Λευτέρης Παπαγιαννάκης: Ο ελέφαντας στο δωμάτιο

Οι εθνικές εκλογές τέλειωσαν ο, η νέα κυβέρνηση και η Βουλή ορκίστηκαν και η ψήφος εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση δόθηκε.

Είμαστε πλέον στις 11 Ιουλίου (ημερομηνία που γράφεται το κείμενο) και ακόμα δεν υπάρχει πλήρης εικόνα για τις/ους υποψήφιες/ιους για τις αυτοδιοικητικές εκλογές στην Αθήνα· την πρωτεύουσα της χώρας.

Τι έχουμε μέχρι σήμερα; Τον νυν δήμαρχο να έχει δηλώσει ότι είναι υποψήφιος, έχουμε υποψήφιο από το Κ.Κ.Ε. και τίποτε άλλο. Η αντιπολίτευση του Δήμου έχει υποψήφιο τον οποίο ανακοίνωσε ο, παραιτηθείς πλέον, πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ την ημέρα που παρουσιάστηκαν τα ψηφοδέλτια των εθνικών εκλογών του Μαΐου. Άρα με ένα εξαιρετικά βαρύ θεσμικό τρόπο και δημόσια υπάρχει υποψήφιος, ο οποίος όμως, πρόσφατα, δήλωσε ότι δεν του ταιριάζει ο ΣΥΡΙΖΑ και ερωτηθείς για τις δημοτικές εκλογές δήλωσε ότι δεν ξέρει εάν θα κατέλθει αφού όπως είπε έχουμε ακόμα χρόνο.

Επιπλέον, την επόμενη των εκλογών του Ιουνίου ο, παραιτηθείς πλέον, πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ σε δήλωση του πέταξε «λευκή πετσέτα» για τις αυτοδιοικητικές εκλογές λέγοντας ότι ο ορίζοντας για την ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι οι ευρωεκλογές. Το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ από την πλευρά του δεν έχει ανακοινώσει τίποτα πέρα από μια επιτροπή υπό τον Κώστα Σκανδαλίδη η οποία θα εισηγηθεί είτε υποψήφιες/ους είτε υποψήφιες/ους για στήριξη.

Σύμφωνα με ρεπορτάζ η Ρωξάνη Μπέη, νυν δημοτική σύμβουλος και 3 στο ψηφοδέλτιο της Α’ Αθήνας του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ αρνήθηκε να είναι υποψήφια. Σε άλλα ρεπορτάζ αναφέρεται το όνομα του Δημήτρη Μάντζου, βουλευτή Επικρατείας ως υποψήφιου δημάρχου, το οποίο μοιάζει να είναι μια καλή επιλογή, με ισχυρά πολιτικά χαρακτηριστικά. Το πρόβλημα είναι ότι στα ίδια ρεπορτάζ αναφέρεται ότι αυτή η επιλογή έχει σαν στόχο τις επόμενες εθνικές εκλογές αφού ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ θα ήθελε τον Δ. Μάντζο υποψήφιο στην Α’ Αθήνας, ώστε να δυναμώσει το ψηφοδέλτιο για να επιτύχει το ΠΑΣΟΚ καλύτερο αποτέλεσμα από την 4η θέση.

Είναι δυστυχώς φανερό ότι τέτοιου τύπου επιλογές οδηγούν στην απαξίωση των δημοτικών εκλογών αφού αυτές γίνονται αντιληπτές είτε ως πεδίο επιβεβαίωσης της ισχύος του προέδρου όπως στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ (αν και πλέον αυτό το επιχείρημα έχει εκλείψει), ο οποίος προτείνει χωρίς διαβούλευση υποψήφιο, χωρίς σύνδεση με την πόλη πέρα από την ομάδα (Παναθηναϊκός), είτε ως πεδίο εκπαίδευσης και προετοιμασίας για τις επόμενες εθνικές εκλογές.

Υπάρχει όμως και ο ελέφαντας στο δωμάτιο. Τι θα γίνει εάν βρεθούμε με ναζί φασίστες ως μείζονα αντιπολίτευση στο δήμο; Το 2014, σε άλλες συνθήκες, πήραν 16% και ήταν τέταρτοι. Στις εθνικές εκλογές η στήριξη ενός καταδικασμένου και φυλακισμένου εγκληματία οδήγησε στη Βουλή τους Σπαρτιάτες .

Η στάση των κομμάτων στις αυτοδιοικητικές εκλογές μπορεί να επιτρέψει το αδιανόητο να συμβεί και θα ψάχνουμε για «δημοκρατικές συμμαχίες» κατόπιν εορτής.

Την επόμενη τετραετία η Αθήνα θα κληθεί να αντιμετωπίσει εξαιρετικά σοβαρά και κρίσιμα ζητήματα και η διαχείριση αυτής της τετραετίας μόνο ανησυχία μπορεί να προκαλεί.

Η πολιτική επένδυση στην Αθήνα πρέπει να είναι σύγχρονη, μακροπρόθεσμη με σχέδιο και όραμα. Δεν είναι σκαλοπάτι για πολιτικές εφορμήσεις. Αν το αντιμετωπίζουμε ως τέτοιο, υποτιμάμε τους δημότες. Σφάλλουμε.

** Ο Λευτέρης Παπαγιαννάκης είναι πρώην αντιδήμαρχος δήμου Αθηναίων.