Περί αμβλώσεων: Η μητρότητα είναι επιλογή, οι γυναίκες δεν είναι “παιδομηχανές”

Το περσινό καλοκαίρι, απασχόλησε πολύ όλες και όλους που ασχολούμαστε με τα ανθρώπινα δικαιώματα και ακόμα περισσότερο με τα δικαιώματα του παιδιού, η απόφαση Roe v. Wade, η απόφαση σταθμός του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ, με την οποία είχε κριθεί ότι το Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών προστατεύει την ελευθερία της εγκύου να προβεί σε άμβλωση.

Η απόφαση αυτή ανατράπηκε πριν περίπου από ένα έτος, από τη Dobbs v. Jackson Women’s Health Organization, σύμφωνα με την οποία, το Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών δεν παρέχει το δικαίωμα στην άμβλωση. Η ανατροπή αυτή, που οδήγησε στη δυνατότητα κάθε πολιτείας να νομοθετήσει ελεύθερα τυχόν περιορισμούς ή και ολική απαγόρευση του δικαιώματος στην άμβλωση, είχε σχολιαστεί αρνητικά και εδώ από θεσμικούς και μη φορείς, απο το γυναικείο και φεμινιστικό κίνημα.

Ήδη από τότε ήταν φανερό ότι η απόφαση αυτή σε ένα κράτος με ιστορία σκληρών αγώνων στα δικαιώματα των μειονοτήτων, των γυναικών και παιδιών, επρόκειτο να επηρεάσει εκατομμύρια γυναίκες και παιδιά και μάλιστα τις πιο ευάλωτες περιπτώσεις (αυτές που δε θα έχουν την οικονομική ευχέρεια μετακίνησης σε μέρη όπου επιτρέπεται η διακοπή της κύησης), και καλώς δε μας άφησε αδιάφορες/ους. Ήταν σαφές πια, μετά και από τη σταδιακή υιοθέτηση διεθνώς αλλά και στην Ελλάδα, όλο και πιο σεξιστικού, ακροδεξιού και μισογύνικου λόγου, ότι επιτελείται μια συντηρητική στροφή όσον αφορά το σύνολο των δικαιωμάτων των γυναικών και θηλυκοτήτων.

Ως αποτέλεσμα, μετά από δεκαετίες αγώνων και τελικά κατοχύρωσης του δικαιώματος αυτοδιάθεσης του γυναικείου σώματος και της αποδοχής ότι η μητρότητα είναι πρωτίστως επιλογή, τίθεται το δικαίωμα άμβλωσης υπό συζήτηση αλλά ενίοτε και υπό ευθεία αμφισβήτηση. Ήδη υπάρχει η πλήρης απαγόρευση στην Πολωνία και τη Μάλτα, αλλά και συζήτηση για περιορισμούς σε μία σειρά χώρες.

Ταυτόχρονα, και στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια άνοιξε μία απαράδεκτη, τραυματική, ενοχοποιητική, αντιεπιστημονική συζήτηση για τα “δικαιώματα του αγέννητου παιδιού”. Αφίσες σχετικές είδαμε – σοκαρισμένες – να κυκλοφορούν στο μετρό, η Εκκλησία καθιέρωσε σχετική ημέρα, η κ. Κεραμέως έδωσε άδεια για προβολή σε Γυμνάσια, τριών βίντεο για την “προγεννητική αγωγή” όπου αναπαράγεται η εν λόγω θεωρία, ενώ η κ. Αλεξοπούλου, Υφυπουργός Υποδομών της νέας κυβέρνησης, υποστήριζε δημοσίως το 2019 την προστασία του “αγέννητου παιδιού”, συνδέοντάς το μάλιστα με το δημογραφικό – για κοινωνική ενσωμάτωση και προστασία παιδιών με προσφυγικό και μεταναστευτικό προφίλ που χιλιάδες έχουν γεννηθεί στη χώρα, ούτε λόγος.

Ταυτόχρονα, κόμματα που μόλις εισήλθαν στη Βουλή, προτάσσουν ως θέση και στόχο τους την απαγόρευση των αμβλώσεων, ενώ πριν λίγες μόλις μέρες, σε κεντρικό δελτίο, ακούστηκε το εξωφρενικό «αν προκύπτει η εγκυμοσύνη από βιασμό, θα καταβάλλει το κράτος 25.000 ευρώ και θα κρατάει το παιδί» – η γυναίκα λοιπόν ως “παιδομηχανή” και το παιδί ως προιόν.

