσεις αγανακτήσεως με τας κραυγάς “κλέφτες”, “απατεώνες”, “τα λεφτά μας”, “θα μπούμε στο γήπεδο”… Ομάδες φιλάθλων ήρχισαν να κινούνται προς το σιδερένιο κιγκλίδωμα το οποίο διαχωρίζει το κυρίως γήπεδον από τον χώρο των θεατών. Και εις τα εκφωνούμενα συνθήματα αποδοκιμασίας προσετέθη η δυσοίωνος κραυγή: “Περού-Περού”

Η εφημερίδα συνεχίζει και περιγράφει την έκρηξη των φιλάθλων, μόλις έχασε την ευκαιρία ο Μίμης Δομάζος: “Ηκολούθησε πανδαιμόνιον. Χιλιάδες μαινόμενων φιλάθλων εξερράγησαν εις κραυγάς αποδοκιμασίας με κυριαρχούντα τα συνθήματα “κλέφτες” και “Περού” κινήθησαν προς τα κιγκλιδώματα τα οποία ήρχισαν να καταρρίπτουν δια να εισβάλουν εις το γήπεδον.

Γιατί ήταν σωτήρια η στάση της Αστυνομίας; Η “Ελευθερία” σημειώνει: “Ενώ έντρομοι οι ποδοσφαιρισταί διέφευγαν δια της καταπακτής και εκλειδώνοντο εις τα αποδυτήρια υπό αστυνομικήν προστασίαν, αστυνομικαία ενισχύσεις ευρισκόμενοι εκτός του γηπέδου, εισήρχοντο εν σπουδή. Εις συνήθεις πδοσοφαιρικάς συναντήσεις διατίθενται δύναμις 200-300 ανδρών. Χθες, λόγω του ενδιαφέροντος της συναντήσεως είχε διατεθή δύναμις διπλασία….

… Αρχικώς οι αστυνομικοί προσπάθησαν να υποστηρίξουν προσπάθησαν να υποστηρίξουν εσωτερικώς το πιεζόμενον από εκατοντάδας φιλάθλων κιγκλίδωμα. Κατόπιν διαταγής του επικεφαλής της δυνάμεως κ.Χανδρινού, η προσπάθεια αυτή εγκαταλείφθη. Εκρίθη-και η σκέψις απεδείχθη σωτηρία- ότι η ασφαλεστέρα τακτική ήτο να αφεθή το ωρυόμενον και μαινόμενον πλήθος να δώσεη ελευθέραν διέξοδον εις την εκρηκτικήν αγανάκτησίν του. Αντιπαράταξις της αστυνομίας θα συνεπήετο αιματηράς συγκρούσεις και μεγάλον ίσως αριθμόν θυμάτων, συνεπεία του πανικού, εις τα στενάς εξόδους εκ του γηπέδου…”

Το ρεπορτάζ περιγράφει πως καταστράφηκε σταδιακά ολόκληρο το γήπεδο στο οποίο οι μαινόμενοι φίλαθλοι έβαλαν φωτιά σε ό,τι μπορούσαν να κάψουν. Μέχρι τις 11 το βράδυ υπήρχαν μικροεστίες πυρκαγιάς, ενώ πριν βγουν από το γήπεδο, αφού σάρωσαν γκολπόστ, εγκαταστάσεις και οτιδήποτε άλλο τύχαινε να βρεθεί στο δρόμο τους. Ό,τι δεν καταστράφηκε, εκλάπη, ενώ οι ποδοσφαιριστές ήταν κλεισμένοι στα αποδυτήρια. Αποχώρησαν υπό αστυνομική προστασία στις 9 το βράδυ, την ώρα που τα επεισόδια συνεχίζονταν στην πόλη.

Στη γωνία Ιπποκράτους και Ακαδημίας βρίσκονταν τα Γραφεία της ΕΠΟ. Μια ομάδα διαδηλωτών, σημειώνει το ρεπορτάζ “επειχείρησεν επανειλημμένας επιθέσεις με ρόπαλα και άλλα αυτοσχέδια όπλα εκ των λαφύρων του γηπέδου. Εις το σημείον αυτόν εσημειώθησαν συμπλοκαί με την αστυνομικήν δύναμιν και τραυματισμοί. Μια άλλη ομάς, εκ πεντακοσίων περίπου, διέσχισαν τας κεντρικάς οδούς των Αθηνών, κραδαίνοντας λάφυρα, κραυγάζοντας “Περού-Περού”, “Να καταργηθή η ΕΠΟ”, “να καούν τα γήπεδα”, “απατεώνες τα λεφτά μας”, προέβησαν εις εδηλώσεις εξωθι των γραφείων εβδομαδιαίας αθλητικής εφημερίδος και συνεχεία κατευθύνθησαν εις την Βουλήν”

Εκεί τους περίμεναν τρεις πυροσβεστικές αντλίες και αστυνομικοί. Οι διαδηλωτές αποφάσισαν να αφήσουν ένα ψήφισμα και να αποχωρήσουν.

Μια άλλη ομάδα, όπως γράφει η “Ελευθερία”, βρέθηκε στην Ομόνοια και οι διαδηλωτές βούτηξαν στο συντριβάνι για να δροσιστούν κι άλλοι έβαλαν στο σημάδι τα μαγαζιά των ποδοσφαιριστών: “Το σφαιριστήριον του ποδοσφαιριστού Πολυχρονίου του Ολυμπιακού, επί της οδού Βερανζέρου, ευρέθη κλειστόν και η αστυνομία ημπόδισε την επίθεσιν. Το μπαρ “Σάμος” του Νεοτάκη Λουκανίδη του Παναθηναϊκού, επί της οδού Γλάδστωνος, ευρέθη ανοικτόν και εορτάζον τα εγκαίνια του. Και παρά την αστυνομικήν προστασίαν υπέστη επίθεσιν δια ροπάλων και σιδηρικών με τα οποία ευθραύσθησαν και οι υαλοπίνακαι της προσόψεως…”

Επιθέσεις έγιναν και στα καφέ μπαρ που διατηρούσαν ο Σιδέρης, ο Πανάκης, οι Βουτσαράς-Παπαεμμανουήλ και ο Δομάζος, ενώ καταστράφηκε το αυτοκίνητο του Βαγγέλη Πανάκη. Πως ολοκληρώθηκε το καταστροφικό βράδυ;

Το ρεπορτάζ το οποίο αναδημοσιεύουμε (χωρίς να αλλάξουμε σύνταξη και ορθογραφία) ολοκληρώνεται ως εξής: “Αι διαδηλώσεις διελύθησαν τελικώς περί το μεσονύκτιον, οπότε μάρτυς σιωπρηός της καταπτώσεως των αθλητικών ηθών εις την Ελλάδα, παρέμεινεν εγκαταλειμμένη επί της πρασιάς της Ομονοίας, η σιδηρά περιστροφική θύρα του γηπέδου του Παναθηναϊκού”

Το κόστος των καταστροφών στο γήπεδο της Λεωφόρου υπολογίστηκε στο δυσθεώρητο για την εποχή ποσό του 1.000.000 δραχμών! Οι δυο ομάδες αντέδρασαν, αποκρούοντας κάθε υπόνοια για “συμφωνημένο αποτέλεσμα” και καταδίκασαν βέβαια τα επεισόδια. “Ο Παναθηναϊκός αποκρούει με αγανάκτησιν τη µοµφή ότι το ματς ήτο προσυνεννοηµένο. Διαμαρτύρεται για τους βανδαλισµούς και ζητά την παραδειγµατικήν τιµωρίαν των ενόχων” έγραφε η ανακοίνωση των “πρασίνων”, ενώ στο ίδιο μήκος κύματος ήταν και η αντίστοιχη του Ολυμπιακού: “Ουδείς έχει το δικαίωμα να κατασπιλώνει την ιστορία του Ολυμπιακού, τους αθλητάς του και τη διοίκησή του. Αποδοκιμάζουμε τους βανδαλισμούς και εκφράζουμε τη συμπάθειά μας προς τον Παναθηναϊκόν”

Μαζί οι οπαδοί, μαζί και οι διοικήσεις των αιωνίων, την ώρα που η ΕΠΟ τιμωρούσε και τις δυο ομάδες. Τις απέκλειε από τον τελικό, αλλά δεν έδωσε το Κύπελλο στην ΑΕΚ, η οποία είχε προκριθεί στον τελικό. Αργότερα, η ομοσπονδία διορθωσε την αδικία και ανακύρηξε Κυπελλούχο Ελλάδος για το 1964 την “Ενωση”.

“Τα στομάχια μας είχαν γίνει τούμπανο”

Τελικά τι συνέβη στη Λεωφόρο; Ήταν … σικέ το ματς; Έχασε ο Δομάζος επίτηδες ένα σίγουρο γκολ για να τελειώσει το ματς 1-1. Πριν από τέσσερα χρόνια ο “στρατηγός” και άλλοι βετεράνοι των δυο ομάδων είχαν μιλήσει στο ΦΩΣ και στο Θέμη Σινάνογλου, καταρρίπτοντας κάθε ισχυρισμό για συνεννόηση των δυο συλλόγων.

“Τάβλι να παίζεις, δεν υπάρχει ποτέ συνεννοημένο ματς Ολυμπιακού με Παναθηναϊκό. Εγώ αν έχανα από τον Ολυμπιακό δεν έβγαινα από το σπίτι για 3 μέρες, δεν ήθελα να με δει άνθρωπος. Άκουσε την αλήθεια. Εγώ δεν έπρεπε να παίξω σε εκείνο το ματς, ήμουν κουτσός. Είχα χτύπημα στο γόνατο. Και όμως ισοφάρισα το γκολ που μας είχε βάλει ο Ολυμπιακός. Ήταν μέσα Ιούνη όμως, είχαν βάλει το ματς μεσημέρι, είχαμε σκάσει στην παράταση, πίναμε συνέχεια νερά, τα στομάχια μας είχαν γίνει τούμπανο… ” είπε ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής, εξηγώντας και την περίφημη χαμένη ευκαιρία:

“Προς το τέλος της παράτασης, μου πετάνε μια μπαλιά, βλέπω τον Αυγητίδη, τον τερματοφύλακα του Ολυμπιακού, να βγαίνει, και επειδή ήμουν κουτσός, εξαντλημένος, παράτησα τη φάση. Αυτό ήταν”…

Όπως είπε ο Αριστείδης Καμάρας, ο πρώτος που ξεκίνησε να τρέχει ήταν ο τερματοφύλακας του ΠΑΟ, Βουτσαράς, καθώς από πίσω του κατάλαβε ότι το ντου δεν θα αργούσε: “Τον είδα απορημένος. Έτρεχε σαν σπρίντερ…”

Σύμφωνα με τις μαρτυρίες των βετεράνων άσων στο ΦΩΣ, ο Βαγγέλης Πανάκης μεταμφιέστηκε σε αστυνομικό ή … εισπράκτορα λεωφορείου (φορούσαν και αυτοί πηλίκιο) για να φύγει από το γήπεδο. Το αυτοκίνητό του, όμως, δεν τη γλίτωσε.