Χρυσή Αυγή: Μια πολύ ναζιστική ιστορία, χωρίς αστερίσκους

Η Χρυσή Αυγή είναι και επίσημα εγκληματική οργάνωση. Αυτό που ήταν κοινός τόπος στην καρδιά και στο μυαλό των δημοκρατικών πολιτών, ήρθε να επιβεβαιωθεί και με τον νόμο με μια ιστορική απόφαση της ελληνικής δικαιοσύνης που στάθηκε άξια απέναντι στο χρέος της.

Μέσα από φαιδρές αιτιάσεις, απόπειρες μετάλλαξης, καπηλείες του πατριωτισμού και με φθηνές δικαιολογίες, η ΧΑ προσπαθούσε τόσα χρόνια να κρύψει το παρελθόν της. Η δολοφονία όμως του Παύλου Φύσσα, γκρέμισε τις τελευταίες αυταπάτες.

Μετά τη δικαστική απόφαση, κανείς δεν μπορεί να πει πως “δεν γνώριζε”. Κανείς δεν μπορούσε να το πει από εκείνη τη βραδιά στο Κερατσίνι και μετά. Πλέον όμως, υπάρχει δεδικασμένο και υπάρχει και η δικαίωση όσων έδωσαν αγώνα ζωής για να βρεθούν οι φασίστες πίσω από τα κάγκελα της φυλακής, προσπαθώντας να αφυπνίσουν κοινωνικές συνειδήσεις.

Αυτό που έχει όμως ιδιαίτερη σημασία είναι να δούμε την ιστορία του μορφώματος, τα “δέρματα” που άλλαξε, το πώς εδραιώθηκε και το πώς προσπάθησε να “ξεφύγει” με δικονομικά τεχνάσματα, απαρνούμενο το ίδιο το ναζιστικό καταστατικό του.

Η οργάνωση του Νίκου Μιχαλολιάκου ξεκίνησε λοιπόν ως “κόμμα του ενός ανδρός” και μέσα από συστημικές συγκυρίες κατάφερε το 2012 να μπει στη Βουλή. Φυσικά, πυρήνας του μορφώματος ήταν και είναι ο ίδιος ο Νίκος Μιχαλολιάκος, ο πρώην μαθητής του Κώστα Πλεύρη και πάλαι ποτέ νεολαίος της “4η Αυγούστου”, της πρώην οργάνωσης δηλαδή του πατέρα του Θάνου Πλεύρη.

Ο Κώστας Πλεύρης υπήρξε μέντορας του Μιχαλολιάκου και μετέπειτα, κατήγορός του. Ο Μιχαλολιάκος συνδέεται με τα τυφλά βομβιστικά χτυπήματα στην Αθήνα του 1978 τα οποία ανέλαβαν οι τότε ακροδεξιοί θύλακες της χώρας, με τον ίδιο τον ηγέτη της Χ.Α. να φυλακίζεται τότε για 13 μήνες.

Η “Χρυσή Αυγή” εμφανίστηκε για πρώτη φορά με αυτή ταμπέλα στη χώρα, τον Δεκέμβρη του 1980 ως περιοδικό φιλοναζιστικού προσανατολισμού, ενώ στη θεματολογία του υπήρχε παγανισμός, ύμνοι στον Χίτλερ, μίσος προς Εβραίους και κομμουνιστές, και γενικά ένας ακροδεξιός πολτός μισαλλοδοξίας.

Το μίσος γίνεται κόμμα

Ο περιθωριακός Μιχαλολιάκος επανεμφανίστηκε πιο δυναμικά στο προσκήνιο τη δεκαετία του ’90 εκμεταλλευόμενος το Μακεδονικό και το μεταναστευτικό ζήτημα με το άνοιγμα των συνόρων. Στις εκλoγικές διαδικασίες του 1993 και του 1996 η Χ.Α. μετείχε ως κόμμα με παταγώδη αποτυχία. Ως κομματικός σχηματισμός η Χρυσή Αυγή έλαβε την πρώτη μορφή της την 1η Νοεμβρίου του 1993, διατηρώντας τη στρατιωτική δομή και την ιεραρχική πειθαρχία.

Είναι χαρακτηριστικό πως στις ευρωεκλογές του 1994 η Χ.Α. πήρε το ισχνό 0,11%, ενώ στις εθνικές εκλογές του 1996 έφτασε στο μόλις 0.07% των ψήφων.

Παρά το ότι ο Μιχαλολιάκος προσπαθούσε να παρουσιάσει το κόμμα του ως “πατριωτικό” και “χριστιανικό”, το καλοκαίρι του 1998 ο Αντώνης Ανδρουτσόπουλος, ή “Περίανδρος”, ξυλοκόπησε με δολοφονική μανία τον φοιτητή Δημήτρη Κουσουρή έξω από την Ευελπίδων. Ο “Περίανδρος” συνελήφθη το 2005 και καταδικάστηκε σε φυλάκιση 21 ετών, καταγγέλλοντας τον Μιχαλολιάκο ότι τον άφησε “ακάλυπτο”.

Η εκλογική άνοδος της Χ.Α. εντοπίστηκε το 2010. Από τη μια η συγκυρία ευνοούσε την αντιμνημονιακή ρητορική που υιοθετούσε το μόρφωμα προσπαθώντας να κρύψει πίσω από αυτή τις φιλοναζιστικές του καταβολές, από την άλλη ξεκινούσε το μεταναστευτικό ζήτημα. Έτσι, ο Μιχαλολιάκος κατάφερε αρχικά να μπει στο δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας. Στις διπλές εκλογές του 2012 με τη χώρα να βρίσκεται στη δύνη της οικονομικής κρίσης, οι ακροδεξιοί λαϊκιστές κατάφεραν να εκλέξουν 18 βουλευτές στη Βουλή των Ελλήνων, σε μια πρωτοφανή ήττα του δημοκρατικού τόξου. Αξίζει να σημειωθεί πως την ίδια χρονιά ο Κώστας Πλεύρης έφτανε στο σημείο να προειδοποιεί: “Προς Θεού, ψηφίστε ό,τι θέλετε, μην ψηφίσετε τραμπούκους, μην βάλουμε τον τραμπουκισμό στο δημόσιο βίο. Ξέρετε πόσο αντικομμουνιστής είμαι, χίλιες φορές ψηφίστε Παπαρήγα παρά Μιχαλολιάκο”.

Μετά την είσοδό της στη Βουλή, η Χ.Α. άρχισε να επιδίδεται σε κινήσεις “επίδειξης δύναμης”. Η δολοφονική επίθεση κατά των μελών του ΚΚΕ, το πογκρόμ εναντίον μεταναστών στο κέντρο της Αθήνας, η επίθεση εναντίον των Αιγυπτίων ψαράδων και φυσικά, η δολοφονία του Παύλου Φύσσα στις 18 Σεπτεμβρίου του 2013 στο Κερατσίνι.

Αυτό που έχει ωστόσο ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι η δομική διαφοροποίηση της οργάνωσης το 2010 και η 30χρονη ιστορία της μέχρι να φτάσουμε εκεί.

Η ιστορία του ονόματος

Χρυσή Αυγή λοιπόν, αλλά κανείς δεν ξέρει πώς ακριβώς προέκυψε το όνομα. Ο Μιχαλολιάκος έχει διαψεύσει πως το όνομα σχετίζεται με τον αποκρυφιστή, Έντουαρντ Αλεξάντερ Κρόουλυ, ο οποίος είχε ιδρύσει το Ερμητικό Τάγμα της Χρυσαυγής.

Ο Μιχαλολιάκος δεν έχει δώσει επαρκείς εξηγήσεις περί ονόματος, ωστόσο η έμπνευση του ονόματος φαίνεται πως προέρχεται από το ομώνυμο Αγγλικό ερμητικό τάγμα του 19ου αιώνα.

Το Ordo Hermeticus Aurorae Aureae‎, αγγλιστί Hermetic Order of the Golden Dawn, ή Χρυσή Αυγή, ήταν μια μασονική-τεκτονική οργάνωση αφιερωμένη στην μελέτη και πρακτική του αποκρυφισμού, της μεταφυσικής, και παραφυσικές δραστηριότητες κατά τον ύστερο 19ο και πρώιμο 20ο αιώνα.

Πρακτικές όπως η θρησκευτική φιλοσοφία του Κρόουλι, το Θέλημα, εδράζονταν στο εν λόγω τάγμα. Οι τρεις ιδρυτές, Ουίλιαμ Ρόμπερτ Γούντμαν, Ουίλιαμ Γουίν Ουέστκοτ, και Σάμιουελ Λίντελ ΜακΓκρέγκορ Μάδερς, ήταν Τέκτονες και μέλη των Ροδόσταυρων στην Αγγλία.

Το σύστημα της Χρυσής Αυγής βασίστηκε στην ιεραρχία και την μύηση, όπως οι μασονικές στοές. Ωστόσο, οι γυναίκες είχαν ενταχθεί επί ίσοις όροις με τους άνδρες. Η “Χρυσή Αυγή” ήταν η πρώτη από τις τρεις τάξεις, αν και όλες συχνά αναφέρονται συλλογικά ως “Χρυσή Αυγή”. Η πρώτη Τάξη δίδασκε την εσωτερική φιλοσοφία που βασίζεται στην Ερμητική Καββάλα και την προσωπική ανάπτυξη μέσω της μελέτης και της ευαισθητοποίησης των τεσσάρων Κλασικών Στοιχείων, καθώς και τα βασικά της αστρολογίας, ταρό, και γεωμαντεία. Η δεύτερη ή “εσωτερική” Τάξη, οι Rosae Rubeae et Aureae Crucis (το Πορφυρό Ρόδο και Χρυσός Σταυρός), δίδασκε πρακτική μαγεία, συμπεριλαμβανομένων της ενόρασης, αστρικής προβολής, και της αλχημείας. Η τρίτη Τάξη ήταν εκείνη των “Μυστικών Αρχηγών”, οι οποίοι λέγονταν ότι είχαν υψηλή εξειδίκευση, και δήθεν κατεύθυναν τις δραστηριότητες των δύο κατώτερων τάξεων μέσα από επικοινωνία με το πνεύμα των αρχηγών της Δεύτερης Τάξης.

Το σήμα των Ροδόσταυρων παραπέμπει στο διάσημο σύμβολο του καμπαλιστικού δέντρου της ζωής  που χρησιμοποιούσε ο Γκουίντο φον Λιστ, ιδρυτής της αριοσοφίας. Στα γραπτά του ανιχνεύεται η “διεθνής συνωμοσία” των Εβραίων, η οποία “αποτελούσε κίνδυνο για αυτό που πίστευε ότι είναι η άρια φυλή” (τo φάντασμα του Ναζισμού, Βαγγέλης Τζούκας, Εστία). Οι αποκρυφιστικές μυήσεις, οι τελετές και η διάρθρωση των ταγμάτων, εντοπίζονται αρχικά εδώ και επιβιώνουν σε πολλές ακροδεξιές ομάδες μέσα στις επόμενες δεκαετίες, όπως φυσικά και στη Χ.Α.

Ακόμη, το σύνθημα “αίμα, τιμή”, παραπέμπει στη θεωρία του “αίματος” που αποκορυφώθηκε τον 19ο αιώνα στην πρώτη συγκροτημένη φυλετική θεωρία του Άρθουρ ντε Γκομπινό. Ο ντε Γκομπινό είναι ο ιδεολογικός “ταγός” του φον Λιστ.

Φυσικά, η παραπάνω θεματολογία μαζί με ύμνους στα SS και τη Γερμανία του Χίτλερ, καθώς και στη δική μας Χούντα, εντοπίζονται στο περιοδικό της Χ.Α. Περισσότερο υλικό από τις ναζιστικές αναφορές στο περιοδικό της Χ.Α. μπορείτε να βρείτε εδώ.

Η ιδεολογία

Ο Μιχαλολιάκος είχε πολλάκις προσπαθήσει να απαρνηθεί τις ναζιστικές του θέσεις και την οργανωτική δομή της Αρχής του Αρχηγού. Ωστόσο τα ντοκουμέντα τον έχουν διαψεύσει κατηγορηματικά. Το 2011 “όρκιζε” τα νέα μέλη του μορφώματος με το “Ζήτω η Νίκη”, κοινώς το “Sieg Heil” και με ναζιστικούς χαιρετισμούς.

Ο ίδιος ο Μιχαλολιάκος σε ομιλία του τον Σεπτέμβριο του 2011 ομολογεί ξεκάθαρα πως: “θα γίνουν σαπούνια (όσοι θεωρεί πως είναι εμπόδιο στη ΧΑ) μαζί με τα Εβραιόπουλά τους”, “δεν μας ενδιαφέρουν οι ψηφοφόροι”, απλώς όπως φάνηκε, θέλησε να τους χρησιμοποιήσει με τεχνάσματα και δήθεν πατριωτικά επιχειρήματα.

Οι ρητορικές για “συνωμοσία των Εβραίων εναντίον της Ελλάδας” έδιναν και έπαιρναν στις ομιλίες του Μιχαλολιάκου πριν την βουλευτική είσοδο της Χ.Α.

Δεν είμαστε Λεπέν… είμαστε η σπορά των ηττημένων του 1945

“Δεν είμαστε Λεπέν… είμαστε η σπορά των ηττημένων του 1945, είμαστε οι εθνικιστές, οι εθνικοσοσιαλιστές, οι φασίστες. Είμαστε οι μαχητές που θα ακονίσουμε τις ξιφολόγχες στο πεζοδρόμιο για να απελευθερώσουμε την πατρίδα μας από τον Εβραίο”. Η ρητορική ήταν ξεκάθαρη, και φυσικά ακολούθησε η ανάληψη της πολιτικής ευθύνης για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.

“Μας είπανε ναζί, μία, δύο, δέκα. Δεν μας είπανε όμως ποτέ κλέφτες. Αυτά τα χέρια μπορεί καμιά φορά να χαιρετάνε έτσι χαιρετάει ναζιστικά, αλλά είναι καθαρά χέρια. Δεν είναι βρώμικα, δεν έχουν κλέψει” έλεγε άλλωστε το 2012.

Εκεί όμως έκανε το μεγαλύτερό του “λάθος” ο Μιχαλολιάκος, ότι δεν ακολούθησε τον δρόμο της Λεπέν και άλλων “συστημικών ακροδεξιών” μορφωμάτων της ΕΕ, κάτι που κατάλαβε και επιχείρησε να κάνει ανεπιτυχώς τα τελευταία χρόνια. Ήταν αργά, τα τεκμήρια είχαν συγκεντρωθεί και το αίμα έρεε.

Η πραγματική, δολοφονική ιδεολογία της Χ.Α. και η δομή της περιγράφεται στο αρχικό καταστατικό της που κατέθεσε στη δίκη ο δημοσιογράφος της Εφημερίδας των Συντακτών, Δημήτρης Ψαρράς. Μιλώντας στο VICE, ο ίδιος έλεγε χαρακτηριστικά:

“Το καταστατικό της Χρυσής Αυγής, το οποίο είναι το γνήσιο καταστατικό που κατέθεσα στο δικαστήριο, έχει ένα ειδικό κεφάλαιο το οποίο ονομάζεται «Η Αρχή του Αρχηγού» και περιγράφει αυτόν τον ιδιαίτερο ρόλο που έχει ο Αρχηγός στη Χρυσή Αυγή. Ότι όλα αποφασίζονται από αυτόν, όλα ελέγχονται από αυτόν και όποιος δεν υπακούει σε αυτόν βρίσκεται εκτός της οργάνωσης αμέσως. Όπως λέει χαρακτηριστικά αυτό το κεφάλαιο του καταστατικού, το πρόσωπο του Αρχηγού είναι απαραβίαστο. Η φράση «η Αρχή του Αρχηγού» από αυτό το κεφάλαιο είναι μεταφρασμένη κατευθείαν από τα γερμανικά, από το λεγόμενο «Führerprinzip», που ακριβώς περιγράφει ο ίδιος ο Hitler στο Ο Αγών μου”.

Όπως δήλωνε ακόμη στην ίδια συνέντευξη, “η κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης δεν απαιτεί για κάθε συγκεκριμένη ενέργεια μιας οργάνωσης να έχει άμεση γνώση η ηγεσία. Αυτό είναι στην περίπτωση της κατηγορίας για ηθική αυτουργία σε κάποια συγκεκριμένη πράξη. Οι χρυσαυγίτες δεν κατηγορούνται ως ηθικοί αυτουργοί συγκεκριμένων πράξεων, αλλά ότι έχουν συγκροτήσει μια οργάνωση η οποία στο πλαίσιο της δράσης της εκτελεί εγκληματικές πράξεις. Αυτό δεν απαιτεί για κάθε συγκεκριμένη πράξη να έχει άμεση γνώση το ένα ή το άλλο ηγετικό στέλεχος, όμως έχει σημασία να τεκμηριωθεί ότι αυτές οι πράξεις έγιναν στο πλαίσιο της οργάνωσης”.

Είναι χαρακτηριστικό πως από τον Νοέμβριο του 2012, ο διεθνής Τύπος αναρωτιόταν τι γίνεται με τους “Έλληνες νεοναζί”.

Οι New York Times είχαν αφιερώσει εκτενή ρεπορτάζ για τη δράση της ΧΑ. Σε ένα από αυτά, ο Γουίλιαμ Γουίλερ άνοιγε το άρθρο του με την επίθεση κατά του 27χρονου Αφγανού πολιτικού μετανάστη Αλί Ραχίμι, που δέχθηκε πέντε μαχαιριές από περίπου 12 άνδρες τον Σεπτέμβριο του 2011, στο κέντρο της Αθήνας.

Χαρακτηριστικά, υπενθύμιζε τότε ότι “το κόμμα έγινε αντιληπτό διεθνώς μετά την φερόμενη συμμετοχή κάποιων μελών του στη σφαγή Βόσνιων Μουσουλμάνων, το 1995, στη Σρεμπρένιτσα. Στις εκδόσεις του κόμματος, εξυπμνείται το Γ’ Ράιχ και βλέπουμε φωτογραφίες του Χίτλερ και άλλων ναζί”.

Το αίτημα Μιχαλολιάκου

Το 2018, κατά την απολογία του, ο Μιχαλολιάκος κατέθεσε ένσταση διά των συνηγόρων του Π. Μιχαλόλια, Γ. Μιχαλόλια και Δ. Παπαδέλλη, με αίτημα να μην αναγνωστεί το Καταστατικό της οργάνωσης.

Το αίτημα του Ν. Μιχαλολιάκου στηρίχθηκε στον ισχυρισμό ότι το έγγραφο αυτό είναι πλαστό, ισχυρισμός που δεν προβλήθηκε όταν δημοσιεύτηκαν αποσπάσματα του εγγράφου ήδη πριν από τρεις δεκαετίες (“Ελευθεροτυπία”, 28.10.1990), αλλά και αργότερα (“Ελευθεροτυπία”, 2.7.1998), στο βιβλίο του Δ. Ψαρρά, “Η μαύρη βίβλος της Χρυσής Αυγής” (εκδ. Πόλις, Οκτώβριος 2012), αλλά και στο βιβλίο του Νίκου Χασαπόπουλου “Χρυσή Αυγή, η ιστορία, τα πρόσωπα και η αλήθεια” (εκδ. Λιβάνη, 2013).

Με την ένσταση ο Μιχαλολιάκος προσπάθησε να ξεφύγει, αφήνοντας και πάλι έκθετους τους “συναγωνιστές” του.

Όπως είπαμε, ο Μιχαλολιάκος άρχισε να προσπαθεί να απαρνηθεί τον εθνικοσοσιαλισμό μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Τα τεκμήρια για τον ναζιστικό χαρακτήρα της οργάνωσης αποτέλεσαν μέρος της δικογραφίας τα τελευταία επτά έτη. Πολλά από τα ντοκουμέντα εντοπίστηκαν στον σκληρό δίσκο του Χρ. Παππά. Στα ντοκουμέντα αυτά υπάρχει το οργανόγραμμα, στο οποίο λεπτομερώς καταγράφεται η ιεραρχία της οργάνωσης και απαριθμούνται όλα τα τμήματα και τα όργανα που καταγράφει το αρχικό Καταστατικό.

Στην επιχειρηματολογία του ο Μιχαλολιάκος δήλωσε πως ο “μάρτυρας Δ. Ψαρράς κατέθεσε ότι το Καταστατικό του είχε αποσταλεί μαζί άλλα έντυπα στο περιοδικό “Σχολιαστής”, χωρίς όμως να διαθέτει αποδεικτικά στοιχεία”.

Ωστόσο, με αφορμή ένα σχόλιο του περιοδικού, η Χρυσή Αυγή απάντησε εκτενώς στο δικό της περιοδικό (τχ. 33, Φεβρουάριος 1988) και έστειλε στον “Σχολιαστή” πολλά έντυπά της και μεταξύ αυτών το Καταστατικό και τη Διακήρυξή της. Η αποστολή των ντοκουμέντων επιβεβαιώνεται από τον “Σχολιαστή” (τχ. 60, 5.2.1988). Και η ίδια η Χρυσή Αυγή επιβεβαιώνει την αποστολή των υλικών στο περιοδικό της (τχ. 34, Μάρτιος 1988), με το σχόλιο ότι “η μόνη γλώσσα που σέβονται οι μπολσεβίκοι είναι η γλώσσα της γροθιάς”.

Η πάγια απάντηση του Μιχαλολιάκου και των υπερασπιστών του στη δίκη ήταν ότι το πρώτο και μοναδικό καταστατικό της οργάνωσης είναι εκείνο που κατατέθηκε στον Αρειο Πάγο μετά τις εκλογές του Ιουνίου του 2012.

Το αντιφατικό εδώ είναι πως ο ίδιος ο Μιχαλολιάκος ομολόγησε μόνος του στη δίκη πως είχε καταχωρηθεί καταστατικό το 2003. Κάτι που όπως φαίνεται, ήταν ουσιαστικής σημασίας για την έκβαση της δίκης.

Το Υπόμνημα της πολιτικής αγωγής για την υποβληθείσα από την υπεράσπιση Μιχαλολιάκου ένσταση πλαστότητας του Καταστατικού, μπορείτε να το διαβάσετε εδώ.

Ακόμη, στον ανακριτή, ο Νίκος Μιχαλολιάκος υποστήριξε πως “τα λεγόμενα περί ταγμάτων εφόδου αποτελούν συκοφαντία, τάγματα εφόδου η Χρυσή Αυγή δεν διαθέτει και δεν έχει ευρεθεί ούτε ένα έγγραφο σε όλες τις έρευνες των πολιτικών μας γραφείων και στις εκατοντάδες οικίες που αναφέρει τάγματα εφόδου”.

Ο ίδιος ο Νίκος Μιχαλολιάκος σε ομιλία του στις Θερμοπύλες είχε δηλώσει: “Εδώ είμαστε, ας έρθουν να μας συντρίψουν. Εσείς είστε τα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής. Ας έρθουν να μετρηθούμε”.

Ναζιστικές αναφορές

Σε άρθρο με τίτλο “Χίτλερ για 1.000 χρόνια” που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό της Χρυσής Αυγής τον Μάιο του 1987 και φέρει την υπογραφή του Νίκου Μιχαλιάκου αναφέρεται: “30 Απριλίου 1945, μια λαμπερή σελίδα της σύγχρονης Ιστορίας κλείνει. Ο Μεγάλος Άντρας του Εικοστού Αιώνα, ο εμψυχωτής και απόστολος της Επαναστάσεως του Αγκυλωτού Σταυρού είναι νεκρός. Χίλια εννιακόσια σαράντα πέντε, όλοι αυτοί που επίστεψαν στα μεγάλα ιδανικά της Εθνικοσοσιαλιστικής Επαναστάσεως νιώθουν παγωμένοι, νιώθουν διστακτικοί απέναντι στο μέλλον, σε ένα μέλλον χωρίς την παρουσία και την καθοδήγηση Εκείνου […] η γοητεία του Αγκυλωτού Σταυρού, το μεγαλείο της Μαυροκόκκινης Σημαίας είναι ζωντανό, σήμερα 42 χρόνια μετά συνεχίζουμε τη Μάχη για την τελική νίκη της Ράτσας μας”. Στο ίδιο άρθρο ο Αδόλφος Χίτλερ χαρακτηρίζεται ως Μεγάλος Οραματιστής της Νέας Ευρώπης και ο Ρούντολφ Ες ως σεβάσμιος γέροντας.

Στις 18 Αυγούστου του 1987, επομένη της αυτοκτονίας του Ρούντολφ Ες (κουμπάρου και αναπληρωτή του Χίτλερ και μέλους του υπουργικού συμβουλίου της ναζιστικής Γερμανίας, ο οποίος είχε καταδικαστεί στη Δίκη της Νυρεμβέργης σε ισόβια), η Χρυσή Αυγή μοίρασε στο κέντρο της Αθήνας προκηρύξεις με την φράση RUDOLF HESS ΑΘΑΝΑΤΟΣ.

Το Μάιο του 2005 ο γενικός γραμματέας της Χρυσής Αυγής, Νίκος Μιχαλολιάκος, τίμησε μαζί με με το Εθνικοδημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας (NPD) στο Βερολίνο, την επέτειο της ήττας του Αδόλφου Χίτλερ. Αξίζει να σημειωθεί πως περίπου ενάμιση μήνα αργότερα, στις 15 Ιουνίου 2005, οι Γερμανοί νεοναζί “συναγωνιστές” του Μιχαλολιάκου δολοφόνησαν τον Έλληνα μετανάστη, Θοδωρή Βουλγαρίδη, μέσα στο μαγαζί του.

Εδώ βλέπουμε τον Μιχαλολιάκο να προσπαθεί να αποποιηθεί τον ναζισμό:

Ο Ηλίας Κασιδιάρης σε άρθρο του που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Χρυσή Αυγή στις 20 Απριλίου του 2011 ανέφερε άλλωστε: “Ποιο θα ήταν το μέλλον της Ευρώπης και ολόκληρου του σύγχρονου κόσμου, αν ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος (που οι Δημοκρατίες, ή μάλλον οι εβραίοι – σύμφωνα με τον Στρατηγό Μεταξά – κήρυξαν στη Γερμανία) δεν σταματούσε την ανανεωτική πορεία του Εθνικοσοσιαλισμού; Είναι βέβαιο ότι θεμελιώδεις αξίες που πηγάζουν ως επί το πλείστον από την ελληνική αρχαιότητα, θα κυρίευαν πνευματικά όλα τα κράτη και θα όριζαν τις τύχες των λαών. Ο ρομαντισμός ως πνευματικό κίνημα και ο κλασικισμός θα υπερίσχυαν της παρακμιακής υποκουλτούρας που διέβρωσε τον λευκό άνθρωπο. Ο ακραίος υλισμός θα είχε προ πολλού τεθεί στο περιθώριο, δίνοντας τη θέση του στην εξύψωση του πνεύματος”. Στο ίδιο άρθρο χαρακτήριζε τον Αδόλφο Χίτλερ ως “μέγα κοινωνικό αναμορφωτή και στρατηγική ιδιοφυΐα”.

Σε έρευνα που πραγματοποίησε η αστυνομία σε σπίτι του υπαρχηγού της Χρυσής Αυγής, Χρήστου Παππά, στις 30 Σεπτεμβρίου του 2013 εντοπίστηκαν δύο γερμανικά κράνη, ένα με το σήμα των Ες-Ες και ένα με τη σβάστικα, σημαίες μικρού και μεγάλου μεγέθους με τον αγκυλωτό σταυρό, κάδρο με τη φωτογραφία του Αδόλφου Χίτλερ με την επιγραφή “Χρυσή Αυγή” πάνω από τη φωτογραφία, πινακίδα με την επιγραφή “Adolf Hitler Strasse” (Οδός Αδόλφου Χίτλερ), και μία φωτογραφία στην οποία απεικονίζεται ο Μπενίτο Μουσολίνι να χαιρετά φασιστικά.

Σε κείμενο του 1986 στο περιοδικό της οργάνωσης ασκούνταν κριτική στο δικτάτορα Μεταξά, ο οποίος, σύμφωνα με το κείμενο, αν και “σαφώς γοητευμένος από τα εθνικοσοσιαλιστικά και τα φασιστικά πρότυπα”, ήταν “ένας δοτός πρωθυπουργός, χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα στην εξουσία, όργανο του πράκτορα των Άγγλων Γεωργίου και των μεγαλοαστικών συμφερόντων που αυτός εκπροσωπούσε”, ενώ “το καθεστώς της 4ης Αυγούστου δεν έγινε ποτέ ένα λαϊκό εθνικοσοσιαλιστικό ή έστω φασιστικό καθεστώς”, αλλά έμεινε “έρμαιο της πλουτοκρατικής και ολιγαρχικής ακροδεξιάς και της αγγλόδουλης πολιτικής της” διώκοντας “κάθε αληθινό εθνικοσοσιαλιστή”.

Η Χ.Α. υπερασπίστηκε σε κείμενά της την δράση των ταγμάτων ασφαλείας (τα οποία συγκροτήθηκαν από τον γερμανικό στρατό κατοχής και την κατοχική κυβέρνηση Ράλλη) εναντίον των δυνάμεων του Ελληνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού κατά την περίοδο της Κατοχής, αποδίδοντας τιμές στα ένοπλα θύματα της μάχης και της σφαγής του Μελιγαλά.

Χρήστος Παππάς: Απεταξάμην τον Χίτλερ

“Πολιτικά και ιδεολογικά δεν μπορώ να έχω τις αυτές πεποιθήσεις με ξένους εχθρούς που έβλαψαν την πατρίδα μου. Ο Χίτλερ πέθανε στο τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και ουδεμία σχέση μπορεί να έχει πολιτικά με την Ελλάδα του 21ου αιώνα” έλεγε ο Παππάς κατά την ανάκριση.

Οι φωτογραφίες του στις οποίες είναι ντυμένος ως αξιωματικός του Γ’ Ράιχ, τον διαψεύδουν.

“Ουδεμία σχέση έχω με τα έγγραφα αυτά, ομολογώ σίγουρα κατά οιονδήποτε τρόπο δεν απηχούν σχέσεις της Χρυσής Αυγής αλλά ούτε και δικές μου και σε ότι αφορά το καταστατικό είναι ένα κείμενο το οποίο πρωτοείδα στην εφημερίδα των συντακτών, και το θεωρώ βλακώδες. Όσο αφορά στο έγγραφο Πρωτεσίλαος, ένα επίσης άγνωστο προς εμέ κείμενο, ανυπόγραφο, εκτός πολιτικής πραγματικότητας παραληρηματικού χαρακτήρα το οποίο και δεν με εκφράζει”, δήλωνε ακόμη.

Ωστόσο το περιβόητο καταστατικό το οποίο “δεν είχε δει” ποτέ ο Παππάς, βρέθηκε τελικά στο σπίτι του στα Ιωάννινα. Η ανάκριση έγινε από την Ιωάννα Κλάπα και τη Μαρία Δημητροπούλου, που “τεμάχισαν” τη Χρυσή Αυγή με την ακρίβεια χειρουργού, όπως είχε γράψει ο Guardian.

Οι δύο ανακρίτριες εξέτασαν μάρτυρες, χιλιάδες βίντεο, φωτογραφίες, ομιλίες και έγγραφα της Χρυσής Αυγής συντάσσοντας έναν φάκελο που ξεπέρασε τις 15.000 σελίδες. Στις 28 Σεπτεμβρίου 2013 μετά από εισαγγελικές έρευνες στοιχειοθετήθηκε η κατηγορία της σύστασης εγκληματικής οργάνωσης από την Χρυσή και η αντιτρομοκρατική υπηρεσία συνέλαβε τον αρχηγό της οργάνωσης, Νίκο Μιχαλολιάκο, και δεκάδες στελέχη, μεταξύ των οποίων οι βουλευτές Ηλίας Κασιδιάρης, Ηλίας Παναγιώταρος, Γιάννης Λαγός και Ν. Μίχος, (αργότερα και ο υπαρχηγός Χρήστος Παπάς) ο “πυρηνάρχης” της Τοπικής Οργάνωσης της Χ.Α. στη Νίκαια Κώστας Πατέλης, (όπου έγινε η δολοφονία Φύσσα), μέλη της οργάνωσης και δεκάδες στελέχη.

Οι ποινές

“Διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης. Νικόλαος Μιχαλολιάκος, ένοχος“.

Η ελληνική Δικαιοσύνη αποδέχθηκε το βαρύ κατηγορητήριο ως προς την ουσία του, καταλήγοντας ότι η Χρυσή Αυγή δεν ήταν ένα απλό πολιτικό κόμμα, αλλά μία οργάνωση, η οποία προέβαινε σε σειρά κακουργημάτων για την επίτευξη των σκοπών της. Η εισαγγελική πρόταση περί μη σύνδεσης της ΧΑ με εγκληματική οργάνωση, απορρίφθηκε.

Το δικαστήριο δέχθηκε το ρόλο των Τοπικών Οργανώσεων Νίκαιας και Περάματος τόσο αναφορικά με τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα το 2013, όσο και στα χτυπήματα κατά των Αιγύπτιων ψαράδων την ίδια χρονιά και των αφισοκολλητών του ΠΑΜΕ στο Πέραμα το 2012.

Δέχθηκε επίσης, πως όλες οι δικογραφίες που συσχετίστηκαν με την υπόθεση αυτή, όπως η δολοφονία του Λουκμάν Σαχζάτ, η επίθεση σε βάρος των χώρων Συνεργείο και Αντίπνοια, αλλά και διάφορες επιθέσεις που έλαβαν χώρα ανά την επικράτεια, ήταν μέρος ενός συνολικού σχεδίου, καταλήγοντας ότι οι εμπλεκόμενοι σε αυτές τις δικογραφίες, λειτούργησαν κάτω από την ομπρέλα της εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής, στην οποία είχαν ενταχθεί και συμμετείχαν.

Σύμφωνα με την δικαστική απόφαση:

-Για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, κρίθηκαν ένοχοι 16 από τους 18 κατηγορούμενους. Ο Γ. Ρουπακιάς κηρύσσεται ένοχος για ανθρωποκτονία από πρόθεση, οπλοφορία και οπλοχρησία. Για συνεργεία στην ανθρωποκτονία Φύσσα κρίθηκαν ένοχοι 15 άτομα και ειδικότερα οι: Ιωάννης Άγγος, Μάριος Αναδιώτης, Γιώργος Δήμου, Ιωάννης Καζατζόγλου, Ελπιδοφόρος Καλαρύτης, Ιωάννης Κομιανός, Κωνσταντίνος Κορκοβίλης, Αναστάσιος Μιχαλάκος, Γιωργος Πατέλης, Γιωργος Σκάλκος, Γιωργος Σταμπέλος, Λέων Τσαλίκης, Αθανάσιος Τσορβάς, Νικόλαος Τσορβάς και Αριστοτέλης Χρυσαφίτης. Αθώοι λόγω αμφιβολιών κρίθηκαν οι Γιώργος Τσακανίκας κι ο Σταύρος Σαντοριναίος.

-Για την επίθεση σε βάρος των Αιγύπτιων αλιεργατών στο Κερατσίνι, ένοχοι κρίθηκαν για απόπειρα ανθρωποκτονίας και οι πέντε κατηγορούμενοι (Δημήτρης Αγριογιάννης, Μάρκος Ευγενικός, Θωμάς Μαρίας, Αναστάσιος Πανταζης, Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος).

-Για την επίθεση σε βάρος των αφισοκολλητών του ΠΑΜΕ στο Πέραμα, το δικαστήριο αποφάσισε τη μετατροπή της κατηγορίας από απόπειρα ανθρωποκτονίας σε επικίνδυνη σωματική βλάβη για τρεις παθόντες, αδίκημα για το οποίο κρίθηκαν ένοχοι και οι 4 κατηγορούμενοι (Κυριάκος Αντωνακόπουλος, Ιωάννης Καστρινός, Αναστασιος Πανταζης και Αντώνιος Χατζηδάκης). Για τους υπόλοιπους παθόντες το δικαστήριο μετέτρεψε την κατηγορία σε απλή σωματική βλάβη και έπαυσε την ποινική δίωξη.

-Το δικαστήριο μετέτρεψε το κακουργηματικού χαρακτήρα αδίκημα της διακεκριμένης οπλοκατοχής σε απλή οπλοκατοχή και έκρινε ενόχους για επιμέρους πράξεις τους πρώην βουλευτές Γερμενή, Κασιδιάρη, Μιχαλολιάκο, Λαγό, Μίχο και Μπούκουρα.

Διαβάστε το: “Η Χρυσή Αυγή μπροστά στη δικαιοσύνη” του Δημήτρη Ψαρρά

Διαβάστε τις Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο, με την αξιοπιστία και την εγκυρότητα του News247.gr.