Το δε Συνέδριο Γονιμότητας που διοργανώθηκε το 2022 στα Γιάννενα και αναφερόταν σε ζητήματα άμβλωσης, ακυρώθηκε μετά από μεγάλες αντιδράσεις, είχε ωστόσο τη σφραγίδα μελών της τότε κυβέρνησης – που δεν είναι άλλη από τη σημερινή – αλλά και της Προέδρου της Δημοκρατίας. Να τονίσουμε ότι στην Ελλάδα η άμβλωση τυποποιείται ως ποινικό αδίκημα, ωστόσο προβλέπονται λόγοι άρσης του αδίκου υπό συγκεκριμένες προυποθέσεις.

Οι συνέπειες τυχόν διεύρυνσης των απαγορεύσεων στην άμβλωση θα είναι τρομακτικές, είτε στην Ελλάδα είτε οπουδήποτε αυτές απαγορεύονται, αλλά θα είναι ακόμα χειρότερες για τα ανήλικα παιδιά. Καταρχάς, ανήλικα κορίτσια θα γίνονται μητέρες υποχρεωτικά, ενώ θα επρεπε να προστατεύονται ως παιδιά και να απολαμβάνουν τα δικαιώματά τους στην εκπαίδευση και την υγεία, συμπεριλαμβανόμενης της ψυχοσυναισθηματικής, σεξουαλικής και αναπαραγωγικής τους υγείας.

Περαιτέρω, θα γεννιούνται παιδιά από μητέρες που δεν τα θέλουν αλλά εξαναγκάζονται να τα γεννήσουν, με ότι αυτό συνεπάγεται για τους πολίτες του αύριο, τα ψυχικά και συναισθηματικά, αν όχι και άλλα, τραύματα που θα υποστούν. Μια τέτοια επιλογή άλλωστε θα οδηγήσει στο να αυξηθούν και οι παράνομες τεκνοθεσίες και η εγκατάλειψη βρεφών σε ιδρύματα ή και στο δρόμο.

Τέλος, η μητρότητα και ο γονεϊκός δεσμός θα αποκτήσουν έναν τιμωρητικό χαρακτήρα – αν δε θέλουν ανήλικα παιδιά να γίνουν γονείς, ας μην προβαίνουν σε σεξουαλικές πράξεις! Αυτό ωστόσο που οφείλουμε να μαθαίνουμε στα παιδιά, αυτό που πρέπει να μπει στα σχολεία, είναι η σεξουαλικη αγωγή, όχι μια απαγόρευση που είναι και άτοπη και άσκοπη και απλά θα εντυπώσει ακόμα περισσότερο στερεοτυπικές αντιλήψεις για «καλά» και «κακά» παιδιά και για να ακριβολογούμε – στην τελευταία χώρα την Ευρώπης στην έμφυλη ισότητα – αυτό μεταφράζεται σε «καλά» και «κακά» κορίτσια, όπου τα τελευταία δε θα έχουν καμία προστασία των δικαιωμάτων τους, θα περιθωριοποιούνται και θα υποχρεώνονται σε γέννα (δυστυχισμένων επίσης) παιδιών.

Αν μάλιστα υπολογίσουμε και τις εγκυμοσύνες ως αποτέλεσμα βιασμών, αποπλάνησης και κατάχρησης σε ασέλγεια, το κοινωνικό βάρος και κόστος μιας απαγόρευσης/ περιορισμού της άμβλωσης θα είναι τεράστιο.

Τέλος, η πιο σημαντική παράμετρος είναι η εξής: δε θα απαγορεύονται οι αμβλώσεις. Θα απαγορεύονται οι ασφαλείς αμβλώσεις. Ένα ανήλικο κορίτσι, στην απελπισία και τη ντροπή του, όπως και όλες οι ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού που θέλουν να τερματίσουν μια εγκυμοσύνη, θα μετέλθει κάθε μέσου προκειμένου να τα καταφέρει, σε βάρος της υγείας και της ζωής του.

Συμπερασματικά· αυτό που χρειαζόμαστε, είναι σεξουαλική αγωγή στα σχολεία, εισαγωγή στις έννοιες της συναίνεσης και της έμφυλης ισότητας. Η μητρότητα είναι επιλογή και αυτό προστατεύει όλα τα παιδιά.

Η Ιωάννα Στεντούμη είναι δικηγόρος, εξειδικευμένη στην έμφυλη βία και στην παιδική προστασία

Ακολουθήστε το News 24/7 στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις