Η FLORENCE WELCH “ΠΛΗΜΜΥΡΙΣΕ” ΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΝΕΡΟΥ ΚΑΙ ΦΩΝΑΞΕ “ΜΗΝ ΤΑ ΒΑΖΕΙΣ ΜΕ ΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ”
Είδαμε τη Florence + the Machine στην Πλατεία Νερού και αγαπηθήκαμε με τον διπλανό μας.
Η Florence Welch είναι ένα ξωτικό που ζει στα δάση με τους Δρυίδες. Αυτή είναι περίπου η άποψη των χιλιάδων θαυμαστών της που κατέκλυσαν την Πλατεία Νερού, το βράδυ της Κυριακής 1η Ιουλίου, στο πλαίσιο του EJEKT. Back to back με τον Robbie στην Μαλακάσα, η Florence γέμισε ασφυκτικά την Πλατεία, δημιουργώντας ρίγη συγκίνησης στους χιλιάδες φανς της, που φώναζαν ρυθμικά το όνομα της και ακούστηκαν σε όλο το Φάληρο.
Η κοκκινομάλλα indie ποιήτρια έφερε τον “χορευτικό πυρετό” της κοντά μας σε ένα live γεμάτο ενέργεια, χρωματιστό γκλίτερ και ρυθμικές αναπηδήσεις. Η Florence, αρχιέρεια της αγάπης, σάρωσε ξυπόλυτη τη σκηνή, έγινε ένα με τον κόσμο, και ερμήνευσε όλα τα τραγούδια μέσα από τα οποία την αγάπησε το κοινό της. Ένα κοινό που έβαλε στεφάνια με κίτρινους ήλιους στα μαλλιά, για να την υποδεχθεί.
Όταν η Florence έγινε ένα με τον κόσμο
Οι γιγαντοοθόνες στην Πλατεία Νερού ήταν πολύ χρήσιμες σε αυτή τη συναυλία γιατί πώς αλλιώς θα βλέπαμε από τόσο κοντά την ερωτική διάδραση της Florence με τον κόσμο [“χειρότερη” και από εκείνη του Νικ Κέιβ που σχεδόν περπάτησε πάνω στο κοινό στο ίδιο σημείο to 2022]. Η Flo έχει πάρει πολύ σοβαρά τον ρόλο της ως ιεραπόστολος της αγάπης. Οι εντολές της ήταν σαφείς. Ζήσε τη στιγμή, άφησε επιτέλους κάτω το κινητό σου, αγκάλιασε τον διπλανό, σήκωσέ τον ψηλά και πες “σ’αγαπώ” γιατί τίποτε δεν είναι δεδομένο. Μετά την πανδημία όλοι καταλάβαμε ότι αυτό που ζούμε μπορεί κάλλιστα να αλλάξει.
Ανέβηκε στη σκηνή -περίπου χωρίς να πατάει στο έδαφος- με ένα μαύρο διάφανο boho φόρεμα και τα κατακόκκινα μαλλιά της να ανεμίζουν και να τινάζονται ανάλογα με το θυμικό της. Η 36χρονη Βρετανή τραγουδοποιός ανέβασε με τα ακροδάκτυλά της τον παλμό των χιλιάδων θαυμαστών της, σαν να διευθύνει μια αόρατη ορχήστρα. Μετά το “Heaven Is Here”, έγινε ο Βασιλιάς μας και τραγούδησε το “King”. “I am no mother, I am no bride – I am king” φώναξε το πλήθος, τραγουδώντας ένα μανιφέστο για την υπέρβαση των ρόλων που καθορίζονται από το φύλο.
Τα “Ship to Wreck”, “Free” και “Queen of Peace” ήταν μία απλή γέφυρα, ώστε η Florence να ζεστάνει το κοινό της και μετά να πέσει κυριολεκτικά στην αγκαλιά του. Είχαμε δει πολλά τέτοια ενσταντανέ στα social media της ερμηνεύτριας και η βουτιά της στην αγκαλιά του κοινού δεν αποτέλεσε έκπληξη. Με την παλάμη της κράτησε σφιχτά τα χέρια των θαυμαστών της, τους σκέπασε με τα μαλλιά της, και άπλωσε τις πτυχές του ενδύματός της επάνω τους. Η Flo έχει ερωτική σχέση με το κοινό της. Έχει γεννηθεί στην αγκαλιά του και επιστρέφει εκεί για να βρει ασφάλεια και τρυφερότητα. Με τα “Dream Girl Evil”, “Prayer Factory” και “Big God” οι πρώτες σειρές χάρηκαν την Florence κυριολεκτικά πεσμένη επάνω τους!
Μίλησε λίγα ελληνικά και ευχαρίστησε την Ελληνίδα μάνατζέρ της
Στο “You Got the Love” γιορτάσαμε όλοι μαζί την αγάπη, που σε κάνει να ξεπερνάς όλα τα εμπόδια, και στο “Choreomania” είδαμε ότι η Florence έχει ορέξεις για δέκα ακόμα συναυλίες. Κάνοντας ένα μικρό διάλειμμα, μίλησε για τους λόγους που η Ελλάδα είναι τόσο ξεχωριστή για εκείνη, αναφέροντας την τελευταία sold-out εμφάνισή της στο Ηρώδειο και την πανδημία:
“Ευχαριστώ Αθήνα. Σας ευχαριστώ που μας υποδεχτήκατε. Είναι ένα πολύ ξεχωριστό μέρος εδώ για μένα. Η Ελλάδα και το να με αγκαλιάζετε έτσι σημαίνει πολλά για μένα. Απόψε είναι μία ιδιαίτερη συναυλία. Τη μέρα του 2019 που έπαιξα κάτω από την Ακρόπολη, έκανα τατουάζ τον τίτλο του τραγουδιού μου, “No Choir”. Τότε δεν μπορούσα να φανταστώ πόσο προφητικό θα ήταν το “no choir” , αφού εκείνο ήταν το τελευταίο σόου που παίξαμε (λόγω πανδημίας). Δεν ήξερα καν αν θα επέστρεφα ξανά.
Υπάρχει και άλλος ένας λόγος που η Ελλάδα είναι ξεχωριστή για μένα. Υπάρχει ένας σημαντικός άνθρωπος που μας βοήθησε τα τελευταία χρόνια και εξαιτίας του πραγματοποιήθηκε αυτή η περιοδεία και είμαστε αυτή τη στιγμή στη σκηνή. Ευχαριστώ τη δυνατή, εκπληκτική Ελληνίδα γυναίκα Hannah Giannoulis, που δείχνει ότι δεν πρέπει να τα βάζεις με τις Ελληνίδες”. Το πλήθος χειροκρότησε και κράτησε την αναπνοή του για τη συνέχεια.
Όλα “τελείωσαν” και ξεκίνησαν ξανά με το “Dog Days Are Over”, το πρώτο κομμάτι μέσα από το οποίο ερωτευτήκαμε την αιθέρια Flo. Λίγο πριν από το “My Love” μας εξήγησε ότι το τραγούδι γράφτηκε για να “αναστήσει τον χορό” και μας έβαλε να χαμηλώσουμε το σώμα ώστε στο κρεσέντο του τραγουδιού να τινάξουμε το σώμα μας χορεύοντας και δίνοντας ξανά υπόσταση στην έννοια “χορός”, η οποία “πάγωσε” στη διάρκεια της πανδημίας. Δούλεψε, ως φαίνεται, γιατί σείστηκε όλη η Πλατεία Νερού.
Τα βήματα της εξόδου μας συνόδευσε το “Never Let me go” (αν και δεν ήταν το τελευταίο τραγούδι) με την κρυστάλλινη φωνή της Florence να αντηχεί πιο τρυφερά από κάθε άλλη στιγμή της συναυλίας. Μαζί μας και πολλοί γονείς με κοριτσάκια στις πλάτες τους και στέκες με λουλούδια στα μαλλιά, που ξεχώριζαν κάτω από την πανσέληνο.
